Միշուստինը մի վերջին հորդոր է հղել Նիկոլին

Ե­րե­ւա­նում տե­ղի ու­նե­ցած ԵԱՏՄ վար­չա­պետ­նե­րի նիս­տը (Տե´ս նաեւ https://iravunk.com/?p=294191&l=am) Նի­կո­լի հա­մար հեր­թա­կան ա­ռիթն էր, որ ցույց տար, թե ե­ղել եւ մնում է այդ տնտե­սա­կան կա­ռույ­ցի «ա­մե­նա­ջերմ կողմ­նա­կի­ցը»: Ի­հար­կե, ժա­մա­նա­կին Նի­կոլն այլ բան էր ա­սում: Օ­րի­նակ, երբ ԵԼՔ-ի շրջա­նակ­նե­րում պատրաստ­վում էր պատ­գա­մա­վոր դառ­նալ, այդ դա­շին­քի նա­խընտ­րա­կան ա­ռանց­քա­յին դրույթ­նե­րից էր, թե՝ «ԵԼՔ դա­շին­քը քա­ղա­քա­կան սխալ է հա­մա­րում ԵԱՏՄ-ին ան­դա­մակ­ցութ­յու­նը, ո­րը լրջա­գույն ռիս­կեր է պա­րու­նա­կում Հա­յաս­տա­նի ինք­նիշ­խա­նութ­յան, անվ­տան­գութ­յան … հա­մար»: Չ­նա­յած, այդ փու­լում Նի­կո­լը նաեւ Ար­ցա­խի ա­մե­նա­ջեր­մե­ռանդ «պաշտ­պանն» էր, քա­նի որ նույն ծրագ­րով խոս­տա­նում էին. «Ար­ցա­խի հար­ցում փոխ­զիջ­ման մա­սին խոսք լի­նել չի կա­րող Ադր­բե­ջա­նի ռազ­մա­շունչ հռե­տո­րա­բա­նութ­յան, ագ­րե­սիվ քա­ղա­քա­կա­նութ­յան պայ­ման­նե­րում»:

Ու հի­մա ի՞նչ, Նի­կոլն իր այդ մո­տե­ցում­նե­րը մո­ռա­ցե՞լ է, երբ Ար­ցա­խը հռչա­կում է Ադր­բե­ջա­նի տա­րածք: Թե՞ այն ժա­մա­նակ պար­զա­պես խա­բում էր ՀՀ շար­քա­յին քա­ղա­քա­ցի­նե­րին: Ա­ռա­վել եւս, որ Ա­լիե­ւի «ռազ­մա­շունչ հռե­տո­րա­բա­նութ­յունն» ու «ագ­րե­սիվ քա­ղա­քա­կա­նութ­յու­նը» Նի­կո­լի կա­ռա­վար­ման այս ժա­մա­նա­կա­հատ­վա­ծում հա­սել է նրան, որ Հեյ­դա­րո­վի­չը հի­մա բա­ցա­հայտ պա­հանջ­ներ է ներ­կա­յաց­նում ար­դեն ոչ թե նույ­նիսկ Ար­ցա­խի, այլ բուն Հա­յաս­տա­նի հան­դեպ: Վեր­ջին օ­րի­նա­կը օ­րերս էր, երբ Ա­լիե­ւը հեր­թա­կան ան­գամ «Ա­րե­ւել­յան Ադր­բե­ջան» վե­րա­դառ­նա­լու հայտ ներ­կա­յաց­րեց:

Ի­հար­կե, Նի­կո­լի հա­մար նույ­նիսկ մեկ օ­րում սե­փա­կան խոս­քը 180 աս­տի­ճա­նով շրջե­լը նոր բան չէ, էլ ուր մնաց 2017թ. ապ­րի­լին տրված խոս­տում­նե­րից հետ քաշ­վե­լը: Բայց դա դեռ հար­ցի մի կողմն է: Շատ ա­վե­լի լուրջ է Ա­լիե­ւի հի­շա­տակ­ած վեր­ջին հայ­տա­րա­րութ­յու­նը: Այս­պես, ըն­դա­մե­նը օ­րեր ա­ռաջ ե­ղել է արտ­գործ­նա­խա­րար­նե­րի հան­դի­պում, Նի­կոլն ԱՄՆ-ում տոն­նա­յա­նոց ճա­ռեր էր հնչե­ցում «խա­ղա­ղութ­յան պայ­մա­նագ­րի» մա­սին: Իսկ ա­հա Ա­լիե­ւը պա­տաս­խա­նեց մեկ պարզ տեր­մի­նով՝ «կվե­րա­դառ­նանք Ա­րե­ւել­յան Ադր­բե­ջան», ո­րով միան­գա­մից զրո­յաց­րեց Նի­կո­լի ողջ «քա­ղա­քա­կան» կուրսն էլ, ե­ղած ու չե­ղած բո­լոր պայ­մա­նա­վոր­վա­ծութ­յուն­ներն էլ: Իսկ այն, որ Ա­լիե­ւի նման հայ­տա­րա­րութ­յուն­նե­րին ան­լուրջ վե­րա­բեր­վե­լը կամ դրանք ըն­դա­մե­նը հռե­տո­րա­բա­նութ­յուն հա­մա­րե­լը կա­րող է ծանր ա­վարտ ու­նե­նալ, ցույց տվեց թե­կու­զեւ Ար­ցա­խի ամ­բող­ջա­կան զավթ­ման պատ­մութ­յու­նը:

Այս­պի­սով, ու­նենք այս պարզ ի­րո­ղութ­յու­նը: Մի կող­մից, ադր­բե­ջա­նա­կան չդա­դա­րող այդ ագ­րե­սիան, ո­րը, հաս­կա­նա­լի է, դա­ժան հար­ված էր «Ար­ցա­խը տանք եւ խա­ղաղ ապ­րենք» էն գլխից սնանկ «գա­ղա­փա­րին»: Մ­յուս կող­մից, ու­նենք նի­կո­լիզմ, ո­րի էութ­յու­նը ոչ պա­կաս սնանկ եւ քա­նիցս ձա­խող­ված` «Ա­րեւ­մուտ­քը մեզ կօգ­նի» տրա­մա­բա­նութ­յունն է: Ու այս ֆո­նին բա­նը հա­սել է նրան, որ ՍԴ-ի մի­ջո­ցով ինչ-որ ա­վանտ­յու­րա­նե­րի են դի­մում, ցույց տա­լու հա­մար, թե, ինչ կա որ, Հա­յաս­տա­նի Սահ­մա­նադ­րութ­յու­նը հա­մա­պա­տաս­խա­նում է Ա­լիե­ւի քիմ­քին: Միայն թե ինչ-որ ստո­րագր­ված թուղթ ձեռք բե­րեն: Մինչ­դեռ նույն նի­կո­լա­կան հա­մա­կար­գի կար­կա­ռուն ներ­կա­յա­ցու­ցիչ Ա­լենն է ան­գամ խոս­տո­վա­նում, թե այս բո­լոր զի­ջում­նե­րին կա­րող են հե­տե­ւել Բաք­վի նո­րա­նոր պա­հանջ­նե­րը. «Ես չեմ բա­ցա­ռում, որ վա­ղը, մյուս օ­րը մի նոր պատ­ճառ կգտնեն, մի նոր բան կգտնեն»:

Էլ ի՞նչ բա­ցա­ռես, երբ Ա­լիե­ւը շատ պարզ ներ­կա­յաց­նում է, թե ի­րա­կա­նում ինչ է ու­զա­ծը՝ «Ա­րե­ւել­յան Ադր­բե­ջան»: Եվ որ հենց ներ­կա քա­ղա­քա­կա­նութ­յունն է, որ այդ­չափ բա­ցել է Հեյ­դա­րո­վի­չի ա­խոր­ժա­կը:

Բայց վե­րա­դառ­նանք Մի­շուս­տի­նի այ­ցին: Խո­սակ­ցու­թյուն­նե­րը, որ Ի­րա­նը պատ­րաստ­վում է տե­սա­նե­լի ա­պա­գա­յում ան­դա­մակ­ցել ԵՏՄ-ին, ի­հար­կե, հենց այն­պես, օ­դից չըն­կան: Բայց միա­ժա­մա­նակ այդ թե­ման էլ ա­վե­լի է հիմ­նա­վո­րվում, որ հա­րավ­կով­կաս­յան տա­րա­ծաշր­ջա­նը Մոսկ­վա­յի եւ Թեհ­րա­նի հա­մար գնա­լով էլ ա­վե­լի կա­րե­ւո­րութ­յուն են ձեռք բե­րում: Եվ այս ի­րա­վի­ճա­կից գրա­գետ օգտ­վե­լը, միան­շա­նակ, կա­րող էր էա­պես բա­րե­լա­վել Հա­յաս­տա­նի անվ­տան­գա­յին վի­ճա­կը: Ինչ­պես որ մեր փո­խա­րեն Ա­լիեւն է այդ գրա­գետ քա­ղա­քա­կա­նութ­յունն ա­ռաջ տա­նում՝ աս­տի­ճա­նա­բար խլե­լով Հա­յաս­տա­նի այդ բո­լոր դիր­քե­րը:

Եվ ա­հա այս հա­մա­տեքս­տում, ըստ մի շարք լուրջ աղբ­յուր­նե­րի, Մի­շուս­տինն այ­ցի շրջա­նակ­նե­րում եւս մեկ ան­գամ Նի­կո­լին հոր­դո­րել է՝ դեռ բո­լոր հնա­րա­վո­րութ­յու­ննե­րը փակ­ված չեն, եւ պետք է պար­զա­պես նստել եւ լրջո­րեն քննար­կել ե­ղած պատ­կերն ու հնա­րա­վոր քայ­լե­րը: Ա­ռա­վել եւս, որ մեծ տա­րա­ծաշր­ջա­նի ի­րո­ղութ­յուն­ներն էլ ա­վե­լի կա­րող են թանձ­րաց­նել Հա­յաս­տա­նի շուրջ մթնո­լոր­տը: Կարճ ա­սած, ՌԴ-ում դեռ սպա­սում են Նի­կո­լի այ­ցին, թեեւ ե­թե ան­գամ այդ հաս­տատ­ված այ­ցը վեր­ջին պա­հին չե­ղարկ­վի, դա ար­դեն կա­րող է Մոսկ­վա­յին ա­ռանձ­նա­պես չհու­զել:

Ե­թե աղբ­յուր­նե­րը չեն սխալ­վում, ա­պա կնշա­նա­կի, որ Մի­շուս­տինն այս այ­ցի մի­ջո­ցով մի վեր­ջին նա­խազ­գու­շա­ցում է հղել՝ ո­րո­շու­մը թող­նե­լով Նի­կո­լին: