Հնդիկ «Նոստրադամուսի» գուշակությունը Երրորդ համաշխարհայինի մասին իրեն կարդարացնի՞

Օ­րերս երկ­րորդ Նոստ­րա­դա­մու­սի հա­մա­րում ու­նե­ցող հնդիկ աստ­ղա­գու­շակ Կու­շալ Կու­մարը հայտ­նեց Եր­րորդ հա­մաշ­խար­հա­յին պա­տե­րազ­մի սկզբի ճշգրիտ ամ­սա­թի­վը: Ըստ նրա. «2024 թվա­կա­նի հու­նի­սի 18-ի ե­րեք­շաբ­թի օ­րը Եր­րորդ հա­մաշ­խար­հա­յին պա­տե­րազ­մի բռնկման ա­մե­նաու­ժեղ մո­լո­րա­կա­յին ազ­դակն է, չնա­յած  հու­նի­սի 29-ը նույն­պես կա­րող է նշա­նա­կա­լից լի­նել»:

ՄՈՍԿՎԱՆ ԳՆԱՑ ՍՐԱՑՈՒՄՆԵՐԻ

Այ­սօր պարզ կդառ­նա՝ ար­դա­րաց­վա՞ծ է Կու­մա­րին «Երկ­րորդ Նոստ­րա­դա­մուս» ան­վա­նե­լը: Լավ, ե­թե ոչ այ­սօր, ա­պա ծայ­րա­հեղ դեպ­քում մի տաս օ­րից: Չ­նա­յած, այն ծանր ի­րա­դար­ձութ­յուն­նե­րը, որ ֆիքս­վում են վեր­ջին ժա­մա­նակ­ներս եւ հատ­կա­պես՝ վեր­ջին շա­բաթ­նե­րին եւ օ­րե­րին, սար­սա­փեց­նող են, որ կա բա­վա­կա­նին մեծ հա­վա­նա­կա­նություն, որ Կու­մա­րը կա­րող է ճիշտ դուրս գալ: Վ­երց­նենք թե­կու­զեւ եր­կու ուղ­ղութ­յուն: Ա­ռա­ջի­նը՝ Մեր­ձա­վոր Ար­եւել­քում միան­գա­մայն ռեալ է դար­ձել Հեզ­բոլ­լա­հի հետ Իս­րա­յե­լի մասշ­տա­բա­յին բա­խու­մը: ԱՄՆ-ում, ինչ­պես վստա­հեց­նում է CBS News-ը, պաշ­տո­նա­կան շրջա­նակ­նե­րում այս հար­ցով լրջա­գույն մտա­հո­գութ­յուն­ներ կան: «Պաշ­տոն­յա­նե­րը ա­վե­լի ու ա­վե­լի են ան­հանգս­տա­նում, որ Իս­րա­յե­լը պա­տե­րազմ կսկսի Լի­բա­նա­նում Հեզ­բոլ­լա­հի դեմ, ո­րը նա չի կա­րո­ղա­նա ա­վար­տել ա­ռանց ա­մե­րիկ­յան ա­ջակ­ցութ­յան»,- պար­զա­բա­նում է աղբ­յու­րը: Այ­սինքն, Իս­րա­յե­լը կհար­ձակ­վի, ի­րա­նա­մետ ու­ժե­րը նրան կդնեն միան­գա­մայն ծանր վի­ճա­կի մեջ, ո­րի դեպ­քում Վա­շինգ­տո­նը պար­զա­պես ստիպ­ված է լի­նե­լու ա­ռա­ջին դեմ­քով խառն­վել այս «կա­շա­յին», եւ վերջ, Եր­րորդ աշ­խար­հա­մար­տը պատ­րաստ է:

Երկ­րորդ ուղ­ղութ­յու­նը Ուկ­րաի­նան է, ո­րին նվիր­ված այդ­քան աղ­մուկ հա­նած վեր­ջին գա­գա­թա­ժո­ղո­վին զու­գա­հեռ հե­տաքր­քիր եւ հե­ռուն տա­նող դե­տալ­ներ ար­ձա­նագր­վե­ցին: Ն­կա­տի ու­նենք ան­ցած շա­բաթ­վա­վեր­ջին Պու­տի­նի մեծ աղ­մուկ ա­ռա­ջաց­րած ե­լույ­թը, ո­րով ՌԴ նա­խա­գա­հը Ուկ­րաի­նա­յին ներ­կա­յաց­րեց, ե­թե կա­րե­լի է ա­սել, «բա­նակ­ցա­յին վերջ­նա­գիր»: Այն է, ուկ­րաի­նա­կան զոր­քե­րը պետք է ամ­բող­ջութ­յամբ դուրս բեր­վեն ՌԴ կազմ վերց­ված տա­րածք­նե­րից` դրանց պաշ­տո­նա­կան սահ­ման­նե­րը հաշ­վի առ­նե­լով: Կիեւն էլ ան­մի­ջա­պես պետք է նստի բա­նակ­ցա­յին սե­ղա­նի շուրջ` այդ ի­րո­ղութ­յու­նը հաս­տա­տե­լու, ՆԱՏՕ-ին ան­դա­մակ­ցե­լու ծրագ­րե­րից հրա­ժար­վե­լու եւ չե­զոք պե­տութ­յան կար­գա­վի­ճակ ըն­դու­նե­լու պայ­մա­նով։ Լավ­րովն էլ ան­մի­ջա­պես ման­րա­մաս­նեց` Ա­րեւ­մուտ­քի հան­դեպ ո­րե­ւէ վստա­հութ­յուն չկա, եւ ուկ­րաի­նա­կան հար­ցի նման լուծ­ման ՌԴ-ն կգ­նա, այն է` կրա­կը կդա­դա­րեց­նի միայն վստահ լի­նե­լով, որ նո­րից չեն փոր­ձի Մոսկ­վա­յին խա­բել:

­Նախ, այս­տեղ հաշ­վի առ­նենք մեկ էա­կան փաստ: Թեեւ նախ­կին ուկ­րաի­նա­կան չորս մար­զե­րը վերց­ված է ՌԴ կազմ, սա­կայն պաշ­տո­նա­կան Մոսկ­վան մինչ այժմ խու­սա­փում էր ծայ­րա­հեղ կոնկ­րե­տա­ցում­նե­րից, եր­բեմն նաեւ ակ­նար­կե­լով, որ, որ­պես կոմպ­րո­միս, կա­րող է հա­մա­ձայն­վել սահ­մա­նը ներ­կա ռազ­մա­ճա­կա­տա­յին գծով սա­ռեց­նե­լու տար­բե­րա­կի հետ, ե­թե պահ­պան­վեն ռու­սա­կան մնա­ցած բո­լոր հայտ­նի «կար­միր գծե­րը»: Եվ ա­հա Պու­տի­նը գնաց կտրուկ կոշ­տաց­ման՝ ֆիքս­ելով, որ Մոսկ­վան, ի դեմս չորս մար­զե­րի, նկա­տի ու­նի դրանց նախ­կին վար­չա­կան սահ­ման­նե­րը: Դա նշա­նա­կում է հե­տեւ­յա­լը. այդ մար­զե­րի մի ո­րո­շա­կի մա­սը, այդ թվում` Զա­պո­րո­ժիե եւ Խեր­սոն մարզ­կենտ­րոն­նե­րը, այն է՝ ՌԴ ո­րո­շա­կի տա­րածք­ներ գրավ­ված են Ուկ­րաի­նա­յի կող­մից: Ու երբ այդ փաս­տը, ի լուր աշ­խար­հի, ա­ռա­ջին պլան է բեր­վում, նման ի­րա­վի­ճակ է ա­ռա­ջա­նում: Պու­տի­նը ֆիք­սեց այն կե­տը, ո­րից այս կողմ ռու­սա­կան իշ­խա­նութ­յուն­նե­րը հետ քաշ­վել այ­լեւս չեն կա­րող: Այն է՝ ե­թե թշնա­մին գրա­վել է ՌԴ տա­րած­քի մի մա­սը, ա­պա ռու­սա­կան բո­լոր օ­րենք­նե­րը պար­տադ­րում են՝ ա­զա­տագ­րել այն ա­ռանց ո­րե­ւէ կոմպ­րո­մի­սի: Եվ երկ­րորդ գոր­ծո­նը՝ ա­զա­տագ­րել բո­լոր մի­ջոց­նե­րով, այդ թվում, ըստ անհ­րա­ժեշ­տութ­յան, մի­ջու­կա­յին զեն­քի գոր­ծադր­մամբ:

Ս­րա­նով մին­չեւ վերջ սրե­լով ի­րա­վի­ճա­կը, Պու­տի­նը հե­տեւ­յա­լը եւս հաս­տատ աչ­քա­թող չէր ա­նի: Նա, ի­հար­կե, հա­զիվ թե մեկ վայրկ­յան ան­գամ հա­վա­տա, որ այս «բա­նակ­ցա­յին վերջ­նա­գի­րը» դրա­կան ար­ձա­գանք կու­նե­նա: Այ­սինքն, որ Ա­րեւ­մուտ­քը Կիե­ւի մանկ­լա­վիկ­նե­րին թույլ կտա «խա­ղից թռնել»: Այդ­պես էլ ե­ղավ՝ ինչ­պես Կիե­ւից, այն­պես էլ՝ Վա­շինգ­տո­նից եւ մյուս­նե­րից ե­կան կտրուկ մեր­ժում­ներ: Ու շատ պարզ հարց` ի՞նչ ի­մաստ ու­ներ այս վերջ­նա­գի­րը:

­Բայց նաեւ` Պու­տի­նը հաս­տատ «օ­դի մեջ», ինք­նան­պա­տակ չէր կա­րող այս ա­մե­նը ա­սել: Ն­ման է նրան` վեր­ջին նա­խազ­գու­շա­ցում, որ հան­կարծ հե­տո չբո­ղո­քեք: Ու այն, որ այս նա­խազ­գու­շա­ցումն ար­վում է հենց այս պա­հին, դա թա­փան­ցիկ ակ­նարկ է, որ ռու­սա­կան բա­նա­կը պատ­րաստ է այս վեր­ջին նա­խազ­գու­շաց­ման մերժ­մա­նը հա­ջոր­դող գոր­ծո­ղութ­յուն­նե­րին: Կարճ ա­սած, ին­չպես վեր­ջերս էինք ներ­կա­յաց­րել` «Ռուս­ներն Ուկ­րաի­նա­յում ինչ-որ խո­շոր բա­նի են պատ­րաստ­վում» (iravunk.com/?p=285737&l=am): Այլ հարց է, թե ռազ­մա­կան ա­ռու­մով դա ինչ տեսք կու­նե­նա, ա­սենք՝ որ ուղ­ղութ­յուն­նե­րով ռուս­նե­րը կանց­նեն մասշ­տա­բա­յին հար­ձակ­ման, ո­րի մա­սին, ի դեպ, ուկ­րաի­նա­կան կող­մը մեկ ան­գամ չէ, որ խո­սել է: Էլ ա­վե­լի կա­րե­ւոր է այն հար­ցը, թե նման ի­րա­վի­ճա­կում ԱՄՆ-ն­ ինչ­պե՞ս է ի­րեն դրսե­ւո­րե­լու: Կ­փոր­ձի՞ ա­ռա­ջին դեմ­քով բախ­ման գնալ ռուս­նե­րի հետ, ՆԱՏՕ-ի՞ն կօգ­տա­գոր­ծի՝ եվ­րո­պա­կան ե­ղած-չե­ղած ու­ժե­րի կի­րառ­մամբ: Թե՞ կգնա «թու­լա­նալ եւ հա­ճույք ստա­նա­լու» ճա­նա­պար­հով, բայց հաշ­վի առ­նե­լով ա­րեւմտ­յան բա­զում հայ­տա­րա­րութ­յուն­նե­րը, որ Ուկ­րաի­նա­յում պար­տութ­յու­նը կդառ­նա Ա­րեւ­մուտ­քի «դա­գա­ղի վեր­ջին մե­խը»: Ա­մեն դեպ­քում, զար­գա­ցում­նե­րի նման հա­վա­նա­կա­նութ­յուն­նե­րը միան­գա­մայն ռեալ տեսք են տա­լիս «հնդիկ Նոստ­րա­դա­մու­սի» հի­շա­տակ­ված կան­խա­տես­մա­նը:

ԱՄՆ-Ն ԿՊԱՏԵՐԱԶՄԻ՞

Ե­թե ոչ Եր­րորդ աշ­խար­հա­մարտ, ա­պա գո­նե այն, որ սկսվում են կտրուկ սրա­ցում­ներ, դա հաս­տատ է: Ու­րեմն, ի՞նչ կա­րե­լի է սպա­սել Ս­պի­տակ տնից՝ ի պա­տաս­խան Մոսկ­վա­յի:

Օ­րերս New York Post-ը հե­տաքր­քիր փաստ ներ­կա­յաց­րեց: Այն է՝ օ­րերս կա­յա­ցած G7-ի գա­գաթ­ա­ժո­ղո­վում Բայ­դե­նի վի­ճա­կը ցնցել է ան­գամ սե­փա­կան դաշ­նա­կից­նե­րին: Ն­րան­ցից մե­կը խոս­տո­վա­նեց, որ նա «ա­վե­լի վատ է, քան երբ­եւէ նախ­կի­նում»: Պատ­վի­րա­կութ­յուն­նե­րից մե­կի ան­դա­մը լրագ­րող­նե­րին խոս­տո­վա­նել է, որ այն սխալ­նե­րը, ո­րոնք 81-ամ­յա ա­մե­րի­կա­ցի ա­ռաջ­նոր­դը թույլ է տվել պար­զա­գույն ի­րա­վի­ճակ­նե­րում, «խայ­տա­ռա­կութ­յուն են ա­ռա­ջաց­րել»։ Նա­խա­գահն ու­շադ­րութ­յուն է գրա­վել մի շարք տա­րօ­րի­նակ ա­րարք­նե­րով, եւ այդ­պես շա­րու­նակ: Այ­սինքն, ներ­կա ծանր ի­րա­վի­ճա­կում Բայ­դե­նից ա­մեն մի ոչ ա­դեկվատ քայլ կա­րե­լի է սպա­սել: Ն­րա շրջա­պա­տը, որն էլ ի­րա­կա­նում կա­ռա­վա­րում է եր­կի­րը, մի­գու­ցե թույլ չտա, բայց այս­տեղ էլ այլ վտանգ կա: Այն է՝ նա­խա­գա­հա­կան շրջա­պատը, ի դեմս Բայ­դե­նի, ու­նի մե­կին, ո­րին կա­րե­լի է ցան­կա­ցած քայլ պար­տադ­րել, եւ ո­րի ողջ պա­տաս­խա­նատ­վութ­յու­նը կմնա հենց Բայ­դե­նի վրա: Դա հրա­պու­րիչ վի­ճակ է ստեղ­ծում նա­խա­գա­հա­կան շրջա­պա­տի եւ նրա տե­րե­րի հա­մար՝ ցան­կա­ցած ուղ­ղութ­յամբ խաղ վա­րե­լու հա­մար: Այդ թվում, մտնել պա­տե­րազ­մի մեջ, ԱՄՆ-ում ռազ­մա­կան դրութ­յուն հաս­տա­տել՝ խու­սա­փե­լով էս գլխից տա­նուլ տրված ընտ­րութ­յուն­նե­րից: Վ­տան­գա­վո՞ր է. ի­հար­կե: Բայց այն, որ նման սխե­մա Ուկ­րաի­նա­յում փոր­ձարկ­վեց՝ պաշ­տո­նա­վար­ման ժամ­կետն ա­վար­տած Զե­լենս­կու ձեռ­քին իշ­խա­նութ­յու­նը թող­նե­լով, հիմք է տա­լիս են­թադ­րել, որ նման սցե­րա­նի մա­սին ԱՄՆ-ի հա­մար եւս գո­նե մտա­ծում են: Չ­նա­յած, այս դեպ­քում ԱՄՆ-ին կհա­ջող­վի՞ խու­սա­փել քա­ղա­քա­ցիա­կան պա­տե­րազ­մից: Կա­րե­լի է նաեւ այս­պես. իսկ ու­զո՞ւմ են խու­սա­փել, ե­թե ու­նեն այդկերպ դո­լա­րի եւ ԱՄՆ-ի պե­տա­կան պարտ­քի գերխն­դի­րը լու­ծե­լու տես­լա­կան:

Այն, որ ՆԱՏՕ-ի գլխա­վոր քար­տու­ղար Ս­թոլ­տեմ­բեր­գը խո­սում է դա­շին­քի մի­ջու­կա­յին ու­ժե­րը մար­տա­կան վի­ճա­կի բե­րե­լու շուրջ քննար­կում­նե­րի մա­սին, ի­հար­կե, իր հեր­թին է ակ­նարկ, որ ռազ­մա­կան սրա­ցում­նե­րի սցե­նարն ա­րեւմտ­յան հար­թակ­նե­րում քննարկ­վում է: Ա­ռա­վել եւս, որ ա­մե­րիկ­յան հե­ղի­նա­կա­վոր Military Watch Magazine հրա­տա­րա­կութ­յունն էլ իր հեր­թին հայտ­նեց, թե մար­տա­կան հեր­թա­պա­հութ­յան են են ան­ցել ռուս­նե­րի С-500 բա­ցա­ռիկ հա­մա­կար­գե­րը: Ման­րա­մաս­նենք՝ հրա­պա­րա­կա­յին քիչ տվյալ­նե­րով, С-500 հա­մա­կար­գերն ի զո­րու են խո­ցել գո­յութ­յուն ու­նե­ցող եւ ծրագ­րա­վոր­ման փու­լում գտնվող բո­լոր հրթիռ­նե­րը, այդ թվում` տիե­զե­րա­կան տարած­քում: Մի շարք աղբ­յուր­ներ պնդում են նաեւ, որ այս բա­ցա­ռիկ հա­մա­կար­գե­րը կա­րող են ան­գամ ոչն­չաց­նել ցածր ու­ղեծ­րով շարժ­վող ար­բան­յակ­նե­րը, այդ թվում` ռազ­մա­կան նշա­նա­կութ­յան: Այ­սինքն, Military Watch Magazine-ը զգու­շաց­րեց՝ պետք չէ այդ վտան­գա­վոր խա­ղի մեջ մտնել, եւ դա էլ իր հեր­թին է վկա­յում, որ սրա­ցում­նե­րի գնալ-չգնա­լու թե­ման ի­րոք օ­րա­կար­գում է, եւ կան եր­կու տար­բե­րակ­նե­րի կողմ­նա­կից­ներ ու հա­մառ պայ­քար: Այ­սինքն, ա­մե­րիկ­յան ռե­ժի­մը մին­չեւ ո՞ւր է պատ­րաստ գնալ, ա­ռա­վել եւս, որ «գլխին կախ­ված» է նաեւ Մեր­ձա­վոր Ա­րե­ւել­քի հար­ցը, որը դեռ մնում է բաց:

ԵՎՐՈՊԱՆ ԿՊԱՏԵՐԱԶՄԻ՞

Ինչ վե­րա­բե­րում է եվ­րո­պա­ցի­նե­րին կռվի ու­ղար­կե­լու տար­բե­րա­կին, ա­պա այս վար­կա­ծը եւս խո­ցե­լի է: Եվ­րո­պա­յում այս պա­հին, ինչ­պես Ֆ­րան­սիա­յի մաս­նա­վոր օ­րի­նակն է հու­շում, այն­պի­սի բուռն ներ­քին խմո­րում­ներ կան, որ հա­զիվ թե այս պա­հին կա­րո­ղա­նան կռվել: Ֆ­րան­սիա­կան բո­լոր քա­ղա­քա­կան կու­սակ­ցութ­յուն­նե­րը վեր­ջին մի քա­նի օրե­րին պո­տեն­ցիալ գոր­ծըն­կեր­նե­րի հետ ակ­տիվ բա­նակ­ցութ­յուն­նե­րի մեջ են, որն ի հայտ է բե­րել նման ի­րա­վի­ճակ: Մակ­րո­նի վե­րահս­կած կենտ­րո­նա­մետ (պայ­մա­նա­կա­նո­րեն) դաշ­տը քայ­քայ­վում է: Փո­խա­րե­նը եր­կու հիմ­նա­կան մեծ ճամ­բար էր գո­յա­ցել՝ Մա­րի Լե Պե­նի ա­ռաջ­նոր­դութ­յամբ ազ­գայ­նա­կան ու­ժերն ընդ­դեմ ուլտ­րա­լի­բե­րա­լիզ­մի: Ն­րանք էլ պայ­քա­րե­լու են իշ­խա­նութ­յան հա­մար՝ ու­նե­նա­լով գրե­թե հա­վա­սար հնա­րա­վո­րութ­յուն­ներ: Թե ինչ արդ­յունք­ներ կու­նե­նան, ընտ­րութ­յուն­նե­րը ցույց կտան: Բայց մո­տա­վոր հա­վա­սար ձայ­նե­րի պա­րա­գա­յում մե­կի կամ մյու­սի մի փոքր ա­ռա­վե­լութ­յու­նը ոչ միայն հաղ­թո­ղին չի ո­րո­շում, այլ նման պատ­կերն էա­պես կսրի ներ­քին հա­կա­մար­տութ­յու­նը, որն էլ խո­սում է ա­պա­գա խո­րը ցնցումնե­րի մա­սին, ա­ռա­վել եւս, ե­թե Մակ­րո­նը ո­րո­շի շա­րու­նա­կել պաշ­տո­նա­վա­րել: Եվ, կրկնենք, մո­տա­վո­րա­պես նման պատ­կեր է գործ­նա­կա­նում ողջ Հին աշ­խար­հում, այդ թվում, ոչ պա­կաս սուր ի­րո­ղութ­յուն­ներ են Բ­րի­տա­նիա­յում:

Այ­սինքն, քիչ հա­վա­նա­կան տեսք ու­նի, որ նման ցնցում­նե­րի մեջ հայտն­ված Եվ­րո­պան կա­րող է այս պա­հին գնալ մեծ պա­տե­րազ­մի, ա­ռա­վել եւս, ա­ռանց­քա­յին երկր­նե­րում ու­նե­նա­լով նման իշ­խա­նա­վոր­ներ:

Ու մյուս կող­մից, հաս­տատ նաեւ պա­տա­հա­կան չէր, որ Մոսկ­վան հենց այս պա­հին ո­րո­շեց նման կտրուկ քայլ ա­նել: