ՊՈՒՏԻՆ-ԹՐԱՄՓ ՊԱՅՄԱՆԱՎՈՐՎԱԾՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԸ ՈՐՔԱՆՈ՞Վ ՄԵԶ ԿՎԵՐԱԲԵՐԵՆ
Վերլուծություն
Ու մինչ Նիկոլ Փաշինյանը հերթական «տարօրինակ ճառերն» է հնչեցնում ԱՄՆ-ում (Տե´ս նաեւ https://iravunk.com/?p=304682&l=am), Թրամփը հայտարարեց, որ՝ «Մեծ առաջընթաց ենք գրանցել Ռուսաստանի եւ Ուկրաինայի հարցում»:
Ավելին, նորից ակտիվ խոսակցություններ կան, որ նախապատրաստվում է Պուտինի եւ Թրամփի գագաթաժողովը, ընդ որում, Reuters-ի տեղեկացմամբ, բանը հասել է հանդիպման վայրի մասին քննարկումներին՝ Սաուդյան Արաբիայում կամ Արաբական Միացյալ Էմիրություններում: Ավելի վաղ կար նաեւ Թուրքիայի տարբերակը, բայց ամեն ինչ խոսում է այն մասին, որ դա մերժված է. թեեւ Էրդողանն այս ուղղությամբ համառ ջանքեր էր գործադրում:
Ամեն դեպքում, եթե իրոք ՌԴ-ի եւ ԱՄՆ-ի ղեկավարների գագաթաժողովի հիմնական վայր է դիտարկվում Մերձավոր Արեւելքը, ապա դա եւս շատ բանի մասին է ակնարկում: Եվ առաջին հերթին, որ քիչ հավանական է, որ հանդիպեն Մերձավոր Արեւելքում, եւ այդ ակտիվ տարածաշրջանի թեման չլինի օրակարգում: Այսինքն, որ իրականում Պուտինի եւ Թրամփի հանդիպման թեմատիկան շատ ավելի ընդլայն է, քան միայն ուկրաինական պատերազմն է, ասենք, Յալթայի կոնֆերանսի տարբերակով, որի 80-ամյակը, ի դեպ, երեկ էր: Ավելին, մի շարք աղբյուրներ արդեն պնդում են, որ Ուկրաինայի հարցով, ըստ էության, արդեն պայմանավորվելու բան էլ չկա. հիմնական թեզերի շուրջ անգամ այս նախնական փուլում են որոշակիորեն լեզու գտել, եւ հիմա մնում են վերջնական հստակեցումները: Եվ այն, որ Թրամփն արդեն իսկ սկսել է Ուկրաինային կոնկրետ պահանջներ ներկայացնել, այդ թվում՝ հազվագյուտ մետաղների հետ կապված: Անկախ նրանից, թե Թրամփի նման հայտարարությունը Ուկրաինան կիսելու մասին ակնարկ էր, (հաշվի առնելով, որ երբեմնի ուկրաինական ռեսուրսների մոտ կեսն արդեն ռուսների վերահսկողության տակ է), թե այլ բան, դա արդեն սկսել է աշխատել` որպես պատերազմը կանգնեցնելու հարցում Զելենսկու վրա աճող ներուկրաինական ճնշման գործիք: Հանրային բողոքը մոտավորապես սա է՝ «Իրականում Թրամփի կորպորացիաները պարզապես ցանկանում են ակտիվներ ստանալ մնացած Ուկրաինայից, որոնք են. բոլոր թանկարժեք ռեսուրսները, ատոմակայանները, գազափոխադրման համակարգը եւ այդպես շարունակ: Ուրեմն, սրա համա՞ր էին ուկրաինացիները կռվում եւ մեռնում: Ու սա՞ է ԱՄՆ-ի խոստացած դեմոկրատիան»: Ու սրան էլ գումարվեց Պորոշենկոյի հարբած ելույթը, թե՝ ինչ ընտրություն այս պահին, եթե ընտրություն լինի, կհաղթի Պուտինը, չլինի էլ, էլի կհաղթի Պուտինը:
Վերջապես, նաեւ Զելենսկու թիմում է իսկական խուճապ սկսվել, թե՝ Պուտինը եւ Թրամփը պայմանավորվել են` հեռացնել Զելենսկուն: Այս մասին հայտնում է Politico-ն, նաեւ, որ «Ուկրաինացի պաշտոնյաները մտավախություն ունեն, որ Վաշինգտոնի եւ Մոսկվայի մերձեցումը կարող է իրենց հեռացնել սեփական երկրի ապագայի շուրջ քննարկումներից»:
Ռեալ են այս խոսակցությունները, թե՝ ոչ, դա դեռ հարցի մի կողմն է: Շատ ավելի խորքային է, որ այս ամենն արդեն ոչ միայն ներուկրաինական հարթակում, այլ նաեւ այլ ուղղություններում տարածել է այն վարկածը, թե Թրամփն ու Պուտինը պարզապես կպայմանավորվեն, եւ վերջ: Եվ երբ խոսակցություններ են ծավալվում արդեն հանդիպման կոնկրետ վայրի մասին, ապա այդ կարծիքը գնալով միայն սրվում է: Եվրոպայում անգամ արդեն բանը հասել է քննարկումներին, թե պետք է անհապաղ պատասխան հարվածներ հասցնել Թրամփին, նաեւ նրանից առաջ ընկնելով, սպասել հրաժարվել հակառուսական պատժամիջոցներից:
Ահա, մոտավորապես այս իրավիճակում էլ մեզ համար առաջնային է դառնում հարցը՝ իսկ հարավկովկասյան տարածաշրջանին որքանո՞վ են վերաբերում Պուտինի եւ Թրամփի դեռ նախնական, բայց ամեն պահի բացահայտվելու ենթակա պայմանավորվածությունները: Ճիշտ է, տրամաբանական տարբերակն է, որ չի կարող չվերաբերել, բայց դե, սպասենք ավելի ռեալ փաստերի: