5 տարի հետո այսօրվա վիճակը կարող է երանելի թվալ
Վերլուծություն
Արցախի հարցը առաջին հերթին հայի գոյության շարունակության հարց է, ոչ միայն տարածքային կամ ռազմական:
Եթե հայերի մեծամասնությունը թքած ունենա Արցախում շրջափակված ազգակիցների վրա, ուրեմն որպես հայ այդ մեծամասնությունն արդեն չկա:
Ուրեմն դադարել է գոյություն ունենալուց:
Նշանակում է մենք ներկա ենք ազգի կեպրարանափոխության գործընթացի ավարտին, որի արդյունքում կստեղծվի նոր «հայկական» ինքնություն, կատաղի ատելությամբ լցված իսկական հայության հանդեպ:
Նիկոլը նման կերպարանափոխության ամենավառ օրինակն է:
Նիկոլացած մեծամասնությունն ամեն ինչ անելու է, որ նրանից հետ չմնա, որպեսզի իր դավաճանությունն ընդմիշտ արդարացնի:
Այսինքն Նիկոլի նման նրանք ոչնչացնելու են ամեն մի հայկական հաջողություն, հուշարձան ու հիշողություն, վարկաբեկելու են թե հայերի անցյալը, թե ներկան ու ապագան, դառնալով հակահայ յենիչար ու թշնամուց ավելի մեծ ոգևորությամբ սեփական ազգի ու Հայրենիքի դեմ պայքարելով:
Ով կարծում է, թե չափազանցում եմ, թող լավ հիշի Հայաստանի կայուն վիճակը 5 տարի առաջ ու համեմատի այսօրվա հետ:
5 տարի հետո այսօրվա վիճակը կարող է երանելի թվալ:
Եթե ժողովրդի գիտակցության վիճակի համար պատասխանատու անձինք այդպես էլ չկարողանան հասնունանալ միավորվելու, համատեղ պայքարելու համար:
Եթե մնան այնքան տհաս, տգետ ու դանդաղկոտ, որքան եղել են առ այսօր: