Եռացող նոր աշխարհակարգի ստեղծման նախաշեմին ունենք երկրի ղեկավար, որն ասում է՝ «կեցցե հեծանիվը». Վարդանյան

ԱԺ «Հայաստան» խմբակցության պատգամավոր ՔՐԻՍՏԻՆԵ ՎԱՐԴԱՆՅԱՆԻ գնահատմամբ՝ Մերձավոր Արեւելքը պատմականորեն ամենաանկայուն տարածաշրջանն է ամբողջ աշխարհում: Բախումները, պատերազմները, ազդեցության համար պայքարը ամենաշատն այստեղ է տեղի ունենում:

— Հիմա Մերձավոր Արեւելքում եռացող նոր աշխարհակարգի ստեղծման նախաշեմին գործում են ամենավայրի ջունգլիների օրենքները: Այսինքն, երբ հին աշխարհակարգի կանոնները փլուզվել են, եւ նորը դեռ չի կառուցվել, այդ ժամանակաշրջանում է, որ ում ուժը ինչ պատում` անում է: Հիմա իրականում ազդեցության համար պայքար է ամեն միլիմետրի, ամեն ռեսուրսի, գերիշխող դիրք ունեցող բարձունքի, տարանցիկ ճանապարհների համար: Եվ այն, ինչ տեսնում ենք, ազդեցության պայքար է, որպեսզի երբ այս խառնաշփոթն ավարտվի, ամեն մեկը հայտնվի ավելի լավ դիրքում: Նախընթաց շրջանում Իրանը փորձում էր ամեն ինչ անել, որպեսզի անկայունությունը իր սահմաններից հեռացնի: «Համասի» առաջնորդը կարող էր սպանվել աշխարհի ցանկացած կետում, բայց սպանվեց Իրանում: Դա ուղիղ մեսիջ էր անկայունությունը մեր եղբայրական Իրան տեղափոխելու մասին, որը պետք է Իրանին պարտավորեցնի պատասխանել եւ ներքաշվել այն եռացող կաթսայի մեջ, որում հիմա գտնվում է ամբողջ Մերձավոր Արեւելքը: Մենք այս ամենին պետք է նայենք մեր շահերի տեսանկյունից: Այսինքն` եղբայրական Իրանի ցանկացած անկայունություն, որը կարող է Իրանում ստեղծել իրավիճակ, որ նա զբաղվի այլ խնդիրներով, քան տարածաշրջանում կայունություն ապահովելը, վնաս է մեր շահերին: Հետեւաբար, պետք է ցանկանանք, որ Իրանը կարողանա հաղթահարել այս մարտահրավերները: Այնպիսի իրավիճակում ենք հայտնվել, որ ամեն մեկն իր ունեցածի համար ամրագրում է իրավունքները եւ նոր բաներ ստանալու հայտ է ներկայացնում, իսկ մենք ունենք մի երկրի ղեկավար, որն ասում է՝«կեցցե հեծանիվը»: Պատկերացնո՞ւմ եք՝ այս մարդն է գնում ու բանակցություններում մեզ ներկայացնում, երբ սեղանի շուրջ ամեն մեկն ուզում է ամենամեծ պատառը վերցնել, այս մարդն ասում է՝ «կեցցե հեծանիվը»: Եվ այստեղ ենք տեսնում սրանց հանձնառությունը, թե քանի քառ. կմ-ի վրա իրենք լինեն կառավարիչներ: Իրենց համար կարեւոր է՝ ինչ-որ քառ. կմ-ի վրա լինեն ինչ-որ տարածքներ, որտեղ իրենք կմնան: Ու ի՞նչ կապ ունի՝ Սյունիքը կա՞ այս գոտում, թե՞ չկա, Տավուշը կա՞, թե՞ չկա: Իրենց համար կարեւորը կառավարչական ֆունկցիան ինչ-որ տարածքում պահպանելն է: