Մոսկվան անթաքույց ակնարկում է, որ փոխում է նախկին խաղի կանոնները

­Դա­տե­լով հայ­տա­րա­րութ­յու­նից, ո­րով նա­խօ­րեին հան­դես ե­կավ Ռու­սաս­տա­նի ար­տա­քին գոր­ծե­րի նա­խա­րար Սեր­գեյ Լավ­րո­վը, Մոսկ­վան եւս քաջ գի­տակ­ցում է, թե կոնկ­րետ ինչ խնդիր է Վա­շինգ­տո­նը հե­տապն­դում Հա­րա­վա­յին Կով­կա­սում (Տե´ս նաեւ https://iravunk.com/?p=270601&l=am): Չ­նա­յած, հար­ցը գի­տակ­ցե­լը չէ. Թուր­քիա-­Հա­յաս­տան-Ադր­բե­ջան ա­ռանցք սար­քե­լու ա­մե­րիկ­յան ծրագ­րե­րը նոր բան չեն, եւ Մոսկ­վան էլ նոր չէ, որ պետք է դա տես­ներ: Ա­վե­լի ճիշտ՝ Լավ­րովն ընդգծ­ված ցույց տվեց, որ գի­տակ­ցում է, թե ա­մե­րի­կա­ցի­ներն ինչ են ու­զում, դրա­նով նաեւ, որ ու­նի հա­կազ­դե­ցութ­յան հա­մա­պա­տաս­խան քայ­լեր:

Այս­պես, ՌԴ ԱԳ նա­խա­րա­րը «լկտիութ­յուն» ո­րա­կեց ԱՄՆ-ի եւ ԵՄ-ի ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րի այ­ցե­րը Կենտ­րո­նա­կան Ա­սիա, որ­տեղ նրանք պա­հան­ջում են՝ հե­տե­ւել Ռու­սաս­տա­նի դեմ պատ­ժա­մի­ջոց­նե­րին։ «Ա­մե­րի­կա­յի, Եվ­րա­միութ­յան եւ Անգ­լիա­յի պատ­ժա­մի­ջոց­նե­րի մա­սին պաշ­տո­նա­պես նշա­նակ­ված բա­նագ­նաց­նե­րը այժմ շրջում են Կենտ­րո­նա­կան Ա­սիա­յում: Գ­նում են եւ հրա­պա­րա­կավ ա­սում. «Դուք ՀԱՊԿ-ում եք, ԵԱՏՄ-ում, ԱՊՀ-ում, ՇՀԿ-ում, բայց դուք պետք է կա­տա­րեք մեր պատ­ժա­մի­ջոց­նե­րով սահ­ման­ված պա­հանջ­նե­րը»: Սա, իմ կար­ծի­քով, ուղ­ղա­կի լկտիութ­յուն է»:

­Ֆիք­սե­լով դա, Լավ­րո­վը նաեւ այս ան­գամ Ուկ­րաի­նա­յի օ­րի­նա­կով ո­րոշ այլ մտքեր եւս հնչեց­րեց, ո­րը նույն Ա­րեւ­մուտ­քին պետք է որ մտա­ծե­լու լուրջ ա­ռիթ տա: Գաղտ­նիք չէ, որ այս պա­հին Ա­րեւ­մուտ­քը փոր­ձում է Ուկ­րաի­նա­յում գնալ պա­տե­րազ­մը ներ­կա վի­ճա­կով սա­ռեց­նե­լու, եւ փոր­ձում են այս մտքին տրա­մադ­րել նաեւ ռուս­նե­րին: Եվ ա­հա Լավ­րովն այս դեպ­քում էլ ար­ձա­գան­քեց ամե­նե­ւին էլ ոչ դի­վա­նա­գի­տա­կան բա­ռա­պա­շա­րով. «Ես ա­մեն ին­չի հետ հա­մա­ձայն եմ, բա­ցի այն մտքից, թե եվ­րո­պա­ցի խար­դախ­նե­րի ու գո­ղե­րի շրջա­նում հե­ղի­նա­կութ­յան մնա­ցորդ­ներ կան։ Ե­թե ​​մար­դը ձեզ մի քա­նի ան­գամ խա­բել ու կո­ղոպ­տել է, իր հե­ղի­նա­կութ­յան ի՞նչ մնա­ցորդ­ներ կա­րող է ու­նե­նալ: Հույս կա՞, որ ուշ­քի կգա ու ազ­նիվ կդառ­նա։ Ար­ժե՞ նո­րից փոր­ձել: Ն­րանց հա­մար ստո­րագր­ված բո­լոր փաս­տաթղ­թե­րը ո­չինչ չեն նշա­նա­կում։ Սա ուղ­ղա­կի շե­ղում է, որ մեկ-եր­կու տա­րի հե­տո մեջ­քիցդ դա­նա­կա­հա­րի…»:

­Թե ին­չու է Ա­րեւ­մուտ­քին այս պա­հին պետք ճնշե­լու փո­խա­րեն նո­րից խա­բել Մոսկ­վա­յին, Լավ­րո­վը բա­ցատ­րում է. «Փաստն այն է, որ մեր ռազ­մարդ­յու­նա­բե­րա­կան հա­մա­լի­րը 2024թ. կգոր­ծի ամ­բող­ջա­կան հզո­րութ­յամբ»: Այ­սինքն, ժա­մա­նակ է պետք, որ թու­լա­ցած Ուկ­րաի­նա­յին նո­րից զի­նեն: «Ե­թե ​​մեզ չհա­ջող­վեց հաղ­թել, մեզ ու­զում են խա­բել»,- ման­րա­մաս­նում է Լավ­րո­վը՝ հնչեց­նե­լով ա­մե­նա­կա­րե­ւոր միտ­քը. «Ա­պա­գա կո­րուստ­նե­րից խու­սա­փե­լու միակ մի­ջո­ցը թշնա­մուն թու­լա­ցած վի­ճա­կում մինչեւ վերջ սեղ­մելն է»:

Եր­կու նյո­ւանս այս ա­մե­նից: Նախ, Լավ­րո­վը ընդգ­ծում է, որ ռու­սա­կան ռազ­մարդ­յու­նա­բե­րութ­յու­նը հաս­նում է մաք­սի­մա­լին, եւ այդ դեպ­քում, բո­լորն են հաս­կա­նում, որ Մոսկ­վան կու­նե­նա բա­վա­րար ուժ ոչ միայն ուկ­րաի­նա­կան, այլ նաեւ մյուս, այդ թվում՝ քա­ղա­քա­կան հա­կա­մար­տութ­յուն­նե­րը լու­ծե­լու հա­մար: Երկ­րոր­դը, որն ընդգ­ծում է Լավ­րո­վը, դա այն է, որ այս փու­լում Մոսկ­վա­յի մտքով ան­գամ չի անց­նում կանգ առ­նել. կգնա մին­չեւ վերջ՝ ու­նե­նա­լով բա­վա­րար ուժ:

­Սա միայն Ա­րեւ­մուտ­քի կամ Ուկ­րաի­նա­յի հա­մար չի աս­ված: Փաս­տը, ի­րոք, այն է, որ ոչ միայն կով­կաս­յան հար­թա­կում, այլ նաեւ Կենտ­րո­նա­կան Աս­իա­յում, այն է՝ հետ­խորհր­դա­յին տի­րույ­թում հա­կա­ռու­սա­կան մի­տում­նե­րը գե­րակ­տի­վա­ցել են: Ընդ ո­րում, ոչ միայն ԱՄՆ-ի դրդմամբ. Կենտ­րո­նա­կան Ա­սիա­յում ոչ պա­կաս ակ­տիվ է Թուր­քիա­յի գոր­ծո­նը: Կմ­նա՞ ռու­սա­կան սպաս­վող նա­խա­գա­հա­կան ընտ­րությ­ուն­նե­րից հե­տո Լավ­րո­վը, թե՝ ոչ, ի­հար­կե, այլ հարց է: Բայց երբ նա էս գլխից է ա­ռաջ­նա­յին պլա­նով ի ցույց դնում նախ՝ ռու­սա­կան ռազ­մա­կան պո­տեն­ցիա­լի մաք­սի­մալ մա­կար­դա­կի հաս­նե­լու սպա­սե­լի­քը, ա­պա նման ծայ­րա­հեղ կոշ­տութ­յամբ մեր­ժում է ա­րեւմտ­յան եւ մյուս ա­ռա­ջարկ­նե­րը, ա­պա այս ա­մե­նը մեկ տրա­մա­բա­նութ­յուն կա­րող է ու­նե­նալ: Սա Մոսկ­վա­յի գրե­թե ան­թա­քույց ակ­նարկն է, որ գնում է խա­ղի մինչ այս գոր­ծող կա­նոն­նե­րի փո­փո­խութ­յան, եւ բո­լոր ուղ­ղութ­յու­նն­երում ա­ռաջ­նա­յին տե­ղում է դնե­լու սե­փա­կան շա­հը՝ հիմն­ված սե­փա­կան ռազ­մա­կան հա­մա­կար­գի ա­ջակ­ցութ­յան վրա: Ա­մե­նա­կա­րե­ւո­րը՝ 2024թ.-ին, այն է՝ մար­տին նա­խա­տես­ված ընտ­րութ­յուն­նե­րից հե­տո: Հաս­ցեա­տե­րե­րից ով այդ զգու­շա­ցումն ինչ­պես կըն­դու­նի, դա ար­դեն այլ հարց է:

ՔԵՐՈԲ ՍԱՐԳՍՅԱՆ