Ինչու են արեւմտյան աղբյուրները շարունակում քարկոծել երկիրը լքած Ասադին

Թեեւ Ասադն արդեն Սիրիայում չէ, սակայն արեւմտյան աղբյուրները հետեւողականորեն շարունակում են քարկոծել նրան: Հերթական նման հրապարակմամբ հանդես եկան ռոտշիլդական Reuters-ը` գրելով, որ Սիրիայից փախուստի օրը Ասադը հավաքել է առանցքային պաշտոնյաներին և խաբել նրանց, որ ռուսական օգնությունը ճանապարհին է.

Լրատվամիջոցը, վկայակոչելով սեփական եւ ինչես միշտ` անհայտ աղբյուրներից շատերին, պնդում է, որ.

«1. Իր տապալման օրը Բաշար ալ-Ասադը խորհրդակցություն է հրավիրել բանակի և անվտանգության ծառայությունների 30 ղեկավարների հետ՝ նրանց հավաստիացնելու ռուսական օգնության մոտալուտ ժամանումը և հորդորել նրանց պահել գիծը:

2. Ասադի օգնականը հայտնել է, որ նա իրականում լքել է իր նստավայրը, թեև նախկինում նախագահական գրասենյակի ղեկավարին ասել էր, որ գնում է տուն։ Մոսկվայում նրան արդեն սպասում էին կինը՝ Ասման ու երեք երեխաները։

3. Նախկին նախագահը իր թռիչքի մասին չի տեղեկացրել անգամ կրտսեր եղբորը՝ Մահերին, ով, ի վերջո, նույնպես լքել է Սիրիան՝ թռչելով Իրաք, ապա՝ Ռուսաստան։ Մյուս եղբայրները փորձել են փախչել, նրանցից մեկը սպանվել է, մյուսը՝ վիրավորվել։

4. Ասադին Սիրիայից հեռացնելու գործողությունը գլխավորել է ՌԴ արտգործնախարար Սերգեյ Լավրովը»:

Այն, որ ըստ աղյուրի, Լավրովն արդեն ռազմական օպերացիաներ է գլխավորում, իհարկե, զվարճալի տեսք ունի: Բայց դա չէ հարցը, այլ ինչո՞ւ Ասադը, որին փորձում են վերագրել Արեւմուտքի եւ Իսրայելի հետ դավադրությամբ երկիրը հանձնելու մեղք, նույն արեւմտյան աղբյուրները  շարունակաբար փորձում են հեղինակազրկել: Չնայած, կարելի է դրա պատճառը կռահել: Նախ հիշեցնեն` Ասադը հեռացել է առանց պաշտոնապես հրաժարական տալու: Այսինքն, նա այս պահին էլ հանդիսանում է երկրի լեգիտիմ նախագահը, որին արտաքին, ավելի կոնկրետ` պաշտոնապես ահաբեկչական ճանաչված ուժերը զենքի ուժով ստիպել են հեռանալ:

Գանք մյուս կողմից. այս պահին ի՞նչ է կատարվում Սիրիայում` այդ ահաբեկչական ուժերի փաստացի իշխանաթյան պարագայում: Երկրի վիճակը մեղմ կլիներ «բարդակ» համարելը: Փողոցում ամեն մի «իրեն հարգող» գրոհային կարող է ում ուզում է, գնդակահարել: Մարդկանց տների ու գույքի թալանն ամենասովորական բանն է: Նոր իշխանությունները չունեն երկրի կայունացման ոչ մի տեսլական, եւ ամեն ինչ գնում է Սիրիայից ահաբեկչական բույն սարքելու հեռանկարով: Իսրայելը գրավել է երկրի մի մասը: Մյուս մասում քրդերը պատրաստ են անկախություն հռչակել, եւ այդպես շարունակ: Մյուս կողմից, ասադյան բանակի որոշակի ուժեր այդպես էլ չեն հանձնվել եւ պատրաստակամություն են հայտնել` շարունակել պայքարը: Ու շատ արագ սիրիական լայն մասսաները կարող են դուրս գալ էյֆորիայից: Եվ այդ դեպքում Ասադը, որպես լեգիտիմ նախագահ, կարող է իր խոսքն ասել, եթե, իհարկե, կարողանա ապահովել Ռուսաստանի եւ Իրանի ռազմական աջակցությունը: Կարելի է ենթադրել, որ ուկրաինական պատերազմի պաշտոնական ավարտին պես, որը, ի դեպ, կարող է ամենամոտ ժամանակներս լինել, նման աջակցություն ռուսները կարողանան Ասադին ցուցաբերել: Այդ դեպքում Իրանը եւս, չնայած իր ներկա տարօրինակ պահվածքին, թերեւս կցանկանա զբաղվել Սիրիայով:

Կրկնենք. այն, որ Մոսկվան առանց Ասադի պաշտոնական հայտարարության, նրան տեղափոխեց Ռուսաստան, չի կարող պատահական լինել: Իսկ այն, որ նրան պահում են խոր գաղտնիության պայմաններում, իր հերթին է թույլ տալիս ենթադրել, որ Ռուսաստանում հասկանում են, որ կան շատ լուրջ գլոբալ ուժեր, որոնց համար Ասադը, որպես լեգիտիմությունը չկորցրած նախագաը, ով, շատ մեծ հավանականությամբ, իրերի նման վիճակի պատճառով ամենամոտ ապագայում սիրիական ժողովրդի համար կվերականգնի պահանջարկը, դրանով խիստ վտանգ է ներկայանցում: Եվ այն, որ դեռ չկարողանալով Ասադին հասնել, համառորեն փորձում են նրա հեղինակությունը տարբեր հորինվածքներով սիրիական ժողովրդի աչքին էլ ավելի նվազեցնել, հենց այդ հնարավոր ռեստավրացիան էս գլխից կանխելու սխեմայի է նմանվում: