«Կուզենայի լինեի Արցախում ու գրկեի բոլորին».ՔԵԹՐԻՆ ՄԱՆԱՍՅԱՆ

Արցախը մինչ օրս գտնվում է շրջափակման մեջ: 120 հազար մարդ, որոնցից 30 հազարը երեխաներ, գտնվում են վատ պայմաններում՝ սննդի պակաս, Էլեկտրաէներգիայի հովհարային անջատումներ, ժամանակ առ ժամանակ գազամատակարարման անջատում… Այս թեմայի շուրջ «Իրավունքը» զրուցել է  Երեւանի պետական Կամերային թատրոնի դերասանուհի  ՔԵԹՐԻՆ ՄԱՆԱՍՅԱՆԻ հետ:

— Արցախում շրջափակման հետեւանքով ստեղծված իրավիճակին ինչպե՞ս եք վերաբերվում:

— Շատ ծանր եմ տանում այն, ինչ այսօր կատարվում է Արցախում: Անհնար է դու ցավ չապրես, մանավանդ այն մարդկանցից եմ, որ Արցախում շատ-շատ եմ եղել: Նույնիսկ տարիներ առաջ, երբ շատ փոքր էի, եղել եմ Արցախի բոլոր մեր ազատագրված տարածքներում: Կամերային թատրոնի հետ բարեգործական ներկայացումներով Արցախի մեր զորամասերում ենք հանդես եկել: Բայց ես այս ամենը ռեալ եմ դատում, զուր երազանքներ չունեմ, թե մեր սերունդը կտեսնի՞ արդյոք այն, ինչ մենք ենք տեսել… Մենք հիմա  կառչած ենք պահպանելու այն, ինչ այսօր ունենք: Գոնե դա պահենք: Արցախին խոսքով աջակցելն ինձ համար այնքան անզոր բան է: Չնայած՝ գիտեմ, որ խոսքն ուժ ունի, բայց այնքան անզորություն եմ այդ ամենի մեջ տեսնում: Կուզենայի լինեի Արցախում ու գրկեի բոլորին: Կուզենայի մի օր աչքերս  բացեի, եւ այդ ամեն ինչը չլիներ: Եվ հետո չեմ ընդունում արցախցի-հայաստանցի տարանջատումը: Ինձ համար բոլորս հայեր ենք: Ես դա միշտ ասել եմ Արցախի հանդիսատեսին, երբ այնտեղ եղել եմ հյուրախաղերով:

— Աշխարհի լռության մասին ի՞նչ կասեք:

— Կուզենայի այն մարդիկ, որոնք հնարավորություն ունեն այդ հարցին լուծում տալու, արթնանային: Այսինքն՝ եթե աշխարհում կան մարդիկ, որոնք կարող էին զորակցություն հայտնել ուրիշ տեսքով՝ այլ ոչ միայն խոսքերով, այդ ամենի լուծումը գտնվեր, որպեսզի Արցախի այն տարածքները, որ մնացել են մեր տիրույթում, այդպես էլ մնան: Ավելին կորցնելու  որեւէ մեկս պատրաստ չենք: Այն, ինչ-որ հիմա կատարվում է Արցախում, շատ դաժան է եւ չի կարող մեր հոգուն չդիպչել:

ՆՈՒՆԵ ԶԱՔԱՐՅԱՆ