Անպայման վերադառնալու եմ. Րաֆֆի Գալստյան

Ա. Սպենդիարյանի անվան օպերայի եւ բալետի ազգային ակադեմիական թատրոնի առաջատար մենապարող ՐԱՖՖԻ ԳԱԼՍՏՅԱՆԸ մեկնել է Հայաստանից: Մշտակա՞ն, թե՞ հայ հանդիսատեսը դեռ առիթ կունենա վայելելու նրա պարը, «Իրավունք»-ը պարզել է հենց նրանից:

— Հանրային լայն արձագանք են գտել լուրերը՝ Ձեր մեկնելու մասին: Ի՞նչ նպատակով եւ որտե՞ղ եք գտնվում:

— Մեկնել եմ աշխատանքային նպատակով, որը մեծ տուր է: Հիմնականում Ֆրանսիա, սակայն հանդես եմ գալու Գերմանիայում, Շվեցարիայում, Չեխիայում, Նիդերլանդներում: Այսինքն՝ օրը մեկ քաղաքում պիտի ելույթ ունենամ: Երեք ամիս շարունակ ներկայացնելու եմ «Մարդուկ-Ջարդուկ» ներկայացումը եւ հինգ ամիս էլ կպարեմ «Կարապի լիճը»: Ես լինելու եմ գլխավոր դերում ու պարելու եմ օրը մեջ: Երեք ամսից կվերադառնամ Հայաստան՝ 10 օրով, մի երկու ներկայացում այդտեղ կպարեմ ու կրկին կմեկնեմ: Ի դեպ, Իտալիայում էլ են լինելու հյուրախաղեր: Դա արդեն թատրոնի անձնակազմի հետ կմեկնեմ ու նորից կվերադառնամ Ֆրանսիա: 8 ամսից կվերադառնամ մեր թատրոն՝ չորս ամսով ու հետո տեսնենք ինչպես կդասավորվի հետագան:

— Րաֆֆի, կարո՞ղ է մի օր էլ որոշեք ու մնաք՝ անվերադարձ, ստեղծագործեք օտար երկրում:

— Ընդմիշտ մնալու նպատակ չունեմ, համենայնդեպս մոտ տարիները` հաստատ, սակայն կա հնարավորություն, որ այս գրաֆիկով աշխատեմ, այսինքն՝ ճանապարհորդեմ ու հանդես գամ տարբեր բեմահարթակներում: Ի դեպ, արդեն պարային խումբը հավաքված է՝ տարբեր ազգությունների արտիստներ են՝ ռուս, չինացի ղազախ եւ այլն, եւ ես լինելու եմ մենակատար: Իրենք արդեն հավաքվել են ու իրենց փորձերն արդեն արել են, իսկ ես նրանց եմ միանում ավելի ուշ, քանի որ ես արդեն պարել եմ տվյալ ներկայացումը: Անցած տարի մեկնել էի ու աշխատել էի իրենց հետ՝ հասկանալու համար հավանում եմ իրենց աշխատանքը, թե՝ ոչ: Անցա այդ փորձաշրջանը, մեկ տարի մտածում էի եւ որոշեցի, որ՝ այո, կգնամ: Իրականում շատ դժվար է հարազատ թատրոնը թողնել ու գնալ: Ես 6 տարի՝ 17 տարեկանից աշխատել եմ մեր թատրոնում, որտեղ ունեմ իմ հանդիսատեսը, ճանաչումը: Վերջերս էլ ֆիլմում նկարվեցի, որը կոչվում է «Եթե ես կրկին պարեի» ու հայտնիությունս հիմա պիկում է: Ի դեպ, այդ ֆիլմը Հայաստանում ամենից որոնվողն է: Դրսում արդեն ճանաչում են ինձ, ու դա խոսում է այն մասին, որ ֆիլմը ստացել է այն, ինչ ցանկացել է ստանալ:

— Անդրադառնանք նաեւ ֆիլմին…

— Ֆիլմը պատմում է 44-օրյա պատերազմի մասին: Ես ֆիլմում բալետի արտիստ եմ, ով պատերազմի ժամանակ կորցնում է իր ոտքերը ու հաշմանդամ է դառնում: Ֆիլմի գլխավոր պրոդյուսերը Ռոբերտ Օղլախչյանն է՝ ամերիկահայ, պրոդյուսերը Սերգեյ Հայրապետյանը, իսկ ռեժիսորը Հայկ Վարդանյանն է, զուգընկերս Էլլեն Սաֆարյանն է՝ Արսեն Սաֆարյանի դուստրը, սցենարի հեղինակը Անի Մաղաքյանն է:

Դե ինչ, մեր տաղանդավոր արտիստին մաղթենք բազում բարձր բեմեր եւ անպայման սպասենք հարազատ բեմում՝ վայելելու նրա անզուգական պարը բեմում եւ դերասանական խաղը՝ հեռուստաէկրաններին:

ՆԱՆԱ ՍԱՐԳՍՅԱՆ