ԻՍԿ «ՕՐԵՇՆԻԿՈՎ» ՀԱՐՎԱԾԵԼՆ ՕԳՈՒՏ ԿՏԱ՞

Եվ, ի­հար­կե, այն բո­լոր զար­գա­ցում­նե­րը, ո­րոնք նկատ­վում եւ սպաս­վում են մեր տա­րա­ծաշր­ջա­նում (Տե´ս նաեւ https://iravunk.com/?p=315278&l=am), դեռ մնում են կախ­ված ուկ­րաի­նա­կան պա­տե­րազ­մից: Ա­ռա­վել եւս, որ կար­ծես թե սկսում է ա­վե­լի ու ա­վե­լի հստակ դառ­նալ, թե Թ­րամ­փի նա­խա­ձեռ­նութ­յու­ննե­րը չեն տա­նում պա­տե­րազ­մի դա­դա­րեց­մա­նը, եւ Մոսկ­վա­յին մնում է միայն ռազ­մա­կան լուծ­ման տար­բե­րա­կը:

Ա­մեն դեպ­քում, ար­դեն նույ­նիսկ ՆԱՏՕ-ից են խո­սում, որ ուկ­րաի­նա­կան պա­տե­րազ­մի դա­դա­րե­ցու­մը հա­մա­րում են առն­վազն ան­ցան­կա­լի, այ­սինքն` ա­մեն բան կար­վի, որ դա տե­ղի չու­նե­նա: Ուկ­րաի­նա­յում հրա­դա­դա­րը ձեռն­տու չէ ՆԱՏՕ-ի հա­մար, քա­նի որ այն Ռու­սաս­տա­նին հնա­րա­վո­րութ­յուն կտա ա­վե­լաց­նել զեն­քի քա­նա­կը: Այս հայ­տա­րա­րութ­յան հե­ղի­նա­կը, պատ­կե­րաց­րեք, ՆԱՏՕ-ի գլխա­վոր քար­տու­ղար Ռուտ­տեն է: Նա բա­ցատ­րում է, թե՝ Ռու­սաս­տանն այս պա­հին ար­տադ­րում է ա­վե­լի շատ զենք-զի­նամ­թերք, քան ՆԱՏՕ-ի բո­լոր երկր­նե­րը միա­սին վերց­րած: Այ­սինքն, ե­թե պա­տե­րազ­մը դա­դա­րի, ռուս­նե­րը կսկսեն զենք կու­տա­կել, ո­րը վտանգ կդառ­նա ՆԱՏՕ-ի հա­մար:

Այ­սինքն, ե­թե ան­գամ ողջ Ուկ­րաի­նան ոչն­չա­նա, հոգ չէ: Ի­հար­կե, ի­մաստ չու­նի խո­սել Ռուտ­տեի նման հայ­տա­րա­րութ­յան բա­րո­յա­կան կող­մի մա­սին. դա թող ուկ­րաի­նա­ցի­նե­րը գնա­հա­տեն: Պար­զա­պես նկա­տենք, որ այս­տեղ նկատ­վում է խո­րը հա­կա­սութ­յուն: Այն պա­հին, երբ ԱՄՆ նա­խա­գահն ու նրա թի­մը խո­սում են խա­ղա­ղութ­յան անհ­րա­ժեշ­տութ­յան մա­սին, որ ան­մեղ մար­դիկ չզոհ­վեն, դա­շին­քի ղե­կա­վա­րը, որ­տեղ հիմ­նա­կան մե­ծութ­յու­նը նույն ԱՄՆ-ն­ է, հայ­տա­րա­րում է, թե չէ, պա­տե­րազմն ա­մեն կերպ պետք է շա­րու­նա­կել: Այ­սինքն, Թ­րամ­փի այդ հայ­տա­րա­րութ­յուն­նե՞րն են «բլեֆ», թե՞ Վա­շինգ­տո­նը կորց­րել է իր իսկ ղե­կա­վա­րած ռազ­մա­կան դա­շին­քի նկատ­մամբ վե­րահս­կո­ղութ­յու­նը…

