Նիկոլին թուրք են անվանում ոչ թե վիրավորելու, այլ բնութագրելու նպատակով

Այսօր ելույթ ունենալով Երեւանում անցկացվելիք  Ցեղասպանության կանխարգելման  միջազգային ֆորումում Նիկոլը  կատարեց մի շարք  հայտարարություններ: Թեեւ, ըդհանուր առմամ, այս ելույթը առանձնապես չէր տարբերվում նախորդներից , որտեղ նա սիրում էր խոսել համագործակցությունից եւ երկխոսությունից թուրքերի եւ ադրբեջանցիների հետ: Եվ այդպես արդեն 5 տարի:

Նախ նշենք, որ վերոհիշյալ  վեհաժողովի ազդագրից, որը փակցված էր Նիկոլի  եւ համաժողովի նախագահության թիկունքում կարելի է  ենթադրել, որ Հայաստանի Հանրապետությունում պետական լեզուն անգլերենն է: Բանն այն է, որ այդ հսկայական ազդագրի  վրա  տեղ չգտնվեց հայերեն անգամ մեկ տառի համար: Հասկանալի է, որ թե՛ Նիկոլի, թե՛ իր խեղճ ու կրակ կառավարության, թե՛ իր պատգամավորիկների համար, որոնք ոչինչ չարտահայտող դեմքերով նստած էին դահլիճում անգլերենը հարազատ լեզու է, սակայն  գոնե ձեւի համար սրանք պարտավոր էին կատարել լեզվի մասին ՀՀ օերնքի պահանջները: Եվ , երբ Նիկոլը իր խոսքում  նշում է, թե ադրբեջանցիները փորձում են ցեղասպանել հայերի ինքնությունը Արցախում, ապա  լավ կլիներ շրջվեր եւ տեսներ իր թիկունքում հսկայական ազդագիրը, որը  ոչնչացնում է հայերի ինքնությունը Հայաստանում:

Ինչ վերաբերում է Նիկոլի բուն ելույթին, ապա եթե իր բնութագրությամբ «նախաբանում»  նա խոսում էր քիչ թե շատ ներկայիս իրողություններից,  ասելով, որ  Ադրբեջանը  ունի երեք սցենար Արցախում ցեղասպանություն իրականացնելու համար, ապա անցնելով եզրակացություններին հանկարծ ընդունեց Մայր Թերեզայի  կերպարանքը եւ սկսեց խոսել տարածաշրջանում թշնամությունը եւ ատելությունը  նվազեցնելու վերաբերյալ: Այս տրամաբանական խզվածքը կարելի է բացատրել միայն մի բանով` Նիկոլից  իր արեւմտյան շեֆերը  պահանջել են խոսել թուրքերի եւ ադրբեջանցիների հետ համագործակցության, երկխոսության  եւ, ասյպես կոչված, ատելության խոսքը  նվազեցնելու  մասին: Հակառակ դեպքում,  այն բանից հետո, երբ Նիկոլը հայտարարեց, թե Ադրբեջանը պատրաստվում է ցեղապսանության իրականցնել Արցախում, խոսել թշնամության նվազման եւ համագործակցության  ահնհրաժեշտության մասին ոչ միայն անտրամաբանակն է, այլեւ խիստ տարօրինակ: 

Ավելին, ցեղասպանության անմիջական վտանգի տակ գտնվող ժողովրդի առաջնորդի  պաշտոնը գրաված անձը խոսում է ոչ թե բանակի ուժեղացման, նոր սպառազինությունների ձեռքբերման, միջազգային անվտանգության համակարգի ձեւավորման  մասին, այլ հայտարարում է, որ ցեղասպանության կանխարգելումը սկսվում է ատելության  խոսքի նվազեցումից, իսկ ցեղասպանության կանխարգելման  ամենակարեւոր գործիքն է համագործակցությունն ու երկխոսությունը: Եւ դա ասվում է հենց այն պահին, երբ ադրբեջանցիները փակում են Լաչինի միջանցքը...

Գնալով Նիկոլի խոսքը դառնում էր էլ ավելի անտրամաբանական, իսկ հաշվի առենլով նրա զբաղեցրած պաշտոնը նաեւ վտանգավոր: Նա հայտարարեց, որ Հայաստանը ունի  Թուրքիայի եւ Ադրբեջանի կարիքը սեփական անվտանգությունը  ինքնիշխանությունը եւ անկախությունը պաշտպանելու եւ ապահովելու գործում: Այստեղից պետք է ենթադրել, որ սրանով Նիկոլը Հայաստանի ապագա պաշտպանության եւ անվատնգության ճարտարապետությունը տեսնում է հենց թուրքական դաշտում, այսինքն` նաեւ ՆԱՏՕ-ական համակարգում: Հենց այդ նպատակին է ուղղված նաեւ Նիկոլի մեկ այլ առաջարկ` Հայաստան-Վրաստան-Ադրբեջան եռակողմ քննարկումներ սկսել  ատելության խոսքի նվազեցման եւ այլ հարցերի շուրջ: Նիկոլի մոտ տարօրինակ հոգեկերտվածքը շարունակում է իր նոր դրսեւորումներն ունենալ. մե՛կ Նիկոլը հավաստիացնում է, որ Ռուսաստանը պետք է լինի Ադրբեջանի հետ փոխհարաբերություններում միջնորդ, մե՛կ առանց Ֆրանսիայի նախագահի հրաժարվում է բանակցել Ալիեւի հետ, իսկ հիմա որոշեց, որ Վրաստանը պետք է դառնա հայ-ադրբեջանական հարցում միջնորդ (հայ-վրացական կամ վրաց-ադրբեջանական հարաբերություններում ատելության խոսք չկա) երկիր: Այստեղ Վրաստանի ընտրությունը շատ հետքարքիր է: Նախ Վրաստանը Ադրբեջանի եւ Թուքրայի հետ գնտվում է դաշնակցային հարաբերություններում, պարբերաբար անց են կացնում համատեղ զորավարժություններ: Վրաստանի տնտեսությունը  մեծ կախվածության մեջ է թե՛ Ադրբեջանի գազից, եւ թե՛ Թուրքիայից: Բացի այդ, Վրաստանը ջանքեր է գործադրում Եվրամիություն եւ ՆԱՏՕ մուտք գործելու համար: Հասկանալի է, որ այդ դեպքում  Վրաստանը որեւէ կերպ չի կարող  անգամ չնչին  չափով հակառավել Թուրքիային: Եվ Նիկոլի  առաջարկը սկսել հայ-վրաց-ադրբեջանական քննարկումներ ոչ այլ ինչ է, քան տեղափոխել  այդ քննարկումները  թուրքական հարթակի վրա: 

Նիկոլի կապիտուլյանտական հոգեկերտվածքը դրսեւովորվեց նաեւ մեկ այլ տարօրինակ առաջարկության մեջ:  Նա կոչ արեց սոցիալական ցանցերում չհայհոյել ադրբեջանցիներին ու թուրքերին, եւ ընդհանրապես չօգտագործել «թուրք» բառը վիրավորելու նպատակով: 

Նա նաեւ հայտարարեց, որ «թուրք»  բառից ամենեւին էլ չի վիրավորվում, թեեւ զարմանալի է, չէ՞ որ ցանկացած հայ  խորապես վիրավորվում է, երբ նրան թուրք են անվանում: Նիկոլի պարագայում դա այդպես չէ: Թեեւ Նիկոլը  խորը մոլորության մեջ է, երբ ասում է, որ նրան թուրք են անվանում վիրավորելու նպատակով: Ամենեւին, նրան թուրք են անվանում ոչ թե վրավորելու, այլ բնութագրելու նապատակով:

Ա. Հովհաննսիայն