«ՊԱՊ ԹԱԳԱՎՈՐ»` MADE IN TURKEY. ԱՐԿԱԾՆԵՐԸ ՇԱՐՈՒՆԱԿՎՈՒՄ ԵՆ
Վերլուծություն
Ասում եք «նախկին թալանչինե՞ր»: Իյա՜, իրո՞ք: Բա վերջին 5 տարում երկրի վրա 5 միլիարդ դոլարի նոր արտաքին պարտքը էլի «նախկիննե՞ր» են ծանրացրել` փաստորեն ամեն օր լրացուցիչ $3.000.000: Հիմա ո՞վ է թալանչին, ձեզանից էլ լավ թալանչի՞... Ու դա քիչ է` հիմա բոլորը փաստում են, ՀՀ վարչապետի աթոռը զբաղեցնող անձը դավաճան է: Չէ, խոսքը ֆրանսիացիների ու կանադացիների մասին չէ, որ գրեթե ուղիղ տեքստով ասում են` Փաշինյանի դիրքորոշումը խանգարում է պատժամաջոցներ կիրառել Ադրբեջանի դեմ: Ոչ էլ այն հանգամանքը, որ Պուտինն այլևս չի ասում` «он не предатель»: Հիմա նույնիսկ Հարավային Օսիայի ու Աբխազիայի նախագահներն են Նիկոլին ուղիղ տեքստով դավաճան անվանում:
Ո՞ՐՆ ԷՐ 8 ԺԱՄՎԱ ԴԱՏԱՐԿԱԲԱՆՈՒԹՅԱՆ ԻՄԱՍՏԸ
«Քաղաքացու հարցերին պատասխանելու» թատրոնին կապիտուլյանտը թերևս երկար է պատրաստվել` 500 հարցից ընտրվել էր 60–ը, որոնց Նիկոլը պատասխանում էր 8 ժամ շարունակ: Այն, որ կապիտուլյանտը անգերազանցելի մանիպուլյատոր է, դա անհերքելի փաստ է: Ահա մանիպուլյացիայի «մաստեր կլասի» օրինակը. «Ես ձեր հարցին չեմ ասի այո, չեմ էլ ասի ոչ, բայց իմ ոչ չասելը չի նշանակի այո»:
Դե իհարկե, երկար դատարկաբանեց իր սիրելի թեմայով` որ իրեն դուր չի գալիս ՀՀ պետական դրոշը և օրհներգը` կապիտուլյանտը մի հատուկ սեր ունի պետական խորհրդանիշները ցինիկ ծաղրելու հանդեպ: Բախտներս բերեց, որ իրեն չհամեմատեց Քրիստոսի հետ, սակայն կրկին փորձեց նույնանալ Պապ թագավորի հետ. «Եթե պատմությունը գրի նույն ձեռքը, որ գրել է Պապ թագավորի մասին, պատմության մեջ ես կլինեմ հերթական Նեռը, սրբապիղծը, դավաճանը, հողատուն, իսկ եթե այդ պատմությունը կգրի մեկ ուրիշ ձեռք, որի համար առանցքային ուղենիշը եւ արժեքը Հայաստանի Հանրապետությունն է, կասի որ մարդը բոլոր ջանքերը գործադրեց, որպեսզի Հայաստանի Հանրապետությունը լինի ինքնիշխան, անկախ, ժողովրդավարական պետություն»: Բայց ախր` դու ո՜ւր, Նորին արքայական մեծություն Պապ Արշակունին` ո՜ւր... Պապ թագավորը Ձիրավի ճակատամարտում հաղթեց թշնամուն և վռնդեց մեր երկրից, դու հող հանձնեցիր, Պապ Արշակունին բանակը հզորացրեց, դու քանդեցիր... Եթե Պապ թագավոր ես, ապա ֆեյք, made in Turkey, և բացի Անկարայից և Բաքվից, ում «ջեք փոթն» ես դու, բոլորը պատմության մեջ քեզ կարձանագրեն նեռ, սրբապիղծ, դավաճան, հողատու:
Բայց վերադառնանք հարցուպատասխանին: Քանի որ կապիտուլյանտը չափի զգացողությունից զուրկ է, ապա «մատնեց», որ առնվազն հարցերի մի մասը ոչ թե ուղիղ եթերով էին, այլ նախօրոք տեսագրված և հետո «լայվ» հեռարձակած: Այսպես, նրան հարց տվին, որ այսինչ դեղը չի ճարվում, նա մանրամասն պատասխանեց դեղի մասին, անգամ նշելով, թե ինչով փոխարինվի... Այդպես պատասխանելու համար պետք էր կա՛մ նեղ մասնագետ լինել, կա՛մ առնվազն 10 րոպե Գուգլում տեղեկություն որոնել: Ու այդպես` 8 ժամ շարունակ, և պարզ է, որ Նիկոլն ուզում էր տպավորություն ստեղծել, որ ամեն ինչից տեղյակ է, «սպիտակ» է և «պուպուշ»: Այդ խոզալափն, իհարկե, Նիկոլի ժեխը հաճույքով կուտի, քանզի աշխարհի բոլոր ժեխերն են այդպիսին: Օրինակ` Արգենտինայի ժեխը հրճվանքով կերավ բենզասղոցով նախագահ ունենալու և ազգային արժույթից հրաժարվելու լափը, մե՞ր ժեխն ինչով է պակաս: Իսկ ովքեր ժեխ չեն, գերադասում են ընդհանրապես չլսել կապիտուլյանտի տհաճ ձայնը, եթե իհարկե մասնագիտության բերումով ստիպված չեն դա անել` «հերձելու» նկատառումով:
Բայց այնուամենայնիվ, որն էր նրա ներքաղաքական «փորացավը»: Պատվերով հարցերի մեջ հնչեց նաև հարց ԱԺ արտահերթ ընտրությունների մասին: Ու թեև նրա պատասխանը ստանդարտ նիկոլամուտիլովկա էր, սակայն չասաց, որ դեմ է: Իսկ դա նրան պետք է` քանի որ և՛ ռուսները, և՛ Արևմուտքը կարծես տրամադրված են կապիտուլյանտին «расходный материал»–ի պես դեն նետեն, նրան պետք է նոր «պողպատե մանդատ»: Կարող է լինել Ավինյան Տիկոյի պես 9 տոկոսանոց, նույնիսկ 5 տոկոսանոցն է նրան բավարար, միևնույնն է` մինչև 2026-ի հերթական ընտրությունները վարկանիշ բարձրացնել չի կարող:
ԿԱՊԻՏՈՒԼՅԱՆՏԸ ԴԱՐՁԱՎ ԿՐԿՆԱԿԱՊԻՏՈՒԼՅԱՆՏ
Այնպես ստացվեց, որ ՀՀ երրորդ նախագահի դեմ շինծու գործով հերթական դատական նիստը, ու հետևաբար` հերթական ավանադական ճեպազրույցը ժամանակային առումով եղավ կապիտուլյանտի «բլա–բլա–բլային» զուգահեռ: Եվ Սերժ Սարգսյանն անդրադարձավ նաև Նիկոլի «խաղաղություն» կոչեցյալին. «Մենք միայն որոշակի արտահոսքերից, այլ երկրների մամուլից ենք որոշակի եզրակացություններ անում և տեսնում ենք, որ ամեն անգամ մենք գնում ենք նոր զիջումների, ամեն անգամ: Եվ դա ինչպե՞ս կարելի է կոչել խաղաղության պայմանագիր: Եթե այդպիսի պայմանագիր ստորագրվի, ապա այդպիսի պայմանագիրը, ճիշտ կլինի կոչել պարտադրված խաղաղության պայմանագիր, իսկ պարտադրված խաղաղության պայմանագիրը նույն կապիտուլյացիան է: Հիշում եք, որ նոյեմբերի 9-ի փաստաթղթի հրապարակումից հետո, «կապիտուլյանտ» բառը ինչպես դաջվեց նրա վրա, և ես վստահ եմ՝ եթե այսպիսի խաղաղության պայմանագրի պետք է ստորագրվի, ապա նա կոչվելու է «կրկնակ կապիտուլյանտ»։ Սա այլ ելք չի կարող բերել։ Անարդար խաղաղությունը պատճառ է նոր պատերազմի»:
Եվ այսպես, կապիտուլյանտ Նիկոլը հավակնում է կրկնակապիտուլյանտի կոչմանը: Ու քանի որ «արտահերթ ընտրություններ» նոր փորձանքի հարցը ճեպազրույցին լրագրողները չշոշափեցին, այդ հարցի վերաբերյալ ավելի ուշ արտահայտվեց ՀՀԿ խոսնակ Էդուարդ Շարմազանովը. «Եթե կարծում եք ամեն ինչ ՀՀԿ–ն ու ՀՅԴ–ն պետք է անեն, դուք էլ, խորհրդարանական ընդդիմությանը վարկաբեկելով, «սպիտակ ձեռնոցով» գալու եք՝ բարեւ ձեզ։ Հիմա էլ արտահերթ ընտրությունների մասին են շատերը երազում։ Պատրանք է կարծել, որ ընտրություններով Հայաստանում կարող է իշխանություն փոխվել։ Երեւանի ավագանու ընտրությունը ձեզ օրինակ։ Լուծումը՝ համախմբումն է, հանրային մեծ ճնշման ապահովումն ու խորհրդարանում նոր վարչապետի ընտրությունը։ Մնացածը՝ ուտոպիա է»։
Բայց որ ընդդիմադիր և ընդդիմամերձ դաշտի մի մասը լծված է արտահերթ ընտրությունների քարոզչությանը` անհերքելի է: Այսպես, «Այլընտրանքային նախագծեր» խմբի համահիմնադիր Վահե Հովհաննիսյանը պնդում է. «Ստացվում է, որ խորհրդարանական կառավարման երկրում հայրենիքի մի մեծ հատված կորցնելուց հետո խորհրդարանը շարունակում է հանգիստ աշխատե՞լ։ Կներեք, սա պետական դեգրադացիայի հատակն է։ Ուրիշ էլ ի՞նչ պետք է լինի, որ իրականությունը պահանջի նոր ընտրություններ և նոր իշխանություն։ «Ո՞վ է գեներացնում արտահերթ ընտրություններ» հարցն ունի մի քանի պատասխան, և դրանցից հիմնականը իրականությունն է։ Թեման ունի այլ ենթահարցեր, որոնց մասին՝ հաջորդիվ»։
Բայց, ինչպես արդեն ասվեց, ընտրություններով Նիկոլից ձերբազատվելը պատրանք է: Հիմա հարց` ընտրությունների «փոցխը» երկու անգամ տրորած «Հայաստան» դաշինքը, նույն ինքը` ՀՀ երկրորդ նախագահի հենարանը, արդյո՞ք մտադիր է այն տրորել երրորդ անգամ: Դրա պատասխանը չգիտենք, բայց հայտնի է, որ մեծ ռեսուրսներ են օգտագործվում Լևոն Քոչարյանի PR–ի համար: Թե ինչքանո՞վ արդյունավետ կլինի «Հայաստան» դաշինքի ապագա երիտասարդ առաջնորդը, դա նույնպես հիմա դժվար է ասել:
Սակայն վերադառնանք Սերժ Սարգսյանի ճեպազրույցին: «Թիրախավորումներն ինձ համար սովորական երևույթ են արդեն 30 տարուց ավելի»,– ասաց ՀՀ երրորդ նախագահը։ Նա նշեց, որ այդ թիրախավորումներն ավանդաբար սկսել են անել ադրբեջանցիները, 90–ականների կեսերին նրանց ձայնակցել են տեղացիները, իսկ հիմա առանձնապես ոչինչ չի փոխվել, այդ երգչախմբին միացել են նոր ձայներ նոր տոնայնությամբ։ «Չգիտեմ՝ իրենք գիտակցո՞ւմ են, որ իրենց համարելով ընդդիմադիր՝ ջուր են լցնում Հայաստանի կառավարիչների ջրաղացին։ Այս նույնը վերաբերում է նաև Հայաստանի Հանրապետական կուսակցությանը»,– ասաց Ս. Սարգսյանը։
Նա ընդգծեց, որ, իր կարծիքով, ամենակարևորը դա չէ. «Կարևորն այն է, որ թիրախավորվել է Հայաստանի Հանրապետությունը, մեր պետությունն ու պետականությունը»։ Ինչ վերաբերում է Արցախին, ապա «Ղարաբաղը երբեք Հայաստանի, Հայաստանի պետականության, հայ ժողովրդի համար բեռ չի եղել, եղել է ընդհակառակը, փրկօղակ, և այդ ողբերգությունը, փաստորեն, մեր պետականությունը զրկեց իր հիմնասյուներից մեկից։ Առաջին հերթին պետք է մտածել դրա մասին և ոչ թե անձերին, առանձին քաղաքական ուժերին թիրախավորելու մասին։ Թող թիրախավորեն, հատկապես այդ թիրախավորումների ճնշող մեծամասնությունն ուղղակի զրպարտություններ են, ժամանակի ընթացքում իրենք էլ են տեսնում, որ զրպատություններ են»,– ասաց Սերժ Սարգսյանը։
Դե ինչ, ՀՀ երրորդ նախագահը և ՀՀԿ–ն միշտ խուսափել են թիրախավորողների թեմայից: Բայց նման է, որ հիմա արդեն «ընդդիմության ընդդիմություն» կոչվող անազնիվ և շահամոլ կոնտինգենտի համար սկսվում է «խիյարը թարս բուսնելու» ժամանակը:
ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ԳԱԼԱՋՅԱՆ