Ա­մեն դեպ­քում, ի­րո­ղութ­յունն այն է, որ ե­թե ժա­մա­նա­կին Թ­րամ­փը խո­սում էր 24 ժա­մում խա­ղա­ղութ­յան հաս­նե­լու մա­սին, հե­տո այդ ժամ­կե­տը դար­ձավ 100 օր, իսկ վեր­ջերս էլ ըն­դա­մե­նը հույս հայտ­նեց, որ ուկ­րաի­նա­կան պա­տե­րազ­մը չի վե­րած­վի մի­ջու­կա­յին բախ­ման, մեկ բան է նշա­նա­կում՝ խա­ղա­ղութ­յան հաս­նե­լու բա­նակ­ցա­յին մի­ջոց­նե­րը մնում են ա­ռա­վել քան մշու­շոտ: Կամ այս­պես՝ Թ­րամ­փը չի ցան­կա­նում, կամ որ ա­վե­լի հա­վա­նա­կան է, չի կա­րո­ղա­նում հաս­նել այդ խա­ղա­ղութ­յա­նը: Ու այս ա­մե­նին էլ գու­մար­վե­ցին Լոս Ան­ջե­լե­սի ի­րա­դար­ձութ­յուն­նե­րը, ո­րոնք կար­ծես թե ան­ցած տար­վա աղ­մուկ հա­նած <<Կայ­սրութ­յան ան­կու­մը» ֆիլ­մի օ­րի­նա­կով սկսել են նե­րա­մե­րիկ­յան քա­ղա­քա­ցիա­կան պա­տե­րազ­մի տպա­վո­րութ­յուն թող­նել: Իսկ դա նշա­նա­կում է, որ Թ­րամփն ար­դեն պար­զա­պես ստիպ­ված է հիմ­նա­կան ու­շադ­րութ­յու­նը կենտ­րո­նաց­նել այդ ներ­քին, ակն­հայ­տո­րեն հրահր­ված ի­րա­դար­ձութ­յուն­նե­րի վրա, ին­չն էլ ա­վե­լի է թու­լաց­նե­լու նրա դիր­քերն ուկ­րաի­նա­կան խա­ղա­տախ­տա­կին:

Այլ հարց է, թե այս զար­գա­ցում­նե­րը լա՞վ են, թե՝ վատ ռուս­նե­րի հա­մար: Վեր­ջին օ­րե­րին մեկ բան ակն­հայտ է՝ ռու­սա­կան բա­նա­կը կտրուկ մե­ծաց­րել է ռազ­մա­կան ճնշու­մը: Այդ թվում՝ գործ­նա­կա­նում ա­մե­նօր­յա ռե­ժի­մով հար­ված­ներ են հասց­վում ուկ­րաի­նա­կան ա­մե­նա­տար­բեր օբ­յեկտ­նե­րին: Ա­վե­լին, ինչ­պես նա­խազ­գու­շաց­րեց Ուկ­րաի­նա­յի հետ ՌԴ բա­նակ­ցա­յին խմբի ղե­կա­վար Մե­դինս­կին՝ ռու­սաս­տան­ցի­նե­րը պա­հան­ջում են «Օ­րեշ­նիկ»-ով պա­տաս­խան հար­ված հասց­նել Կիե­ւին եւ Լ­վո­վին: Միայն թե այս­տեղ շատ պարզ հար­ցեր կան՝ իսկ կոնկ­րետ ին­չի՞ն հար­վա­ծեն Կիե­ւում, Լ­վո­վում կամ այլ վայ­րե­րում, եւ դա ի՞նչ կտա: Կա­րող են, օ­րի­նակ, Կիե­ւում ոչն­չաց­նել նա­խա­գա­հա­կան նստա­վայ­րը կամ Ռա­դա­յի շեն­քը: Հե­տո՞, դա որ­քա­նո՞վ կմո­տեց­նի պա­տե­րազ­մի վեր­ջը: Կամ, ա­սենք, ոչն­չաց­նեն Զե­լենս­կուն: Բայց երբ նա չէ Ուկ­րաի­նա­յի փաս­տա­ցի կա­ռա­վա­րո­ղը, դրսի տե­րե­րը պար­զա­պես մեկ այլ Զե­լենս­կու կնստեց­նեն այդ ա­թոռին, եւ վերջ: Կա­րե­լի է նաեւ տնտե­սա­կան օբ­յեկտ­նե­րի հար­վա­ծել: Սա­կայն նման հզոր ռազ­մաարդ­յու­նա­բե­րա­կան օբ­յեկտ­ներ չկան, որ դրանց ոչն­չա­ցումն ազ­դի պա­տե­րազ­մի ըն­թաց­քի վրա: Հիմ­նա­կան մար­տա­կան միա­վոր­նե­րը, ո­րոնք այս պա­հին օգ­տա­գործ­վում են ճա­կա­տում, այն է՝ դրոն­նե­րը հա­վաք­վում են դրսից բեր­ված կոմ­պո­նենտ­նե­րով, հար­յու­րա­վոր, ե­թե ոչ հա­զա­րա­վոր մանր ար­տադ­րա­մա­սե­րում, ան­գամ՝ տնայ­նա­գոր­ծա­կան պայ­ման­նե­րում: Մ­նա­ցած զենք-զի­նամ­թեր­քը գա­լիս է դրսից, փոքր խմբա­քա­նակ­նե­րով, այդ­պես էլ պահ­վում է եւ նույն փոքր խմբա­քա­նակ­նե­րով էլ հասց­վում է ա­ռաջ­նա­գիծ: Ա­մեն մի փոքր ար­տադ­րա­մա­սի կամ զեն­քի խմբա­քա­նա­կի «Օ­րեշ­նի­կով» չես հար­վա­ծի:

Խն­դի­րը պետք է լու­ծել ռազ­մա­ճա­կա­տում: Այս­տեղ ռուս­նե­րը հար­ձակ­վում են, բայց օ­րա­կան մի քա­նի գյուղ կամ ա­վան գրա­վե­լու ա­րա­գութ­յամբ. այս տեմ­պե­րով քա­նի՞ տա­րում կհաս­նեն Կիե­ւին: Մեծ մասշ­տաբ­նե­րով ոչն­չաց­վում է ուկ­րաի­նա­կան զի­նու­ժը: Մինչ­դեռ Կիե­ւում նոր նա­խա­գիծ կա՝ պա­տե­րազմ ու­ղար­կել 18 տա­րե­կա­նից սկսած ու նաեւ կա­նանց. «ճա­կա­տա­յին մսա­ցուն» դրա­նով դեռ եր­կար կա­պա­հով­վի:

­Ռուս­նե­րին պետք են ա­րագ լու­ծում­ներ: Դ­րանց տար­բե­րակ­նե­րը, այ­նո­ւա­մե­նայ­նիվ, կան, ո­րի մա­սին ար­դեն խոս­վում է: Ա­ռա­ջին հեր­թին՝ պետք է փա­կել, ա­վե­լի ճիշտ՝ էա­պես սահ­մա­նա­փա­կել Դ­նեպ­րով տե­ղա­շար­ժը՝ կա­մուրջ­նե­րը ոչն­չաց­նե­լով: Ու միա­ժա­մա­նակ ողջ ճա­կա­տով մեկ բազ­մա­պատ­կել ակ­տի­վութ­յու­նը՝ չխու­սա­փե­լով նաեւ տակ­տի­կա­կան զի­նա­տե­սակ­նե­րի կի­րա­ռու­մից: Երբ բա­նակ­ցա­յին լու­ծում­նե­րը դառ­նում են քիչ հա­վա­նա­կան, մի­գու­ցե դա կդրդի Մոսկ­վա­յին՝ կտրուկ փո­խել պա­տե­րազ­մի բնույ­թը: Իսկ այ­լընտ­րան­քը եւս ա­նո­րոշ ժա­մա­նա­կով պա­տե­րազմն է:

Հետևեք մեզ նաև տելեգրամում՝

Ներբեռնեք Iravunk հավելվածը և եղեք միշտ տեղեկացված՝