«Հովհաննեսը հրաշալի արտիստ էր, ու այդ կորուստն անդառնալի է...». ԺԻՐԱՅՐ ԴԱԴԱՍՅԱՆ
ՄշակութայինԼրացավ 44-օրյա պատերազմի երկրորդ տարելիցը: Դաժան պատերազմում բազմաթիվ քաջերի հետ զոհվեց նաեւ Մնջախաղի թատրոնի դերասան Հովհաննես Հաջինյանը: «Իրավունքի» հետ զրույցում ՀՀ արվեստի վաստակավոր գործիչ, Մնջախաղի պետական թատրոնի գեղարվեստական ղեկավար ԺԻՐԱՅՐ ԴԱԴԱՍՅԱՆՆ ասաց, որ տեղի ունեցածը շատ մեծ ողբերգություն էր բոլորի համար:
— Արդեն երկու տարի է, ինչ Ձեր թատրոնի դերասան Հովհաննես Հաջինյանը համալրել է անմահացած հերոսների շարքը: Ինչպիսի՞ն նա մնաց Ձեր հիշողության մեջ:
— Ինձ համար շատ դժվար է այդ մասին խոսելը: Նա շատ հրաշալի արտիստ էր, ու այդ կորուստն անդառնալի է մեր եւ իր ընտանիքի, երեխաների համար: Այս ամռան ընթացքում մեր լեհ գործընկերների հետ մի աշխատանք ենք արել: Դա ե՛ւ տեսահոլովակ է, ե՛ւ ֆիլմ` նվիրված Հովհաննեսի հիշատակին: Նախագիծն այդպես էլ կոչվում է` Հովհաննեսի հիշատակին…
— Պարոն Դադասյան, կմանրամասնե՞ք, թե ինչպես ծնվեց Հովհաննեսի հիշատակին նվիրված նախագիծը:
— Օգոստոսին Վրոցլավի Մնջախաղի թատրոնից հրավիրեցին ինձ, որպեսզի Լեհաստանում անցկացնեմ վարպետության դասընթացներ: Մեր կապերը Լեհաստանի Մնջախաղի թատրոնի հետ դեռ 2019 թվականից կային, երբ մենք իրենց հրավիրել էինք Ծաղկաձորում մեր փառատոնին մասնակցելու, որտեղ իրենք շփումներ էին ունեցել ե՛ւ Հովհաննեսի, ե՛ւ մեր մյուս արտիստների հետ: Երբ Հովհաննեսի՝ պատերազմում զոհվելու լուրն առան, իրենք որոշեցին, որ պետք է նրան նվիրված ֆիլմ եւ տեսահոլովակ նկարահանեն: Իմ մաստեր կլասների ընթացքում էլ մի փոքրիկ բեմադրություն ծնվեց: Այդ բեմադրություններից էլ հատվածներ պետք է ընդգրկվի ֆիլմի եւ տեսահոլովակի մեջ: Ինչպես նաեւ իրենց հետ մենք պայմանավորվեցինք եւ հուշագիր ստորագրեցինք, որպեսզի համագործակցենք երկու թատրոններով: Հույս ունեմ, որ շուտով` հոկտեմբերին, այդ ֆիլմը կլինի: Տեսահոլովակի նախնական տարբերակը նրանք ինձ ուղարկել են, արդեն տեսել եմ, բայց ավարտուն, վերջնական տարբերակը հուսամ` կլինի շուտով:
— 44-օրյա պատերազմից անցել է երկու տարի, ինչ-որ բան փոխվե՞ց մեր հոգեվիճակում:
— Իհարկե, գնալով ավելի ծանրացավ: Առանց կորստի զգացողության` հնարավոր չէ դուրս գալ այդ վշտի ծանր բեռի տակից: Ցավոք սրտի, ես չտեսա, որ մեր ժողովուրդը խորապես ընկալեր, խորապես սգար: Այդ վիշտն անցավ իր միջով... Ու դրա համար մենք դեռ սարսափելի պրոցեսի մեջ ենք: Մեզ շատ դժվար է հիմա, մի քիչ պետք է ժամանակ անցնի, կողքից նայենք, որպեսզի կարողանանք ընդհանրացումներ անել:
ՆՈՒՆԵ ԶԱՔԱՐՅԱՆ