Ես կտանեմ Ռաուլին դպրոց, իսկ հայրիկը Մարիկային` քոլեջ. ինչպես է սկսվել սեպտեմբերի 1-ը Կարինա Դանելյանի ընտանիքում

Սեպտեմբերմեկյան եռուզեռը չշրջանցեց նաեւ մշակութային գործիչների ընտանիքներին: Այսօր մի շարք հայտնիների փոքրիկներ եւս առաջին անգամ մուտք կգործեն դպրոց: «Իրավունքի» հետ զրույցում հաղորդավարուհի, պրոդյուսեր ԿԱՐԻՆԱ ԴԱՆԵԼՅԱՆԸ խոսել Է ծնողական հույզերի, անհանգստությունների, հուշերի ու ցանկությունների մասին:

«ՇԱՏ ԵՐԿԱՐ ՍՊԱՍԵԼ ԵՄ ԵՐԿՈՒ ԻՐԱԴԱՐՁՈՒԹՅԱՆ»

Կարինա Դանելյանի ընտանիքում սեպտեմբերմեկյան իրարանցումը սկսվել է վաղ առավոտյան: Նրանք նախ ամբողջ ընտանիքով գնացել են օրվա առթիվ լուսանկարվելու, ապա նոր բռնել մի մասը դպրոցի, մյուս մասը՝ քոլեջի ճամփան: Փոքրիկ ՌԱՈՒԼԻՆ առաջին անգամ մայրիկն է ուղեկցել Երեւանի Ա.Դ. Սախարովի անվան համար 69 հիմնական դպրոց:

«Կյանքում շատ երկար սպասել եմ երկու իրադարձության. երբ աղջիկս՝ Մարիկան, պետք է գնար առաջին դասարան, եւ երբ որդուս՝ Ռաուլի առաջին հանդեսը պետք է լիներ մանկապարտեզում: Մարիկային առաջին դասարան ուղեկցել էինք ամբողջ ընտանիքով` ես, ամուսինս, Ռաուլը, պապիկը: Իսկ այսօր Ռաուլին առաջին դասարան տանում եմ ես, որովհետեւ հայրիկն էլ պետք է Մարիկային առաջին անգամ ուղեկցի Պարարվեստի պետական քոլեջ: Որոշել ենք երկուշաբթի օրը փոխվենք տեղերով. ես կտանեմ Մարիկային քոլեջ, իսկ հայրիկը կտանի Ռաուլին դպրոց: Դասերը նույն ժամին է սկսվում, եւ չկարողացանք համատեղել, որպեսզի միասին գնանք ե՛ւ դպրոց, ե՛ւ քոլեջ», - մանրամասնեց Կարինան:

Թե ինչու հենց այս դպրոցն ընտրեցին Ռաուլի համար, մայրիկն անկեղծացավ. «Աղջիկս 4-րդ դասարան է, եւ ինչպես ասացի, այս տարի ընդունվել է Պարարվեստի պետական քոլեջ` բալետի բաժինը: Քոլեջը մեր տանից բավականին հեռու է գտնվում, այդ իսկ պատճառով Ռաուլի համար ընտրեցինք մեր տանը բավականին մոտ դպրոց, որպեսզի երեխաներին հեշտ կարողանանք տանել-բերել, գոնե մեկի ճանապարհը մոտ լինի, մյուսինը՝ հեռու: Բացի այդ, բավականին լավ կարծիքներ էի լսել այդ դպրոցի մասին: Այնպես որ, տվյալ ժամանակահատվածում հենց այդ դպրոցն էր մեզ նպատակահարմար»:

«ՏՂԱՍ ՈՒՆԻ ՖԵՆՈՄԵՆԱԼ ՀԻՇՈՂՈՒԹՅՈՒՆ»

Կարինա Դանելյանն ուրախությամբ նշեց, որ իր երկու երեխաներն էլ շատ մեծ հաճույքով են սպասել դպրոցին:

«Դա երեւի գալիս է իրենց նախակրթարանից. երկուսն էլ մասնավոր մանկապարտեզ են գնացել եւ բավականին պատրաստ էին դպրոցին ու գիտակցում էին, թե ուր են գնում: Աղջիկս մինչ այս սովորել է «Մխիթար Սեբաստացի»-ում, նրա համար այդ կրթահամալիրն էի ընտրել, որովհետեւ խառնվածքով ավելի երազկոտ է, ստեղծագործող», - պատմեց արդեն երկու դպրոցականների մայրիկը եւ ընդգծեց, որ կարեւորում է ուսուցչի աշխատանքն ու շփումը երեխայի հետ, կրթության մակարդակը:

«Շատ կարեւորում եմ ուսուցիչ-երեխա փոխհարաբերությունները եւ ծնող-ուսուցիչ համագործակցությունը, որովհետեւ չեմ կարծում, որ պետք է երեխային միայն ուղարկես դպրոց եւ մոռանաս այդ մասին: Ո՛չ, երեխան տունն էլ պետք է պարապի, ուսուցչի հետ կապի մեջ լինի, երեխայի խնդիրները պետք է իմանա, բարձրաձայնի, քննարկի, որովհետեւ յուրքանչյուր երեխա շատ տարբեր է: Օրինակ, իմ երեխաները շատ տարբեր են իրենց նախասիրություններով. աղջիկս ստեղծագործական, հումանիտար ուղղություն ունի, տղաս ունի ֆենոմենալ հիշողություն: Մաթեմատիկայից շատ ուժեղ է: Չնայած դեռ նոր առաջին դասարան է գնում, բայց երկրորդ դասարանի մաթեմատիկան իր համար խնդիր չէ: Ուսուցիչը յուրաքանչյուր երեխայի պետք է ցուցաբերի անհատական մոտեցում, կարեւորի նրա «ես»-ը, չճնշի, որը շատ հաճախ եղել է մեր ժամանակ դպրոցում, ինչը երբեւէ չեմ թաքցրել», - ընդգծեց Կարինան:

Ռաուլի մայրիկը նույնքան կարեւորում է նաեւ, թե որդու դասարանում ինչ երեխաներ են սովորում, ինչ ընտանիքից են:

«Ինձ համար շատ կարեւոր է, թե երեխան որ շրջապատում է գտնվում, ում հետ է շփվում, ովքեր են այդ երեխայի ծնողները, ծնողների հետ ինչ փոխհարաբերություններ ունեն, ինչ կարող է իմ երեխան սովորել նրանից: Չէ՞ որ երեխաները ե՛ւ լավը, ե՛ւ վատը սովորում են նաեւ միմյանցից: Ես նրան կարող եմ տանն անվերջ դաստիարակել, բայց, ամեն դեպքում, նա դուրս է գալիս տանից եւ օրվա շատ ժամանակն անցկացնում է իր ընկերների հետ՝ լինեն դպրոցական, թե տարբեր խմբակների», - ասաց Կ. Դանելյանը:

«6-ՐԴ ԴԱՍԱՐԱՆՈՒՄ ԿԱԶՄԵՑԻ КВН-Ի ԻՄ ԹԻՄԸ, ՀԱՂԹՈՒՄ ԷԻՆՔ ԲՈԼՈՐ ԽԱՂԵՐԸ»

Ինչ վերաբերում է իր դպրոցական տարիներին, Կարինա Դանելյանը հիշեց 90-ականների սեւ ու մութ տարիները:

«Դպրոցից շատ տպավորվել է այն, որ 6-րդ դասարանում կազմեցի КВН-ի իմ թիմը, որի ավագը ես էի, եւ այդ թիմով հաղթում էինք բոլոր խաղերը: Ինքս գրում էի բոլոր սցենարները, դերաբաշխումներ էի անում, այսպես ասած, մեր խումբ երեխաներ էի ընդունում ու հեռացնում եւ բեմադրում էի: Հենց այդտեղից էլ ընտրեցի իմ մասնագիտությունը», - նշեց Կարինան ու մեր խնդրանքով համեմատականներ անցկացրեց իր դպրոցական տարիների ու այսօրվա կրթության եւ գնահատման համակարգի միջեւ:

«Աղջիկս, երբ սովորում էր «Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիրում, այնտեղ չեն եղել գնահատականներ: Բնութագիր էին տալիս, որ երեխան այսպես էր, հիմա դարձել է այսպիսին, ուժեղ է այս առարկայից, մեկ այլ առարկայից ավելի ուժեղ է եւ այլն: Այդ իսկ պատճառով այսօրվա գնահատման միավորների հետ չեմ բախվել, այս տարի, երեւի թե, նոր պետք է բախվեմ: Թեպետ որքանով լսել եմ, առաջին դասարանում էլ երեխաներին գնահատականներ չեն նշանակում: Անկեղծ ասած, բացարձակ դեմ եմ «դու՝ հինգ», «դու՝ չորս», «դու՝ 10» գնահատմանը: Ինձ համար սա երեխաների պիտակավորում է, բայց ունենք այն, ինչ ունենք», - այսպես բնութագրեց իրավիճակը պրոդյուսեր մայրիկը:

Եզրափակելով զրույցը՝ Կարինա Դանելյանը բոլոր առաջին դասարանցիներին մաղթեց, որպեսզի չվախենան, չքաշվեն, սիրեն դպրոցը. «Երբ սիրով ես մոտենում ցանկացած գործի եւ նորարարության, անպայման քո մոտ ստացվում է: Հիշե՛ք, որ բոլոր դժվարությունները հաղթահարելի են: Իսկ ծնողներին մաղթում եմ, որպեսզի սթրեսի չենթարկվեն, չնայած ինքս, միեւնույնն է, սթրեսի եմ ենթարկվում՝ ծնողները եւս շատ խոցելի են սեպտեմբերին: Եվ անկախ նրանից՝ տնային աշխատանքները, ինչ-որ առարկաներ ստացվում են, թե չեն ստացվում, երեխաների վրա թող չբարկանան, սկզբում կարող է եւ չստացվել, հետագայում էլ կարող է չստացվել, բայց դրանում ոչ մի «կրիմինալ» երեւույթ չկա: Մի երեխա կարող է հումանիտար առարկաներից ուժեղ լինել, մյուսը՝ մաթեմատիկայից: Ես կոնկրետ իմ երեխայի մեջ փորձում եմ զարգացնել այն, ինչն իր մոտ ավելի լավ է ստացվում, ինչ սիրում է, այլ ոչ թե կրկնակի ժամանակ տրամադրել նրան, ինչ չի սիրում ու ինչ իր մոտ չի ստացվում»:

ՀՐԱՆՏ ՍԱՐԱՖՅԱՆ

Այս թեմայով Նախկինում իսկապես համ ու հոտ կար դպրոցական կյանքում․ հին ժամանակներ Ովքեր հաճախել են սովետական դպրոց՝ միայն նրանք կհիշեն այս ջերմ պահերը Հուսով եմ` Միան ինձ չի մեղադրի, որ իր կյանքի կարեւոր պահերին կողքին չեմ կարողանում լինել. Հրաչ Մուրադյան Մենք չենք մոռացել, որ իմ ընկեր Արմեն Գրիգորյանը մահացավ հենց այս նույն դատարանի դահլիճում. Գալստյան Չե՞ն ասում Ալիեւին` մի հատ հիմնավորի մեր Սահմանադրության այդ ո՞ր կետով նկրտումներ ունենք քո տարածքի նկատմամբ. Հակոբյան