«Երբեւէ չենք մտածել, որ ՀՀ-ն կարող է ունենալ այնպիսի իշխանություն, որը համարի` Արցախը հայկական չէ».ԱՐՄԵՆ ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆ
ՄշակութայինՀումանիտար ճգնաժամը Արցախում շարունակվում է: Հիշեցնենք, որ Ադրբեջանը բնապահպանական մոնիթորինգի շինծու պատրվակով ամբողջությամբ փակել է Արցախը Հայաստանին եւ արտաքին աշխարհին կապող միակ տրանսպորտային մայրուղին: Այս թեմայի շուրջ էլ ծավալվեց «Իրավունքի» զրույցը Ստեփանակերտի Վահրամ Փափազյանի անվան պետական դրամատիկական թատրոնի տնօրեն ԱՐՄԵՆ ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆԻ հետ:
— Այս պահին ի՞նչ վիճակում է գտնվում Ստեփանակերտի Վահրամ Փափազյանի անվան դրամատիկական թատրոնը: Եվ հումանիտար ճգնաժամն ինչպե՞ս է անդրադարձել թատրոնի վրա:
— Եթե անդրադառնանք թատրոնի խնդիրներին, ապա այս պահին մեր թատրոնն իր մայր շենքում չի գործում: Մենք ներկա պահին Երիտասարդության պալատի երրորդ հարկում ենք աշխատում: Մեզ տրամադրվել է փոքր դահլիճ` փոքր բեմով, որտեղ թատերական հագեցվածություն չկա: Դահլիճում սովետական ժամանակից մնացած՝ կոտրված հին նստարաններ են: Ուրիշ խնդիր էլ է ավելացել` էլեկտրաէներգիայի հովհարային անջատումներ են սկսվել: Այսօր ոչ մեկն էլ չի ասի` թատրոնում միջոցառում կա, այս պահին լույսերը մի անջատեք: Չնայած ես թատրոնի համար էլեկտրական գեներատոր եմ ձեռք բերել, բայց այն աշխատացնելու համար էլ բենզին, վառելիք է պետք, որն այս պահին չկա:
— Պարոն Հարությունյան, ինչո՞ւ եք թատրոնի շենքից դուրս աշխատում:
— Մեր թատրոնի հիմանական շենքը վթարային վիճակում է, որի համար էլ մեզ տեղափոխել են այստեղ` մինչեւ կվերանորոգեն: Սակայն ներկա պահին չեմ հավատում, որ վերանորոգման աշխատանքներ կլինեն, որովհետեւ հիմա մենք ավելի լուրջ խնդիրներ ունենք, քան թատրոնի շենք նորոգելն է:
— Շրջափակման օրերին թատերական կյանքն ինչպե՞ս է ընթանում Ստեփանակերտում:
— Խաղացինք երեք նոր ներկայացում «Անմահների դիրքը»` հայրենասիրական, «Մատնաչափիկը», «Ամանորյա հեքիաթ» երեխաների համար մանկական ներկայացումները: Ի դեպ ,«Ամանորյա հեքիաթը» ներկայացումից հետո Ձմեռ պապի եւ Ձյունանուշի հետ միասին տոնածառի շուրջ նվերներ ենք բաժանել երեխաներին: Մեզ նվերների հարցում օգնել են Հայաստանում «Հայ-ռուսական բարեկամության զարգացման կենտրոնը»: Իրենք երեխաների համար 2250 նվերներ են ուղարկել: Ճիշտ այդքան երեխա էլ հաճախել է ամանորյա ներկայացմանը եւ նվերներ ստացել: Այս շրջափակման վիճակում մեր երեխաները ե՛ւ ուրախացել են, ե՛ւ նվերներով տուն են վերադարձել: Ինչ վերաբերում է մեր հյուրախաղային կյանքին, ապա մենք «Երկնքից երեք խնձոր ընկավ» ներկայացումով, որի հեղինակը Նարինե Աբգարյանն է, իսկ ռեժիսորը Կարինե Քոչարյանը, մեկնեցինք եվրոպական երկրներ եւ Մոսկվա: Այսպիսով` 2022 թվականին ունեցանք երկու մեծ հյուրախաղեր եվրոպական երկրներում` Ֆրանսիա, Բելգիա, Գերմանիա, Ավստրիա եւ ՌԴ-ի Մոսկվա քաղաքում:
«ՃԱՆԱՊԱՐՀՆԵՐԸ ՓԱԿՎԵԼ ԵՆ, ԵՎ ՄԵՐ ԹԱՏՐՈՆԻ ՌԵԺԻՍՈՐՆ ՈՒ ԵՐԿՈՒ ՀԻՄՆԱԿԱՆ ԽԱՂԱՑՈՂ ԴԵՐԱՍԱՆՆԵՐԸ ՄՆԱՑԵԼ ԵՆ ԵՐԵՎԱՆՈՒՄ
— Թատրոնում ի՞նչ նոր ծրագրեր կան:
— Թատրոնում մեծ ծրագրեր ունենք, բայց այն կապված է ճանապարհների հետ: Չեմ պատկերացնում, եթե ճանապարհները չբացվեն, ինչ ենք անելու: Նոր բեմադրության համար դեկորներ պետք է պատրաստեմ, բայց խանութներում ամեն ինչ դատարկվել է` ներկ, կտոր, շինմատերիալ չկա, որպեսզի գնենք, պատրաստենք մեր դեկորները: Մեր թատրոնի ռեժիսոր Վահան Խաչատրյանը առողջական խնդիրների համար մեկնել էր Երեւան, բայց ճանապարհները փակվեցին, եւ նա մնաց Երեւանում: Երեւանում են մնացել նաեւ մեր երկու հիմնական խաղացող դերասանները եւ չեն կարողանում վերադառնալ Ստեփանակերտ: Մեր բոլոր ծրագրերը կապված են ճանապարհը բացվելու հետ: Պլանավորել էինք փետրվարին հանդիսատեսի դատին հանձնել մեր նոր պրեմիերան`«Բակում կատաղի շուն կա» կատակերգությունը: Հայրենասիրական «Ոտքի՛, դատարանն է գալիս» ներկայացումը: Ուզում էինք այդ ներկայացումով հյուրախաղերով մեկնել ԱՄՆ, քանի որ այնտեղից են պատվիրել, բայց հնարավոր է չստացվի, որովհետեւ ճանապարհները փակ են: Մարդկանց սթրեսից հանելու համար պատրաստվում էինք բեմադրել «Ախ կանայք, կանայք» կատակերգությունը: Բայց ե՛ւ «Ոտքի՛, դատարանն է գալիս», ե՛ւ «Ախ կանայք, կանայք» ներկայացումներն էլ պետք է բեմադրի Վահան Խաչատրյանը, որը, ինչպես ասացի, գնացել է Երեւան, եւ ճանապարհները փակվել են, ու մնացել է այնտեղ: Այսպիսով` եթե բացվեն ճանապարհները, մեր պլանները կիրագործենք, իսկ եթե ոչ` կփոփոխենք:
— Արցախի հանդիսատեսն այսօր ի՞նչ հոգեվիճակում է:
— Բարդ հարց է: Ամեն մարդ իր ձեւով է վերապրում ստեղծված ճգնաժամը: Եվ դա անպայման անդրադառնում է մեր հանդիսատեսի հոգեվիճակի վրա: Խանութում, երբ շաքարավազ են ստանում, բոլորը գնում հերթ են կանգնում, որ շաքարավազ գնեն: Մի պարկ շաքարավազը, որ 50 կիլոգրամ է, մեկական կիլոգրամով է վաճառվում: Մի պարկ շաքարավազն ո՞ւմ հասնի, երբ այս պահին Ստեփանակերտում 80 հազար մարդ է ապրում: Խանութում 10 շիշ ձեթ են ստանում, 150 հոգի հերթ են կանգնում, որից 140 հոգի ձեռնունայն վերադառնում են տուն: Շատ վատ վիճակում ենք: Այս հերթից այն հերթն են գնում, որ սնունդ գնեն: Եվ դա էլ հարց է, որ ինչ-որ բան կհասնի, որովհետեւ խանութներում քիչ քանակով են ապրանք ստանում: Հերթերն ավելի շատ են, քան ստացած ապրանքների քանակը:
«ՀՈՒՍԱԼՔՎԱԾ ՉԵՆՔ, ՈՒՂՂԱԿԻ ՎԱՏ Է, ՈՐ ԱՐՑԱԽՑԻՆԵՐԻ ՄԱՍԻՆ ՄՏԱԾՈՂ ՉԿԱ»
— Դեղորայքի առումով ինչպիսի՞ն է վիճակը Ստեփանակերտում:
— Դեղորայքի առումով էլ է վատ վիճակը, քանի որ այն դեղորայքը, որը «Կարմիր խաչի» միջոցով բերում են, առաջին հերթին տալիս են հիվանդանոցներին: Իսկ դեղատներում շատ քիչ դեղեր են մնացել, քանի որ նոր դեղորայք գրեթե չեն ստանում:
— Հուսալքվա՞ծ եք…
— Մարդկանց այս վիճակին հասցնելը շատ սխալ է: Արժանապատիվ կյանք չկա այստեղ: Չնայած այս ամենին` մենք հուսալքված չենք: Մարտական է մեր տրամադրությունը: Ուղղակի վատ է, որ արցախցիների մասին մտածող չկա: Վաղն էլ գազն են անջատելու: Չեմ հասկանում դա մինչեւ ե՞րբ կշարունակվի: 30 հազար երեխա կա մեզ մոտ: Այդ երեխաների մասին ո՞վ է մտածելու:
«Ի՞ ՆՉ ԱՊԱԳԱՅԻ ՄԱՍԻՆ ԿԱՐՈՂ Է ԽՈՍՔ ԼԻՆԵԼ, ԵԹԵ ԱՅՍՕՐ ՆԵՐԿԱՅԻ ՀԵՏ ԽՆԴԻՐՆԵՐ ՈՒՆԵՆՔ»
— Այն, ինչ տեղի ունեցավ վերջին տարիների ընթացքում, սպասելի՞ էր, որ նման վիճակում երբեւէ կհայտնվեք:
— Երբեւէ չենք մտածել, որ Հայաստանի Հանրապետությունը կարող է ունենա այնպիսի իշխանություն, որը համարի` Արցախը հայկական չէ: Եվ չկա մի պետական կառույց, որն այդ անընդհատ հող հանձնելը կանգնեցի եւ թույլ չտա, որ հանձնվեն մեր հողերը: Փոխզիջումներն այսօր վերածվել են զիջումների: Իսկ այն կառույցները, որոնք պետք է զբաղվեն դրանով, չեն զբաղվում:
— Ցավոտ զիջումների հետ արցախցին երբեւէ կհամաձայնվի՞:
— Արցախցին, իհարկե, չի համաձայնվի: Եվ այսօր այն, ինչ-որ կատարվում է, արցախցին չի կարող համաձայնվել դրա հետ: Առհասարակ, յուրաքանչյուր իրեն հայ համարող մեկը չի կարող համաձայնել նման լուծումների հետ:
— Եթե այսպես շարունակվի, ինչպիսի՞ ապագա է սպասվում՝ ըստ Ձեզ:
— Այս իրավիճակում ի՞ նչ ապագայի մասին կարող է խոսք լինել, եթե մենք այսօր ներկայի հետ խնդիրներ ունենք: Իհարկե, կուզենամ, որ պայծառ ապագա լինի, թեկուզ մեր երեխաների համար: Բայց այդ ամեն ինչը կապված է լավ դիվանագիտության հետ, որն այսօր, ցավոք, իսպառ բացակայում է:
ՆՈՒՆԵ ԶԱՔԱՐՅԱՆ