1972 թ. մնում է միակ գրանցված տարին, որն ունի երկու առանձին նահանջ վայրկյան, ինչը այն դարձնում է չափումների պատմության մեջ «ամենաերկար տարին»

Բացի նրանից, որ 1972 թվականը նահանջ տարի էր՝ փետրվարին մեկ լրացուցիչ օրով, այն ուներ նաև երկու նահանջ վայրկյան՝ մեկը հունիսի 30-ին և մեկը դեկտեմբերի 31-ին։ Այս աննշան ժամանակային շտկումները տարին դարձրել են ուղիղ երկու վայրկյանով ավելի երկար՝ ընդհանուր տևողությունը հասցնելով 31,622,402 վայրկյանի, հաղորդում է IFLScience-ը։

Համեմատության համար, ստանդարտ տարին տևում է 31,536,000 վայրկյան, մինչդեռ ստանդարտ նահանջ տարին՝ 31,622,400 վայրկյան։ Այնուամենայնիվ, 1972 թվականը մնում է միակ գրանցված տարին, որն ունի երկու առանձին նահանջ վայրկյան, ինչը այն դարձնում է չափումների պատմության մեջ «ամենաերկար տարին», հաղորդում է Фокус-ը։

Նահանջ վայրկյանները ներմուծվել են ատոմային ժամանակը Երկրի անհավասար պտույտի հետ համաժամեցնելու համար։ Ժամանակակից ժամանակի հաշվարկը հիմնված է ատոմային ժամացույցների վրա, որոնք ժամանակը չափում են ցեզիումի ատոմների տատանումների հիման վրա, որոնք տատանվում են վայրկյանում 9,192,631,770 անգամ։ Այս ժամացույցներն այնքան ճշգրիտ են, որ միլիոնավոր տարիների ընթացքում կարող են շեղվել ընդամենը մեկ վայրկյանով։

Առաջին նման ճշգրտումը տեղի է ունեցել 1972 թվականի հունիսին, որը համակարգել է ԱՄՆ ստանդարտների ազգային բյուրոն Բոուլդերում, Կոլորադո նահանգ։ Երբ գիտնականները հասկացան, որ Երկրի պտույտն այդ տարվա վերջին ավելի է տեղաշարժվել, նրանք դեկտեմբերի 31-ին ավելացրին ևս մեկ վայրկյան՝ համաժամեցումը պահպանելու համար։

Սակայն, «ամենաերկար տարվա» գաղափարը սահմանափակված չէ ժամանակակից գիտությամբ։ Պատմությունը ավելի երկար տարի է գրանցել մ.թ.ա. 46 թվականին, երբ Հուլիոս Կեսարը, հետևելով հռոմեացի աստղագետների խորհրդին, ավելացրեց ահռելի 445 օր՝ հին հռոմեական օրացույցն արեգակնային ցիկլին համապատասխանեցնելու համար: Այդ տարին, որը հայտնի է որպես «Խառնաշփոթի տարի», դարձավ Հուլյան օրացույցի հիմքը, որը դարեր շարունակ ձևավորեց արևմտյան ժամանակը:

Հետևեք մեզ նաև տելեգրամում՝

Ներբեռնեք Iravunk հավելվածը և եղեք միշտ տեղեկացված՝