Կրթական «բարեփոխումների» ՔՊ-ական պայթող փուչիկը. Լիլիթ Գալստյան
Ներքաղաքական
«Չի կարող ազգային եւ որակյալ կրթական քաղաքականություն վարվել մի երկրում, որի վարչապետն ուղղակի անթաքույց փողոցային է եւ պատրաստ է սեփական երկրի քաղաքացիներին «ասֆալտ ուտեցնել եւ բորդյուր լիզել» տալ, իսկ աշխարհի քաղաքական քարտեզի վրա Հայաստանի տեղը Սնուփ Դոգով է պայմանավորում։ Իսկ կրթական «բարեփոխումների» քպ-ական փուչիկն ամեն օր պայթում է․ պայթում է զրնգոցով ու հանրային աղմուկով․ ես կասեի՝ ուշացած։ Դանակն հասել է սեփական ոսկորին նոր են գիտակցում աղետի ու անապատացման մակարդակը․
- ԲՈՒՀ-երի տոտալ քաղաքականացում, քպ-ն զավթել է բուհերի կառավարման խորհուրդները։ Ցինիզմն հասել է այնտեղ, որ Բրյուսովում օրինական չնտրված ռեկտորին չի հաստատում նախարարությունը, փոխարենը ոստիկանների գրոհով կաբինետում տեղավորում են ԿԳՄՍ տեղապահին։
- ԲՈՒՀ-երի մաքրում ընդդիմադիր հայացքներ ունեցող դասախոսներից։
- Կառավարչական եւ բովանդակային քաոս, համատարած ձախողում հանրակրթությունում։
- Նոր ուսումնական տարի, նոր չափորոշիրներ, իսկ 2-րդ, 5-րդ, 7-րդ դասարանցիները դպրոց են մտնում առանց դասագրքի։
- Նոր չափորոշչին համապատասխան ռուսաց լեզվի եւ ֆրանսերենի դասագրքեր չկան, չեն տպագրվել առհասարակ։
- Ուսուցիրների կամավոր ատեստացիա՝ առանց կարգերի բավարար մշակման, առանց նախնական վերապատրաստման եւ շտեմարանների։
- Արվեստի եւ մարզական հաստատությունների կամավոր ատեստացիա՝ դարձյալ առանց վերապատրաստման։
- Միմյանց հակասող կարգեր, իրավական ակտեր՝
- Դպրոցի տնօրենների եւ 2023-ից ներմուծված, այսպես կոչված, «կառավարիչների լիազորությունների եւ պատասխանատվությունների կոնֆլիկտային դաշտ։
- Դպրոցների ֆինանսավորման նոր կարգ, կազմակերպական հին մոդել։ Դասարանների կոմպլեկտավորման քաոս։
- Ուսուցչի աշխատանքի ծավալի մեծացում՝ առանց համապատասխան վարձատրության։
- ՀՊՉ՝ չափորոշչի բովանդակային ձախողումներ, ազգային, ինքնութենական բաղադրիչների նվազեցում, չեզոքացում, բովանդակային խեղումներ՝ հատկապես հայագիտական առարկաներում։
- Մանկավարժական աշխատանքի, ուսուցչի արժանապատվության նվաստացում, դպրոցներում կադրերի հոսունություն։
- Դպրոցների չհիմնավորված խոշորացում, կարիքների անարդյունավետ եւ ոչ կոնստրուկտիվ գնահատում։
Շարունակելի․․․
Չի կարող ազգային եւ որակյալ կրթական քաղաքականություն կոչվել այս ամենը․․․ Նորմալ երկրում սեփական քաղաքացիներին «ասֆալտ ուտեցնելու եւ բորդյուր լիզել» տալու հրապարակային խոսույթից հետո ԱԱԾ-ն, Դատախազությունն ու Առողջապահության նախարարությունը պիտի զբաղվեին տվյալ անձով, այդ թվում մարդասիրական նկատառումներով․․․ Այո, բայց նորմալ երկրում հասարակությունը պիտի պահանջեր, չհանդուրժեր, գիտակցեր, ընդվզեր․․․», - գրել է ԱԺ «Հայաստան» խմբակցության պատգամավոր ԼԻԼԻԹ ԳԱԼՍՏՅԱՆԸ եւ, որպես հետգրություն, հավելել. «Այսօր ճանապարն էին փակել Գետքի աշակերտները, փակվում է նրանց 150-ամյա դպրոցը։ Երեկ Կառավարության շենքի առջեւ էին ուսուցիչները: Ուսուցիչները ԿԳՄՍ նախարարության շենքի առջեւ էին նաեւ երեկ չէ առաջին օրը․․․»: