ՄՈՍԿՎԱՆ ՍԿՍՈՒՄ Է ՓՈԽԵԼ ԹՈՒՐՔԱԿԱՆ ՈՒՂՂՈՒԹՅԱՄԲ ՔԱՂԱՔԱԿԱՆ ԿՈՒՐՍԸ

Ա­բու Դա­բիի հան­դիպ­ման հա­մա­տեքս­տում (Տե´ս նաեւ https://iravunk.com/?p=317930&l=am) մեկ էա­կան դե­տալ եւս չմո­ռա­նանք՝ Ռու­սաս­տա­նի գոր­ծո­նը: Եվ այս հա­մա­տեքս­տում՝ նախ մեկ հան­գա­մանք հաշ­վի առ­նենք:

Այս­պես, նա­խօ­րեին Մի­խա­յիլ Բոգ­դա­նովն ա­զատ­վեց Ռու­սաս­տա­նի ար­տա­քին գոր­ծե­րի փոխ­նա­խա­րա­րի պաշ­տո­նից: Պու­տի­նի հա­ջորդ հրա­մա­նա­գի­րը շատ բա­նի մա­սին է ակ­նար­կում՝ նա Բոգ­դա­նո­վին ա­զա­տել է Մեր­ձա­վոր Ար­եւել­քի եւ Աֆ­րի­կա­յի հար­ցե­րով նա­խա­գա­հի հա­տուկ ներ­կա­յա­ցուց­չի պաշ­տո­նից: Աֆ­րի­կա­յում ռու­սա­կան գոր­ծե­րը վատ չեն, դրա հա­մար Բոգ­դա­նո­վին պետք էր մե­դալ տալ: Բայց երբ հե­ռաց­նում են, դա թա­փան­ցիկ ակ­նարկ է, որ Պու­տի­նին չի բա­վա­րա­րում նրա աշ­խա­տան­քը Մեր­ձա­վոր Ա­րե­ւել­քի ուղ­ղութ­յամբ: Եվ կար­ծես թե դժգո­հութ­յունն այն կար­գի է, որ ԱԳՆ-ի պա­տաս­խա­նա­տու աշ­խա­տակ­ցին հե­ռաց­նում են աշ­խա­տան­քից, մինչ­դեռ ռու­սա­կան պրակ­տի­կա­յում ա­վե­լի շատ ըն­դուն­ված է թույլ դի­վա­նա­գետ­նե­րին փո­խե­լը: Ճիշտ է, այս դեպ­քում խոս­վում է տա­րի­քից, բայց դա էա­պես բան չի փո­խում: Ա­ռա­վել եւս, որ Լավ­րո­վի տե­ղա­կա­լին «թո­շա­կի ու­ղար­կե­լը» թա­փան­ցիկ ակ­նարկ է հենց Լավ­րո­վին:

Այ­սինքն, այն տպա­վո­րութ­յունն է, որ Մոսկ­վան թուր­քա­կան ուղ­ղութ­յամբ գոր­ծու­նեութ­յու­նը վե­րախմ­բագ­րե­լու սուր կա­րիք է զգում եւ ա­րա­գո­րեն գնում է դրան: Ար­դեն կան խո­սակ­ցութ­յուն­ներ, որ Բոգ­դա­նո­վին կփո­խա­րի­նի հայտ­նի, եւ, որ ե­րե­ւի ա­վե­լի կա­րե­ւոր է՝ ակ­տիվ, «հար­ցեր լու­ծե­լու» ու­նակ դի­վա­նա­գետ Ա­լեք­սեյ Եր­խո­վը, ով ե­ղել է Ռու­սաս­տա­նի դես­պա­նը Թուր­քիա­յում: Ընդ ո­րում, այդ պաշ­տո­նը ստանձ­նե­լով Անդ­րեյ Կառ­լո­վի սպա­նութ­յու­նից ան­մի­ջա­պես հե­տո եւ կա­րո­ղա­նա­լով ո­րո­շա­կի բա­լան­սի հասց­նել ռուս-թուր­քա­կան հա­րա­բե­րութ­յու­նները: Մի խոս­քով, նման է, որ Պու­տի­նը սկսել է թուր­քա­կան ուղ­ղութ­յամբ գնալ խոր­քա­յին վե­րա­դա­սա­վո­րում­նե­րի, ո­րոնք հա­զիվ թե միայն դի­վա­նա­գի­տութ­յա­նը վե­րա­բե­րեն:

­Բայց մյուս կող­մից, խո­շոր ի­մաս­տով՝ շատ բան մնում է կախ­ված այն ըն­թաց­քից, ո­րը կու­նե­նան ռուս-ա­մե­րիկ­յան հա­րա­բե­րութ­յուն­նե­րը: Իսկ այս­տեղ,  շնոր­հիվ Թ­րամ­փի, տա­տա­նում­նե­րի պա­կաս չեն զգաց­վում: Թե­կու­զեւ միայն վեր­ջին օ­րե­րին քա­նի ի­րար հա­կա­սող մտքեր է հնչեց­րել, ար­դեն դժվար է հի­շել: Մեկ, որ Ուկ­րաի­նա­յին զնեք չեն տա, մյուս օ­րը, թե՝ շատ դժգոհ է Պու­տի­նից, եւ ո՞վ է ո­րո­շել, որ զենք չեն տա, լավ էլ կտան: Իսկ թե ով է Թ­րամ­փի «գլխից թռել» եւ կանգ­նեց­րել Ուկ­րաի­նա­յին զենք տա­լը, ո­րը բո­լո­րի աչ­քի ա­ռաջ գտնվող հարց է, Թ­րամ­փը խոս­տա­ցավ պար­զել եւ պատ­ժել: Մեկ օր անց էլ հայ­տա­րա­րեց, թե՝ «մե­ղա­վո­րին» գտնե­լու հար­ցով չի էլ զբաղ­վել, եւ ինչ վե­րա­բե­րում է Ուկ­րաի­նա­յին հրթիռ­ներ տա­լուն, ա­պա դրանք շատ թանկ են, ու այս­պես շա­րու­նակ:

­Բայց այն, որ այս խա­ղե­րի հիմ­քում ձե­ւա­վոր­վող ռեալ քա­ղա­քա­կա­նութ­յուն կա, դա եւս կա­րե­լի է նկա­տել: Այ­սինքն, երբ թվում է, թե ռուս-ա­մե­րիկ­յան այս «վե­րա­բեռ­նա­վո­րու­մը» մոտ է ձա­խող­մա­նը, հան­կարծ հան­դի­պե­ցին պետ­քար­տու­ղար Ռու­բի­նոն եւ Լավ­րո­վը. սա էլ Պու­տի­նից Թ­րամ­փի դժգո­հութ­յու­նը: Ա­մեն դեպ­քում, այս ամ­բող­ջա­կան ի­րա­վի­ճա­կը մեկ բան հու­շում է: Ռուս-ա­մե­րիկ­յան հա­րա­բե­րութ­յուն­նե­րում, բնա­կան է, չա­փա­զանց շատ են կու­տակ­ված հար­ցե­րը, ո­րոն­ցից շա­տե­րի հետ կապ­ված, ինչ խոսք, կող­մե­րի շա­հերն ա­մե­նաու­ղիղ հա­կա­սութ­յան մեջ են: Չ­նա­յած դրան, գոր­ծըն­թա­ցը շա­րու­նակ­վում է, եւ, դա­տե­լով Լավ­րով-­Ռու­բի­նո այդ հան­դի­պու­մից ( միան­գա­մայն ակ­տիվ), ի վեր­ջո, դժվար չէ կռա­հել, որ ար­տա­քին քա­ղա­քա­կան գե­րա­տես­չութ­յուն­նե­րի ղե­կա­վար­նե­րի նման հան­դի­պում­նե­րը ո´չ հենց այն­պես են լի­նում, թե չգնա՞նք մի բա­ժակ սուրճ խմե­լու: Եվ ո´չ­ էլ «դա­տարկ թղթե­րի» շուրջ: Ն­ման հան­դի­պում­նե­րը պետք է խո­րութ­յամբ կազ­մա­կեր­պել եւ դրա տակ դնել մինչ այդ ե­ղած եր­կար-բա­րակ բա­նակ­ցութ­յու­նեն­րի մա­սին հիմ­քեր: Այն է՝ այդ բա­նակ­ցութ­յուն­նե­րը հա­սել են մի այն­պի­սի մա­կար­դա­կի, որ ար­դեն հար­ցե­րը պետք է լուծ­վեն ար­գործ­նա­խա­րար­նե­րի անձ­նա­կան հան­դիպ­ման մա­կար­դա­կով:

Այ­սինքն, թեեւ քիչ տե­սա­նե­լի, բայց ռուս-ա­մե­րիկ­յան գոր­ծըն­թաց­նե­րը հա­սել են հենց այդ փու­լին: Հաս­կա­նա­լի է, ոչ բո­լոր հար­ցե­րով է, որ նա­խա­պես ո­րո­շա­կի հա­մա­ձայ­նութ­յու­ններ կան: Բայց կան հա­մա­ձայ­նութ­յուն­նե­րի բա­վա­րար պա­շար՝ Լավ­րով-­Ռու­բի­նո հան­դիպ­ման օ­րա­կարգ դարձ­նե­լու հա­մար: Ու կա­րե­լի է կռա­հել, որ խոս­քը նաեւ հիմ­նա­կան թե­մա­նե­րի մա­սին է, ա­սենք՝ Ուկ­րաի­նա, Մեր­ձա­վոր Ա­րե­ւելք, ա­ռանց ո­րոնց գո­նե ո­րո­շա­կի հան­գու­ցա­լու­ծում­նե­րի, ռուս-ա­մե­րիկ­յան հա­րա­բե­րութ­յուն­ներն էլ հա­զիվ թե լուրջ ա­ռա­ջըն­թաց ու­նե­նան: Այ­սինքն, ներ­կա պա­հին Թ­րամ­փը խո­սում է նաեւ Ռու­սաս­տա­նի հան­դեպ նոր եւ միան­գա­մայն ծանր պատ­ժա­մի­ջոց­նե­րի հնա­րա­վո­րութ­յան մա­սին: Բայց կա­րե­լի է կռա­հել՝ ե­թե ի­րոք դրանք կյան­քի կոչ­վեն, ա­պա նման հան­դի­պում­նե­րի եւ բա­նակ­ցութ­յուն­նե­րի մա­սին խո­սակ­ցութ­յուն­նե­րը հա­զիվ թե ռեալ լի­նեն:

Եվ, կրկնենք, այն հան­գու­ցա­լու­ծում­նե­րը, ո­րոնց հնա­րա­վոր լի­նի հաս­նել ռուս-ա­մե­րիկ­յան հար­թութ­յու­նում, ի­րենց ազ­դե­ցութ­յունն են թող­նե­լու նաեւ մյուս ուղ­ղութ­յուն­նե­րում: Եվ սա էլ է մաս­նա­վո­րա­պես Ան­կա­րա­յի հա­մար ազ­դակ, որ հա­րավ­կով­կաս­յան ուղ­ղութ­յամբ ներ­կա «բաց պա­տու­հա­նը» կա­րող է եւ, օ­րի­նակ, մին­չեւ գա­լիք աշ­նան վեր­ջեր փակ­վել: Կախ­ված ինչ­պես ռուս-ա­մե­րիկ­յան, այն­պես էլ՝ թուր­քա­կան ուղ­ղութ­յամբ ռու­սակ­ան կուր­սի ար­դեն մեկ­նար­կող փո­փո­խութ­յուն­նե­րի հետ:

Տե´ս նաեւ https://t.me/iravunk/54467 

Հետևեք մեզ նաև տելեգրամում՝

Ներբեռնեք Iravunk հավելվածը և եղեք միշտ տեղեկացված՝