ԲՀԿ-ական պատգամավորն առաջարկում է Նավասարդի օրը հռչակել համազգային համերաշխության օր
Արխիվ 16-20ԱԺ ԲՀԿ խմբակցության պատգավոր ՍԵՐԳԵՅ ԲԱԳՐԱՏՅԱՆԸ հայտարարությամբ է հանդես եկել, որում մասնավորապես ասված է. «Սիրելի հայեր, առաջարկում եմ օգոստոսի 11-ը հռչակել համազգային համերաշխության օր, քանզի այսօր,առավել քան երբեւէ, մեզ անհրաժեշտ է միասնություն եւ համերաշխություն: Հայը վերջապես մի օր պետք է ձեւավորի համազգային օրակարգ: Կերտենք Նոր Հայաստանը համազգային համերաշխությամբ...
Մինչեւ սույն թվի օգոստոսի 20-ը կարող եք ուղարկել ձեր առաջարկություններն իմ ֆեյսբուքյան էջին, որից հետո ես օրենսդրական նախաձեռնությամբ հանդես կգամ: Սիրով սպասում եմ ձեր առաջարկներին:
Հին հայերի համար Նավասարդի 1-ը (օգոստոսի 11-ը) եղել է ժողովրդական խրախճանքների տոն։ Նավասարդը ամռան վերջին ամիսն է, «ոսկե աշնան» նախադուռը։ Նավասարդի օրերին հասնում են հայկական հողի ու ջրի բարիքները՝ խաղողն ու տանձը, դեղձն ու ձմերուկը։ Նավասարդյան օրերը հայերը տոնում էին առանձին շուքով, որը համարվում էր ամենահանդիսավոր ու ուրախալի տոն:
Հայկական բոլոր ընտանիքներում Նավասարդը դիմավորում էին մեծ խրախճանքով։ Այդ օրը յուրահատուկ կերակուրներ եւ ուտելիք էին պատրաստում: Ճոխ սեղան էին բացում եւ ընտանիքի բոլոր անդամներն ուրախությամբ էին դիմավորում Նավասարդը:
Նավասարդյան օրերը կրում էին փաստորեն ազգային-ժողովրդական բնույթ։ Իշխում էին զվարճությունը, տոնահանդեսները, երգն ու պարը։ Մեծարում էին Անահիտ ու Աստղիկ աստվածուհիներին, ինչպես նաեւ Վահագն դյուցազնին, որոնք ժողովրդի մոտ բարի համբավ ունեին։
Պատմական Հայաստանում Նոր տարին կրում էր համաժողովրդական բնույթ, որին մասնակցում էին ամբողջ ազգի ներկայացուցիչները։ Այդ տոնը նշվում էր նախ Բագավանում եւ ապա Աշտիշատում։ Այդ տեղերում տարեմուտին, Նավասարդ ամսի սկզբին մեծ խրախճանքներ ու տոնախմբություններ էին լինում։
Նավասարդի օրերին Բագավանը հանդիսավոր տեսք էր ստանում։ Տոնակատարությանը ներկա էր լինում թագավորն իր շքախմբով։ Դուրս էր բերվում նաեւ բանակը։
Պատմում են, որ մինչեւ հարյուր քսան հազար զինվորականներ էին մասնակցում։ Այդ օրը Արածանիի ափին կարելի էր տեսնել գույնզգույն վրաններ, գետափն ստանում էր վրանաքաղաքի տեսք՝ տարածվելով դաշտերի եւ բլուրների վրա։ Վրանների մեջ շքեղագույնն էր ոսկեդիպակ վրանը, որը թագավորինն էր, ապա աչքի էին զարնում նախարարների վրանները, որոնք մեկը մյուսից գեղեցիկ էին։ Ուխտավորների բազմության մեծ մասը ժամանակը անց էր կացնում ծառերի տակ....»: