ՏԻՐԱՆԻ ԿՐԱԿՈՑՆԵՐԸ ՆԻԿՈԼԻ ՎԱԽԵՐԸ ՊԱՅԹԵՑՐԻՆ
Վերլուծություն
Այնուամենայնիվ, հարցականները Տիրան Խաչատրյանի գործում ավելի շատ են, քան` պատասխանները: Ի վերջո, գեներալ Տիրան Խաչատրյանը ստացել է Ազգային հերոսի կոչում, այն էլ` Նիկոլի կողմից, եւ այդպիսի մարդուն կալանավորելը որոշակի թերընկալում է առաջացնում:
Այո, եղել է վիճաբանություն, Խաչատրյանը կրակել է, կա վիրավոր, սակայն կրակել է օրինական զենքից: Կան նման բազմաթիվ դեպքեր, օրինակ` Ստեփանավանի քաղաքապետի դեպքը, երբ ոչ միայն կալանքը որպես խափանման միջոց չի ընտրվում, այլ ընդհանրապես ձգձգվում է քրեական գործի հարուցումը: Սակայն Տիրան Խաչատրյանի առումով կա մի նրբություն` վիճաբանությունը, ըստ լուրերի, առնչվում է արցախյան երկրորդ պատերազմի շրջանակներում, թե՛ Խաչատրյանի, թե՛ որոշ այլ բարձրաստիճան անձանց գործունեությանը: Բնական է, որ Տ. Խաչատրյանը գիտի շատ ավելի մանրամասներ եւ տիրապետում է շատ ավելի մեծ ծավալի փակ ինֆորմացիայի, քան շարքային զինվորականները կամ քաղաքացիները: Ըստ լուրերի` վերջին շրջանում Տիրանի ու Նիկոլի ջրերը մի առվով չէին գնում, եւ գուցե այստեղ է այն հարցի պատասխանը, թե ինչու այդքան խիստ կերպով Տիրան Խաչատրյանը մեկուսացվեց հասարակությունից:
Արցախյան երկրորդ պատերազմի վերաբերյալ գաղտնի մանրամասների տիրապետում են եւս մի քանի բարձրաստիճան զինվորականներ ու քաղաքական գործիչներ: Դրանցից մեկը Սամվել Բաբայանն է, մյուսը` ԱԺ պաշտպանության հարցերի նախագահ Անդրանիկ Քոչարյանը, որը նաեւ ղեկավարում է պատերազմի առնչությամբ ստեղծված ԱԺ քննիչ հանձնաժողովը: Ընդ որում, Անդրանիկ Քոչարյանը շարունակում է ակտիվ ելույթներ ունենալ` ի պաշտպանություն Նիկոլի, սակայն օրերս իր արտահայտած ֆրազը, որ բանակում բարեփոխումների տեմպերը իրեն չեն բավարարում, լուրջ մտորումների առիթ կարող է դառնալ: Իսկ Սամվել Բաբայանը ժամանակավոր դադար է վերցրել իր հրապարակային ելույթներում եւ փորձում է իր շուրջը ձեւավորել արցախցիների ազդեցիկ մի թիմ եւ կառավարել դրա միջոցով Հայաստանի Հանրապետություն տեղափոխված արցախահայությանը: Դա, անկասկած, Նիկոլին դուր չի գալիս: Առավել եւս, որ հայտնի է Սամվել Բաբայանի ինքնուրույն խաղալու ձգտումը ու նաեւ կարողությունը:
ՀՀ ԻՇԽԱՆՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԸ ԱԼԻԵՎԻ ՓԱԿՈՒՂՈՒՄ
Այդ բոլոր խնդիրներն ու հակասությունները էլ ավելի են սրվում Ալիեւի վերջին հայտարարությունների ֆոնին, քանի որ, ըստ էության, Ալիեւը Նիկոլի առաջ վերջնագիր է դրել, որով փաստացի վերջինիս մտցրել է փակուղի: Նիկոլի ամբողջ քաղաքական գիծը տապալվել է, եւ այժմ նա պետք է իր համար ծանր որոշումներ ընդունի: Այդ որոշումները դեռ Նիկոլը չի ընդունել, տատանումների մեջ է: Այդ իսկ պատճառով նա նախ հայտարարեց, որ Ալիեւի խոսքն ուղղված է իր երկրի ներքին լսարանին եւ պայմանավորված է նախընտրական ժամանակաշրջանի առանձնահատկություններով: Սակայն երբ պարզ դարձավ, որ այդպիսի հիմար բացատրությունը ծիծաղ է առաջացնում, քանի որ հաղթած Ալիեւը որեւէ մրցակից չունի եւ կարիք չունի ավելորդ «փիարվելու», առաջ քաշվեց մեկ այլ բացատրություն, թե ինչու Ալիեւը թաղեց Նիկոլի ու Արեւմուտքի ողջ ծրագիրը խաղաղություն պայմանագիր կնքելու վերաբերյալ: Այս կապակցությամբ հանդես եկավ Ալեն Սիմոնյանը, որը հայտարարեց, թե. «30 տարի ասել ենք Ղարաբաղը, Նախիջեւանը Հայաստան է, Ալիեւը հակակիշիռ է ստեղծում այս նարատիվներին»: Հավանաբար, Ալենին այս` նույնպես ոչ մի քննադատության չդիմացող միտքը հուշել են իր ամերիկյան ավագ գործընկերները, եւ անգլերեն «նարատիվ» բառի կիրառումը հավանաբար դրա արդյունքն է: Բոլոր դեպքերում թե՛ Նիկոլը, թե՛ Ալենը, փորձում են ինչ-որ անկապ ու մտացածին պարզաբանումներով «ցրել» Ալիեւի կողմից բարձրացված հարցը: Սակայն ինչպես հայ հասարակությունը, այդպես էլ ամբողջ աշխարհը զարմանքով դիտում են Հայաստանի իշխանությունների խղճուկ փորձերը ինչ-որ կերպ դուրս գալ Ալիեւի ստեղծած փակուղուց, որի վերաբերյալ նույն Ալենը հայտարարում է, որ . «ոչ մի կտրուկ բան տեղի չի ունեցել»: Հավանաբար, կտրուկ բանի տակ նա հասկանում է ռազմական գործողությունների վերսկսումը, ինչը շատ հնարավոր է, եթե Նիկոլը այդպես էլ իր առջեւ դրված գլխուկոտրուկի բանալին չգտնի:
ԹՐՔԱՀԱՃՈ ՊԱՀՎԱԾՔԸ ՈՐՊԵՍ ԾԱԿ ՓՐԿՕՂԱԿ
Միաժամանակ Նիկոլը եւ իր թիմը հայտնվել են արեւմտյան եւ հատկապես ամերիկյան ճնշման տակ: Պատաահական չէ, որ հենց այս օրերին Հայաստան է եկել Վաշինգտոնից ուղարկած «ստուգողը»` կոռուպցիայի գծով ԱՄՆ պետական դեպարտամենտի Գլոբալ հակակոռուպցիոն հարցերով համակարգող Ռիչարդ Նեֆյուն, որը կարող է իր այցի արդյունքում տալ ինչպես դրական, այնպես էլ բացասական եզրակացություններ` կախված Նիկոլի քաղաքական պահվածքից , հատկապես Արեւմուտքին ծաառյելու ու հակառուսական դրսեւորումներ ցուցաբերելու աստիճանից: Այս պարագայում մեծ նմանություն կա ԱՄՆ-ի կողմից Ուկրաինան կառավարելու գործընթացի հետ: Այնտեղ էլ հենց որ առաջանում է որեւէ ռիսկ Զելենսկու չենթարկվելու ուղղությամբ, հայտնվում են ամերիկյան հակակոռուպցիոն պաշտոնյաներ եւ սկսում ուսումնասիրություններ:
Նիկոլը շարունակում է այս փուլում Թուրքիային եւ Ադրբեջանին սիրաշահելու իր ավանադական քաղաքականութնունը` հույս ունենալով, որ այս ճանապարհով կխուսափի վերջնական կործանումից: Իհարկե, վարչապետին այդ ուղղությամբ մղում են նաեւ իր թիմի Թուրքիայի հանդեպ կողմնորոշված գործարարները՝ Խաչիկ Սուքիասյանի՝ Գռզոյի գլխավորությամբ: Արդեն իսկ հայտարարված է սահմանադրական փոփոխությունների վերաբերյալ հանրաքվեի մասին, որով ՀՀ սահմանադրությունից, ըստ երեւույթին, հանվելու են Արցախի ու Ցեղասպանության ճանաչման հետ կապված բոլոր դրույթները: Նիկոլը հայտարարել է նաեւ, որ անհրաժեշտ է վերաշարադրել հայոց պատմությունը, եւ հասկանալի է, թե որ ուղղությամբ: Ըստ իշխանության ներսի աղբյուրների` Նիկոլը նաեւ խոստացել է թուրքերին քանդել Նեմեսիսի հուշարձանը եւ դա պլանավորում է անել Օղակաձեւ այգու «բարեկարգման» ծրագրի շրջանակներում: Ինչ վերաբերում է Արցախին, ապա Նիկոլն այս ուղղությամբ որեւէ ծպտուն չի հանում, ավելին, նորանոր ծրագրեր է առաջ քաշում արցախցիներին Հայաստանում ինտեգրելու, տնավորելու նպատակով: Այստեղ կարեւոր է նշել, որ Նիկոլը ինչպես նաեւ նրա ամերիկյան ու ադրբեջանա-թուրքական ավագ գործընկերները որպես Արցախի հիմնական պաշտպան տեսնում են կաթողիկոսին, որը այդպես էլ չլուծարեց Արցախի թեմը եւ շարունակում է այդ հարցում հանդես գալ որպես պահաջատեր: Հենց դրա համար Հայաստանում գործող մի քանի փնթի հակաեկեղեցական գործիչներին ձայնակցեց ամերիկյան ոմն իբր հայ բլոգեր, որը ԱՄՆ-ից կոչ արեց նոր ալիք սկսել կաթողիկոսի դեմ: Շատ խորաթափանց պետք չէ լինել, որպեսզի հասկանալ, թե որտեղից է գալիս այդ բլոգերի ձայնը: Հիշեցնենք, որ 2018 թվականին նույն ԱՄՆ-ից հազարավոր նմանատիպ իբր բլոգերներ, իբր դերասան-դերասանուհիներ եւ իբր երգիչներ կոչ էին անում Հայաստանում կատարել իշխանափոխություն` հօգուտ Նիկոլի:
Ի դեպ, ինչպես արդեն մենք նշել ենք կաթողիկոսի դեմ, այն է` Հայ Առաքելական եկեղեցու դեմ այսքան հետեւողականությամբ նախաձեռնվող գործողությունները նույնպես մեծ նմանություն ունեն Ուկրինայի հետ: Բանն այն է, որ Վաշինգտոնում ու Լոնդոնում գրված սցենարներով այս կամ երկրի ու ժողովրդի դիմադրողականությունը ոչնչացնելու համար պետք է նրան զրկել հոգեւոր ու ավանդական արժեքներից, դրանից հետո ինչ ուզում ես` նրանց հետ արա:
Ա. Հովհաննիսյան
