ԱՐՑԱԽՅԱՆ 44-ՕՐՅԱ ՊԱՏԵՐԱԶՄԻ ՄԱՍՆԱԿԻՑ ՆԱՐԵԿ ՄԻՔԱՅԵԼՅԱՆԸ ԱՄՈւՍՆԱՑԵԼ է

Օրերս, Արցախյան 44-օրյա ահաբեկչական պատերազմի մասնակից, ծնունդով Շիրակի մարզի Արթիկ խոշորացված համայնքի Հայրենյաց գյուղից ՆԱՐԵԿ ՎՌԱՄԻ ՄԻՔԱՅԵԼՅԱՆԸ ամուսնացել է, ընտրյալը համագյուղացի ԷՄԻԼՅԱ ԿԱՐԱՊԵՏՅԱՆՆ է, մասնագիտությամբ դիզայներ է։ Նորապսակները Աստծո օրհնությունը ստացել են ծննդավայրի Հայրենյացի եզակի բազիլիկ ճարտարապետական կոթող հանդիսացող «Սուրբ Աստվածածին» եկեղեցում ։Նարեկը, ծառայել է Մարտակերում, հետո ուղարկել են Արմավիրի ուսումնական զորամաս սերժանտական դասընթացների մասնակցելու։ Դասընթացները հաջող ավարտելուց հետո, կրկին վերադարձել է ԼՂՀ Մարտակերտի զորամաս, շարունակել ծառայությունը արդեն որպես կրտսեր սերժանտ կոչմամբ։

Iravunk.com-ի հետ բացառիկ զրույցում Նարեկը պատմեց դրվագներ պատերազմից.

«9 ամսվա ծառայող էի, երբ սկսվեց Արցախյան 44 - օրյա ահաբեկչական պատերազմը։ Ծառայում էի Մարտակերտում, որպես դասակի հրամանատար, դիրքի ավագ։ Վերջին հույսով պահել ենք սահմանը, Մարտակերտից ոչ մի գրամ, ոչ մի թիզ հող չենք տվել նենգ թշնամուն։ Ցավոք, շատ զոհեր էլ ունեցավ մեր զորամասը, շուրջ 700 զոհ։ Շատ դժվար էր, սարսափելի ուղղակի քո աչքով տեսնել մարտական ընկերներիդ մահը, զոհվելը։ Իսկապես շատ դաժան տեսարան էր, շատ ցավալի։ Շատերը զոհվեցին հենց անօդաչու թռչող սարքերի հարվածից, դրանք իրոք շատ էին, կարծես երկնքից կրակ թափվեր։ Նարեկ, տեղյակ եմ, որ օրեր շարունակ շրջափակման մեջ ես նաև հայտնվել։

֊Այո, շատ ծանր, դժնդակ օրեր էին, որ ոչ մեկի չեմ ցանկանա։ Մատաղիսի զորամասն ու դիրքերը վերցնելուց հետո, շուրջ չորս օր շարունակ շրջափակման մեջ ենք եղել։ Շատ դժվար էր, ահավոր դժվար, սակայն մի գրամ անգամ հույսներս չենք կորցրել, պայքարել ենք, կռվել ու մարտնչել արիաբար բոլոր ուղղություններով, թե աջ, թե ձախ և հետևից։ Չորս կողմից կրակում էին մեր վրա։ Փառք Աստծո, բոլոր ուղղություններով կարողացանք դիմադրել, պայքարել ու մի կերպ հրաշքով փրկվել դուրս գալ հակառակորդի շրջափակումից։ Երբեք չեմ երկնչել, պայքարել եմ, ամեն մի փորձություն, մարտական առաջադրանք հաղթահարել պատվով։ Մատաղիս գյուղը ընկնում էր իմ դիրքերի թիկունքը։

- Նարեկ, տեղյակ եմ, որ պատերազմի ժամանակ քաջագործություններ ես գործել, մի փոքր կպատմես:

- Ճիշտն ասած, շատ չեմ սիրում խոսել պատերազմից, ինձ գովաբանել չեմ սիրում։ Պատերազմի ժամանակ, թեժ պահերին ես թշնամու զրահատեխնիկա եմ բերել մեր զորամաս, ամեն մեկը չէր համարձակվի, սակայն ես հզոր կամքի ուժ գտա իմ մեջ ու դա արեցի։ Մեզ դա շատ օգուտ տվեց, ինչպես նաև իմ մարտական ընկերների հետ ոչնչացրել ենք թշնամու զինվորների։ Բարեխիղճ ծառայության, պատերազմի ժամանակ ցուցաբերած արիության, խիզախության համար, վերադաս հրամանատարության կողմից արժանացել եմ սերժանտի կոչման,ինչպես նաև պատվոգրերի, շնորհակալագրերի, մի շարք մեդալների «Արիության» մեդալի, «Լավագույն մարտական ծառայություն» մեդալի, «Լավագույն մարզիկ», «Լավագույն ծառայության համար» մեդալի ու «Քաջարի մարտիկ», «Հայոց բանակի գերազանցիկ» շքանշանների։ Նույնիսկ լեյտենանտի կոչում էին շնորհում ու ասում, որ մնամ ծառայեմ որպես պայմանագրային, սակայն ես հրաժարվեցի։ Մի քանի օր առաջ էլ կրտսեր եղբորս Վաչագանին ճանապարհեցինք բանակ ծառայելու հայրենիքին։ Մեր երկրին խաղաղություն եմ մաղթում միայն, բոլորն էլ թող գնան ծառայեն ու բարով վերադառնան իրենց ծնողներին։ Տա Աստված էլ երբեք ոչ մի պատերազմ չտեսնեն մեր եղբայրները։

«Իրավունքը» շնորհավորում է Նարեկին և Էմիլյային, մաղթում անսպառ երջանկություն, հավերժական միություն ։

Պատրաստեց ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ՍԱՐԳՍՅԱՆԸ