Ռետրո սնունդ մանկությունից. ԽՍՀՄ քաղցրավենիքները
Հասարակություն
Ովքեր ապրել եւ տեսել են ԽՍՀՄ-ը շատ լավ են հիշում խորհրդային քաղցրավենիքի բազմազանությունը։ Այո, հիմա համեղ քաղցրավենիքների տեսականին երևի մի քանի անգամ ավելի մեծ է եւ բազմազան, բայց որքանո՞վ է այն գոհացնում իր համով և բաղադրությամբ։
Իհարկե, մանկության կամ երիտասարդության նոստալգիան միշտ լինում է ավելի քաղցր ու համեղ։ Բայց եկեք խոստովանենք, որ 70-ական և 80-ականների այդ քաղցրավենիքներն իսկապես ավելի համեղ էին և իսկապես բնական բաղադրիչներ ունեին:
Իհարկե, շատ բան է մնացել, եթե ոչ գրեթե ամեն ինչ՝ խտացրած կաթով գլանակները, ««Мишка на севере» կոնֆետները եւ «Тульские пряники»-ն հիմա էլ ճառվում է խանութներում։ Բայց համը նույնը չէ, անգամ սարսափելի է տեսնել որոշ հրուշակեղենի բաղադրամասերը, քանի փոխարինողներ և E-համարներ կան:
Բայց տխուր բաների մասին չխոսենք։ Այսօր կուզենայինք հիշել ԽՍՀՄ տարիների ամենասիրված քացրավենիքներից մի քանիսին: Իհարկե, յուրաքանչյուրն ունի իր ցուցակը և, ամենայն հավանականությամբ, շատ ավելի երկար է:
«Դեղձ»
Դե սա արդեն լրիվ այլ բան է, ասում են՝ դեռ խանութներում վաճառվում են։ Դա ճիշտ է, բայց համը բոլորովին այլ է։ Կարծում եմ՝ ամեն ինչ կապված է խտացրած կաթի հետ. դա այն է, ինչն այն ժամանակ տարբերվում էր այսօրվա որակից: Գրեթե յուրաքանչյուր ընտանիք ուներ ընկույզներ պատրաստելու կաղապարներից։ Սկզբում խտացրած կաթը կաթսայի մեջ երկար եփում էին, ապա կաղապարները լցնում էին խմորով մի քանի րոպե, և երկար սպասված քաղցրավենիքը պատրաստ էր:
«Շաքարե կոնֆետներ»
Մենք բոլորս հիշում ենք սառնաշաքարներին՝ աքլորներին, սկյուռներին, նապաստակներին, արջերին: Խորհրդային մանկության ամենաէժան, բայց համեղ քաղցրավենիքներից մեկն էր: Բայց կարոտի փաստը սրա մեջ չէ։ Այն ժամանակ երեխաները հաճախ իրենք էինք պատրաստում այդ կոնֆետները։ Ընդամենը պետք էր գդալի վրա դնել մի քիչ շաքարավազ և տաքացնել մարմանդ կրակի վրա, մինչև շաքարավազը վերածվեր կարամելի։ Հիմնական պահը պետք էր այնպես անել, որպեսզի շաքարավազը չդառնանար։ Այնուհետևպետք էր սպասել, մինչև այն սառչեր, և կարամելը պատրաստ լիեր:
Պաղպաղակ վաֆլե կոնի մեջ