ՀՐԱԺԱՐԻՄՔ ՆԻԿՈԼԻ ՕՐԱԿԱՐԳԻՑ
Վերլուծություն
Ամբողջ քաղաքական դաշտին ձգտում են զբաղեցնել Երևանի ավագանու ընտրություններով: Որ ամեն մեկը գա, փորձի իր փայ ավագանու մի քանի մանդատը վերցնի, բայց արդյունքում ընդդիմադիր ձայները փոշիանան, հաղթի Ավինյանը, իսկ տվյալ պարագայում Ավինյան=Նիկոլ: Նույնիսկ ընդդիմության հաղթանակն այդ ընտրություններում չի նշանակում կապիտուլյանտների խունտայի իշխանազրկում և, ինչպես նկատել է Էդուարդ Շարմազանովը, ընտրություններով սրանց հեռացնելը պատրանք է:
Իսկ եթե այդ ընտրություններում ընդդիմությունը միասնաբար հանդես չգա, ապա մասնակցությունը նշանակելու է Նիկոլի օրակարգի սպասարկում: Առանց այդ էլ կապիտուլյանտին հաջողվում է հանրության ուշադրությունը շեղել դեպի սեփական օրակարգ: Թոշակների «աննախադեպ» բարձրացումը 3000 դրամով, անձամբ օդորակիչով ավտոբուսով ցուցադրաբար երթևեկելը, Էռատոյի անճաշակ ֆոտոսեսիաները` այդ ամենը շեղող օրակարգեր են: Մինչդեռ հիմնականը` Արցախի գլխին կախված մահացու վտանգն է, սակայն մինչև հիմա չենք տեսնում զրո հանդուրժողականություն այն ազգադավների հանդեպ, ովքեր պնդում են, որ Հայաստանը ճանաչում է Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականությունը, ներառյալ Լեռնային Ղարաբաղը: Չենք տեսնում նաև զրո հանդուրժողականություն այն քարոզչամիջոցների հանդեպ, որոնք հանդգնում են այդ գիծն առաջ տանելը:
Իսկ բանակցային միջավայրն այժմ ամբողջովին դեգրադացված է: Ինչպես բանտախցից տված հարցազրույցում նշել է քաղբանտարկյալ Արմեն Աշոտյանը. «Առկա բանակցային միջավայրը ես կբնութագրեի որպես «երեք ամեն ինչի» սկզբունքներ, որոնցով փոխարինվեցին հայտնի «Մադրիդյան սկզբունքները»: Այդ սկզբունքներն են.
ա. Ադրբեջանը ուզում և անում է ամեն ինչ,
բ. Հայաստանը տալիս է և զիջում է ամեն ինչ,
գ. Միջազգային միջնորդները աչք են փակում ամեն ինչի վրա:
Այս եռանկյան մեջ Ադրբեջանը կարող է ձեռնարկել ցանկացած նոր սադրանք` առանց Հայաստանի կողմից համարժեք դիմադրության և առանց միջազգայիններից վախենալու»:
Սակայն կարծես թե Արևմուտքում դժգոհ են Նիկոլից: Դրա վկայությունն է շուրջ երեք տասնյակ սորոսական ՀԿ-ների հայտարարությունը, որոնց ընդունված է կոչել «սաքունց-մաքունցներ»: Այդ ՀԿ-ներն անդրադարձել են ոստիկանության բեսպրեդելին, խոշտանգումների համատարած կիրառմանը և այլն: Երևում է, կոնկրետ ոստիկանական այլանդակության վրա Արևմուտքում որոշել են աչք չփակել, մինչդեռ ոստիկանական սանձարձակությունը Նիկոլի դիկտատուրայի գլխավոր հենարաններից մեկն է: Նման է նաև, որ շուտով Ստրասբուրգից զգուշացումներ են հնչելու ԲԴԽ-ում լրիվ համը հանած Կարեն Անդրեասյանի հասցեին: Ինչպես մատնանշում է իրավապաշտպան Ավետիք Իշխանյանը. «Դեռ մի կողմ թողնենք վարչապետ կոչեցյալի բռնապետական հակումները: Գոնե, որպես բռնապետ, նա երկիրը հզորացներ, հաղթեր պատերազմում, սոցիալական հարցեր լուծեր, թեկուզ իր անձնական փառասիրության համար: Ի տարբերություն շատ բռնապետների, նա հրահրեց կործանարար պատերազմ, զոհաբերեց «հանուն ոչնչի», իրականում՝ հանուն իր տված խոստման, հազարավոր կյանքեր, ուրացավ հայոց Արցախ նահանգը, շարունակում է հայրենիքի վաճառքը: Եվ դուք՝ բոլորդ, ա՛յ ԲԴԽ անդամներ, հավատարմորեն ծառայելով նրան, մասնակից եք այդ ամենին»:
Սակայն վերադառնանք ներքաղաքական պայքարին: ԱԺ «Պատիվ ունեմ» խմբակցության քարտուղար Տիգրան Աբրահամյանը քաղբանտարկյալների առնչությամբ արձանագրում է. «Գեներալ Գրիգորի Խաչատուրովի հետ հանդիպելու ամենահարմար վայրը հաստատ «Վարդաշեն» քրեակատարողական հիմնարկը չէ, բայց իրավիճակի, իսկ ավելի կոնկրետ` հանձնողների ու պարտվողականների վախերի և անբարոյականության պատճառով, գեներալին հանդիպելու համար կրկին քրեակատարողական հիմնարկ էի գնացել: Ինքը` Փաշինյանը, հոգեբանական ահեր ունի բոլոր այն մարդկանցից, ովքեր կայացած են, ուժեղ, խնդիր լուծող և որ սրանց համար ամենախնդրահարույցն է` սկզբունքային:
...Այս իշխանության` հաղթանակ տարած պետական գործիչներից, զինվորականներից ունեցած անհաղթահարելի վախերի հետևանքն էլ Խաչատուրովի անազատության մեջ գտնվելն է: Ազատություն բոլոր այն անձանց, ովքեր այս իշխանության դավադրության և քաղաքական հետապնդման հետևանքով հայտնվել են բանտերում` Գրիգորի Խաչատուրովից մինչև Արմեն Աշոտյան»:
ՀՀԿ-ում հակված են այն տեսակետին, որ միայն համազգային ընդվզումով է հնարավոր ձերբազատվել ազգաքանդ խունտայից: Հիշենք նաև, որ իշխանափոխության կարևոր բաղադրիչներից մեկն է իշխանության զուգահեռ մարմինների ստեղծումը, երկիշխանությունը` հիշենք նաև դասականներին, զորօրինակ Ջին Շարփի առաջարկած տեխնոլոգիաները: Դրան հասնելու համար ՍԻՄ կուսակցությունն իր բանաձևով առաջարկում է. «Տակտիկական առումով կոչ ենք անում Երեւանի քաղաքային ընտրությունների շուրջ ձեւավորել ընդդիմադիր միասնական դաշինք, վերականգնելով 16 կուսակցությունների համագործակցության ֆորմատը՝ միասնական ճակատով հանդես գալու նպատակով: Մենք կրկին կոչ ենք անում վերականգնել մինչեւ հեղաշրջում եղած իշխանության մարմինները, այդ թվում` 6-րդ գումարման Ազգային ժողովը, որը ապօրինաբար լուծարվել է ուժի կիրառման եւ ԱԺ պատգամավորներին կյանքի սպառնալիքների ազդեցության ներքո»:
Նաև կարևոր է ընդդիմադիր դաշտում կրկնակի չափանիշների և երեսպաշտ խաղերի բացառումը: Ինչպես նշում է «Քաղաքացիական գիտակցություն» ՀԿ նախագահ Նարեկ Սամսոնյանը. «Ընդհանրապես ազնիվ չի, եթե չասենք երեսպաշտությանը հավասար բան է նրան, որ քո թիմակիցը ամեն րոպե հարմար առիթով վայրահաչում ու տարատեսակ կենդանիների վայրահաչեցնում է Սերժ Սարգսյանի, 2018-ի իրադարձությունների ու ՀՀԿ-ի մասին, բայց դու սպասում ես, որ ՀՀԿ-ն պետք է քեզ սատարի, օժանդակի կամ, օրինակ, տեղն եկած տեղը՝ արածդ դեմդ չդնի»: Սամսոնյանն այդպիսի կադրերին բնութագրում է որպես «ժանգոտած գործիքներ, որոնք ավելի շատ նկար ունեն 2018-ի իշխանազավթման պրոցեսից, քան վերջին 5 տարիներին Նիկոլին տված վնաս»:
Եվ իրոք, պարբերաբար ծառանում է այս խնդիրը` իսկ նախկին նիկոլականներ առհասարակ լինո՞ւմ են:
ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ԳԱԼԱՋՅԱՆ