Ոչ թե Վրաստանի նախագահը, այլ գիդե՞րն են մեղավոր

Համացանցում բավական ակտիվ քննարկվելիք թեմաներից մեկը շարունակում է մնալ Վրաստանի նախագահ Սալոմե Զուրաբիշվիլիի անվամբ ֆեյսբուքյան էջի գրառումներից մեկը, որում հայկական Լոռին ու Տաշիրը որպես «պատմական Վրաստանի» տարածք են ներկայացված։ Որոշ օգտատերեր եւ լրատվամիջոցներ պնդում են, թե դա Վրաստանի նախագահի իրական ֆեյսբուքյան էջը չէ, եւ նախագահն իր պաշտոնական էջում երբեւէ նման գրառում չի արել։ Հիշեցնենք, որ տարբեր քննարկումներ էին շարունակում ընթանալ նաեւ այն մասին, թե վերջինիս էջը եղել է կեղծ օգտատիրոջ անվան տակ, սակայն շատ տեղերում էլ նկատելի էր այն, որ հակառակ փաստարկն էին առաջ քաշում: Ավելին, անգամ շատ տեղերում կարելի էր հանդիպել այն մտքին, թե Վրաստանը աչք ունի հայկական տարածքների վրա: Այս մասին «Իրավունք»-ը պարզել է Ռազմավարական հետազոտությունների ու նախաձեռնությունների վերլուծական կենտրոնի համահիմնադիր, վրացագետ ՋՈՆԻ ՄԵԼԻՔՅԱՆԻ մասնագիտական գնահատականը:

— Այո, այս հարցը բավական շատ քննարկվեց, եւ իմ կարծիքով՝ մեկնաբանելու կարիք այնքան էլ այս պահին չկա, քանի որ դեռ հստակ պետք է ֆիքսենք, որ այդպիսի խնդիրներ եղել են, կան եւ եթե մեր մոտ օտարերկրյա տուրիստական կազմակերպություններ տուրեր են կատարում, ապա պետք է ստեղծվի մի այնպիսի մեխանիզմ, որով այդ գիդերը, որոնք գալիս են Հայաստան, ինչ-որ սերտիֆիկացում ստանան այստեղ: Հայկական կողմը պետք է իմանա, թե ինչի մասին են այդ գիդերն իրենց տուրիստներին պատմում:
Առնվազն այդ մասով ինչ-որ չափով մենք կարող ենք գոնե վերահսկել այն ամենը, ինչ տեղի է ունենում: Այն ամենը, ինչը կապված է վերջին դեպքի հետ՝ գիտեմ, որ մի տուրիստական ընկերություն էր, որը գրառում էր կատարել, ինչը լայն տարածում ստացավ, եւ դրանից հետո Վրաստանի նախագահը եւս այդ ամենը տարածեց իր անձնական էջում, որից հետո էլ այդ նույն տուրիստականը գրառումը խմբագրել էր՝ Վրաստանից դարձնելով Հայաստան, ապա ջնջել էր այդ հրապարակումը, հետեւապես մեկնաբանելն էլ արդեն ավելորդ է:
Մենք զուտ պետք է ֆիքսենք, որ կա այդ խնդիրը, կան ոչ գրանցված կազմակերպություններ, որոնք տուրեր են կազմակերպում Հայաստանի տարածքում: Այս դեպքում պետք է այդ ոլորտում տարբեր գերատեսչություններ համագործակցություն ծավալեն եւ կարողանան իդենտիֆիկացնել գործընթացները, անել այնպես, որ տվյալ տուրիստականները Հայաստանում ունենան իրենց ավիաները, որոնց թույլ կտան իրենց գործունեությունը ծավալել, ինչը նաեւ որոշ պարտավորություններ իր մեջ կպարունակի: Օրինակ, եթե որոշ հակահայկական դեպքեր լինեն՝ ի դեմս Հայաստանի տարածքային ամբողջականության, ապա այդ պարագայում, պարզապես, լիցենցիայից զրկում եւ աշխատանքի արգելում պետք է լինի տվյալ կազմակերպության համար։ Վերադառնալով կոնկրետ թեմային՝ պետք է հորդորեմ այդքան չլուսաբանել դեպքը, քանի որ առանց այն էլ այդ երեւույթը բավական խնդրահարույց է, եւ պետք է այդ ուղղությամբ աշխատանքները տարվեն բավական շատ։

ԴԻԱՆԱ ՄԱՆՈՒԿՅԱՆ