ԹՐԱՄՓԻՑ՝ ԶՐՈՅԻՆ ՄՈՏ ԱՐԴՅՈՒՆՔ

Սիրիայում ստեղծված ներկա իրավիճակի (Տե´ս նաեւ https://iravunk.com/?p=300021&l=am) ֆոնին` օ­րերս, ինչ­պես հայտ­նի է, Նի­կոլ Փա­շին­յա­նը հեր­թա­կան ան­գամ Փա­րի­զում էր: Բա­ցի տու­րիս­տա­կան եւ այն­պի­սի պատ­մա­կան ի­րա­դար­ձութ­յան ներ­կա գտնվե­լուց, ինչ­պի­սին էր Փա­րի­զի Աստ­վա­ծա­մոր տա­ճա­րի վե­րա­բա­ցու­մը, այս այցն ու­ներ նաեւ այլ նպա­տակ:

­Բայց նախ հի­շեց­նենք, որ վեր­ջերս Նի­կո­լը վերջ­նա­կան ֆիաս­կո ու­նե­ցավ՝ ա­մե­րիկ­յան դեռ գոր­ծող վար­չա­կազ­մի մի­ջո­ցով «խա­ղա­ղութ­յան պայ­մա­նագ­րի» թե­ման ա­ռաջ տա­նե­լու հար­ցում: ԱՄՆ պետ­քար­տու­ղար Էն­թո­նի Բ­լին­քե­նը Մալ­թա­յում կա­յա­ցած ԵԱՀԿ ԱԳ նա­խա­րար­նե­րի խորհր­դի նիս­տի շրջա­նա­կում մի վեր­ջին փորձ ա­րեց՝ Միր­զո­յան-­Բայ­րա­մով հան­դի­պում կազ­մա­կեր­պե­լու հար­ցում: Սա­կայն այս ան­գամ ադր­բե­ջա­նա­կան կող­մը, ար­դեն ան­գամ դի­վա­նա­գի­տա­կան տո­նայ­նութ­յու­նը չպա­հե­լով, կոպ­տո­րեն մեր­ժեց ա­ռա­ջար­կը՝ «ԱՄՆ վար­չա­կազ­մի քա­ղա­քա­կա­նութ­յան պատ­ճա­ռով»: Ի­հար­կե, Ա­լիե­ւը նման ձե­ւա­կեր­պում ի­րեն թույլ չէր տա այլ ի­րա­վի­ճա­կում: Բայց խոս­քը հե­ռա­ցող վար­չա­կազ­մի մա­սին է, ո­րը թշնա­մա­կան հա­րա­բե­րութ­յու­նն­երի մեջ է ե­կող վար­չախմ­բի հետ: Այս դեպ­քում, որ­քան կո­պիտ հե­ռա­ցո­ղի նկատ­մամբ, այն­քան ե­կող­նե­րի կող­մից կա­րող է դու­րե­կան հա­մար­վել:

­Նի­կո­լը ե­րե­ւի այլ կերպ էր մտա­ծում, եւ Բաք­վի մեր­ժու­մից հե­տո նրա մոտ մի­գու­ցե վեր­ջա­պես այն միտ­քը հա­սու­նա­ցավ, որ պետք է հե­ռու մնալ գնա­ցող­նե­րից՝ հե­տա­գան կա­պե­լով ե­կող­նե­րի հետ: Ա­հա, հենց դա էր, որ զգաց­վեց Փա­րի­զում: Միայն թե…

Այս­պես, տեղ­յակ աղբ­յուր­նե­րը հու­շում են, որ ինչ­պես Զե­լենս­կու պա­րա­գա­յում, Նի­կո­լի դեպ­քում եւս Մակ­րոնն էր միջ­նոր­դել՝ խո­սել Նի­կո­լի հետ: Բայց ե­թե Զե­լենս­կուն Թ­րամ­փը ո­րո­շա­կի ժա­մա­նակ տրա­մադ­րեց, ան­գամ պաշ­տո­նա­կան հան­դիպ­ման տեսք տվեց, Նի­կո­լի պա­րա­գա­յում, է­լի Մակ­րո­նին չմեր­ժեց, բայց ա­մեն ինչ վեր­ջա­ցավ մեկ խղճուկ լու­սան­կա­րով: Եվ դա կա­րե­լի էր հաս­կա­նալ. Զե­լենս­կու հետ կապ­ված` Թ­րամ­փը ո­րո­շա­կի հե­տաքրք­րութ­յուն ու­նի, քա­նի որ պետք է լու­ծի նաեւ իր հա­մար շատ կա­րե­ւոր ՝ Ուկ­րաի­նա­յում պա­տե­րազ­մի հար­ցը: Այ­սինքն, կար Զե­լենս­կուն կոնկ­րետ մո­տե­ցում­ներ փո­խան­ցե­լու եւ նրան լսե­լու խնդիր, ին­չը եւ ար­վեց:

