Մեր ժողովրդի հազարավոր զավակներ գերևարվեցին ու դատապարտվեցին 21-րդ դարում ստրկավաճառության. Եզդի ժողովրդի ցեղասպանությունից ութ տարի անց

«Մեր ցավը մոռանալ հնարավոր չէ այն ահավոր է, բայց թույլ չենք տա, որ անցյալը մեզ սպանի, որովհետև մենք եղել ենք, կանք ու կլինենք, մենք պետք է ապրենք և արարենք:  Այն խլեց մեր ժողովրդի հազարավոր զավակների կյանքը, հազարավորները գերևարվեցին ու դատապարտվեցին ստրկության 21-րդ դարում ստրկավաճառության...»-«Իրավունքի» հետ զրույցում անդրադառնալ եզդի ժողովրդի ցեղասպանության 8-րդ տարելիցին, ասաց «Միդիա-Շանգալ» եզդիների ազգային միավորում ՀԿ խորհրդի նախագահ Ամո Շարոյանը, վերհիշելով այդ օրերի դաժանությունը.

-Մեր բնօրրանում հազարամյա պատմություն ունեցող եզդի ժողովուրդը ենթարկվեց այնպիսի ոճրագործության, որ նույնիսկ ամենազարհուրելի երազներում հնարավոր չէր տեսնել: Մինչև վայրենաբար արմատախիլ անելը մենք ապրել և արարել ենք մեր բնօրրան Շանգալում, որտեղ մենք ոչ եկվոր ենք, ոչ էլ անցվոր, մենք եղել ենք և կլինենք մեր բնօրրանի տերը: Այդ ընթացքում ՄԱԿ-ը ԻՊ ահաբեկչական խմբավորումը մեղավոր ճանաչեց և նրանց ոճրագործությունն եզդիների նկատմամբ որակեց որպես ցեղասպանություն: Կոչ անելով Հագայում միջազգային քեական դատարանին զբաղվել եզդիների ցեղասպանության խնդրով: Զեկույցում նշվում է նաև, որ իսլամիստների վերաբերմունքն եզդիների նկատմամբ նման է հին համայնքը վերացնելու գիտակցական ցանկության: 

Բայց մեր թևերը վեր բարձրացնելու ժամանակըն էլեկավ: Վերջապես հնչեց արդարության ձայնը աշխարհը օգնեց եզդիներին: Մեր ազատամարտիկները զենքը ձեռքին ազատագրեցին Շանգալը, մեր բնօրրանը, եզդիների գոյության ամրոցը, որը մեր եզդիների համար միայն աշխարհագրական վայր չէ,այլ մեր սրբությունը, մեր խորհրդանիշը այն վայրը, որտեղ եզդի ժողովուրդը 6000 տարուց ավելի դիմադրել է տարբեր հողմերի, այն հողը որի վրա եզդի ժողովուրդը հուսալիորեն պահպանել է իր ազգային ինքնությունը, իր կրոնը, իր մշակույթը, իր պատմությունը, իր սրբավայրերն ու սրբությունները: 

Բայց հաղթանակը վերջնական չէ այս դաշտը այնքան մշուշոտ, է այնքան անորոշ գործընթացներ են կատարվում, որ շատ ու շատ հարցեր այդպես էլ պատասխան չունեն: 

ԻԼՈՆԱ ԱԶԱՐՅԱՆ