Նոր իրողությունները չեն շրջանցի նաեւ մեզ

­Թե ինչ է­ֆեկտ կա­րող է ու­նե­նալ Մ­յուն­խե­նում տե­ղի ու­նե­ցա­ծը Հա­յաս­տա­նի վրա (Տե´ս նաեւ https://iravunk.com/?p=305708&l=am), ա­պա նախ հաշ­վի առ­նենք այս փաս­տը: Այս օ­րե­րին այն­տեղ էր նաեւ Նի­կո­լը եւ, բնա­կա­նա­բար, ա­մեն ինչ տե­ղի է ու­նե­ցել հենց նրա աչ­քի ա­ռաջ:

­Բայց նախ նկա­տենք, որ դեռ մին­չեւ այս այ­ցը Նի­կո­լը կա­տա­րեց քայլ, ո­րի կա­տաստ­րո­ֆիկ բնույթն ակն­հայտ դար­ձավ նաեւ հենց Մ­յուն­խե­նի գա­գա­թա­ժո­ղո­վից: Խոս­քը` ԵՄ-ին ան­դա­մակ­ցութ­յան մա­սին ԱԺ ո­րոշ­ման մա­սին է, եւ երբ դրանից հե­տո ար­դեն ԱՄՆ-ն­ է այդ նույն ԵՄ-ի վրա «շան լափ» լցնում, ա­պա այդ ամ­բող­ջը, բնա­կան է, մա­սամբ լցվում է նաեւ եվ­րա­ջա­տա­գով Նի­կո­լի գլխին: Ա­վե­լի կոնկ­րետ, ե­թե հան­կարծ ԱՄՆ-ի հա­մար Նի­կո­լը սկսի ինչ-որ հե­տաքրք­րութ­յուն ներ­կա­յաց­նել, ա­պա այդ թե­ման նրա ա­ռաջ է դրվե­լու՝ այդ ո՞ր եվ­րո­պա­ցի­ներն եք ծա­ռա­յում, ո­րոնց մա­սին Վենսն ինչ-որ պետք էր ե­րես­նե­րին ա­սա՞ց: Ու այս­տե­ղից էլ սա­հուն ան­ցում կլի­նի «ինչ­պի­սին տերն է, այն­պի­սին էլ՝ ծա­ռան» հայտ­նի տրա­մա­բա­նութ­յա­նը:

Այս ա­մե­նից հե­տո, Նի­կո­լը հան­դի­պեց Շոլ­ցին, ում մա­սին Ս­պի­տակ տան նոր մա­մու­լի քար­տու­ղար Քե­րո­լայն Լ­եւի­տը նման միտք հնչեց­րեց. «Շոլց, դու պետք է ա­վե­լի զգույշ ընտ­րես քո խոս­քե­րը։ Միակ տե­ղը, ո­րին Գեր­մա­նիան ար­ժա­նի է այս բա­նակ­ցութ­յուն­նե­րում, դա­տա­պարտ­յալ­նե­րի նստա­րանն է»:

Այս­պի­սով, Մ­յուն­խե­նից հե­տո Նի­կո­լը հայտն­վում է միան­գա­մայն կան­խա­տե­սե­լի այս ի­րա­վի­ճա­կի ա­ռաջ: ԱՄՆ-ի հետ հա­րա­բե­րութ­յու­նն­երը, ե­թե ռեալ նա­յենք, ա­վե­լի ան­հույս վի­ճա­կում են, քան ան­գամ այն պա­հին, երբ նա խեղ­ճուկ­րա­կի տես­քով կանգ­նել էր Վեն­սի կող­քին: Եվ­րո­պա գնա­լը սկսել է ոչ թե ան­հե­ռան­կար տեսք ու­նե­նալ, այլ նաեւ` ար­դեն միան­գա­մայն վտան­գա­վոր: Այդ թվում, ե­թե հա­մար­ձակ­վի եվ­րո­դե­մոկ­րա­տիա­յի եւ նման բա­նե­րի մա­սին խո­սել: Ե­թե ա­ռաջ դրա հա­մար հար­ված­ներ էին գա­լիս Մոսկ­վա­յից, հի­մա ար­դեն կգան նաեւ Վա­շինգ­տո­նից. Թ­րամ­փը եվ­րո­լի­դեր­նե­րին հռչա­կում է «հան­ցա­գործ­ներ», իսկ Նի­կո­լը նրանց կող­քի՞ն է կանգ­նում:

­Մի խոս­քով, ինչ­պես եւ են­թադ­րում էինք, այս վեր­ջին ա­րեւմտ­յան շրջա­գա­յութ­յուն­նե­րից հե­տո Նի­կո­լին մնում է նո­րից հի­շել «հայ-ռու­սա­կան դա­րա­վոր բա­րե­կա­մութ­յան» մա­սին: Ա­ռա­վել եւս, որ սպաս­վող ռուս-ա­մե­րիկ­յան գոր­ծըն­թա­ցը եւ Պու­տին-Թ­րամփ մեծ հա­վա­նա­կա­նութ­յուն ստա­ցած պայ­մա­նա­վոր­վա­ծութ­յուն­նե­րը, ինչ­պես է­լի ա­սե­լու ա­ռիթ­ներ ու­նե­ցել ենք, ոչ մի պա­րա­գա­յում չեն կա­րող շրջան­ցել հա­րավ­կով­կաս­յան ուղ­ղութ­յու­նը: Հաշ­վի առ­նե­լով, որ ռուս-ա­մե­րիկ­յան գոր­ծըն­թա­ցի ա­ռանցք­նե­րից մե­կը Ի­րա­նի թե­ման է, իսկ կով­կաս­յան տա­րա­ծաշր­ջա­նը, առն­վազն, այդ ուղ­ղութ­յամբ կո­մու­նի­կա­ցիոն ռազ­մա­վա­րա­կան նշա­նա­կութ­յուն ու­նի Ռու­սաս­տա­նի հա­մար:

Ա­մեն դեպ­քում, օ­րերս կով­կաս­յան ուղ­ղութ­յամբ ռուս-ի­րա­նա­կան շա­հե­րի մա­սին ա­վե­լորդ ան­գամ հի­շեց­րեց նաեւ ՌԴ ԱԳՆ-ն: Այ­սինքն, որ Հա­րա­վա­յին Կով­կա­սում տրանս­պոր­տա­յին կո­մու­նի­կա­ցիա­նե­րի ա­պաշր­ջա­փակ­ման հար­ցում Ռու­սաս­տանն ու Ի­րա­նը, ընդ­հա­նուր առ­մամբ, նման մո­տե­ցում­ներ ու­նեն, ո­րը սահ­ման­ված է հուն­վա­րի 17-ին Ռու­սաս­տա­նի եւ Ի­րա­նի ղե­կա­վար­նե­րի ստո­րագ­րած Հա­մա­պար­փակ ռազ­մա­վա­րա­կան գոր­ծըն­կե­րութ­յան մա­սին պայ­մա­նագ­րում: Ըստ այդմ էլ. «Պայ­մա­նագ­րի հա­մա­ձայն՝ կող­մե­րը նպաս­տում են անվ­տան­գութ­յան մի­ջո­ցա­ռում­նե­րին սահ­մա­նա­կից հատ­ված­նե­րում, նե­րառ­յալ Հա­րա­վա­յին Կով­կա­սում, հա­մա­գոր­ծակ­ցում են՝ կան­խե­լու այն­տեղ եր­րորդ կող­մի ու­ժե­րի մի­ջամ­տութ­յունն ու ա­պա­կա­ռու­ցո­ղա­կան ներ­կա­յութ­յու­նը: Կար­ծում եմ՝ այս հաս­կա­ցութ­յան ար­տա­ցո­լու­մը հիմ­նա­րար միջ­պե­տա­կան փաս­տաթղ­թում, ո­րը նա­խա­տես­ված է ա­վե­լի քան 20-ամ­յա հե­ռան­կա­րի հա­մար, շատ բան է ա­սում: Միակ տար­բե­րութ­յունն այն է, որ ՌԴ-ն Հա­րա­վա­յին Կով­կա­սում տրանս­պո­րտա­յին ու­ղի­նե­րի եւ տն­տե­սա­կան կա­պե­րի ա­պաշր­ջա­փակ­ման հար­ցե­րով ՀՀ-ի, Ադր­բե­ջա­նի եւ ՌԴ-ի փոխ­վար­չա­պե­տնե­րի հա­մա­նա­խա­գա­հութ­յամբ ե­ռա­կողմ աշ­խա­տան­քա­յին խմբի ան­դամ է»:

Այ­սինքն, որ նախ՝ Ռու­սաս­տա­նը ոչ մի պա­րա­գա­յում չի պատ­րաստ­վում զի­ջել իր այն շա­հե­րը, ո­րոնք ու­նի կով­կաս­յան հար­թա­կում, ո­րը, ի­հար­կե, չի շրջան­ցի Սաուդ­յան Ա­րա­բիա­յում բա­նակ­ցա­յին օ­րա­կար­գը: Երկ­րոր­դը. սա եւս մեկ հի­շե­ցում էր ինչ­պես նո­յեմ­բե­րի 9-ի ե­ռա­կողմ հա­մա­ձայ­նութ­յան եւ դրա­նից բխող այլ պայ­մա­նա­վոր­վա­ծութ­յուն­նե­րի, այն­պես էլ՝ փոխ­վար­չա­պե­տնե­րի հա­մա­նա­խա­գա­հութ­յամբ ե­ռա­կողմ աշ­խա­տան­քա­յին խմբի մա­սին: Այ­սինքն, որ հենց այդ հու­նով էլ, Մոսկ­վա­յի պատ­կե­րաց­մամբ, պետք է շա­րու­նակ­վի գոր­ծըն­թա­ցը:

Ու­րեմն, ի՞նչ է մտա­ծում այս մա­սին Նի­կո­լը, ա­սենք նաեւ՝ վեր­ջին ժա­մա­նակ­ներս կոշտ հա­կա­ռու­սա­կան ար­տա­հայ­տութ­յուն­նե­րով եւ քայ­լե­րով աչ­քի ընկ­նող Ա­լիե­ւը: Չ­նա­յած, ինչ էլ որ նրանք մինչ այս մտա­ծում էին, պետք է նո­րից սկսեն մտա­ծել՝ հաշ­վի առ­նե­լով ներ­կա ի­րո­ղութ­յուն­նե­րը: Եվ, կրկնենք, ա­ռա­ջին հեր­թին, թե ինչ կպայ­մա­նա­վոր­վեն Պու­տինն ու Թ­րամ­փը: