Բացառիկ զրույց «Հարավկովկասյան երկաթուղի» ՓԲԸ-ի գլխավոր տնօրեն Մելնիկովի հետ

«Կոմսոմոլսկայա պրավդա» թերթի զրուցակիցն է «Հարավկովկասյան երկաթուղի» ՓԲԸ գլխավոր տնօրեն Ալեքսեյ Վալերիևիչ Մելնիկովը։

- Ալեքսեյ Վալերիևիչ, Հայաստանի նախագահը Ձեզ շնորհել է Երախտագիտության մեդալ՝ Լոռու մարզում 2024 թվականի մայիսին տեղի ունեցած ջրհեղեղի հետևանքների հաղթահարման ուղղությամբ տարված աշխատանքի համար, երբ տեղի ունեցավ երկաթուղային ենթակառուցվածքի լայնածավալ ավերածություններ։ Ի՞նչ է նշանակում այս մեդալը Ձեզ համար:

– Իհարկե, պետական ​​մրցանակը «Հարավկովկասյան երկաթուղի» ընկերության և Հայաստանի կառավարության մեր գործընկերների հարաբերություններում վստահության մակարդակի կարևոր ցուցանիշ է։ Կարևոր է նաև այն ձևակերպումը, որի համար տրվել է այս մրցանակը՝ հայ-ռուսական հարաբերությունների ամրապնդման, ինչպես նաև ավերված երկաթուղային ենթակառուցվածքի վերականգնման համար։ Իհարկե, մենք չենք աշխատում մրցանակների համար։ Սա իմ առաջին պետական ​​մրցանակն է, և, իհարկե, չէի սպասում։ Բայց ես կարծում եմ, որ խոսքը գնում է գնահատականը ոչ միայն իմ աշխատանքի, այլև ՀԿԵ-ի ողջ թիմի։ Անձամբ ինձ համար սա լրացուցիչ խթան և մոտիվացիա է՝ շարունակելու աշխատանքը ՀԿԵ-ի գործունեության տարիների ընթացքում կուտակված հեղինակության ամրապնդման ուղղությամբ։

-Դուք ղեկավարում եք շատ կարևոր կառույց, և Ձեր աշխատանքային գրաֆիկը, բնականաբար, բավականին զբաղված է։ Ձեր զբաղված աշխատանքային գրաֆիկի ընթացքում կարողանո՞ւմ եք այցելել մեր երկրի տեսարժան վայրերը։ Որքանո՞վ էին իրականությանը համապատասխանում Հայաստանի ու հայ ժողովրդի մասին Ձեր լսածը։

– Այո, աշխատանքիս բնույթից ելնելով` ստիպված եմ Հայաստանի տարածքով շրջել ոչ միայն երկաթուղով, այլև ավտոմոբիլային ճանապարհով: Օրինակ՝ Սևանի ափին մի հրաշալի եկեղեցի կա՝ հենց Սոթք տանող ճանապարհին։ Ես միշտ կանգ եմ առնում այս վայրում, երբ անցնում եմ: Շատ օրգանական և գեղեցիկ եկեղեցի։ Եվ այսպես, այցելեցի, իհարկե, Գառնի, Գեղարդ, իհարկե, Մայր Աթոռ Էջմիածին, Մեղրի։

Ես սիրում եմ լեռները, ինձ դուր է գալիս այն ուժն ու վեհությունը, որ ստեղծում են լեռները: Ինձ դուր է գալիս, թե ինչպես են փոխվում եղանակները Հայաստանում, այսինքն՝ քշում ես, շուրջբոլորը մոխրագույն ու շագանակագույն է, և հանկարծ մի պահ շուրջբոլորը կանաչում է։ Սա այնպիսի բնական մոգություն է, որը հրճվում է, էներգիա է հաղորդում և ուժ է տալիս շարունակելու աշխատել: Հայաստանը հրաշալի երկիր է

Իմ պատկերացումները հայերի մասին։ Ես հայերի հետ կողք-կողքի եմ մեծացել, քանի որ Ռոստովի մարզից եմ։ Ես նրանց հետ սովորել եմ դպրոցում և ինստիտուտում, աշխատել այս հին ազգի ներկայացուցիչների հետ, ուստի իմ գաղափարները վաղուց են ձևավորվել։

Իսկ այստեղ՝ Հայաստանում, այս գաղափարները միայն ամրապնդվել են։ Սրանք հրաշալի, աշխատասեր մարդիկ են, ովքեր ձգտում են լավագույնին, ինչպես բոլոր մարդիկ ամբողջ աշխարհում, նրանք ցանկանում են, որ կյանքում ամեն ինչ լավ լինի։ Իմ պատկերացումը հայ ժողովրդի մասին միշտ եղել է շատ բարձր մակարդակի վրա, և այստեղ այն էլ ավելի է ուժեղացել։