ԱՄՆ նոր նախագահի օրոք էլ ամեն ինչ մնում է կախված ուկրաինական պատերազմից

Այն, որ ա­մե­րիկ­յան ընտ­րութ­յուն­նե­րի ել­քը մի­գու­ցե միայն փոքր շեղ­մամբ կա­րող է ո­րո­շիչ դառ­նալ Հա­րա­վա­յին Կով­կա­սի եւ, մաս­նա­վո­րա­պես, Հա­յաս­տա­նի (Տե´ս նաեւ https://iravunk.com/?p=296969&l=am) ուղ­ղութ­յամբ ա­մե­րիկ­յան քա­ղա­քա­կա­նութ­յան վրա, կա­րե­լի է նույ­նիսկ աք­սիո­մա հա­մա­րել: Ե­թե մեր տա­րա­ծաշր­ջա­նում պայ­քա­րը ԱՄՆ-ի եւ ՌԴ-ի մեջ է, բնա­կան է, որ տա­րա­ծաշր­ջա­նի երկր­նե­րի քա­ղա­քա­կան վեկ­տորն էլ կըն­դու­նի այն ուղ­ղութ­յու­նը, թե ով է տվյալ պա­հին գե­րիշ­խող դիր­քում:

Ս­րա­նով հան­դերձ, այդ պայ­քա­րի ել­քը նաեւ Մոսկ­վան ա­մե­նե­ւին էլ չի կա­պում հար­ցի հետ, թե կոնկ­րետ ով կզբա­ղեց­նի ԱՄՆ նա­խա­գա­հի ա­թո­ռը, թե­րեւս հա­մոզ­ված լի­նե­լով, որ դրա­նից ընդ­հա­նուր քա­ղա­քա­կան ծրագ­րերն ի­րա­կա­նում միայն փոքր չա­փով են կախ­ված: Այդ միտ­քը նա­խօ­րեին հեր­թա­կան ան­գամ ա­ռաջ քա­շեց Դ­միտ­րի Մեդ­վե­դե­ւը՝ տե­լեգ­րամ­յան իր ա­լի­քում նման գնա­հա­տում է ներ­կա­յաց­նե­լով.

«Անդր­ծով­յան Պին­դոս­տա­նում նա­խա­գա­հա­կան ընտ­րութ­յուն­նե­րի նա­խօ­րեին աշ­խար­հը սա­ռել է ան­հար­մար դիր­քե­րում։

­Մենք մեծ ակն­կա­լիք­ներ ու­նե­նա­լու պատ­ճառ չու­նենք։

1. Ռու­սաս­տա­նի հա­մար ընտ­րութ­յուն­նե­րը ո­չինչ չեն փո­խի, քա­նի որ թեկ­նա­ծու­նե­րի դիր­քո­րո­շում­նե­րը լիո­վին ար­տա­ցո­լում են երկ­կու­սակ­ցա­կան կոն­սեն­սու­սը մեր երկ­րի պար­տութ­յան անհ­րա­ժեշ­տութ­յան վե­րա­բեր­յալ։

2. Կա­մա­լան հի­մար է, ան­փորձ, վե­րահսկ­վող եւ կ­վա­խե­նա իր շրջա­պա­տում բո­լո­րից։ Կիշ­խի ա­մե­նա­կար­եւոր նա­խա­րար­նե­րի եւ­ օգ­նա­կան­նե­րի մի սինկ­լիտ, գու­մա­րած ա­նուղ­ղա­կիո­րեն Օ­բա­մա­յի ըն­տա­նի­քը:

3. Հոգ­նած Թ­րամ­փը, ով ար­տա­սա­նում է «Ես գոր­ծարք կա­ռա­ջար­կեմ» եւ «Ես հիա­նա­լի հա­րա­բե­րութ­յուն­ներ ու­նեմ...», նույն­պես ստիպ­ված կլի­նի հետ­եւել հա­մա­կար­գի բո­լոր կա­նոն­նե­րին: Նա չի կա­րող դա­դա­րեց­նել պա­տե­րազ­մը. ո´չ մեկ օ­րում, ո´չ­ ե­րեք օ­րում, ո´չ­ ե­րեք ամ­սում: Եվ ե­թե նա իս­կա­պես փոր­ձի, ա­պա կա­րող է դառ­նալ նոր JFK-ն (­Քե­նե­դի):

4. Կար­եւոր է միայն մեկ բան՝ որ­քան գու­մար կվաս­տա­կի նոր POTUS-ը (նա­խա­գա­հա­կան հա­մա­կար­գը) ու­րի­շի հե­ռա­վոր պա­տե­րազ­մի հաշ­վին: Ի­րենց ռազ­մարդ­յու­նա­բե­րա­կան հա­մա­լի­րի ու բան­դե­րա­կան սրի­կա­նե­րին սղո­ցե­լու հա­մար։

5. Հետ­եւա­բար, նո­յեմ­բե­րի 5-ը ա­մե­րիկ­յան բարձ­րա­գույն պաշ­տո­նի թեկ­նա­ծու­նե­րի հա­մար հա­ճե­լի դարձ­նե­լու լա­վա­գույն մի­ջո­ցը Կի­եւի նա­ցիս­տա­կան ​​ռե­ժի­մը ջախ­ջա­խե­լու շա­րու­նա­կութ­յունն է»:

­Բայց սրա­նով հան­դերձ, կան ո­րո­շա­կի գոր­ծոն­ներ, ո­րոնք ա­մե­րիկ­յան իշ­խող է­լի­տա­յին պարտ­ադ­րում են՝ գո­նե մի փոքր այլ կերպ նա­յել ի­րո­ղութ­յուն­նե­րին: Օ­րի­նակ­նե­րից մեկն էլ կա­րե­լի է հա­մա­րել Մոլ­դո­վա­յի նա­խա­գա­հա­կան ընտ­րութ­յուն­նե­րը: Թե ինչ ան­նա­խա­դեպ կեղ­ծա­րա­րութ­յամբ «դե­մոկ­րա­տիան հաղ­թեց» այդ երկ­րում, չկրկնենք, շատ է խոս­վել: Թե­րեւս, միայն ՌԴ-ում բնակ­վող Մոլ­դո­վա­յի քա­ղա­քա­ցի­նե­րի 500 հա­զա­րա­նոց բա­նա­կի բա­ցար­ձակ մե­ծա­մաս­նութ­յա­նն ընտ­րե­լու ի­րա­վուն­քից փաս­տա­ցի զրկե­լը (ըն­դա­մե­նը 10 հա­զար քվեա­տոմս էին ու­ղար­կել Մոսկ­վա) ինչ ա­սես ար­ժեր: Բայց այդ ա­մե­նով հան­դերձ, բուն Մոլ­դո­վա­յում հաղ­թեց Ս­տո­յա­նոգ­դոն, այ­սինքն՝ Սան­դուն «հաղ­թեց» միայն եվ­րո­պա­յաբ­նակ մոլ­դո­վա­ցի­նե­րի հաշ­վին, ընդ ո­րում, այդ ձայ­նե­րն ընդ­դի­մութ­յան կող­մից լիո­վին ան­վե­րահս­կե­լի էին: Ու հի­մա տա­րած­վել է նման պնդում. «Երկ­րի ներ­սում նա­խա­գահ կդառ­նա Ս­տո­յա­նոգ­դոն, իսկ սփյուռ­քի նա­խա­գահ՝ Սան­դուն»: «Հաղ­թա­նակ» երկ­րից հե­ռա­ցած­նե­րի հաշ­վին. աբ­սուրդ է հնչում, բայց դա է ի­րո­ղութ­յու­նը, եւ այս փաս­տը դեռ ի­րեն ցույց կտա. իսկ ին­չո՞ւ Հա­յաս­տա­նի ընտ­րութ­յուն­նե­րը եւս չեն կա­րող կախ­ված դառ­նալ դրսի ձայ­նե­րից, օ­րի­նակ՝ միայն Ռու­սաս­տա­նում մե­կու­կես մի­լիո­նի չափ ՀՀ քա­ղա­քա­ցի ընտ­րող կա­րող է լի­նել:

Եվ ե­թե հաշ­վի առ­նենք, որ ի­րա­կա­նում մոլ­դո­վա­ցի­ներն ընտ­րութ­յուն էին կա­տա­րում ոչ թե ան­ձե­րի, այլ՝ Ա­րեւ­մուտ­քի եւ Ռու­սաս­տա­նի մի­ջեւ, նո­րից հաս­տատ­վեց այն թե­զը, որ այդ հետ­խորհր­դա­յին հան­րա­պե­տութ­յունն ար­դեն մին­չեւ կո­կոր­դը կուշտ է «ա­րեւմտ­յան ար­ժեք­նե­րից», եւ ժո­ղովր­դի մե­ծա­մաս­նութ­յու­նը ցան­կա­նում է վե­րա­դարձ անց­յա­լին: Ու ե­թե այդ պատ­կերն է Եվ­րո­պա­յին կպած Մոլ­դո­վա­յում, ի՞նչ ռեալ պատ­կեր կա­րող է լի­նել մյուս նախ­կին ԽՍՀՄ հան­րա­պե­տութ­յուն­նե­րում (մերձ­բալթ­յան երկր­նե­րի թե­ման այլ է): Վ­րաս­տա­նում՝ պարզ է, Հա­յաս­տա­նում՝ թե­րեւս նույն­պես:

Մ­յուս կող­մից, Մեդ­վե­դե­ւի խոս­քում մեկ էա­կան բա­ղադ­րիչ եւս կա՝ նրա թվար­կած 5-րդ կե­տը: Այն է՝ ա­մեն ինչ մնում է կախ­ված ուկ­րաի­նա­կան պա­տե­րազ­մի ըն­թաց­քից: Կամ այս­պես. ի­րա­կա­նում դրութ­յան տե­րը նա է, ով ռեալ ռազ­մա­կան հաղ­թա­նակ­ներ է տա­նում, այլ ոչ թե քա­րոզ­չա­կան, ո­րոնք ար­դեն եր­բեմ­նի է­ֆեկ­տը (նույն Մոլ­դո­վա­յի եւ Վ­րաս­տա­նի օ­րի­նա­կով) չեն թող­նում: Իսկ այն, որ ռազ­մա­ճա­կա­տա­յին հա­ջո­ղութ­յուն­ներն այս պա­հին ռուս­նե­րի կող­մից են, եւ ա­րեւմտ­յան ա­վե­լի ու ա­վե­լի շատ աղբ­յուր­ներ են խո­սում ուկ­րաի­նա­կան բա­նա­կի կա­տաստ­րո­ֆիկ վի­ճա­կի մա­սին, դա եւս ԱՄՆ նոր նա­խա­գա­հը չի կա­րող հաշ­վի չառ­նել՝ ան­կախ նրա ով լի­նե­լուց: Ընդ ո­րում, ու­նե­նա­լով միան­գա­մայն սահ­մա­նա­փակ քայ­լե­րի հնա­րա­վո­րութ­յուն՝ գնալ մի­ջու­կա­յին պա­տե­րազ­մի կամ Մոսկ­վա­յի հետ պայ­մա­նա­վոր­վա­ծութ­յուն­նե­րի: Հաշ­վի ա­ռե­լով նաեւ, թե գա­լիք հուն­վա­րին, երբ նոր նա­խա­գա­հը կստանձ­նի պաշ­տո­նը, որ­տե՞ղ կլի­նեն ռուս­նե­րը, եւ դա որ­քա­նո՞վ կփո­խի Մոսկ­վա­յի հա­մար ըն­դու­նե­լի բա­նակ­ցա­յին ֆո­նը: