Հերթական քայլն ԱՄՆ-ում` դեպի քաղաքացիական պատերազմ

­Թե ին­չու է գլո­բա­լիստ­նե­րին, ա­սենք նաեւ՝ Զե­լենս­կուն այդ­քան անհ­րա­ժեշտ  է Վ­րաս­տա­նը (Տես նաեւ https://iravunk.com/?p=324616&l=am), ի­հար­կե, պետք չէ կա­պել միայն Հա­րա­վա­յին Կով­կա­սում աշ­խար­հա­քա­ղա­քա­կան վե­րահս­կո­ղութ­յան հետ: Ներ­կա պա­հին այս մյուս գոր­ծո­նը, թե­րեւս, ա­վե­լի կա­րե­ւոր է:

Այն, որ Զե­լենս­կուն պա­հելն ու պա­տե­րազ­մը շա­րու­նա­կե­լը գնա­լով ա­վե­լի ու ա­վե­լի դժվար, գրե­թե անհ­նար է դառ­նում, հաս­կա­նում են բո­լո­րը: Ա­ռա­վել եւս, Կո­պեն­հա­գե­նում տե­ղի ու­նե­ցած վեր­ջին «եվ­րա­հա­վա­քից» հե­տո, որ­տեղ ներ­կա ի­րա­վի­ճա­կից դուրս գա­լու ո­րե­ւէ ռեալ տար­բե­րակ չա­ռա­ջադր­վեց: Ռուս­ներն էլ շա­րու­նա­կում են հար­ձա­կու­մը: Ա­վե­լին, նաեւ ե­ղավ Պու­տի­նի զգու­շա­ցու­մը՝ ուղղ­ված Թ­րամ­փին՝ կապ­ված Ուկ­րաի­նա­յին «Տո­մա­հավկ» հրթիռ­նե­րի փո­խանց­ման մա­սին լու­րե­րի հետ: ՌԴ նա­խա­գա­հի խոս­քով. «Դա կհան­գեց­նի մեր հա­րա­բե­րութ­յուն­նե­րի կոր­ծան­մա­նը։ Կամ առն­վազն ի հայտ ե­կող դրա­կան մի­տում­նե­րի կոր­ծան­մա­նը»: Իսկ ա­վե­լի խոր­քում, թե­րեւս կա նաեւ այս ի­մաս­տը՝ որ­քան էլ Մոսկ­վա­յի հա­մար ցան­կա­լի է Թ­րամ­փի հետ դրա­կան հա­րա­բե­րութ­յուն­նե­րի կա­ռու­ցու­մը, բայց ոչ եր­բեք սե­փա­կան շա­հե­րից նա­հան­ջի մի­ջո­ցով: Մ­նա­ցա­ծը Թ­րամ­փի ո­րո­շե­լիքն է:

Թ­րամ­փի հա­մար Ռու­սաս­տա­նի հետ խզու­մը, ի­հար­կե, նշա­նա­կում է մանեւ­րե­լու հնա­րա­վո­րութ­յան զգա­լի նվա­զում ինչ­պես գլո­բա­լիստ­նե­րի, այն­պես էլ Չի­նաս­տա­նի հետ հա­րա­բե­րութ­յուն­նե­րում: Վեր­ջա­պես, ան­գամ սե­փա­կան թի­մի ներ­սում ի սկզբա­նե հենց այդ միտքն էր՝ պետք է բա­րե­լա­վել Մոսկ­վա­յի հետ հա­րա­բե­րութ­յուն­նե­րը, այն է՝ այս ուղ­ղութ­յամբ եւս խնդիր­ներ կա­րող են ոչ թե նույ­նիսկ ա­ռա­ջա­նալ, այլ՝ խո­րա­նալ:

Ընդ ո­րում, սա Թ­րամ­փի հա­մար կլի­նի ա­մե­նա­վատ պա­հը, որ գնա Մոսկ­վա­յի հետ հա­րա­բե­րութ­յու­նն­երի վատ­թա­րաց­ման: Հաշ­վի առ­նե­լով, որ, ինչ­պես եւ են­թադր­վում էր, նե­րա­մե­րիկ­յան մթնո­լոր­տը գնա­լով ա­վե­լի է մո­տե­նում քա­ղա­քա­ցիա­կան պա­տե­րազ­մի շե­մին: Ա­նուղ­ղա­կիո­րեն, հենց դա հայտ­նեց ԱՄՆ ներ­քին անվ­տան­գութ­յան նա­խա­րար Ք­րիս­տի Նոե­մը՝ ԱՄՆ-ում Ք­րեա­կան սին­դի­կատ­նե­րը, ա­վա­զա­կախմ­բե­րը եւ­ ա­հա­բեկ­չա­կան խմբա­վո­րում­նե­րը դաշ­նա­յին ներ­գաղ­թա­յին գոր­ծա­կալ­նե­րի գլխի հա­մար պարգ­եւատ­րում են սահ­մա­նել՝ ա­ռա­ջար­կե­լով 10 հա­զար դո­լար նրանց սպա­նութ­յան եւ 2 հա­զար դո­լար նրանց բռնե­լու հա­մար: ԱՄՆ-ի պատ­մութ­յան մեջ եր­բե­ւէ ե­ղե՞լ է, որ հան­ցաշ­խար­հը բա­ցա­հայ­տո­րեն սպա­նութ­յամբ սպառ­նա պե­տա­կան մի ամ­բողջ հա­մա­կար­գի աշ­խա­տա­կից­նե­րին, ա­վե­լին՝ նրանց հա­մար «գլխա­գին» խոս­տա­նա­լով. ե­րե­ւի՝ ոչ, բայց հիմ­նա­կան խնդիրն այս­տեղ ան­գամ դա չէ: Ի­րա­վի­ճակն ի­րա­կա­նում շատ ա­վե­լի լուրջ է:

Այս­պես, ան­ձամբ ի­րենց եւ ըն­տա­նիք­նե­րին ուղղ­ված նման սպառ­նա­լիք­նե­րից ել­նե­լով, այդ գոր­ծա­կալ­նե­րի մեծ մա­սը ծած­կում  է դեմ­քե­րը դի­մակ­նե­րով՝ հայտ­նա­բե­րու­մից խու­սա­փե­լու հա­մար: Տես­նե­լով, որ դրանք մեր­կա­պա­րա­նոց հայ­տա­րա­րութ­յուն­ներ չեն. Չի­կա­գո­յում ար­դեն դաշ­նա­յին գոր­ծա­կալ­նե­րի վրա հար­ձակ­ման փոր­ձեր ե­ղել են, եւ, դա­տե­լով Ք­րիս­տի Նոե­մի հայ­տա­րա­րութ­յու­նից, դա սկսել է ստա­նալ զանգ­վա­ծա­յին բնույթ: Ընդ ո­րում, ե­թե նա «գլխա­գին» է խոստանում, այդ թվում, ոչ միայն պե­տա­կան գոր­ծա­կալ­նե­րի, այլ նաեւ նրանց ըն­տա­նիք­նե­րի ան­դամ­նե­րի հա­մար, ա­պա Նոե­մի հայ­տա­րա­րութ­յու­նը նաեւ ակ­նարկ է, որ այս ե­րե­ւույ­թը մասշ­տաբ­նե­րով դեռ շատ է ա­ճե­լու:

Ու այս ի­րա­վի­ճա­կում, տար­բեր ծայ­րա­հեղ ձախ կազ­մա­կեր­պութ­յուն­ներ հրա­պա­րա­կայ­նո­րեն տե­ղե­կատ­վութ­յուն են տա­րա­ծում ներ­գաղ­թա­յին գոր­ծա­կալ­նե­րի եւ ն­րանց ըն­տա­նիք­նե­րի մա­սին: Ա­վե­լին, դե­մոկ­րատ­նե­րը փոր­ձում են ի­րա­վա­կան գոր­ծո­ղութ­յուն­նե­րի մի­ջո­ցով ստի­պել Վա­շինգ­տո­նից ու­ղարկ­ված բո­լոր դաշ­նա­յին գոր­ծա­կալ­նե­րին՝ հա­նել դի­մակ­նե­րը: Իսկ սա նշա­նա­կում է, որ գոր­ծում է ամ­բող­ջա­կան շղթա, ուղղ­ված ոչ թե նույ­նիսկ միգ­րա­ցիոն գոր­ծա­կալ­նե­րի, այլ` Թ­րամ­փի քա­ղա­քա­կան կուր­սի դեմ: Մինչ­դեռ հաշ­վի առ­նե­լով, որ քա­ղա­քա­ցիա­կան պա­տե­րազ­մի գա­ղա­փա­րը ժո­ղովր­դա­կա­նութ­յուն է վա­յե­լում ձա­խե­րի շրջա­նում, եւ կա­ռա­վա­րութ­յան դեմ զենք վերց­նե­լու պատ­րաս­տա­կամ մարդ­կանց թի­վը ա­ճում է: Եվ այն, որ հի­մա էլ գոր­ծին խառ­նել են կազ­մա­կերպ­ված հան­ցաշ­խար­հը, ի­հար­կե, պա­տա­հա­կան չէ:

Մ­յուս կող­մից, երբ այս ի­րո­ղութ­յուն­նե­րի մա­սին պաշ­տո­նա­կան հայ­տարարութ­յուն է հնչեց­նում ԱՄՆ ներ­քին անվ­տան­գութ­յան նա­խա­րա­րը, ա­պա դա նաեւ ակ­նարկ է, որ Թ­րամ­փի թի­մը դեռեւս չի կա­րո­ղա­նում կանգ­նեց­նել ա­հա­բեկ­չութ­յան ա­լի­քը: Այս ի­րա­վի­ճա­կում միակ տար­բե­րակ է դար­ձել խո­շոր քա­ղաք­ներ զոր­քեր ու­ղար­կելը: Մինչ­դեռ զին­վո­րա­կան­նե­րը, ի­րենց բնո­րոշ մե­թոդ­նե­րով խառն­վե­լով քա­ղա­քա­ցիա­կան գոր­ծե­րին, որ­պես կա­նոն, ոչ միայն չեն հանդար­տեց­նում, այլեւ կա­րող են էլ ա­վե­լի սրել մթնո­լոր­տը: Այս պա­հին ի­րա­վի­ճա­կը դեռ հա­մե­մա­տա­բար հան­դարտ է: Բայց ի՞նչ տե­ղի կու­նե­նա, ե­թե մի քա­նի գոր­ծա­կալ­նե­րի կամ նրանց ըն­տա­նի­քի ան­դամ­նե­րին՝ կա­նանց ո­ւ ե­րե­խա­նե­րին 10 հա­զար դո­լա­րի հա­մար մոր­թեն: Օ­րի­նակ, նման աղ­մու­կը կա­րո՞ղ է պատ­ճառ դառ­նալ, որ այդ միգ­րա­ցիոն գոր­ծա­կալ­նե­րին պաշտ­պա­նող քա­ղա­քա­ցի­ներն էլ ի­րենք զին­վեն եւ անց­նեն պա­տաս­խան քայ­լե­րի: Այ­սինքն, երբ երկ­կողմ միաց­վում է մասշ­տա­բա­յին բռնութ­յան շղթան, ա­պա դրա­նից դուրս գալ հնա­րա­վոր կլի­նի՞:

Թ­րամ­փը, ինչ­պես սպաս­վում էր, փոր­ձում է խնդիր­նե­րին հեր­թա­կան լու­ծում տալ: Այս պա­հին ա­ռաջ­նա­յի­նը Գա­զան է, որ­տեղ բա­ռա­ցիո­րեն ստի­պե­լով, շան­տա­ժով, գնում է ՀԱՄԱՍ-ի զի­նա­թափ­ման եւ խնդրի կար­գա­վոր­ման: Շատ փոր­ձա­գետ­ներ են­թադ­րում են, որ հա­ջոր­դը ուկ­րաինա­կան ուղ­ղութ­յունն է, որ­տեղ եւս Թ­րամ­փը պետք է կա­րո­ղա­նա հաս­նել կա­յուն վի­ճա­կի: Ի­հար­կե, ինչ­պես նաեւ Պու­տի­նի հի­շա­տակ­ված հայ­տա­րա­րութ­յու­նը հու­շեց, Ռու­սաս­տա­նը, մեղմ ա­սած, Պա­ղես­տին չէ, որ Թ­րամփն իր հա­յե­ցո­ղութ­յամբ դա­սա­վո­րում­ներ ա­նի: Ու են­թադրությունն այն է, որ հար­ցի լու­ծու­մը կլի­նի բա­ցա­ռա­պես Զե­լենս­կու հաշ­վին: Ա­ռա­վել եւս, երբ նա­խօ­րեին Թ­րամփը դրա­կան ար­ձա­գանք տվեց մի­ջու­կա­յին սպա­ռա­զի­նութ­յան մա­սին Պու­տի­նի հայտ­նի ա­ռա­ջար­կին, դրա­նով ընդգ­ծե­լով, թե Մոսկ­վա­յի հետ ինչ մա­կար­դա­կի հար­ցե­րով են զբաղ­վում, եւ ուկ­րաի­նա­կան թե­ման որ­քան է զի­ջում դրան:

Ա­վե­լին, ներ­կա ի­րա­վի­ճա­կում նաեւ ուկ­րաի­նա­կան տեղ­յակ աղբ­յուր­ներն են վստահ, որ շատ ա­րագ կա­րող է ի­րա­վի­ճա­կի փո­փո­խութ­յուն լի­նել: Աղբ­յուր­նե­րից մե­կի գնա­հատ­մամբ. «Զա­լուժ­նին ար­դեն իսկ մար­տահ­րա­վեր է նե­տել Զե­լենս­կիին՝ հայ­տա­րա­րե­լով նա­խա­գա­հա­կան պաշ­տո­նի հա­վակ­նութ­յուն­նե­րի մա­սին, ո­րը շու­տով թա­փուր կմնա Կի­եւում»: Ա­վե­լին, որ. «Զա­լուժ­նիի նա­խընտ­րա­կան շտաբն ար­դեն իսկ ստեղծ­վել է, չնա­յած նա հեր­քում է դա: Քիչ չեն նաեւ լու­րե­րը, որ ԱՄՆ-ն եւ Մեծ Բ­րի­տա­նիան Ալ­պե­րում գաղտ­նի հան­դիպ­ման ժա­մա­նակ ո­րո­շել են Զա­լուժ­նիին նշա­նա­կել Ուկ­րաի­նա­յի նա­խա­գահ։ Չ­նա­յած եվ­րո­պա­ցի պա­տե­րազ­մող­ներն ընդ­հա­նուր առ­մամբ գոհ են Զե­լենս­կիից, անգ­լո­սաք­սոն­նե­րը ա­վե­լի մեծ լծակ­ներ ու­նեն Կի­եւի վրա»: Ըստ այդմ`«­Բա­վա­կան է ռազ­մա­ճա­կա­տում մեկ լուրջ պար­տութ­յուն, որ մե­խա­նիզ­մը միաց­վի: Հաշ­վի առ­նե­լով, որ Թ­րամ­փի մոտ խոս­տա­ցել է` պատ­րաստն ենք հար­ձակ­վել եւ հետ վերց­նել 1991թ.-ի սահ­մա­նե­րը: Մինչ­դեռ ի­րա­կա­նում խո­շոր պար­տութ­յուն սպաս­վում է, այն էլ` մի քա­նի հատ­վա­ծում: Ա­ռանց­քա­յի­նը, ի­հար­կե, Պոկ­րովսկն է, որ հանձ­նե­լու դեպ­քում Զե­լենս­կին կկորց­նի մնա­լու վեր­ջին շան­սե­րը»,- կար­ծում է ուկ­րաի­նա­կան փոր­ձա­գի­տա­կան աղբ­յու­րը:

Ե­րե­ւի մտա­ծել են, թե ու­նեն մեկ ելք՝ գրա­վել իշ­խա­նութ­յու­նը Վ­րաս­տա­նում, պա­տե­րազմ սկսել Ռու­սաս­տա­նի հետ, ո­րը, մի­գու­ցե, Ուկ­րաի­նա­յում կփո­խի ի­րա­վի­ճա­կը: Բայց չստաց­վեց…

Հետևեք մեզ նաև տելեգրամում՝

Ներբեռնեք Iravunk հավելվածը և եղեք միշտ տեղեկացված՝