ԱՄՆ-ն երկու տարբերակ ունի. պայմանավորվել կամ` պատերազմել
Վերլուծություն
Նախօրեին Պուտինի եւ Լուկաշենկոյի հանդիպումը եկավ հուշելու, որ Մոսկվան ուկրաինական ուղղությամբ իրավիճակն իր համար գնահատում է առնվազն շահեկանորեն կայուն: Նույնիսկ կար ակնարկ, որ ռուսական բանակը կարող է անցնել գործողությունների, որը կարող է խաթարել այդ կայունությունը՝ Մոսկվայի ուղղությամբ իրավիճակի էական տեղաշարժով:
Այսպես, Պուտինը նախ ֆիքսեց, որ Ուկրաինայի հակահարձակումն այդպես էլ արդյունքներ չունի եւ արդեն հազիվ թե ունենա: Արեւմտյան տեխնիկան եւս իրեն ոչ մի կերպ չարդարացրեց, եղած կարողությունները թույլ չեն տալիս համալրել տեխնիկայի սպառումը Կիեւի կողմից, մոբիլիզացիոն ռեսուրսը Ուկրաինայում սպառվում է եւ այլն: Արդյունքում, ակնհայտ է, որ Կիեւի արեւմտյան հովանավորները հիասթափված են: Եվ այստեղ Պուտինը մատնանշեց մեկ գործոն, որին արագորեն միացավ նաեւ Լուկաշենկոն, եւ տպավորությունն այն էր, որ հենց դա էր հանդիպման այդ հատվածը տիրաժավորելու բուն իմաստը: Այսպես, ՌԴ նախագահը հաստատեց ավելի վաղ տարածված այն տեղեկատվությունը, որ ուկրաինական պատերազմի վերջնական ձախողման դեպքում Լեհաստանն ակնկալում է ՆԱՏՕ-ի հովանու ներքո ինչ-որ կոալիցիա կազմել եւ ուղղակիորեն միջամտել ու պոկել յուղոտ կտոր Ուկրաինայի արեւմտյան հատվածից: Լուկաշենկոն հաստատեց՝ ասելով. «Ամերիկացիներն աջակցում են դրան»: Միաժամանակ, որ. «Սա մեզ համար անընդունելի է: Արեւմտյան Ուկրաինայի անջատումը, Ուկրաինայի մասնատումը եւ հողերի փոխանցումը Լեհաստանին անընդունելի է: Իսկ եթե արեւմտյան Ուկրաինայի բնակչությանը դա անհրաժեշտ լինի, մենք, իհարկե, կաջակցենք նրանց: Բնականաբար, կուզենայի, որ դուք մեզ աջակցեիք այս հարցում»: Ու անցավ միանգամայն ուշագրավ ակնարկի՝ Պուտինին պատմելով, թե, գիտեք, Վլադիմիր Վլադիմիրովիչ, «Վագները» իսկական փորձանք է դարձել գլխներիս: Հիմա էլ «կպել» են, թե թող գնանք Արեւմուտք, էքսկուրսիա: Չեմ թողնում, բայց դե «Վագներն» է, խելքներին ինչ փչեց, կանեն: Ու որպես վերջին շտրիխ, Լուկաշենկոն ասաց. «Նրանք գիտեն, թե ինչ է կատարվում Միութենական պետության շուրջ»:
Թե «Վագների» էքսկուրսիաներն ինչ տեսք են ունենում, հայտնի բան է: Բայց կգնա՞ «Վագները» Լեհաստան. երեւի՝ ոչ, դա կարող է Երրորդ համաշխարհային դառնալ: Բայց եթե հանկարծ լեհական բանակը մտնի Արեւմտյան Ուկրաինա, ապա այդ դեպքում, կարելի է ասել, որ «Վագների» ղեկավարությունը հաստատ Լուկաշենկոյի «հորդորներին» ուշադրություն չի դարձնի:
Ի դեպ, մեր հրապարակումներից մեկում նման սցենարի մասին խոսելու առիթ ունեցել ենք, որ եթե փորձի Լեհաստանը, որպես վերջին հնարավորություն, մտնել Ուկրաինա, որի համար մի ամբողջ ռազմական մեքենա է ստեղծել, ապա հենց «Վագների» հետ է գործ ունենալու, իսկ երկրորդ էշելոնով կարող են շարժվել Միութենական պետության ուժերը: Ու երբ այդ մասին կիսակատակային ոճով խոսում է Լուկաշենկոն, դա ԱՄՆ-ում պետք է որ ընկալեն որպես նախազգուշացում՝ չհամարձակվեք:
Մյուս կողմից, եթե Արեւմուտքում արդեն լրջորեն են մտածում այս սցենարի մասին, դա եւս ակնարկ է, որ ընդհանուր ուկրաինական պատերազմը սկսել են համարել «տանուլ տված գործ»: Առավել եւս, երբ հաշվի ենք առնում, որ Ռուսաստանն այս պահին գնաց այնպիսի արմատական գործողության, ինչպիսին է Ուկրաինայի ծովային բլոկադան եւ սեւծովյան նավահանգստային ենթակառույցների ոչնչացումը, որը կանխելու ուղղությամբ Վաշինգտոնից որեւէ ռեալ քայլ դեռ չի նկատվում: Միեւնույն ժամանակ Անկարան, որ նախնական փուլում նյարդային ռեակցիա էր ցուցաբերում «հացահատիկային գործարքի» դադարեցումից, իր հերթին գերադասեց չտեսնելու տալ ծովում ռուսական այդ կոշտ գործողությունները: Իսկ ահա Էրդողանը մի գլուխ խոսում է Պուտինի հետ հանդիպման ծրագրերից, որին դրական արձագանք Մոսկվան սկսել է ցուցաբերել: Այսինքն, թուրք-ռուսական լարվածությունը, որը մի պահ ոգեւորել էր Ալիեւին, սկսել է նկատելիորեն մեղմվել:
Ալիեւին ոգեւորել էր նաեւ Իսրայելի հերթական խոստումը օգնության մասին: Բայց ահա Նեթանյահուի դեմ բողոքի ալիքը սկսել է նորից երկրաչափական պրոգրեսիայով աճել: Արդեն բողոքավորներին են միանում զինվորականներ, նախկին գեներալներ եւ անգամ իսրայելյան հետախուզության հեղինակավոր դեմքեր: Մի խոսքով, հիմա Իսրայելը հազիվ թե արտաքին հարթակում կարողանա էական ակտիվություն ցուցաբերել:
Բայց այսքանը չէ, որ այս պահին ԱՄՆ-ի համար ծանր գլխացավանք է դարձել: Շատ ավելի լուրջ հարված է խոստանում դառնալ սպասվող ԲՐԻԿՍ-ի գագաթաժողովը, որին հրավիրել են 70 երկրի՝ շրջանցելով արեւմտյան բլոկը: Ընդ որում, Մակրոնը փորձեց հրավեր ստանալ, սակայն մերժեցին, ու այդ փաստը եւս ԱՄՆ-ն չի կարող աչքաթող անել:
Թերեւս, հենց ԲՐԻԿՍ-ից եկող վտանգն է, որ ստիպեց 100-ամյա Հենրի Քիսինջերին՝ մեկնել Պեկին: Միգուցե համոզելու, թե ԱՄՆ 31,4 տրիլիոն դոլար պարտքը այն մեծ ռումբն է, որ կարող է աշխարհում ամեն բան պայթեցնել: Ու պայթյուն կլինի, եթե ԲՐԻԿՍ-ի սպառնալիքը միասնական արժույթ ստեղծելու մասին իրականանա: Փորձագետների գնահատմամբ, այդ դեպքում ԱՄՆ-ի պարտատոմսերի գինն անխուսափելիորեն կփլուզվի, կխաթարվի շատ երկրների տնտեսությունները, հարյուր միլիոնավոր աշխատատեղեր եւ տրիլիոն դոլարների թոշակներ կանհետանան: Ու ինչքա՞ն լուրջ պետք է լինի այդ սպառնալիքը, որ ինչ-որ բան անելու համար 100-ամյա Քիսինջերը, 14 ժամով թռչելով, գնար-հասներ Պեկին…
Նրան, իհարկե, հարգանքով ընդունեցին: Միայն թե խնդիրն այն է, որ Պեկինը մտնելով այս գերմասշտաբային խաղի մեջ, իհարկե, իրեն պաշտպանված է համարում, եթե ԱՄՆ-ում իրոք դոլարային եւ արժեթղթային պայթյուն լինի: Կարելի է, իհարկե, պայմանավորվել: Բայց այդ դեպքում ԱՄՆ-ն պետք է մեծ զիջումների գնա: Կամ պատերազմի՝ համատարած ոչնչացման սպառնալիքով: Բայց չէ, այդ դեպքում Քիսինջերը Պեկին չէր հասնի, պետք է քննարկել, թե ինչպես նվազագույնի հասցնել վնասը: Այդ դեպքում, նաեւ Ռուսաստանի հետ:
Դե ուրեմն, 2023թ. օգոստոսն իրոք պատմական նշանակություն կունենա:
ՔԵՐՈԲ ՍԱՐԳՍՅԱՆ