Ընդ ո­րում, այս­տեղ Մակ­րո­նի միջ­նոր­դել-չմիջ­նոր­դելն էա­կան չէր: Ա­վե­լին, թեեւ Թ­րամփն իր ա­ռա­ջին եվ­րո­պա­կան այ­ցը կա­տա­րեց հենց Փա­րիզ, բայց թյուր տե­սա­կետ է, թե դա ար­վեց Մակ­րո­նի հան­դեպ ինչ-որ ա­ռանձ­նա­հա­տուկ վե­րա­բեր­մունք ցույց տա­լու հա­մար: Բանն այն է, որ ե­րեք եր­կիր էին հա­վակ­նում ընտր­վե­լուց հե­տո Թ­րամ­փին ըն­դու­նե­լու դե­րին: Բ­րի­տա­նիան, բայց այն­տե­ղի լեյ­բո­րիստ­նե­րի հետ Թ­րամ­փը գրե­թե նույն­քան վատ հարա­բե­րութ­յուն­նե­րի մեջ է, որ­քան բայ­դե­նա­կան թի­մի, եւ Լոն­դոն այ­ցը բա­ցառ­վում էր: Ա­վե­լի հար­մար տար­բե­րակ կա­րող էր լի­նել Բեռ­լի­նը, սա­կայն Թ­րամ­փի կող­մից իշ­խա­նութ­յու­նը վերց­նե­լուն զու­գա­հեռ, Շոլ­ցը պետք է որ հե­ռա­նա: Այ­սինքն, նրան այ­ցի գնա­լը պար­զա­պես ի­մաստ չու­ներ: Մ­նում է Մակ­րո­նը, ո­րը եւս ու­նի գնալ-չգնա­լու խնդիր, բայց այս պա­հին պաշ­տո­նա­պես մնա­լու տար­բե­րակն է: Գու­մա­րած, Աստ­վա­ծա­մոր տա­ճա­րի գոր­ծար­կու­մը լավ ա­ռիթ էր, եւ Թ­րամ­փը մեկ­նեց Փա­րիզ:

Այ­սինքն, Մակ­րո­նը, չնա­յած այս այ­ցին, Թ­րամ­փի մոտ «հարց լու­ծո­ղի» ո­րե­ւէ ֆունկ­ցիա չու­նի: Եվ ե­թե Նի­կո­լը հույ­սե­րը կա­պել էր Մակ­րո­նի հետ՝ Թ­րամ­փին գո­նե ինչ-որ մո­տե­ցում­ներ ներ­կա­յաց­նե­լու հա­մար, ա­պա տեղ­յակ աղբ­յուր­նե­րը խո­սում են, որ տե­ղի ու­նե­ցած հան­դի­պու­մը նման ո­րե­ւէ հույս չի ար­դա­րաց­րել: Թ­րամփն ըն­դա­մե­նը շատ կարճ խո­սել է հե­տը, բա­վա­կա­նին սա­ռը, ան­գամ ա­ռանց ձեռ­քը սեղ­մե­լու լու­սան­կար­վել, եւ վերջ: Ո­րե­ւէ հե­տաքրք­րութ­յուն ինչ­պես Նի­կո­լի, այն­պես էլ հա­յաս­տան­յան ուղ­ղութ­յան նկատ­մամբ, ըստ նույն խո­սակ­ցութ­յու­նն­երի, չի ե­ղել: Այ­սինքն, ե­թե Նի­կոլն այս հան­դիպ­մամբ փոր­ձում էր գլուխ հա­նել, թե ԱՄՆ գնա­ցող վար­չախմ­բի հետ կապ­ված ֆիաս­կո­յից հե­տո ինչ սպա­սե­լիք­ներ կա­րող է ու­նե­նալ նոր վար­չախմ­բից, ա­պա արդ­յուն­քը մոտ է զրո­յին: Ա­վե­լին, ան­գամ Մակ­րո­նը ո­րե­ւէ նոր բան ա­սել չի կա­րո­ղա­ցել՝ նրա նկատ­մամբ Թ­րամ­փի հե­տաքրք­րութ­յու­նը սահ­մա­նա­փակ­վել է տան­տի­րոջ հան­դեպ սո­վո­րա­կան քա­ղա­քա­վա­րութ­յան շրջա­նակ­նե­րում, եւ վերջ, ո­րե­ւէ լուրջ բան չկա:

­Մի խոս­քով, Նի­կո­լը մնում է հին կոտ­րած տաշ­տա­կի ա­ռաջ: Ա­վե­լի ճիշտ, այս ան­գամ այդ տաշ­տա­կից վերջ­նա­կա­նա­պես է դուրս մնա­ցել ա­մե­րիկ­յան բա­ղադ­րի­չը, ո­րի հետ մե­ծա­գույն հույ­սեր էր նա ժա­մա­նա­կին կա­պում. հնե­րը հե­ռա­նում են, նո­րե­րը ցու­ցա­բե­րում են զրո­յին մոտ հե­տաքրք­րութ­յուն: Թուր­քա­կան ուղ­ղութ­յունն էլ վեր­ջին ի­րա­դար­ձութ­յուն­նե­րի ֆո­նին իր հեր­թին է ծայ­րա­հեղ ան­կան­խա­տե­սե­լի դար­ձել՝ վտան­գի հնա­րա­վո­րութ­յու­ննե­րով հան­դերձ:

­Մի խոս­քով, վա­ղը Մոսկ­վա­յում ԱՊՀ կա­ռա­վա­րութ­յուն­նե­րի ղե­կա­վար­նե­րի, ա­պա նաեւ՝ ԵԱՏՄ միջ­կա­ռա­վա­րա­կան խորհր­դի նիս­տերն են: Թե­րեւս, դրա շրջա­նակ­նե­րում Նի­կո­լի հե­տա­գա քայ­լե­րի մա­սին ո­րո­շա­կի պատ­կե­րա­ցում­ներ կձե­ւա­վոր­վեն: