Է՞րբ կլինի Պուտինի եւ Էրդողանի հանդիպումը
Վերլուծություն
Դեռ անցած տարվա վերջերին ՌԴ նախագահի խոսնակ Դմիտրի Պեսկովը հայտնեց, որ սպասվում է Պուտինի եւ Էրդողանի հանդիպումը, որի օրն ու վայրը համաձայնեցման փուլում է: Զուգահեռաբար, այլ աղբյուրներ սկսեցին խոսել, որ հանդիպումը կկայանա այս հունվարի առաջին կեսին:
Բայց ահա այդ ենթադրական ժամկետը լրանում է, սակայն հանդիպման մասին դեռ հստակեցում չկա: Թուրքիայի ղեկավարի վարչակազմից նախօրեին միայն տեղեկացրին, որ հանդիպումը մշակվում է դիվանագիտական խողովակներով, սակայն ամսաթիվն ու վայրը դեռեւս հայտնի չեն:
Այդ հանդիպումը մեզ համար եւս չափազանց կարեւոր է (Տե´ս նաեւ https://iravunk.com/?p=273542&l=am): Կան խոսակցություններ, որ Պուտինն ու Էրդողանը նախատեսում են քննարկել փոխլրացնող կոմպլեքս հարցեր՝ սկսած Մերձավոր Արեւելքի ներկա իրողություններից, վերջացրած կովկասյան տարածաշրջանով: Ընդ որում, ըստ նույն վերլուծական աղբյուրների, զուգահեռաբար Էրդողանը նաեւ ակտիվ կապերի մեջ է Վաշինգտոնի հետ, ստանում է առաջարկներ, որոնք կարող են նաեւ հակասության մեջ գտնվել այն հնարավոր պայմանավորվածությունների հետ, որոնք նախատեսում է առաջադրել Մոսկվան: Աղբյուրները նաեւ հուշում են, որ պետք է այս ֆոնին աչքի տակ մեկ փաստ եւս հաշվի առնել: Տեւական ժամանակ ծրագրված էր նաեւ Իրանի նախագահ Ռայիսիի այցը Թուրքիա, որի ընթացքում նախատեսվում է քննարկել այն նույն շրջանակներով հարցեր, որոնք նաեւ ռուս-թուրքական օրակարգում են: «Թուրքիան, այդպիսով, պետք է բանակցի, եթե կարելի է ասել, ռուս-իրանական տանդեմի հետ: Օրակարգում են ոչ միայն գլոբալ քաղաքական նույն դիրքերից հանդես գալու մասին հարցեր, այլ որ մեծապես կնպաստի քաղաքական պայմանավորվածությունների հասնելուն, նաեւ տնտեսական թեմաներ: Խոսքը առաջին հերթին արժութային հարաբերությունների մասին է, այն է՝ լիակատար անցում սեփական արժույթներով գործառույթների, ինչը այս տարվանից գործում է Իրանի եւ ՌԴ-ի միջեւ: Դրանով ընդհուպ մեխանիզմ է մշակված, որ սինխրոն կերպով եւ սեփական արժույթներով հարաբերություններ պահպանեն նաեւ բանկային համակարգերը՝ միջազգային SWIFT համակարգը լիովին շրջանցելով: Մոտավորապես նման առաջարկ է նախատեսվում անել նաեւ Թուրքիային: Եվ այն, որ Իրանի նախագահի` Թուրքիա ծրագրված այցը երկու անգամ չեղարկվեց, թույլ է տալիս ենթադրել, որ այդ ծրագիրն Արեւմուտքի համար ծայրահեղ անընդունելի է: Այն աստիճան, որ Ռայիսիի այցը երկրորդ անգամ չեղարկելու պատճառ դարձավ Իրանում տեղի ունեցած ահաբեկչական հարձակումը»,- հուշում է իրանցի փորձագետը:
Իմաստը, թերեւս, կարելի է հասկանալ. կա եռակողմ՝ ՌԴ-Իրան-Թուրքիա գլոբալ պայմանավորվածությունների հեռանկար, որը, միանշանակ, կարող է դառնալ Մերձավոր Արեւելքում ԱՄՆ-ին հասցված վերջին հարվածը: Ռազմական ուղղությամբ տարածաշրջանային դիրքերը վերականգնելու հարցում Վաշինգտոնը, միանշանակ, լրջագույն խնդիրների առաջ է: Ամեն դեպքում, ինչպես ցույց են տալիս ներկա իրադարձությունները, անգամ Իսրայելի մասշտաբային ռազմական արշավանքն ու դրան ԱՄՆ-ի ցուցաբերած ոչ պակաս մասշտաբային օգնությունը հարցեր չեն լուծում: Իսրայելը պարզապես խրվել-մնացել է ՀԱՄԱՍ-ի դեմ պատերազմում ու դրանից հետո դեռ ունի շատ ավելի լուրջ հակառակորդներ: Եվ դա առանց Իրանի բանակի հետ ուղիղ բախման մեջ մտնելու: Այսինքն, ուժային բաղադրիչը, որն ԱՄՆ-ին մշտապես հնարավորություն էր տալիս հարցեր լուծել, այս դեպքում պարզապես սկսել է չաշխատել, որը, իհարկե, ունի մի շարք խորքային պատճառներ: Եվ ահա, սկսում է չաշխատել նաեւ տնտեսական բաղադրիչը: Մասնավորապես, այս հունվարի 1-ից Մերձավոր Արեւելքի առանցքային երկրներն արդեն ԲՐԻԿՍ-ի պաշտոնական անդամ են, այն է՝ այդ կառույցը սկսել է վերահսկել համաշխարհային էներգետիկայի առյուծի բաժինը, իր մեջ ներառում է մարդկային ռեսուրսների, այն է՝ համաշխարհային սպառողական շուկայի մոտ կեսը եւ այդպես շարունակ: Արդյունքում, ԱՄՆ-ի համար մասնավորապես Մերձավոր Արեւելքում դիրքերը պահելու համար սկսել է ռազմականից զատ փակվել նաեւ տնտեսական բաղադրիչը: Ու դրա ֆինալային էտապը կարող է դառնալ, եթե Թուրքիան եւս, իր բոլոր աշխարհաքաղաքական ռեսուրսներով հանդերձ գործի ՌԴ-Իրան դաշտում:
Օրերս Բլինքենն Անկարայում էր՝ Մերձավոր Արեւելք կատարած այցի շրջանակներում: Թե ինչ առաջարկներով է նա այցելել Էրդողանին, դեռ չի գովազդվում: Բայց նաեւ կարելի է ենթադրել, որ այդ առաջարկները ստանալուց հետո միայն Էրդողանը կհանդիպի նաեւ Պուտինին: Թերեւս, ինչպես միշտ, Էրդողանը նորից փորձում է «նստել երկու աթոռի վրա»: Միայն թե առաջարկը, որը ստացել է Մոսկվայից, այն է՝ վերածվել դեպի Եվրոպա տանող էներգետիկ ՀԱԲ-ի, չափազանց արժեքավոր է: Կարո՞ղ է Վաշինգտոնը դրան գերազանցող առաջարկ անել. դա քիչ հավանական է:
ՔԵՐՈԲ ՍԱՐԳՍՅԱՆ