Հայաստանին Նվարդ Նալչաջյանի պես հայրենասեր կանայք էին պետք

Օրերս հայ հասրակությունը ցնցվեց Նվարդ Նալչաջյանի դաժան սպանությամբ: 

Ու մինչ հայ հասարակությունը՝ իրեն բնորոշ անառողջ հետաքրքրասիրությամբ սոցիալական ցանցերում քննարկում էր Նվարդի սպանությունը` հանցագործության ահասարսուռ կողմը թողած, մենք հարկ համարեցինք անդրադառնալ Նվարդ Նալչաջյանի թեեւ կարճ, բայց բովանդակալից կյանքին ու մարդկային բարձր որակներին:

Առաքինի, ազնվագույն մարդ, հայրենասեր, ինտելեկտուալ անձնավորություն, աշխատասեր, պատասխանատու, արդարության համար կռիվ տվող, բարեգործ, կենդանասեր-այսպես են բնութագրում Նվարդին ընկերները, ծանոթները, գործընկերները, եւ նույնիսկ գեթ մեկ անգամ նրա հետ շփված անձինք….

Նվարդը հասնում էր բացառապես բոլորին, ովքեր տկար էին ու կարիքի մեջ ՝ մարդկանց, ծերերին, կենդանիներին…

Նվարդը այն եզակի կենդանասերներից էր Հայաստանում, ով սեփական միջոցներով Պտղնի գյուղում ընդարձակ հողատարածք էր գնել՝ հատուկ նպատակով՝ այնտեղ խնամելու հաշմանդամ կենդանիների, որոնց գտնում էր փողոցներից… արդեն ուներ 100-ից ավելի շներ ու կատուներ….եւ մտածում էր տարածքն ավելի ընդլայնելու մասին: 

Բայց առանձնահատուկ ուշադրության է արժանի Նվարդի հայրենիքի հանդեպ անմնացորդ սերն ու նվիրումը….

Նվարդի ծայրահեղ հայրենասիրությունը անմիջապես աչքի է զարնում ընդամենը թերթելով նրա սոցիալական ցանցերի էջերը՝ գլխավոր նկարը՝ Տիգրան Մեծի կիսանդրին, ներշնչման աղբյուրն ու պաշտելի հայ հերոսները՝ Նժդեհ, Մոնթե, Մարշալ Բաղրամյան…

Դեռ մանկուց երազում էր հայրենիքի համար կռվելու մասին, եւ այդ նպատակով մարզվում: 44-օրյա պատերազմից հետո հաճախում էր մարտարվեստի ու զենքի տիրապետման դասընթացների, մտքի ծայրով իսկ չէր կարող անցկացնել՝ երբեւէ հայրենիքը լքելու գաղափարը, թեեւ ուներ բազում հնարավորություններ՝ աշխատելով միջազգային կազմակերպություններում: Նվարդը հայրենիքի զինվորն էր, որի կարիքը այսօր այնքան ունի մեր հայրենիքը: Նա իր կենսակերպով կարող է օրինակ լինել շատ շատերին:

Ցավոք, ինչպես հայրենիքին ծառայելու, այնպես էլ նրա մյուս բարձր երազանքները անավարտ մնացին….

Նյութը պատրաստեց՝ ԱՆՆԱ ՎԱՐԴԱՆՅԱՆԸ