«Անդադար աղոթում եմ երկրիս համար». ՄԱՐԻ ՄՍՐՅԱՆ-ԲԱԲԱԽԱՆՅԱՆ
Մշակութային
«Իրավունքը» զրուցել է ամերիկաբնակ դերասանուհի, ռեժիսոր ՄԱՐԻ ՄՍՐՅԱՆ-ԲԱԲԱԽԱՆՅԱՆԻ հետ:
— Տիկին Մսրյան, ինչպե՞ս է անցնում Ձեր առօրյան ԱՄՆ-ում:
— Ամեն կերպ փորձում ենք առօրյան լցնել դրական ու լուսավոր էներգիայով՝ չնայած այս համատարած սոցիալական ու հոգեբանական ճգնաժամին:
— Դուք ԱՄՆ-ում էլ եք զբաղվում Ձեր մասնագիտությամբ: Կպատմե՞ք ինչ նոր ծրագրեր ունեք:
— Այո… Խաղացել եմ մի քանի ներկայացումներում, նկարահանվել եմ մի քանի ֆիլմերում, գովազդային եւ երաժշտական հոլովակներում: Ուժերս փորձեցի նաեւ ռեժիսուրայի ասպարեզում. արի ու տես, որ ստացվեց: Բեմադրեցի «Պատգամ» մոնոդրաման ըստ՝ Կարեն Խաչատրյանի (Խաչկարի) պատմվածքի, ամուսնուս՝ Հովհաննես Բաբախանյանի դերակատարմամբ:
— Ի՞նչ էիք զգում, երբ դուք ռեժիսորի աթոռին էիք, իսկ ձեր ամուսինը՝ բեմում:
— Անկեղծորեն պետք է խոստովանեմ, որ մեր ամուսնական համատեղ կյանքի 30 տարիների ընթացքում առաջին դեպքն էր, որ Հովիկն ինձ լսում էր ու համարյա առանց վիճելու կատարում առաջադրված խնդիրները: Իսկ այժմ աշխատում ենք «Սայաթ-Նովա» գեղարվեստական, լիամետրաժ ֆիլմի վրա եւ մի թատերական դուետ-ներկայացման վրա, անգլերեն լեզվով, որի վերնագիրը առայժմ չեմ հայտնի՝ փակագծերը չբացելու նպատակով…
— Ինչո՞վ է տարբերվում ԱՄՆ-ի թատրոնը Հայաստանի թատրոնից:
— Համարյա ոչնչով: Թատրոնը նույն թատրոնն է, հանդիսատեսը նույն հանդիսատեսը: Միայն խոսակցական լեզուն է տարբեր, հոգեւոր լեզուն նույնն է…
— Բացի թատրոնից՝ ունե՞ք մեկ այլ սիրելի զբաղմունք:
— Երբեմն նկարում եմ, իսկ վերջերս սկսել եմ գրել: Ուզում եմ այս հարցազրույցի շրջանակներում իմ մեծ անակնկալը մատուցել բոլոր նրանց, ովքեր սիրում ու գնահատում են Վլադիմիր Մսրյան անգնահատելի արտիստին: Ես, որպես նրա դուստր, չէի կարող չանդրադառնալ ու չներկայացնլ նրա կյանքի այն պահերը, որոնք հասու են եղել միայն ինձ: Կարծում եմ՝ գիրքը շուտով պատրաստ կլինի…
— Սիրո՞ւմ եք հյուրեր ընդունել:
— Այո, սիրում եմ…Գիտե՞ք, երբեմն ինձ թվում Է, որ հյուրերը մեր ընտանիքի անբաժան մասն են:
— Ովքե՞ր են հիմնականում Ձեզ հյուրընկալվում:
— Հիմնականում ընկերներ, բարեկամներ, հարազատներ, որոնք ավելի են արժեւորում մեր օրն իրենց ներկայությամբ:
— Սիրո՞ւմ եք համեղ պատրաստել: Ձեր պատրաստած կերակուրներից ո՞րն են ավելի շատ սիրում:
— Այո, սիրում եմ… Եվ ամեն անգամ փորձում եմ չկրկնվելով՝ նմանեցնել մայրիկիս պատրաստած համեղ ու գեղեցիկ ձեւավորված ուտելիքներին:
— Կկիսվե՞ք մեր ընթերցողների հետ Ձեր պատրաստած կերակուրներից որեւէ բաղադրատոմսով:
Creme Brulee (ԿՐԵՄ ԲՐՈԼԵ)
ԲԱՂԱԴՐԻՉՆԵՐ
2 1/3 բաժակ թանձր սերուցք
2/3 բաժակ կաթ
1/4 բաժակ սպիտակ շաքար
3 ամբողջական ձվի դեղնուց
1 ճ.գ. վանիլի էքստրակտ
3/4 բաժակ նուրբ թակած բաց շագանակագույն շաքարավազ
ԻՆՉՊԵՍ ՊԱՏՐԱՍՏԵԼ
Տաքացրեք ջեռոցը մինչեւ 300° եւ թխեք 30-35 րոպե: Թողեք սառչի, ապա 4-ից 5 ժամով տեղափոխեք սառնարան: Մատուցելուց առաջ՝ երեսապատել շաքարավազով, ապա հատուկ սարքով շաքարավազի երեսաշերտը հալեցրեք եւ մատուցեք:
— Վերջերս Ձեր աղջիկը թոռնիկ պարգեւեց: Ինչպիսի՞ տատիկ եք:
— Թե ինչպիսի տատիկ եմ, կասի թոռնիկս՝ երբ մեծանա: Իսկ թե ինչ եմ զգում ես թոռնիկիս հանդեպ, բառերն ուղղակի անզոր են նկարագրել: Սա զգացողությունների նուրբ ու լուսաշող թելերի փունջ է, որի վրա մարգարտե հուլունքների պես շարվում են սերունդներն ու շողշողում՝ միմյանց լուսավորելով ու իմաստավորելով կյանքիդ ամեն մի վայրկյանը…
— Ե՞րբ եք պատրաստվում այցելել Հայաստան:
— Ժամկետներ չեմ ուզում նշել: Պարզապես կասեմ, երբ նոր ներկայացումս պատրաստ լինի առաջնախաղին, իսկ գիրքս՝ գինեձոնին…
— 44-օրյա պատերազմի երկրորդ տարվանն ընդառաջ էլի անսպասելի, դավադրաբար Ադրբեջանը հարձակում գործեց Հայաստանի վրա: Եկեք հարցազրույցն ավարտենք Ձեր սփոփանքի խոսքով՝ ուղղված այն ծնողներին, ում որդիներն այսօր կռվի դաշտում են, եւ նրանց, ում զավակներն ընկան հանուն Հայրենիքի:
— Ես անդադար աղոթում եմ, որպեսզի կարողանանք գտնել խնդիրները լուծելու, ապրելու եւ կյանքը շարունակելու ճանապարհը: Թող Աստծո խաղաղությունը սփռվի աշխարհի վրա եւ իր լույսով պարուրի մեր հայրենի երկիրն իր խիզախ զավակներով հանդերձ… Կարծում եմ՝ միայն Աստծուն պետք է ապավինել եւ անդադար աղոթել…
ՆՈՒՆԵ ԶԱՔԱՐՅԱՆ