Ինձ հասցրեցին նրան, որ «թքեմ» եւ հեռանամ. աշխատանքից ազատվել է Բերդավանի «Գեղագիտական կենտրոն»-ի տնօրենը

 

«Ավարտեցի աշխատանքս Բերդավանի գեղագիտական կենտրոնում, սակայն այն սկսել էի տեղացիների լեզվամտածողության մեջ արմատացած՝ «գեղի կլուբում»:

Որեւէ երեխա կամ երիտասարդ աղջիկ տարիներ շարունակ կարծրատիպային գյուղում իրավունք չուներ նույնիսկ գյուղի կենտրոնով անցնելու, որովհետեւ չգիտես՝ որ օրենքով դա ամոթ էր։ 12 տարի զբաղեցնելով տնօրենի հաստիքը՝ աշխատել եմ կուսակցական եւ անկուսակցական, տարբեր աշխարհայացքներ ունեցող ղեկավարների եւ իրարից խիստ տարբեր աշխատողների հետ։

 

Ես հպարտորեն եմ հեռացել աշխատանքից, որովհետեւ աշխատածս 12 տարիների մեջ, ոչ մեկի հացին «վայիս» չեմ եղել։ Իմ աշխատանքային տարիների ընթացքում Բերդավանի գեղագիտական կենտրոնում այնքան ծրագրեր են իրականացվել, այնքան խմբակներ են բացվել (սպորտային, մշակութային), որոնք բոլորն էլ կրթական եւ ուսուցողական բնույթ են կրել։ Դրանց մեծ մասը կյանքի են կոչվել, որովհետեւ կարողացել էի վստահություն ձեռք բերել մարդկանց շրջանում, եւ այլեւս չեն լինի, որովհետեւ ես ու մի շարք մարդիկ այլեւս տեղում չենք։ Ես հպարտությամբ եմ նշում այս ամենի մասին, որովհետեւ կարողացել եմ լինել իմ տեղում այնպիսին, ում կողքին կանգնած են եղել բանիմաց մարդիկ։

 

Եկեք մի քիչ, շատ քիչ, մեր խղճի առաջ հաշվետվություն տանք։ Շատ բաների մասին կարող եմ խոսել, բայց կարծում եմ՝ մի քանիսն էլ բավական կլինեն։ Ընդամենը 2 տարի առաջ ՀՀ 18 տարեկանների ֆուտբոլի առաջնությունում Բերդ 04 թիմը, որը պատկանում էր Գեղագիտական կենտրոնին, դարձավ չեմպիոն, իսկ դրանից մեկ տարի անց, արդեն մեր հովանու տակ չէր գտնվում եւ սխալ վարած քաղաքականության պատճառով, նույն թիմի տղաները, ինչ-ինչ պատճառներով պարտվեցին շատ կարեւոր խաղում, որովհետեւ տղաներին ոգեւորելու եկան ոչ թե մարզումներն ու մարզչական խորհուրդները, այլ անտարբերությունը, (երեւի մենք ջենտլմեն եւ առատաձեռն լինելուց հեռու էինք, դրա համար էին տղաները մշտապես հաղթանակած վերադառնում)։ Գնանք ավելի հետ, 2018 թ։ Ո՞ւր էին գնում երեխաները, եթե ուզում էին նկարել սովորել, այո՛ կողքի գյուղերը, բայց ունեցանք շատ գեղեցիկ համագործակցություն, որի արդյունքում «Արար» հայ արվեստի կենտրոնը 2 խմբակ ավելացրեց Գեղագիտական կենտրոնում: Շատ չհեռանալով սկզբից՝ հիշենք, որ կար ժամանակ, երբ ամոթ էր, որ կինն աշխատի «գեղի կլուբում», իսկ այդ ժամանակ միանգամից 2 աշխատատեղ բացվեց՝ կանանց համար։

 

Ես գուցե բնույթով մի քիչ խիստ եմ, բայց աշխատանքի մեջ եղել եմ խիստ պատասխանատու, ասում են համագործակցային տնօրեն եմ եղել, ես դա չգիտեմ, երեւի թե վերջին մեկ տարում մարդկային բոլոր որակներս միանգամից վերացան, թե չէ ես չգիտեի, որ տեսակով այնպիսին եմ, որ խանգարեմ մարդկանց։ Ի տարբերություն շատ «տղամարդկանց»՝ ես մի քանի կոպեկի համար երբեք ինքնասիրությունս եւ տղամարդկային արժանապատվությունս մի կողմ չեմ դնի, խոսքիս վառ ապացույցը աշխատանքից դուրս գալն էր։

 

Այո, ես իմ սեփական դիմումի համաձայն եմ ազատվել աշխատանքից, բայց ինձ հասցրել են դրան, որ գրեմ դիմումս, ամենօրյա տհաճ խոսակցություններն այն մասին թե պիտի ազատեմ այս կամ այն աշխատողին, այն մասին, որ պիտի տարիքս եւ փորձս մի կողմ դնեմ ու ոլորտից անտեղյակ մարդկանց խոսքով առաջնորդվեմ: Ինձ հասցրեցին նրան, որ «թքեմ» եւ հեռանամ։

 

Տարիներ անց շատերդ իրար երեսի նայելու խնդիր եք ունենալու, ես դրա խնդիրը չեմ ունեցել եւ չունեմ։ Շնորհակալ եմ նախկին գործընկերներիս, համատեղ ստացված աշխատանքի համար, չնայած շատ հանգամանքների, մենք թիմային աշխատանք ենք ունեցել, եւ անկախ իմ պաշտոնից՝ ես միաձայն որոշումներ երբեք չեմ կայացրել։ Էստաֆետը հանձնում եմ ձեզ՝ վայելեք այն, ինչի համար առողջ թիմ էր աշխատել։ Եկող աշխատակազմի հանդեպ անձնական որեւէ տրամադրվածություն չունենալով՝ ցանկանում եմ բեղուն աշխատանքային գործունեություն, միայն խնդրում եմ՝  Բերդավանի գեղագիտական կենտրոնը չդարձնեք «գեղի կլուբ», - եզրափակելով խոսքը՝ նշել է Սեւինյանը: