Նիկոլի իշխանությունը շարունակում է քաղաքական հետապնդումը, այս անգամ թիրախավորել է Գևորգ Գևորգյանին

Դե ի՞նչ՝ կարո՞ղ եք ասել, թե դա այդպես չէ…

Տողերիս հեղինակը մնում է այն համոզմունքին, որ Հայաստանում ընդդիմադիր գործիչների քաղաքական հալածանքները շարունակվում ու շարունակվելու են, քանի դեռ Նիկոլ հայադավը և իր ոհմակը չեն պատժվել:

Դեկտեմբերի 11-ին ԶԼՄ-ները տեղեկացրին, որ Հայաստանի տարածքային կառավարման և ենթակառուցվածքների նախարարության պետական գույքի կառավարման կոմիտեի և ոստիկանության տասնյակից ավելի աշխատակիցներ նույն օրն այցելել են ռազմական և հասարակական գործիչ, արցախյան պատերազմների մասնակից, իր ընդդիմադիր հայացքներով, հրապարակումներով, ելույթներով հայտնի Գևորգ Գևորգյանի հիմնադրած, Երևանի Մոսկովյան 5 հասցեում գտնվող «Հայ ազգային ճակատ» ՀԿ-ի գրասենյակ, որը Գևորգյանի կազմակերպությունը զբաղեցնում է 2011 թվականից:

Նիկոլի իշխանության ներկայացուցիչները սկսել են գրասենյակի աշխատակիցներին դուրս հանել իրենց զբաղեցրած տարածքից, փորձել են կազմակերպությանը պատկանող գույքը տեղահանել, ներկայացրել են տարածքը հանձնելու պահանջ, ի վերջո, կնքել են դռները և հեռացել:

Ընդ որում, այս ամենը, ինչպես տեղեկացանք Գևորգ Գևորգյանից, կատարվել է առանց նախնական գրավոր ծանուցման, ինչն արդեն իսկ ստվեր է գցում գործընթացի օրինականության վրա՝ առավել ևս, որ բռնի տեղահանումը կատարվում է չփոխհատուցելով ժամանակին գրասենյակի հիմնանորոգման համար Գևորգ Գևորգյանի կատարած հսկայական ծախսերը:

Խնդիրն իրավական ճանապարհով լուծելու փոխարեն (դե իրավական ճանապարհն ո՜ւր, Նիկոլի իշխանությունն ուր…), պետգույքի կառավարման կոմիտեն նշված հրապարակումներից 6 օր անց՝ դեկտեմբերի 17-ին, ինչպես «Հրապարակ»-ին ահազանգել է Գևորգ Գևորգյանը, ևս մեկ փորձ է կատարել խլել Մոսկովյան 5 հասցեի տարածքը, որտեղ Գևորգյանը շուրջ 13 տարի իրականացնում է հայրենասիրական գործունեություն և ստեղծել է երիտասարդական կենտրոն:

«Այսօր վերադարձել եմ գրասենյակի բնականոն գործունեությունը շարունակելու նպատակով, իսկ Պետական գույքի կառավարման կոմիտեն պատրաստվում է կրկին վերադառնալ՝ կողպեքը փոխելու մտադրությամբ»,- «Հրապարակ»-ին տեղեկացրել է Գևորգյանը:

Նույն օրը հիշյալ տարածքում լարված իրավիճակ է առաջացել, ի վերջո, կոմիտեի ներկայացուցիչները դարձյալ կնքել են դռները և հեռացել:

Խնդրո առարկա տարածքը ժամանակին գտնվում էր ՀՀ պաշտպանության նախարարության հաշվեկշռում և անժամկետ ու անհատույց տրամադրվել էր Գևորգյանին, որտեղ նա «Ազգ-բանակ» հայեցակարգի շրջանակում երիտասարդների համար իրականացնում էր ռազմա-մարզական ուսուցման համապարփակ ծրագիր: Այնուհետեւ նույն տարածքում ստեղծվել է «Հայ ազգային ճակատ» հայրենասիրական կազմակերպությունը: Ըստ շրջանառվող լուրերի, կոմիտեն մտադիր էր վերոնշյալ տարածքը նախ հանձնել Մարդու իրավունքների պաշտպանի գրասենյակին, մինչդեռ հիմա արդեն խոսվում է, որ տարածքը վաճառվել է:

Հիշյալ կոմիտեի կողմից ՀԿ-ի գրասենյակի մուտքի դուռը երկրորդ անգամ կնքելուց և կողպելուց հետո, դեկտեմբերի 19-ին Գևորգյանը գրավոր դիմել է Հայաստանի տարածքային կառավարման և ենթակառուցվածքների նախարարության պետական գույքի կառավարման կոմիտեի նախագահ Առնակ Ավետիսյանին:

Նշելով, որ Ավետիսյանի ղեկավարած կոմիտեի ներկայացուցիչն անօրինականորեն կնքել է իր հիմնադրած «Հայ ազգային ճակատ» հասարակական կազմակերպության Երևանի Մոսկովյան 5 հասցեում գտնվող գրասենյակի մուտքի դուռը՝ դրանով իսկ արգելակելով կազմակերպության հետագա գործունեությունը, ինչպես նաև արգելք հանդիսանալով գրասենյակի տարածք իր և կազմակերպության անդամների մուտքին և այնտեղ գտնվող իրենց անձնական իրերից օգտվելուն, հասարակական կազմակերպության նախագահն իր դիմումում մասնավորապես գրել է. «Եթե Պետական գույքի կառավարման կոմիտեի կողմից Կազմակերպության գրասենյակի նկատմամբ կա որևէ հավակնություն ու դրանից բխող պահանջ՝ ուղղված «Հայ ազգային ճակատ» ՀԿ-ին, խնդրում եմ վերոնշյալ հասցեով ողջախոհ ժամկետում ուղարկել տվյալ պահանջը պատշաճ հիմնավորմամբ ներկայացնող գրավոր ծանուցագիր:

Եթե վերոնշյալ ծանուցագրով Կազմակերպությանը ներկայացվելու է իր զբաղեցրած  տարածքը լքելու պահանջ, խնդրում եմ դրա համար սահմանել ողջախոհ ժամկետ (առնվազն մեկ ամիս՝ Կազմակերպության գույքի վաճառքի համար գնորդ գտնելու կամ այլ վայր տեղափոխելու ու պահպանելու համար տարածք վարձակալելու նպատակով). Կազմակերպության հետ բանակցություններ սկսել հիշյալ գրասենյակի հիմնանորոգման համար իմ և Կազմակերպության միջոցներով կատարված ծախսերի արտադատական կարգով փոխհատուցման համար՝ նախապես ծանուցելով Ձեզ հարմար ժամանակ բանակցությունների օրվա և ժամի վերաբերյալ, իսկ մինչ այդ չկնքել Կազմակերպության գրասենյակի մուտքի դուռը ու չխոչընդոտել ՀԿ- ի հետագա գործունեությանը»:

Չստանալով որևէ պատասխան, Գևորգյանը դեկտեմբերի 24-ին արդեն բողոքով դիմել է հիշյալ կոմիտեի ղեկավարին: Բողոքը վերաբերում է վերոնշյալ կոմիտեի աշխատակիցների կողմից 2024թ. դեկտեմբերին իրականացված վարչարարությունը ոչ իրավաչափ ճանաչելուն և խախտված իրավունքները վերականգնելուն:

Բողոքում փաստված է, որ պետական գույքի կառավարման կոմիտեի ներկայացուցիչներն առնվազն բացահայտ ապօրինի վարչարարությամբ 2024թ․ դեկտեմբերի 11-ին կնքել են Գևորգյանի հիմնադրած, Մոսկովյան 5 հասցեում գտնվող «Հայ ազգային ճակատ» հասարակական կազմակերպության գրասենյակի մուտքի դուռը՝ դրանով իսկ արգելափակելով կազմակերպության հետագա օրինաչափ և բնականոն գործունեությունը։ Նշված է, որ առերևույթ պաշտոնեական լիազորությունների շրջանցմամբ իրականացված հիշյալ ապօրինի վարչարարության արդյունքում, ըստ էության, արգելվել է իր՝ բողոքաբերի, ինչպես նաև կազմակերպության մյուս իրավասու անդամների և աշխատակիցների մուտքը գրասենյակի տարածք, որտեղ գտնվում են իրենց անձնական իրերը, ինչի արդյունքում խախտվել են նաև մեր մի շարք սահմանադրական իրավունքներ և ազատություններ:

Բողոքում ընդգծված է, որ կազմակերպությունը չի իրազեկվել անգամ վարչական վարույթ հարուցելու մասին, ինչը միանշանակ նախատեսված է «Վարչարարության հիմունքների և վարչական վարույթի մասին» Հայաստանի օրենքի 35- րդ հոդվածի 1- ին և 2- րդ մասերով, այսինքն՝ անկախ վարչական վարույթ հարուցելու հիմքից՝ դիմումի հիման վրա, թե սեփական նախաձեռնությամբ, ծանուցումը պետք է պատշաճ կատարվեր եռօրյա ժամկետում։

Անդրադառնալով Հայաստանի ՏԿԵՆ պետական գույքի կառավարման կոմիտեի կողմից իրականացված վարչարարության իրավաչափության հարցերին, ՀԿ-ի նախագահն առանձնացրել է հետևյալ ակնառու խախտումները.

«Ըստ էության, ոստիկանության հետ համատեղ Կազմակերպության դուռը կնքելու և վերջինիս բնականոն գործունեությունը խաթարելու ողջ գործընթացը կարող էր իրավաչափ համարվել, եթե կոնկրետ Կազմակերպության կողմից արձանագրված լիներ նշված տարածքը ներխուժելու փաստ, ինչը նախատեսված է ՀՀ քաղաքացիական օրենսգրքի 203–րդ հոդվածով։ Մինչդեռ՝ անտեսվել է, որ Կազմակերպությունը՝ Պաշտպանության նախարարության հետ վերը նշված տարածքը անհատույց օգտագործման հանձնելու մասին կնքված քաղաքացիական պայմանագրի հիմքով տևական ժամանակ ոչ միայն օգտագործում է տարածքը, այլև այն զգալի ծախսերի ներդրմամբ հիմնանորոգվել է, բարեխիղճ վճարվել են բոլոր կումունալ ծառայությունների դիմաց, որպիսի պարագայում Կազմակերպության գործունեությունը չի կարող որակվել իբրև ներխուժում․

Ոչ ոք իրավունք չունի առանց օրենքով սահմանված հիմքերի կամ օրինական տիրապետողի թույլտվության մուտք գործելու հողամաս, շենք, շինություն և այլ անշարժ գույքի տարածք կամ այդ տարածքում առանց օրինական տիրապետողի թույլտվության տեղադրելու որևէ շարժական գույք (այսուհետ՝ ներխուժում):

Ներխուժում է համարվում նաև՝

1) օրինական տիրապետողի թույլտվությամբ հողամաս, շենք կամ շինություն կամ այլ անշարժ գույքի տարածք մուտք գործած կամ դրա վրա շարժական գույք տեղադրած անձի կողմից հողամասից, շենքից կամ շինությունից կամ այլ անշարժ գույքի տարածքից դուրս գալու կամ տեղադրած շարժական գույքը հեռացնելու վերաբերյալ դրանց օրինական տիրապետողի պահանջը չկատարելը.

2) օրենքով սահմանված հիմքերով հողամաս, շենք կամ շինություն կամ այլ անշարժ գույքի տարածք մուտք գործած կամ դրա վրա շարժական գույք տեղադրած անձի կողմից այդ հիմքերի դադարումից կամ օրենքով նախատեսված համապատասխան գործողություններ կատարելուց հետո հողամասից, շենքից կամ շինությունից կամ այլ անշարժ գույքի տարածքից դուրս գալու կամ տեղադրած շարժական գույքը հեռացնելու վերաբերյալ դրանց օրինական տիրապետողի պահանջը չկատարելը‰ (ՀՀ քաղաքացիական օրենսգրքի 203-րդ հոդվածի 2-րդ մաս)։

Ակնհայտ է, որ քաղաքացիական պայմանագրի հիմքով ծագած իրավունքը չի կարելի շփոթել՝ նույնացնելով սեփականատիրոջ կողմից մուտ գործելը թույլ տալու հետ, քանզի պայմանագրով ամրագրված իրավունքը կարող է դադարեցվել միայն օրենքով սահմանված կարգով՝ դատարանի օրինական ուժի մեջ մտած դատական ակտով,

- Եթե վարչական մարմինը սխալմամբ ելակետ է ընդունել այն, որ քաղաքացիական պայմանագիրը կարող է անտեսել և պահանջ ներկայացնել, ապա նույնիսկ այդ անհամաչափ որակման պարագայում Կազմակերպությանը որևէ միջամտող ակտ կայացնելու մտադրության դեպքում, պարտավոր էր ոչ միայն սահմանված կարգով ծանուցեր վարույթ հարուցելու մասին, այլև երաշխավորեր Կազմակերպության հիմնադրի կամ փոխարինող պատասխանատու անձի լսվելու իրավունքը, ինչը միանշանակ ամրագրված է ինչպես Սահմանադրության 50- րդ հոդվածով, այնպես էլ «Վարչարարության հիմունքների և վարչական վարույթի մասին» օրենքի 38- րդ հոդվածով։ Նույն հոդվածով լսվելու իրավունքը բացառելու որևէ իրավական հիմք, տվյալ դեպքում, առկա չի եղել,

- Ըստ էության, երկու վարչական մարմիններ գործել են մեր կողմից զբաղեցված տարածքի դուռը կնքելու միջոցով փակելու և Կազմակերպության գործունեությունն արգելափակելու նպատակով, ինչը պետք է որ ամրագրված լիներ որևէ կոնկրետ վարչական ակտով, մինչդեռ՝ Կազմակերպության պատասխանատուները ոչ միայն չեն ծանուցվել վարչական վարույթի փուլում, այլև բացարձակապես տեղյակ չեն, թե ինչ վարչական ակտ է կայացվել։ Թերևս, վարչական ակտի մասին իրազեկված չլինելն է, որ մեզ ստիպում է ոչ թե վիճարկել ենթադրյալ վարչական ակտը, այլ վարչական ակտի կատարման վարչարարությունը,

- Կազմակերպության նկատմամբ օրենքի բացահայտ խախտմամբ կիրառվել է վարչական ակտի կատարումը ապահովելու նկատառումով հարկադրանքի միջոց, ընդ որում, ոչ միայն չի պահպանվել վարչական ակտը կամավոր կատարելու համար հնարավորություն ընձեռելու օրենսդրական պահանջը, այլև կիրառվել է ակնհայտ անհամաչափ հարկադրանք։

Այսպես, օրենսդրությունը հստակ ամրագրում է վարչական ակտը կատարելու հարկադիր եղանակները՝

«Հարկադրանքի միջոցներն են`

ա) գործողությունն այլ անձի կողմից կատարելը (փոխարինող գործողություն).

բ) տուգանքը.

գ) անմիջական հարկադրանքը («Վարչակարարության հիմունքների և վարչական վարույթի մասին» օրենքի 78 -րդ հոդվածի 2- րդ մաս)։

Ինչպես բխում է հոդվածի կարգավորումներից, տվյալ դեպքում, վարչական մարմինը ակնհայտ կամայական ընտրել է ամենախիստ հարկադրանքի տեսակը՝ չհիմնավորելով այդպիսի ընտրության իրավաչափությունը։

Հավելենք, որ անտեսվել է նույն հոդվածի 3- րդ մասի պահանջները. «Հարկադրանքի միջոցը պետք է համաչափ լինի դրա նպատակին: Հարկադրանքի միջոցը պետք է ընտրվի այնպես, որպեսզի պարտավոր անձի և հանրության վնասները հասցվեն նվազագույնի։ Բնական է, որ նվազագույն վնասների մասին խոսելն անգամ անիմաստ է, քանզի վարչական մարմինը թույլ է տվել բացարձակ անհիմն, անհամաչափ վարչական հարկադրանքի կիրառում,

- «Վարչակարարության հիմունքների և վարչական վարույթի մասին» օրենքի համաձայն, Կազմակերպության նկատմամբ կիրառվել է մի վարչական ակտ, որը կոնկերտ այդ Կազմակերպության առնչությամբ բացարձակապես չի ունեցել իրավական ուժ։ Այսպես, նշված օրենքի 60- րդ հոդվածի 1- ին մասի համաձայն, վարչական ակտը ուժի մեջ է մտնում հասցետաիրոջ համար, այն հանձնելու հաջորդ օրվանից, մինչդեռ՝ ենթադրյալ վարչական ակտն ընդհանրապես չի հանձնվել Կազմակերպությանը»։

Գևորգյանը նպատակահարմար չի համարել անհրաժեշտ ընդգրկվածությամբ անդրադառնալ բոլոր խախտումներին, սակայն խոստացել է, որ դրանց կանդրադառնա դատական նիստում, եթե հավուր պատշաճի չվերականգնվեն իր և կազմակերպության խախտված իրավունքներն արդեն այս փուլում։

Ամփոփելով պետական գույքի կառավարման կոմիտեի կողմից «Հայ ազգային ճակատ» հասարակական կազմակերպության նկատմամբ ս․թ․ դեկտեմբերի 11-ին իրականացված ապօրինի վարչարարության առնչությամբ վերոհիշյալ իրավական փաստարկները, Գևորգյանը խնդրել է սեղմ ժամկետում հեռացնել կազմակերպության գրասենյակի դուռը փակող կնիքը, ինչպես նաև մյուս արգելքները, ձեռնպահ մնալ կազմակերպության բնականոն աշխատանքը խաթարող բոլոր մյուս գործողություններից և ապօրինի միջամտություններից, իսկ կոմիտեի ընկալմամբ առկա բոլոր խնդիրները և հարցերը փորձել լուծել բացառապես իրավական հարթությունում, ինչին պատրաստ է անվերապահորեն աջակցել և որևէ կերպ չխոչընդտոտել։

«Հակառակ պարագայում հարկադրված կլինենք արդեն դատական կարգով վիճարկելու Պետական գույքի կառավարման կոմիտեի ապօրինի վարչարությունը, իսկ արդյունքներով նախաձեռնել նաև պատճառված վնասի հատուցման գործընթաց,- գրել է Գևորգյանը:- Այս փուլում դեռևս հակված չենք բարձրացնելու ոչ իրավաչափ վարչարարությամբ պատճառված վնասը փոխհատուցելու հարցը, քանի որ ողջամտորեն ելակետ ենք ընդունում այն, որ կդադարեցվեն բոլոր ապօրինի միջամտությունները և կվերականգնվի Կազմակերպության բնականոն գործունեությունը»:

Թե ՏԿԵՆ պետական գույքի կառավարման կոմիտեն ինչպես կվարվի այս անգամ, ցույց կտա միայն ժամանակը, և ինքնին հասկանալի է, որ նոր հրապարակման կարիք չի լինի, եթե կոմիտեն բոլոր խնդիրները և հարցերը փորձի լուծել բացառապես իրավական հարթությունում:

ԱՐԹՈՒՐ ՀՈՎՀԱՆՆԻՍՅԱՆ