Հայաստանում սահմանադրական կարգը տապալված է, այն պետք է վերականգնել գրեթե ցանկացած գնով…

Ե­թե հի­մա հենց այս­տեղ կամ մեկ այլ ԶԼՄ-ում, կամ «Ֆեյս­բուք» սո­ցիա­լա­կան ցան­ցում գրառ­մամբ հայ­տա­րա­րեմ, որ մենք պի­տի գնդա­կա­հա­րենք Հա­յաս­տա­նի գլխա­վոր դա­տա­խազ Ան­նա Վար­դա­պետ­յա­նին, ՆԳ նա­խա­րար Ար­փի­նե Սարգս­յա­նին, նո­րան­շա­նակ ոս­տի­կա­նա­պետ Ա­րամ Ղա­զար­յա­նին, քննչա­կան կո­մի­տեի նա­խա­գահ Ար­թուր Պո­ղոս­յա­նին, ԱԱԾ կոչ­վա­ծի տնօ­րեն Ար­մեն Ա­բազ­յա­նին (կամ՝ հա­կա­ռակ հա­ջոր­դա­կա­նութ­յամբ՝ հաշ­վի առ­նե­լով, որ Վար­դա­պետ­յա­նը եւ Սարգս­յա­նը կա­նայք են, ու նրանց պետք է թող­նել վեր­ջում), այ­սինքն՝ հայ­տա­րա­րեմ խմբա­կա­յին կեր­պով Հա­յաս­տա­նի քրեա­կան օ­րենսգր­քի 155-րդ հոդ­վա­ծով նա­խա­տես­ված ա­րարք կա­տա­րե­լու մտադ­րութ­յան մա­սին, ի՞նչ եք կար­ծում, ի՞նչ կլի­նի դրա­նից հե­տո…

­Դե, ի­հար­կե՛, բո­լո­րը գի­տեն այս հար­ցի պա­տաս­խա­նը, Վար­դա­պետ­յա­նը, Սարգս­յա­նը, Ղա­զար­յա­նը, Պո­ղոս­յա­նը եւ Ա­բազ­յանն էլ քաջ գի­տեն. հաշ­ված րո­պե­նե­րի ըն­թաց­քում այն շեն­քի դի­մաց, որ­տեղ գտնվում եմ, կհայտն­վեն ե­րե­ւի տասն­յա­կի չափ ոս­տի­կա­նա­կան մե­քե­նա­ներ, ոս­տի­կա­նի հա­մազ­գես­տով, դի­մա­կա­վոր­ված ու զին­ված ան­ձինք դուրս կգան դրան­ցից, կմո­տե­նան դռա­նը, հա­վա­նա­բար սա­պոգ­նե­րով, քա­ցով ի­րար հե­տե­ւից ու­ժեղ կհար­վա­ծեն դռա­նը, չբա­ցե­լու դեպ­քում կկոտ­րեն այն, ու թե­ւերս ո­լո­րե­լով, գլուխս կամ ճա­կատս աս­ֆալ­տին խփե­լով, հա­մա­պա­տաս­խան նկա­րա­հան­ման ու­ղեկ­ցութ­յամբ, այ­սինքն՝ «մաս­կի շոուն» ա­պա­հո­վե­լով, քարշ կտան դե­պի ի­րենց մե­քե­նա­նե­րից մե­կը: Եվ դրա­նով հայ­դա՜… Ուր որ հարկ կհա­մա­րեն (հե­տոն հաս­կա­նա­լի է, էլ չնկա­րագ­րեմ):

ՀՐԱՊԱՐԱԿԱՅԻՆ ՀԱՐՑՈՒՄ՝ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ԻՐԱՎԱՊԱՀ ՀԱՄԱԿԱՐԳԻ ՂԵԿԱՎԱՐՆԵՐԻՆ

­Վե­րո­շա­րադր­յա­լը նկա­տի ու­նե­նա­լով, հրա­պա­րա­կա­յին հար­ցում եմ ուղ­ղում Հա­յաս­տա­նի ի­րա­վա­պահ հա­մա­կար­գի նույն այդ ղե­կա­վար­նե­րին՝ երբ Հա­յաս­տա­նի վար­չա­պե­տի պաշ­տո­նը զբա­ղեց­նող Նի­կո­լը «Ֆեյս­բուք» սո­ցիա­լա­կան ցան­ցում կա­տա­րած գրառ­մամբ հայ­տա­րա­րել է գոր­ծա­դիր իշ­խա­նութ­յան կող­մից Հա­յաս­տա­նի սահ­մա­նադ­րա­կան կար­գը տա­պա­լե­լու մտադ­րութ­յան, այ­սինքն՝ Ք­րեա­կան օ­րենսգր­քի 420-րդ հոդ­վա­ծով նա­խա­տես­ված ա­րարք կա­տա­րե­լու մտադ­րութ­յան մա­սին, ին­չո՞ւ նույն կերպ չեք վե­րա­բեր­վում նրա նկատ­մամբ կամ, թե­կուզ, շատ մեղմ ձե­ւով, քա­ղա­քա­վա­րի կեր­պով չեք կան­չում քրեա­կան պա­տաս­խա­նատ­վութ­յան… Դե՛ պա­տաս­խա­նեք:

­Հի­մա անց­նեմ փաս­տին՝ Նի­կոլ հա­յա­դա­վի կող­մից Հա­յաս­տա­նի սահ­մա­նադ­րա­կան կար­գը տա­պա­լե­լու, այ­սինքն՝ Հա­յաս­տա­նի քրեա­կան օ­րենսգր­քի 420-րդ հոդ­վա­ծով նա­խա­տես­ված ա­րարք կա­տա­րե­լու մտադ­րութ­յան մա­սին հրա­պա­րա­կա­յին հայ­տա­րա­րութ­յա­նը:

«­Պե­տութ­յու­նը (իշ­խա­նութ­յու­նը) պատ­կա­նում է ժո­ղովր­դին։ Ե­կե­ղե­ցին պատ­կա­նում է ժո­ղովր­դին։ Մենք պե­տութ­յու­նը (իշ­խա­նութ­յու­նը) վե­րա­դարձ­րել ենք ժո­ղովր­դին։ Ե­կե­ղե­ցին նույն­պես պի­տի վե­րա­դարձ­նենք ժո­ղովր­դին», - վե­րը մեջ­բեր­վա­ծը Հա­յաս­տա­նի վար­չա­պե­տի պաշ­տո­նը զբա­ղեց­նո­ղի կող­մից իր ֆեյս­բուք­յան է­ջում 2025թ. հու­նի­սի 8-ին, ժա­մը 19:10 կա­տար­ված գրա­ռում- հայ­տա­րա­րութ­յունն է:

­Թեեւ Նի­կոլ հա­յա­դա­վը հրա­պա­րա­կավ, բա­ցեի­բաց հայ­տա­րա­րել է Հա­յաս­տա­նի սահ­մա­նադ­րա­կան կար­գը տա­պա­լե­լու մտադ­րութ­յան մա­սին, ի­րա­վա­պահ հա­մա­կար­գի քաղ­պոռ­նիկ­նե­րը (տես­նենք այս «տիտ­ղոսն» ով է իր վրա վերց­նե­լու եւ ծպտուն հա­նե­լու) կույր ու խուլ ձե­ւա­նա­լով, հա­մա­ռո­րեն լռում են՝ հեր­թա­կան ան­գամ դրսե­ւո­րե­լով հան­ցա­վոր ան­գոր­ծութ­յուն:

Եվ հե­տաքր­քիր է՝ մի՞ թե այս կերպ չեն լե­գի­տի­մաց­նում ի­րենց նկատ­մամբ ժո­ղովր­դի՝ ազ­գա­յին ինք­նա­գի­տակ­ցութ­յուն ու սահ­մա­նադ­րա­կան կար­գի տա­պա­լում թույլ չտա­լու վճռա­կա­նութ­յուն ու­նե­ցող, ին­չու ոչ, նաեւ քրիս­տոն­յա հատ­վա­ծի ինք­նա­դա­տաս­տա­նի ի­րա­վունքն այն հիմ­քով, որ Հա­յաս­տա­նի դա­տաի­րա­վա­կան հա­մա­կարգն ու­զուր­պաց­ված լի­նե­լով Նի­կո­լի եւ իր ոհ­մա­կի (չա­րախմ­բի) կող­մից, գտնվե­լով Նի­կո­լի գրպա­նում ու խո­րա­պես քա­ղա­քա­կան կո­ռուպ­ցիա­յի մեջ, բա­ցար­ձա­կա­պես իր դե­րում չէ:

­Հը՞, ի­րա­վա­պահ հա­մա­կար­գի քաղ­պոռ­նիկ­ներ, սա հարց է, եւ խո­րը մտա­ծեք այս հար­ցի մա­սին, պա­տաս­խա­նե­լիս էլ (ե­թե, ի­հար­կե, դրա հա­մար­ձա­կութ­յունն ու­նե­նաք…), պա­տաս­խա­նեք նաեւ այն հար­ցին, թե բա­ցի ինք­նա­դա­տաս­տա­նից, Նի­կո­լի հետ միա­սին, պայ­քա­րի այ­լընտ­րանք թո­ղե՞լ եք այն մարդ­կանց հա­մար, ով­քեր վճռա­կա­նո­րեն դեմ են սահ­մա­նադ­րա­կան կար­գի տա­պալ­մա­նը եւ Նի­կո­լի եւ իր ոհ­մա­կի կող­մից ա­մե­նա­թո­ղութ­յա­նը:

Ի՞նչ է՝ պետք է պա­տաս­խա­նեք, թե նա­խա­պատ­րաստ­վող կամ կա­տար­ված հան­ցա­գոր­ծութ­յան մա­սին տե­ղե­կա­նա­լիս, հան­ցա­գոր­ծութ­յան մա­սին հա­ղորդ­մամբ դի­մեք ի­րա­վա­պահ մար­մին­նե­րի՞ն… Է՞, հենց այս հա­ղորդ­մամբ էլ հրա­պա­րա­կավ դի­մում եմ հի­մա, տես­նենք ի՞նչ եք ա­նե­լու… Թեեւ տես­նե­լու բան չկա էլ, քա­նի որ Հա­յաս­տա­նի վար­չա­պե­տի պաշ­տո­նը զբա­ղեց­նող Նի­կո­լի եւ իր ոհ­մա­կի կող­մից պե­տա­կան դա­վա­ճա­նութ­յան վե­րա­բեր­յալ (եւ ոչ միայն…) մի շարք ԶԼՄ-նե­րում մինչ այժմ հան­ցա­գոր­ծութ­յան մա­սին տասն­յակ հա­ղոր­դում­ներ եմ ներ­կա­յաց­րել), իսկ ձեր պա­տաս­խա­նը ե­ղել է, մեղմ ա­սած, ա­նա­մոթ ու խայ­տա­ռակ լռութ­յու­նը, հան­ցա­վոր ան­գոր­ծութ­յու­նը:

Տվ­յալ գրառ­ման մեջ կամ հա­մա­տեքս­տում Նի­կո­լի կող­մից գոր­ծած­ված «մենք» ա­ռա­ջին դեմ­քի անձ­նա­կան դե­րա­նու­նը (հոգ­նա­կի թվով, ուղ­ղա­կան հո­լո­վով) չի նշա­նա­կում, ա­սենք, ին­քը եւ իր «կնի­գը», ա­վե­լի ճիշտ, կո­ղա­կի­ցը, չի նշա­նա­կում ին­քը եւ Ար­փին, Շու­շա­նը, Ա­շո­տը եւ Մա­րիա­մը, այլ քա­նի որ ին­քը Հա­յաս­տա­նի վար­չա­պե­տի պաշ­տո­նը զբա­ղեց­նողն է, նշա­նա­կում է ին­քը (որ­պես Հա­յաս­տա­նի կա­ռա­վա­րութ­յան, իշ­խա­նութ­յան գոր­ծա­դիր ճյու­ղի ղե­կա­վար) եւ գոր­ծա­դիր իշ­խա­նութ­յան մյուս ան­դամ­նե­րը:

Ըստ Հա­յաս­տա­նի Սահ­մա­նադ­րութ­յան 17-րդ հոդ­վա­ծի 2- րդ մա­սի` «Կ­րո­նա­կան կազ­մա­կեր­պութ­յուն­ներն ան­ջատ են պե­տութ­յու­նից», ին­չը նշա­նա­կում է, որ նրանք միմ­յանց ներ­քին գոր­ծե­րին մի­ջամ­տե­լու ի­րա­վունք չու­նեն: Սահ­մա­նադ­րութ­յան 17-րդ հոդ­վա­ծը գտնվում է Սահ­մա­նադ­րութ­յան 1-ին գլխում, որն ու­նի «Սահ­մա­նադ­րա­կան կար­գի հի­մունք­նե­րը» վեր­տա­ռութ­յու­նը, եւ ո­րով ամ­րագր­ված է Հա­յաս­տա­նի սահ­մա­նադ­րա­կան կար­գը:

­Հայ­տա­րա­րե­լով ե­կե­ղե­ցին նույն­պես ժո­ղովր­դին վե­րա­դարձ­նե­լու հստակ մտադ­րութ­յան մա­սին, Նի­կո­լը հայ­տա­րա­րել է իր եւ գոր­ծա­դիր իշ­խա­նութ­յան մյուս ան­դամ­նե­րի կող­մից Հա­յաս­տա­նի սահ­մա­նադ­րա­կան կար­գը տա­պա­լե­լու՝ Սահ­մա­նադ­րութ­յան 1-ին հոդ­վա­ծով, 5-րդ­ եւ 6-րդ հոդ­ված­նե­րի 1-ին մա­սե­րով նա­խա­տես­ված նոր­մե­րի գոր­ծո­ղութ­յու­նը փաս­տա­ցի դա­դա­րեց­նե­լու միան­գա­մայն ո­րո­շա­կի մտադ­րութ­յան մա­սին:

Ընդգ­ծեմ, որ Նի­կոլն իր ոհ­մա­կի հետ միա­սին Հա­յաս­տա­նի սահ­մա­նադ­րա­կան կարգն ար­դեն իսկ տա­պա­լել է 2018 թվա­կա­նին ու դրա­նից հե­տո ֆի­զի­կա­կան բռնութ­յան, ինչ­պես նաեւ պատ­գա­մա­վոր­նե­րի ու դա­տա­վոր­նե­րի նկատ­մամբ հո­գե­բա­նա­կան բռնութ­յան, շան­տա­ժի, սպառ­նա­լիք­նե­րի մի­ջո­ցով, դա­տա­րան­նե­րի գրավ­մամբ ի­րա­կա­նաց­ված «թավշ­յա հե­ղա­փո­խութ­յուն» կոչ­վա­ծով ու դա­տա­կան իշ­խա­նութ­յան ու­զուր­պա­ցիա­յով, Սահ­մա­նադ­րութ­յան 4-րդ հոդ­վա­ծով նա­խա­տես­ված իշ­խա­նութ­յուն­նե­րի բա­ժան­ման եւ հա­վա­սա­րակշռ­ման սկզբուն­քը («­Պե­տա­կան իշ­խա­նութ­յունն ի­րա­կա­նաց­վում է Սահ­մա­նադ­րութ­յա­նը եւ օ­րենք­նե­րին հա­մա­պա­տաս­խան՝ օ­րենս­դիր, գոր­ծա­դիր եւ դա­տա­կան իշ­խա­նութ­յուն­նե­րի բա­ժան­ման ու հա­վա­սա­րակշռ­ման հի­ման վրա») կոպ­տո­րեն խախ­տե­լով, Հա­յաս­տա­նի դա­տա­կան իշ­խա­նութ­յու­նը հիմ­նա­կա­նում (չնչին բա­ցա­ռութ­յուն­նե­րով) գոր­ծա­դիր իշ­խա­նութ­յա­նը կամ ի­րեն, ըստ էութ­յան, ա­ռե­րե­ւույթ են­թար­կեց­նե­լով, ին­չի հա­մար, սա­կայն, ի­րա­վա­պահ հա­մա­կար­գի այդ նույն քաղ­պոռ­նիկ­նե­րի թողտ­վութ­յամբ,  հան­ցա­վոր ան­գոր­ծութ­յամբ եւ այդ­պի­սով ար­տա­հայտ­ված հան­ցակ­ցութ­յամբ մնա­ցել է ան­պա­տիժ:

Կ­յան­քը նման է կա­րու­սե­լի. այ­սօր բարձր պաշ­տոն ու­նե­ցող ու վե­րե­ւում գտնվող­նե­րը վա­ղը զրկված են լի­նե­լու այդ պաշ­տո­նից ու գտնվե­լու են ներ­քե­ւում, այն պա­հից երբ Նի­կոլն այ­լեւս դա­դա­րեց վար­չա­պետ լի­նել, չեն ու­նե­նա­լու Նի­կո­լով պայ­մա­նա­վոր­ված ի­րենց ներ­կա­յիս ա­պա­հո­վութ­յու­նը: Բո­լո­րը չեն հասց­նի Ա­րեւ­մուտք թռչել, ինչ­պես Ա­րամ Հով­հան­նիս­յա­նը, փախ­չեն էլ, հա­յի կամ ար­դա­րա­դա­տութ­յան ձեռ­քը կհաս­նի ի­րենց: Թող մտա­ծեն այս մա­սին…

ՀԱՅԱՍՏԱՆՈՒՄ ԻՇԽԱՆՈՒԹՅՈՒՆԸ ԺՈՂՈՎՐԴԻՆ Է ՊԱՏԿԱՆՈՒՄ ՍՈՍԿ ՁԵՎԱԿԱՆՈՐԵՆ

Անդ­րա­դառ­նա­լով Նի­կոլ հա­յա­դա­վի վե­րոնշ­յալ գրառ­մա­նը, նախ ար­ձա­նագ­րեմ, որ Հա­յաս­տա­նում «Պե­տութ­յու­նը (իշ­խա­նութ­յու­նը)», ինչ­պես ինքն է կեղ­ծե­լով գրել, ի­րա­կա­նում (փաս­տա­ցի) ժո­ղովր­դին չի պատ­կա­նում, այն ժո­ղովր­դին է պատ­կա­նում սոսկ ձե­ւա­կա­նո­րեն, Սահ­մա­նադ­րութ­յան մեջ, թղթի վրա:

Ե­թե Հա­յաս­տա­նում իշ­խա­նութ­յունն իս­կա­պես ժո­ղովր­դին պատ­կա­ներ, ա­պա ուղ­ղա­կի բա­ցառ­ված է, որ իր զա­վակ­նե­րի ար­յամբ ու կյան­քով Ար­ցախն ա­զա­տագ­րած եւ Ար­ցա­խի Հան­րա­պե­տութ­յու­նը պաշտ­պա­նած ժո­ղովր­դին պատ­կա­նող իշ­խա­նութ­յու­նը հայ­տա­րա­րեր, թե Ար­ցախն Ադր­բե­ջան է, Ադր­բե­ջա­նին է պատ­կա­նում: Ուղ­ղա­կի բա­ցառ­ված է նաեւ, որ ժո­ղովր­դին պատ­կա­նող իշ­խա­նութ­յու­նը պե­տա­կան դա­վա­ճա­նութ­յամբ Ար­ցա­խի Հան­րա­պե­տութ­յու­նը հանձ­ներ Ադր­բե­ջա­նին, նվի­րեր կամ վա­ճա­ռեր Ա­լիե­ւին (ի­րա­կա­նութ­յունն ա­ռա­ջի­կա­յում կպար­զեն Նի­կո­լի գրպա­նում չգտնվող ի­րա­վա­պահ մար­մին­նե­րը, ՀԿԳ քննիչ­նե­րը, թեեւ ան­ձամբ ինձ հա­մար այն միան­գա­մայն պարզ է):

Ե­թե Հա­յաս­տա­նում իշ­խա­նութ­յունն իս­կա­պես ժո­ղովր­դին պատ­կա­ներ, ա­պա ուղ­ղա­կի բա­ցառ­ված է նաեւ, որ այդ իշ­խա­նութ­յու­նը ԼԳԲՏ-նե­րին, այ­լա­սեր­ված­նե­րին իր գլխի վրա դներ, նրանց առ­ջեւ կա­նաչ լույս վա­ռեր: Բա­ցառ­վա՛ծ է, որ այդ իշ­խա­նութ­յան գոր­ծա­դիր ճյու­ղը Նի­կո­լի պես պղծա­գործ, «Երկ­րի հա­կա­ռակ կող­մը» «գրքի» (կար­դալ՝ «Բա­րո­յա­կա­նութ­յան հա­կա­ռակ կող­մը» պղծա­գոր­ծութ­յան) հե­ղի­նակ ղե­կա­վար ու­նե­նար:

Ե­թե Հա­յաս­տա­նում իշ­խա­նութ­յունն իս­կա­պես ժո­ղովր­դին պատ­կա­ներ, ա­պա ուղ­ղա­կի բա­ցառ­ված է նաեւ, որ Հա­յաս­տա­նը հա­կա­ռու­սա­կան քա­ղա­քա­կա­նութ­յուն վա­րեր, սա­ռեց­ներ իր գոր­ծու­նեութ­յու­նը ՀԱՊԿ-ում, այ­սինքն՝ փաս­տա­ցի դուրս գար ՀԱՊԿ-ից, Հա­յաս­տա­նը դարձ­ներ այս աս­տի­ճան ան­պաշտ­պան:

Ե­թե Հա­յաս­տա­նում իշ­խա­նութ­յունն իս­կա­պես ժո­ղովր­դին պատ­կա­ներ, ա­պա ուղ­ղա­կի բա­ցառ­ված է նաեւ, որ Ս­յու­նի­քում, Տա­վու­շում հայ­կա­կան տա­րածք­նե­րը, բնա­կա­վայ­րե­րը պե­տա­կան դա­վա­ճա­նութ­յամբ հանձ­ներ (նվի­րեր կամ վա­ճա­ռեր) մեր թշնա­մուն, Նի­կոլ հա­յա­դա­վի «բա­րե­կիրթ» եղ­բո­րը՝ Ա­լիե­ւին:

Ե­թե Հա­յաս­տա­նում իշ­խա­նութ­յունն իս­կա­պես ժո­ղովր­դին պատ­կա­ներ, ա­պա ուղ­ղա­կի բա­ցառ­ված է նաեւ, որ զոհ­ված զին­ծա­ռա­յող­նե­րի մայ­րե­րի վրա իր ե­նի­չե­րի­նե­րով ձեռք բարձ­րաց­ներ, այ­լան­դա­կեր, թրքաց­ներ պատ­մութ­յան, գրա­կա­նութ­յան դպրո­ցա­կան դա­սագր­քե­րը, «Հա­յոց ե­կե­ղե­ցու պատ­մութ­յուն» ա­ռար­կան դպրո­ցա­կան դա­սա­վանդ­ման ծրագ­րից հա­ներ, կա­թո­ղի­կո­սի եւ ե­կե­ղե­ցու դեմ ներ­կա­յիս ար­շա­վը նա­խա­ձեռ­ներ:

Ե­թե Հա­յաս­տա­նում իշ­խա­նութ­յունն իս­կա­պես ժո­ղովր­դին պատ­կա­ներ, ա­պա ուղ­ղա­կի բա­ցառ­ված է նաեւ, որ այդ իշ­խա­նութ­յու­նը պաշ­տո­նա­պես, հրա­պա­րա­կայ­նո­րեն հայ­տա­րա­րեր Հա­յաս­տա­նի Սահ­մա­նադ­րութ­յու­նից Ան­կա­խութ­յան հռչա­կագ­րին հղու­մը հա­նե­լու մա­սին, հայ­տա­րա­րեր Ադր­բե­ջա­նի հետ, այս­պես կոչ­ված, «խա­ղա­ղութ­յան պայ­մա­նա­գիր» (ի­րա­կա­նում՝ պա­տե­րազ­մի պայ­մա­նա­գիր…) ստո­րագ­րե­լու պատ­րաս­տա­կա­մութ­յան մա­սին, ինչն այդ նույն իշ­խա­նութ­յան կող­մից պե­տա­կան դա­վա­ճա­նութ­յան հեր­թա­կան դրսե­ւո­րումն է լի­նե­լու: Այս թվար­կու­մը եր­կար կա­րող եմ շա­րու­նա­կել, ե­թե հա­կիրճ, ա­պա Հա­յաս­տա­նում իշ­խա­նութ­յու­նը ժո­ղովր­դին պատ­կա­նե­լու դեպ­քում այն հա­կա­հայ­կա­կան քա­ղա­քա­կա­նութ­յուն չէր վա­րի:

 ՀԱՅԱՍՏԱՆՈՒՄ ԻՇԽԱՆՈՒԹՅՈՒՆԸ ՊԱՏԿԱՆՈՒՄ Է ՀԻՄՆԱԿԱՆՈՒՄ ԱՐՏԱՔԻՆ ԹՇՆԱՄԻՆԵՐԻ ԳՈՐԾԱԿԱԼՆԵՐԻՆ…

Ո՜չ, Հա­յաս­տա­նում իշ­խա­նութ­յու­նը ժո­ղովր­դին չի պատ­կա­նում, այն հիմ­նա­կա­նում պատ­կա­նում է այս­տեղ մեր ար­տա­քին թշնա­մի­նե­րի՝ Ա­րեւ­մուտ­քի, գլո­բա­լիստ­նե­րի, նեո­լի­բե­րալ­նե­րի, ջհու­դա­մա­սոն­նե­րի, Թուր­քիա­յի, Ադր­բե­ջա­նի գոր­ծա­կալ­նե­րին, դրա­ծո­նե­րին, Հա­յաս­տա­նում նրանց հին­գե­րորդ շա­րաս­յա­նը, եւ այդ մենք՝ ազ­գա­յին ինք­նութ­յուն ու­նե­ցող, կա­թո­ղի­կո­սի, ե­կե­ղե­ցու դերն ու կա­րե­ւո­րութ­յու­նը գի­տակ­ցող, սահ­մա­նադ­րա­կան կար­գի տա­պա­լում թույլ չտա­լու վճռա­կա­նութ­յուն ու­նե­ցող հա­յերս, պետք է Հա­յաս­տա­նում իշ­խա­նութ­յու­նը վե­րա­դարձ­նենք ժո­ղովր­դին (իսկ իշ­խա­նա­փո­խութ­յու­նից հե­տո նոր Սահ­մա­նադ­րութ­յամբ, շատ հնա­րա­վոր է, ազ­գին…):

­Կեղ­ծում է Նի­կո­լը, թե ի­րենք պե­տութ­յու­նը (իշ­խա­նութ­յու­նը) վե­րա­դարձ­րել են ժո­ղովր­դին, ի­րենք իշ­խա­նութ­յունն ա­ռա­վել են խլել ժո­ղովր­դից… Հա­յաս­տա­նում սահ­մա­նադ­րա­կան կար­գը տա­պալ­ված է դեռ Լե­ւոն Տեր- Պետ­րոս­յա­նի պաշ­տո­նա­վար­ման շրջա­նից, եւ այն ժա­մա­նակ­վա­նից իշ­խա­նութ­յունն այ­լեւս լե­գի­տիմ չէ՝ դրա­նից բխող հե­տե­ւանք­նե­րով հան­դերձ…

Ինչ վե­րա­բե­րում է Նի­կոլ հա­յա­դա­վի այն հայ­տա­րա­րութ­յա­նը, թե «Ե­կե­ղե­ցին պատ­կա­նում է ժո­ղովր­դին», ա­պա դա նույն­պես չի հա­մա­պա­տաս­խա­նում ի­րա­կա­նութ­յա­նը: Կեղ­ծի՛ք է: Նի­կոլ հա­յա­դա­վը դի­մել է այս կեղ­ծի­քին, որ­պես­զի ա­ռա­ջի­կա­յում կա­թո­ղի­կո­սի եւ Ե­կե­ղե­ցու դեմ իր եւ իր ոհ­մա­կի հա­կա­սահ­մա­նադ­րա­կան, հան­ցա­վոր գոր­ծու­նեութ­յան հա­մար ինչ-որ կերպ հիմ­նա­վո­րում ա­պա­հո­վի: Հա­ջոր­դիվ՝ Նի­կո­լի այս կեղ­ծի­քի մա­սին:

ԱՐԹՈՒՐ ՀՈՎՀԱՆՆԻՍՅԱՆ

Շարունակելի

Հետևեք մեզ նաև տելեգրամում՝

Ներբեռնեք Iravunk հավելվածը և եղեք միշտ տեղեկացված՝