ՑԱԾՐԱՊԱՏԻՎ ՄՈՒՐԱՑԿԱՆՆԵՐԸ` ՎԵՐՋԻՆ ՀՈՂԱԿՏՈՐԻ ՎՐԱ
Վերլուծություն
Աշխարհի ամենազզվելի բանն է մուրացկանությունը: Նժդեհի դիպուկ դիտարկմամբ` մուրացկանին եթե օգնում են, ապա` միայն զզվանքից դրդված: Առավել զզվելի է խաղաղություն մուրացողը: Իսկ վաշինգտոններում, մոսկվաներում և բրյուսելներում զվռնող այս ոչնչությունը` Նիկոլ անունով, նույնիսկ խաղաղություն էլ չի մուրում, այլ խաղաղության մասին թղթի կտոր: Որի վրա գրվածը հակառակ կողմը չի էլ պատրաստվում կատարել:
ՊԼՅՈՒՍ-ՄԻՆՈՒՍ 3000 ՔԱՌԱԿՈՒՍԻ ԿԻԼՈՄԵՏՐ
Այն, ինչ տեղի ունեցավ Բրյուսելում, բանակցություն կոչել չի կարելի, դա միակողմանի թուրանանպաստ և թրքասպասարկու խաղ էր: Եվ եթե 100 տարի առաջ Թուրքիայի հաղթանակն արձանագրող Լոզանում Առաջին հանրապետության վերջին դիվանագետները գոնե խոսքով էին մարտնչում, այստեղ «հայկական» կողմը թշնամու հետ ձայնակցած էր խաղում: Եթե մեծն Շահան Նաթալին կշտամբում էր հայկական պատվիրակությանը, թե ինչու են Լոզան ներկայացել թուղթուգրչով, այլ ոչ թե ռումբով, ապա Հայաստանն այժմ ներկայացնող այս վարչԱՂԵՏին բնութագրելու էլ խոսքեր չեն մնացել: Արմեն Աշոտյանի մեկնաբանմամբ. «Նիկոլ Փաշինյանը ներկայացնում է իր շահը՝ ստեղծելով հայ ժողովրդի ազգային շահերի ներկայացման հնարավոր բոլոր տեսակի խոչընդոտներ: Ինձ 4-5 ամիս է չի թույլատրվում գնալ Եվրոպական իշխող քաղաքական շրջանակների հետ հանդիպումների՝ արգելելով ներկայացնել ալտերնատիվ տարբերակները: Մեր խոսելիքը կտրել են, իրենք խաղում են ադրբեջանական խաղը պասերով, ստեղծել են ադրբեջանական լոբբինգի հրաշալի պայմաններ, իսկ մեր այլընտրանքային, ստվերային, բայց կարևորագույն աշխատանքը խոչընդոտում են»:
Այդ «պասերով» խաղը հասել է նրան, որ անգամ Ադրբեջանի նախկին սովետական սահմաններով տարածքը Շառլ Միշելը հրապարակում 3000 քառակուսի կիլոմետրով ավել, և հետո հայտնում «տեխնիկական վրիպակի» մասին: Դե եթե Նիկոլը ԱԺ ամբիոնից զոհված զինծառայողների մասին խոսում էր պլյուս-մինուս 50-ով, ապա ինչո՞ւ ոմն օտարական Շառլ Միշելը քառակուսի կիլոմետրերը չնշի պլյուս-մինուս 3000-ով: Չէ՞ որ հանուն սեփական աթոռի Նիկոլը հանձնելու հող շատ ունի` ամենը, բացի կառավարական աշխատասենյակից և կեցավայրից, հետևաբար հայերին կարելի է ներկայացնել «բնիկ» ազերու հողերի վրա հաստատված քոչվոր... Դրա մեղավորը եվրոպացին, ռուսը կամ ամերիկացին չեն, ոչ էլ նույնիսկ թուրքը: Դրա մեղավորը կապիտուլյանտ Նիկոլն է, իսկ նրանից հանցավոր են նրան ընտրաքվե տվածները: Է՛լ ավելի հանցավոր են այն երեսպաշտները, որ հիմա ասում են, որ 2018-ին «Սերժին մերժելը» ճիշտ էր, պարզապես Նիկոլին պետք չէր բերել: Նիկոլին ընտրող կեղտարյուն ռամիկները, ժեխը սրանցից ազնիվ են` գոնե ընտրում են սեփական կերպով ու նմանությամբ, սեփական կեղտոտ արյան կանչով, իսկ սրանք հազար կաշի են փոխում, և սրանց հականիկոլականությունը կարկատած կուսաթաղանթից քիչ է տարբերվում...
Ու այդ բոլորով ձևավորել են մեր պատմության ամենախայտառակ երևույթը: Ինչպես նշում է քաղաքագետ Ստեփան Դանիելյանը. «Հայ ժողովրդի պատմության վերջին հազար տարվա ընթացքում ամենամեծ վնասը տված խմբավորումները ՔՊ-ն է ու ԵԼՔ դաշինքը, և եթե հայ ժողովուրդը շարունակի գոյություն ունենալ, պատմություն գրողներ լինեն, նաև լինեն հայկական դպրոցներ, ապա այդ խմբավորումներն ու նրա անդամների անունները սև տառերով են դասագրքերում գրվելու»:
ԻՆՉՆ Է ԽԱՆԳԱՐՈՒՄ «ՎԻՐԱԲՈՒԺԱԿԱՆ ՄԻՋԱՄՏՈՒԹՅԱՆԸ»
Իսկ հիմա` ամենակարևորը. «Ինչի համար եմ սա գրում: Սա գրում եմ նրա համար, որ այդ հանցավոր կազմակերպության անդամները՝ նախկին, թե ներկա, ովքեր հասկանալով, կամ չհասկանալով, անգամ սկզբնական շրջանում լավ նպատակներ ունենալով, շարունակում են մյուս մարդկանց պիտակավորել, փորձեն այսօր քայլ կատարել ու մի կողմ քաշվել, մենակ թողնելով իրենց պարագլուխներին: Դա իրենց չի արդարացնի, բայց դա հնարավոր կլինի նրանց համար որպես մեղմացուցիչ հանգամանք համարել: Դա շանս է, օգտվեք դրանից»: Այո՛, մի կողմ քաշվեք, սրիկանե՛ր, ձեզանով է, որ խունտան դեռ չի տապալվել: Այդ թվում` «ընդդիմության ընդդիմություն» կոչեցյալը, որը, մազաչափ օգուտ չտալով, իր չարախոսությամբ ոտատակ է ընկնում:
Ցավոք, այդ տարրերին աջակցողներ էլ կան: Ինչպես նկատեց իր տելեգրամյան եթերի ընթացքում Արմեն Աշոտյանը, Արցախում ընդհանուր առմամբ պոզիտիվ դրսևորված Ռուբեն Վարդանյանը ՀՀ ներքաղաքական դաշտում սատարում է Մանե Թանդիլյանի տիպի կերպարներին: Թերևս սա միակ դեպքը չէ, երբ այդպիսի կադրերին տեղ են տալիս... Ինչ վերաբերում է արտաքին ուժերին, ապա դաշնակից չհանդիսացող Արևմուտքից պոզիտիվ ակնկալիքներ, մանավանդ Նիկոլով, չեն կարող լինել: Եթե 1938-ին բրիտանացի ֆուտբոլիստները ֆաշիստական ողջույն էին տալիս Հիտլերին, ապա հիմա եվրոպացիները Ադրբեջանի արյունոտ գազի դիմաց աչք են փակում Բաքվի ֆաշիզմի վրա, ինչը նույնքան վատ կվերջանա, որքան գերմանական Ռեյխը: Ինչ վերաբերում է դաշնակից Մոսկվային, ապա Արմեն Աշոտյանի դիտարկմամբ. «Ռուսաստանը կարծում է՝ վերջում Նիկոլին կբամփեն ու Նիկոլենց եփած լափը Մոսկվայում ջեռոցը կդնեն»:
Սակայն մինչ Մոսկվայում անշտապ սպասում են, որ վերջում իրավիճակ վերահսկողն իրենք կլինեն, ինչի մեղավորն, անշուշտ, նույն Նիկոլն է, այստեղ թափ են հավաքում ուժերը, որոնք ծրագրում են վերջակետ դնել ռուսական ներկայությանը: Խոսքը ԱՄՆ բարձր հովանու ներքո գործող ԱԺԲ-ի մասին է: Օրինակ, Արա Պապյանը վերջերս հարցադրեց` թեև «ապստամբությունը» տեռոր է անվանվել, իրենք մտադիր են ապստամբել: Ասել կուզի` ՊՊԾ գնդի գրավման մեթոդաբանությա՞մբ...
Մասնավորապես, ԱԺԲ հայտարարությունում ասված է. «1920-1921թթ. քեմալա-բոլշևիկյան ապօրինի գործարքների հիման վրա առաջացած իրողությունը և վարչական գծերը չեն կարող հիմք հանդիսանալ տարածաշրջանում կայուն, տևական և ընդգրկուն խաղաղության համար, քանի որ ի սկզբանե գծվել են հայկական ինքնիշխան պետականության համար անկենսունակ պայմաններ ստեղծելու նպատակով: Նման տարածք ունեցող երկիրը լավագույն դեպքում դառնալու է հայերի ռեզերվացիա, որը մի քանի տասնամյակ հետո կվերանա քարտեզի վրայից: Կոչ ենք անում մեր հայրենակիցներին գիտակցել այս աղետաբեր եւ կործանարար իրողությունը և պատրաստվել ոտքի ելնելու Հայաստանում անցումային նոր իշխանության ձևավորման մոտալուտ պայքարի համար»:
Իսկ վաղուց չերևացած Նարեկ Մալյանը (հիշո՞ւմ եք այդ «սորոս փակողին») կետ առ կետ շարադրանքով ասում է, որ տիտղոսային ընդդիմությունը բոլոր ռեսուրսներն ունի 10 օրում Նիկոլի հարցը լուծելու համար: Իհարկե, վիճելի դրույթ է, սակայն անվիճելի է օրինական հարցը` ինչո՞ւ Բրյուսելից հետո Երևանի փողոցները լցված չեն ըմբոստացած ժողովրդով: Այդ ժողովուրդը պետք է, որպեսզի ընդդիմությունը կարողանա իշխանափոխության մեխանիզմը գործարկել:
Իսկ ԱՄՆ-ի անունով երդվող ԱԺԲ-ն չի էլ սպասի փողոցները ողողած զանգվածների, նրանց լիովին հերիք է այնքան զանգվածը, որքան կար 2017-ին Խորենացու փողոցում, երբ իրենք գրավել էին ՊՊԾ գունդը: Ապստամբության մասին իրենց պատկերացումը դա է, և հենց Վաշինգտոնից «դաբրո» ստացան, հանդուգն գործելու են: Մինչև վերջ չլած Նիկոլին թերևս կկարողանան դեն նետել, բայց արդյո՞ք ի դեմս ԱԺԲ-ականների չենք ստանա Նիկոլ-2, ինչքան էլ դժվար լինի պատկերացնել Նիկոլից ավելի նիկոլ երևույթը...
ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ԳԱԼԱՋՅԱՆ