Ինչու Արցախի ղեկավարությունը այդպես էլ պաշտոնապես չդիմեց ՌԴ-ին. Մանրամասնում է հայտնի հասարակական գործիչը

Հետադարձ հայացք նետելով երկու տարի առաջ այս օրերին, ինչ են կարծում արցախահայ մեր հայրենակիցները, ճի՞շտ էր արյունաքամ Արցախից, թեկուզ բռնի տեղահանվելը, հարցը եւ ոչ միայն ուղղել ենք Արցախյան շարժման ակտիվիստ, հասարակական-քաղաքական գործիչ Բորիս Առուշանյանին, ով նկատեց.

- Եթե ՀՀ վարչապետը չհայտարարեր, որ իրենք չեն միջամտելու ռազմական գործողություններին եւ գոնե փորձեր միջանցքը բացել, օգնել սովահար, հիվանդ, հյուծված մեր ժողովրդին, ապա Արցախը կշարունակեր պաշտպանվել։ Ես ականատես եմ եղել մեր փողոցի տղամարդկանց հայտարարություններին, որոնք պատրաստ էին շարունակել պայքարը, բայց իշխանությունները ելնելով ստեղծված իրավիճակից, նպատակահարմար գտանք խուսափել հետագա անիմաստ զոհերից եւ գնացին բանակցությունների եւ համաձայնեցին զինաթափման ու մյուս թելադրված պայմաններին։ Կան շատ հարցեր, որոնց պատասխանները, իմ կարծիքով, դեռ հստակ չեն, տարբեր կերպ են մեկնաբանվում ՀՀ եւ Արցախի պետական այրերի կողմից։ Մի բան բոլորիս համար պարզ էր. առանց դրսի օգնության հնարավոր չէր երկար դիմադրել, կլինեին բազմաթիվ զոհեր եւ արդյունքում նույն իրավիճակը։ Եթե կանխատեսվեր նման հարձակում, ապա չէր լինի այդ խայտառակ  Նոյեմբերյան համաձայնագիրը եվ ավելի խայտառակ իրավիճակը, որի մեջ մենք հայտնվել ենք։

- Պարոն Առուշանյան, ըստ Ձեզ, ինչո՞ւ Արցախի իշխանությունները ի վերջո այդպես էլ պաշտոնապես չդինեցին ՌԴ-ին, իրենց կազմ մտնելու համար, հաշվի առնելով, որ գոնե իշխանությունների համար ակնհայտ էր, թե ինչ է լինելու հետոն։

-ՌԴ կազմ մտնելու հարցում կարծում եմ, որ եղել են գաղտնի բանակցություններ, քանի որ Արաիկ Հարությունյանը վստահաբար ասում էր մեզ, որ շուտով ստանալու ենք  ռուսաստանյան անձնագրեր։ Մենք տարակուսում էինք, բայց նա վստահ էր մինչեւ այն պահը, երբ պարզ դարձավ ամեն ինչ, այն որ ՌԴ խաղաղապահները չեն միջամտելու Ադրբեջանի ուժային գործողություններին։ Փաստորեն բոլորը խաբել են եվ դավաճանել արցախցիներին։ Ինչ չի հաջողվել 1992-1994 թթ, նրանք իրականացրին 2020-2023 թթ։

Հետևեք մեզ նաև տելեգրամում՝

Ներբեռնեք Iravunk հավելվածը և եղեք միշտ տեղեկացված՝