Ինչպես անել, որ «ժողովուրդ»-ը կարեւորի մասին մոռանա. իշխանական աճպարարություն

Հաճախ Հայաստանում մարդիկ իրենք իրենց հարց են տալիս, թե ինչպես ստացվեց, որ մենք այդպես արագ մոռացանք նոյեմբերի 9-ի ողբերգական գիշերը: Այդ ի՞նչ «հրաշք» է, որ Փաշինյանի «երկրպագուներն» ու հենց փաշինյանական կառավարության ներկայացուցիչները գրեթե չեն խոսում դրա մասին: Հարցի հետքերով «Իրավունքն» ուշագրավ փաստեր է արձանագրել, որից կարել է բազմաթիվ հետեւություններ անել:

Այսպես՝ 2020 թվականի նոյեմբերի 9-ի գիշերը, երբ մարդիկ լցվել էին հրապարակ՝ պահանջելով բացատրություն, տեղի ունեցան մի շարք իրադարձություններ, որոնք պատեհ առիթ դարձան իշխանական քարոզչական ապարատին օգտագործել ի շահ իրենց: Այդ մասին եղել են ՔՊ խմբակցության եւ մերձիշխանական մի շարք գործիչների ելույթներ եւ դրանցում գրեթե համատարած բացակայում էր Փաշինյանի ոչ ադեկվատ պահվածքը (խոսքը վրեժ լուծելու, դուխիներ գողանալու հայտնի արտահայտություններին է վերաբերում) բնութագրող կամ քննադատող խոսք: Չկար գեթ մեկ խոսք, որ այդ օրը մեր երկիրը ոչ միայն ունեցավ տարածքների, այլեւ մարդկային թանկ ու անվերադարձ կորուստներ: Մինչդեռ այս մարդիկ միաբերան հայտնում էին, որ այդ օրը Արարատ Միրզոյանին «սպանելու փորձ» կատարելու օրն էր: Սա ոչ միայն ասում էին, այլեւ մամուլով էին «դրոշակ սարքել»,  թե իրենք իսկապես տուժող կողմ են, որովհետեւ ծրագրված եկել էին «վերացնելու»: Դե, իհարկե, այս ամենը ուղեկցվում էր ձերբակալություններով, ձայնագրություններով: Հիմա մարդկանց մեծ մասին այդ օրվա համար հրամցվել է Միրզոյանի ծեծը, կարծես թե, մնացյալ հարցը երկրորդական է: Հետո, երբ իշխանությունները հաջողեցին այդ հարցում, սկսվեց 20 կամ 30 հազար զինվոր փրկած «փրկիչ Փաշինյանի» քարոզչական ալիքը:

Որպես ենթադրություն՝ վերադառնանք ներկա կացությանը: Տեսեք, մարդիկ դուրս են եկել հրապարակ, կա շատ լուրջ մտահոգություն, Հայաստանն՝ ի դեմս Փաշինյանի, կորուստների հակառեկորդ է սահմանում, այսօր քաղաքացին չի կարողանում հստակ պատասխանել, թե իր վաղվա օրը որքանով է ապահ, Ադրբեջանն ակնհայտ Փաշինյանին «մատների վրա է ֆռռացնում է» ու ամեն օր բարդացնում մեր վիճակը: Իսկ զուգահեռ իրականության մեջ հրապարակում գտնվողներին նախկին են ասում, նրանց պիտակավորում են, թե իբր նոր թալանի են սպասում, իշխանական «տեսախցիկով դուխովները» սադրում են մարդկանց, դերասան Գնել Սարգսյանը ձեզ վառ օրինակ: Ու ի՞նչ է իշխանությունն անում, միացնում է նույն սցենարը: Դիտում են ցույցերի անախորժ դեպքերը, «ցցում» դրանք ու դարձնում «մատի փաթաթան», ձեռքի հետ էլ եկեղեցուն ներքաշում այս հարցի մեջ, թե բա դատապարտեք:

Հիմա իշխանական թիմն աշխատում է «պապիկեր ծեծելու» «մարտավարական օպերացիայի» վրա, նրանք բոլորին պետք է ասեն՝ «տեսնո՞ւմ եք ինչ են անում էս նախկինները»: Սա իշխանության քարոզչական թելն է, որտեղ ելույթ ունենան, սա են ասելու ու ճարպկորեն շրջանցելու են, թե որն է եղել այդ հրմշտոցի կամ ծեծի պատճառը: Նիկոլականներն այս կերպ մի քանի հարց են լուծում. արդարացնում են ոստիկանության բռնությունները՝ սկսած հղի կնոջ ողբերգական դեպքից մինչեւ Ալեն Սիմոնյանի մոր ոչ ադեկվատ պահվածքը: Օրինակ, 60-ի մոտ կինը պատշգամբից թքում է մարդկանց վրա ու մատների համապատասխան կոմբինացիայով հայհոյում, սա դատապարտելի չէ, բայցհավկիթներով «զինված» պապիկ հրմշտելն ահավոր մեծ հանցա՞նք է: Այս դեպքերում են ասում, որ, փաստորեն, օրենքը գործում է ընտրովի, բայց քարոզչության այս ձեւն, ուղղակի, զազրելի է:

ՀՐԱՆՏ ՍԱՐԱՖՅԱՆ

Այս թեմայով Դուք չեք կարողացել 44 օրյայի զոհերի անունները հրապարակել, 1,5 միլիոն զոհի անուն հրապարակո՞ղ եք Պատգամավորները երաշխավորություն են ներկայացնում՝ Աշոտյանի խափանման միջոց կալանքը փոխելու համար Քաղաքացու վերաբերյալ կայացվում են որոշումներ, որոնցից տեղյակ չէ, ինչպես ես՝ այս գործով. Աշոտյան Արմեն Աշոտյանը ճանապարհին է. մեղադրյալին բերող մեքենան փչացել էր Իշխանական վախերը հասել է հիստերիայի