ԿԱՊԻՏՈՒԼՅԱՆՏՆԵՐԻ ՍԱՐՍԱՓՆԵՐԸ

Եվ այս­պես, Նի­կո­լի ըն­տա­նե­կան աղ­բա­կայ­քը շա­րու­նա­կեց «հա­վաս­տի աղ­բյու­րով» իբր սեն­սա­ցի­ոն ար­տա­հոս­քե­րը: Երկ­րորդ «սե­րի­ան» վե­րա­բե­րում էր Ռու­սաս­տա­նին: Ե­թե ա­վան­դա­բար Նի­կո­լի հա­մար ա­մեն ին­չի մե­ղա­վո­րը «նախ­կին­ներն» է­ին, ա­պա հի­մա ժան­րի կա­նո­նի զար­գա­ցու­մով դրան հա­վել­վե­ցին ռուս­նե­րը: Այ­լա­սեր­ված տրա­մա­բա­նու­թյու­նը նույնն է, որ բո­լո­րը մե­ղա­վոր են, «խեղճ» Նի­կոլն ի՞նչ ա­ներ` «նախ­կին­նե­րը» ա­մեն ինչ ծա­խե­ցին, ռազ­մա­վա­րա­կան դաշ­նա­կիցն էլ ո­րո­շեց Ար­ցա­խի ու Սյու­նի­քի հաշ­վին եղ­բայ­րա­նալ թուր­քի հետ: Սա­կայն Նի­կոլն ընկ­նում է իր իսկ լա­րած ծու­ղա­կը...

ՆՈՐ ՀԱ­ՎԱ­ՍԱ­ՐՈՒՄ. ՔՊ=ԱԺԲ

Նի­կո­լի հե­ղի­նա­կած «դե­ղին­մա­մու­լա­յին» հոդ­վա­ծը լավ էլ հա­վակ­նոտ վեր­նա­գիր ու­նի. «Ինչ է ու­զում Ռու­սաս­տա­նը. ի գի­տու­թյուն Վե­հա­փառ հայ­րա­պե­տի, ե­րեք նա­խա­գահ­նե­րի և փոր­ձա­գի­տա­կան հան­րու­թյան»: Եվ այն­տեղ նա շա­րադ­րում է այն, ին­չը հան­րու­թյան ու­ղեղ­նե­րի մեջ տև­ա­կան ժա­մա­նակ ձգտում է լցնել ԱԺԲ-ն իր Տե­լեգ­րամ ա­լիք­նե­րով և ԱՄՆ դրոշ­նե­րով զար­դար­ված սա­կա­վա­մարդ հան­րա­հա­վաք­նե­րով: Մեջ­բե­րում այդ գլուխ­գոր­ծո­ցից. «Ռու­սաս­տա­նը Հա­յաս­տա­նից հա­մա­րյա ու­զում է այն, ինչ ու­զում է Ուկ­րա­ի­նա­յից, որ այն դառ­նա «Ռու­սաս­տան-Բե­լա­ռուս» մի­ու­թե­նա­կան պե­տու­թյան կամ Ռու­սաս­տա­նի մաս: Ու ե­թե Ուկ­րա­ի­նա­յի դեպ­քում նման ար­դյուն­քի հա­մար ՌԴ-ն օգ­տա­գոր­ծում է ռու­սա­կան և գու­ցե բե­լա­ռու­սա­կան զոր­քե­րը, Հա­յաս­տա­նի դեպ­քում օգ­տա­գոր­ծում է Ադր­բե­ջա­նի և ո­րոշ չա­փով էլ ՀՀ-ում տե­ղա­կայ­ված ռու­սա­կան զոր­քե­րը:

Գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րի ի­մաս­տը հե­տև­յալն է՝ ցույց տալ Հա­յաս­տա­նի անվ­տան­գա­յին խո­ցե­լի­ու­թյու­նը, որ­պես­զի վեր­ջինս րո­պե ա­ռաջ դի­մի «Ռու­սաս­տան-Բե­լա­ռուս» մի­ու­թե­նա­կան պե­տու­թյան մաս դառ­նա­լու հա­մար: Այս տրա­մա­բա­նու­թյու­նը զար­գաց­նե­լու քայ­լե­րը Ադր­բե­ջա­նի ագ­րե­սի­վու­թյունն է, ՀՀ-ում տե­ղա­կայ­ված ռու­սա­կան զոր­քի ի­ներ­տու­թյու­նը, Ռու­սաս­տա­նի քա­ղա­քա­կան ի­ներ­տու­թյու­նը և Հա­յաս­տա­նին զեն­քի մա­տա­կա­րար­ման պար­տա­վո­րու­թյուն­նե­րը չկա­տա­րե­լը: Վեր­ջին գոր­ծի­քի կի­րա­ռու­մը պա­տա­հա­կան չէ և օգ­տա­գործ­վել է նա­և նախ­կի­նում, զո­րօ­րի­նակ՝ 2016-ի պա­տե­րազ­մից ա­ռաջ և հե­տո: Հա­յաս­տա­նը պետք է հնա­րա­վո­րինս խո­ցե­լի լի­նի, որ հնա­րա­վո­րինս պինդ գրկի Ռու­սաս­տա­նին»:

Վլա­դի­միր Պու­տի­նի խոս­նա­կը կայ­ծակ­նա­յին ա­րա­գու­թյամբ հեր­քել է նի­կո­լաս­տեղծ վար­կա­ծը, թե ՀՀ և Ադր­բե­ջա­նի ԶՈՒ մի­ջև վեր­ջին մար­տե­րը կապ­ված են Մոսկ­վա­յի ցան­կու­թյան հետ՝ ճնշում գոր­ծադ­րե­լու Հա­յաս­տա­նի վրա՝ Մի­ու­թե­նա­կան պե­տու­թյա­նը մի­ա­նա­լու հա­մար: Պա­տաս­խա­նե­լով լրագ­րող­նե­րի հար­ցին՝ ՌԴ նա­խա­գա­հի մա­մու­լի քար­տու­ղար Դմիտ­րի Պես­կովն ա­սել է. «Ոչ, սա ակն­հայտ ան­հե­թե­թու­թյուն է»: Դե ինչ, կա­պի­տու­լյան­տը նոր «բար­ձունք» նվա­ճեց` նրա մա­նի­պու­լյա­տիվ ստեղ­ծա­գոր­ծու­թյու­նը հեր­քում է ոչ թե ընդ­դի­մու­թյու­նը կամ փոր­ձա­գետ­նե­րը, այլ գեր­տե­րու­թյան ղե­կա­վա­րի խոս­նա­կը` ան­ձամբ: Սա­կայն ու­շագ­րավ է, որ կա­պի­տու­լյան­տի շա­րադ­րան­քը կար­ծես ԱԺԲ-ի քա­րոզ­չու­թյան «քո­փի-փեյսթ» լի­նի, այդ թվում դե­տալ­նե­րով: Եվ ուր­վագծ­վում է ներ­քա­ղա­քա­կան հա­վա­սա­րում` ՔՊ=ԱԺԲ: Այ­սինք` Սէ­ֆի­լյա­նենք ոչ մի հա­կա­նի­կո­լա­կան էլ չեն, և ԱԺԲ-ի ա­ռաջ­նորդ­նե­րի սպառ­նա­լի­քը` «ապստամ­բել» խուն­տա­յի դեմ, այժմ ըն­կալ­վում է որ­պես է­ժան մի­մո­սու­թյուն:

Իսկ 2016-ից ա­ռաջ և հե­տո Հա­յաս­տա­նին ռու­սա­կան զեն­քից զրկե­լը այն­քան զռռա­ցող սուտ է, որ դրան հա­վա­տա­լու հա­մար հարկ է հա­վի հի­շո­ղու­թյուն ու­նե­նալ: Թար­սի պես հենց այդ ժա­մա­նակ, ՔՊ-ական­նե­րի կող­մից ա­տե­լի Սերժ Սարգ­սյա­նի օ­րոք, Հա­յաս­տա­նը ձեռք բե­րեց «Իսկան­դեր­նե­րը» և նվեր ստա­ցավ 50 հա­զար տոն­նա ռու­սա­կան սպա­ռա­զի­նու­թյուն: Իսկ «Քա­ղա­քա­ցի­ա­կան գի­տակ­ցու­թյուն» ՀԿ նա­խա­գահ Նա­րեկ Սամ­սո­նյա­նը Նի­կո­լի խզբզան­քը ո­րա­կում է ինք­նա­խոս­տո­վա­նա­կան ցուց­մունք. «Հա­վաս­տի աղ­բյուր», հի­մա հաս­կա­ցա՞ր, թե ոնց իշ­խա­նու­թյան ե­կար, ին­չի՞ հա­մար ե­կար, «դըմփ դըմփ հու»-ն բե­րե՞ց, թե մի­ջազ­գա­յին կոն­սեն­սու­սը: Ու հաս­կա­նո՞ւմ ես, որ էդ դե­րը ստանձ­նե­լով` քեզ դարձ­րե­ցիր հա­յոց պատ­մու­թյան մե­ծա­գույն թշնա­մին ու դու մի բան էլ ի­րենց պատ­կե­րաց­րա­ծից ա­վե­լին ա­րե­ցիր... Վիժ­ված­քի վեր­ջին օ­րե­րի «բա­ցա­հայ­տում­նե­րը» յու­րօ­րի­նակ ինք­նա­խոս­տո­վա­նու­թյուն­ներ են, ո­րոն­ցում գրե­թե ու­ղիղ տեքս­տով գրված են 2018-ի իշ­խա­նա­փո­խու­թյան պատ­ճա­ռա­հե­տև­ան­քա­յին կա­պերն ու իր առ­ջև դրված հա­կա­պե­տա­կան պա­հանջ­նե­րի տրա­մա­բա­նու­թյունն ու բո­վան­դա­կու­թյու­նը: Դե, իսկ պա­հանջ­նե­րի կա­տար­ման ար­դյու­նա­վե­տու­թյու­նը տես­նում ենք բո­լորս»:

ՄԱ­ՀԱ­ՊԱ­ՏԻ­ԺԸ ՍԱՀ­ՄԱ­ՆԱԴ­ՐՈՒ­ԹՅԱՄԲ ԱՐ­ԳԵԼ­ՎԱԾ Է, ԲԱՅՑ…

Ար­դեն աք­սի­ո­մա­տիկ ճշմար­տու­թյուն է, որ կա­պի­տու­լյան­տի հա­մար իշ­խա­նու­թյան մնա­լը ողջ մնա­լու մի­ակ ե­րաշ­խիքն է: Ճիշտ է, մա­հա­պա­տի­ժը ՀՀ Սահ­մա­նադ­րու­թյամբ ար­գել­ված է, սա­կայն Նի­կո­լի գրպա­նում մին­չև իր պաշ­տո­նա­վար­ման ա­վարտ մնա­ցած դհոլ­չի Ար­թուր Դավ­թյանն ակն­հայ­տո­րեն հենց խուն­տա­յի պատ­վե­րով հա­րու­ցեց պե­տա­կան դա­վա­ճա­նու­թյան հա­մար մա­հա­պատ­ժի վե­րա­կանգն­ման գոր­ծըն­թա­ցը, այդ թվում` դի­մեց Սահ­մա­նադ­րու­թյան փո­փո­խու­թյան հա­մար: Խուն­տա­յի հա­մար դա դի­տարկ­վում էր որ­պես գոր­ծիք` գե­րա­գույն գլխա­վոր դա­վա­ճա­նի և նրա թի­մի գոր­ծած դա­վա­ճա­նու­թյու­նը «անհար­մար» վկա­նե­րի գրպա­նը գցե­լու և նրանց ընդ­միշտ լռեց­նե­լու հա­մար: Սա­կայն ե­թե Ար­թուր Դավ­թյա­նի «ճտի­կով» գոր­ծի դրած բյու­րոկ­րա­տական մե­քե­նա­յի ի­ներ­ցի­ա­յով բա­նը հաս­նի այդ մե­խա­նիզ­մի ի­րա­կա­նաց­մա­նը, ա­պա այդ բու­մե­րան­գը ան­պայ­ման կզար­կի կա­պի­տու­լյանտ­նե­րին: Հե­տև­ա­բար, ճիշտ են ա­նում, որ վա­խե­նում են...

Իսկ հո­գե­զա­վակ Նի­կո­լի հո­գե­հայր ԼՏՊ-ն շտա­պեց Վե­հա­փա­ռի մոտ կազ­մա­կերպ­ված հան­դի­պու­մը նեն­գա­փո­խել կա­պի­տու­լյան­տի հետ երկ­խո­սու­թյան կեղծ օ­րա­կար­գի և մե­ղադ­րել. «Այդ գոր­ծըն­թացն ար­դեն իսկ վի­ժեց­վել էր Ռո­բերտ Քո­չա­րյա­նի գրե­թե 3 ժամ տև­ած ա­սու­լի­սի և Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի՝ հա­ջորդ օ­րը տված երկ­ժա­մյա հար­ցազ­րույ­ցի հե­տև­ան­քով: Դրանց ար­դյուն­քը, փաս­տո­րեն, հե­տև­յալն է. Քո­չա­րյա­նի նպա­տակն ա­մեն գնով Փա­շի­նյա­նի իշ­խա­նու­թյան տա­պա­լումն է, իսկ Փա­շի­նյա­նի նպա­տա­կը՝ ա­մեն գնով իր իշ­խա­նու­թյան պահ­պա­նու­մը: Սրա­նով, ըստ է­ու­թյան, նրանք մի­ա­ձայ­նու­թյամբ հայ­տա­րա­րե­ցին, որ երկ­խո­սու­թյան կա­յաց­մա­նը հաս­նե­լու կա­մուրջ­ներն այր­ված են»: Բայց, գրո՛ղը տա­նի, չէ՞ որ Ռո­բերտ Քո­չա­րյա­նի ա­ռանց­քա­յին գա­ղա­փար­նե­րից էր կա­պի­տու­լյան­տին «մար­դա­սի­րա­կան մի­ջանցք» տա­լու մեր­ժե­լի կոն­ցեպ­տը, ո­րը երկ­րոր­դե­ցին նա­և նրա թի­մա­կից­նե­րը: Ու­րեմն վա­խը լրիվ կու­րաց­րե՞լ է Նի­կո­լին, և նրան «տա­նիք կանգ­նած» ԼՏՊ-ն նո՞ւյնպես չի հա­վա­տում «մար­դա­սի­րա­կան մի­ջանց­քին»:

Սա­կայն ԼՏՊ-ն նա­և ի­րեն թույլ տվեց զգու­շո­րեն պա­տաս­խա­նել Սերժ Սարգ­սյա­նի գրա­սե­նյա­կի հայ­տա­րա­րու­թյա­նը, որ­տեղ ա­նըն­դու­նե­լի և բա­ցար­ձա­կա­պես ոչ տե­ղին է­ին հա­մար­վել նա­խա­գահ Տեր-Պետ­րո­սյա­նի նա­խորդ օր­վա հայ­տա­րա­րու­թյան մեջ Ցյու­րի­խյան ար­ձա­նագ­րու­թյուն­նե­րի և գոր­ծող իշ­խա­նու­թյուն­նե­րի կող­մից հայ-թուր­քա­կան հաշ­տու­թյան ստո­րագր­վե­լիք պայ­մա­նագ­րի մի­ջև հա­մե­մա­տու­թյուն­նե­րը: Եվ ՀՀ եր­րորդ նա­խա­գա­հի գրա­սե­նյա­կը դա ան­պա­տաս­խան չթո­ղեց: Մաս­նա­վո­րա­պես, շեշտ­վեց. «Վի­րա­վո­րա­կան է այդ փաս­տաթղ­թի հա­մե­մա­տու­թյու­նը ՀՀ գոր­ծող կա­ռա­վա­րիչ­նե­րի կող­մից խայ­տա­ռակ պայ­ման­նե­րով բա­նակց­վող և ստո­րագր­ման պատ­րաստ­վող պայ­մա­նագ­րի հետ»: Սերժ Սարգ­սյա­նի գրա­սե­նյա­կը նա­և հի­շեց­րեց. «ՀՀ Սահ­մա­նադ­րու­թյան հա­մար հիմք ծա­ռա­յող՝ Հա­յաս­տա­նի Հան­րա­պե­տու­թյան Ան­կա­խու­թյան հռչա­կագ­րի, 11-րդ կե­տում ամ­րագր­ված է. «Հա­յաս­տա­նի Հան­րա­պե­տու­թյու­նը սա­տար է կանգ­նում 1915 թվա­կա­նին Օս­մա­նյան Թուր­քի­ա­յում և Ա­րևմ­տյան Հա­յաս­տա­նում հա­յոց ցե­ղաս­պա­նու­թյան մի­ջազ­գա­յին ճա­նաչ­ման գոր­ծին»: 2008-2018թթ. ՀՀ եր­րորդ նա­խա­գա­հի ղե­կա­վար­ման տա­րի­նե­րին Հա­յաս­տա­նի Հան­րա­պե­տու­թյունն ան­շե­ղո­րեն ա­ռաջ­նորդ­վել է վե­րո­հի­շյալ դրույ­թով և ոչ մի­այն խոս­քով, այ­լև այդ դրույ­թի շրջա­նակ­նե­րում գործ­նա­կա­նում ի­րա­կա­նաց­ված քայ­լե­րով»:

Իսկ մենք մեր կող­մից հի­շեց­նենք, թե ինչ էր շեշտ­վել Սերժ Սարգ­սյա­նի սեպ­տեմ­բե­րի 21-ի ու­ղեր­ձում` «Ամե­նա­մեծ փոր­ձու­թյու­նը, ո­րը փոր­ձանք դար­ձավ հայ ժո­ղովր­դի գլխին, հան­դուր­ժելն է սուտ խոս­տում­նե­րով իշ­խա­նու­թյու­նը զավ­թած կա­պի­տու­լյանտ կա­ռա­վա­րիչ­նե­րին, ո­րոնք անխ­նա մսխում են ան­կախ պե­տա­կա­նու­թյան կերտ­ման ու ամ­րապնդ­ման ճա­նա­պար­հին ու­նե­ցած բո­լոր ձեռք­բե­րում­նե­րը և լրջա­գույն վտան­գի տակ են դրել մեր պե­տու­թյան ու ժո­ղովր­դի ա­պա­գան»:

Եվ «օդում կախ­ված հա­վաս­տի դա­վա­ճա­նը» նո­րա­նոր ստե­րով ու «մու­տի­լով­կա­նե­րով» պլստա­լու շանս չու­նի...

 ՀՈՎ­ՀԱՆ­ՆԵՍ ԳԱ­ԼԱ­ՋՅԱՆ