Ուկրաինան ներքին պայթյունից հինգ պակաս
Վերլուծություն
Ամեն դեպքում, քանի դեռ ներկա աշխարհաքաղաքական իրավիճակում գլոբալ փոփոխություններ չեն եղել, Ալիեւը հազիվ թե որոշի վերադառնալ արեւմտյան բանակցային հարթակ (Տե´ս նաեւ https://iravunk.com/?p=274436&l=am): Մինչդեռ ներկա զարգացումները գալիս են նորից ու նորից հուշելու, որ նման փոփոխությունների դեռ պետք չէ սպասել:
Սկսենք ամերիկացիներից, որոնց մոտ, հայտնի բան է, ներքին եւ արտաքին բոլոր գործընթացների շարժիչ ուժը սպասվող նախագահական ընտրություններն են: Եվ ահա, ի հայտ եկան իրողություններ, որոնք հաստատում են, որ Բայդենի նախընտրական գործերի հետ կապված, բոլոր վատթարագույն մտավախություններն իրականություն են դառնում: Գործող Սպիտակ տունը, ըստ ամենայնի, այն համոզմունքն ունի, որ Թրամփի դեմ պայքարում Բայդենը գրեթե շանսեր չունի: Ուստիեւ, հաղթելու համար պետք է ամեն ինչ անել, որ Թրամփը չմասնակցի ընտրություններին: Ու թեեւ դրան միտված ամեն քայլի դիմեցին, սակայն կա այս իրողությունը: Հանրապետականները մինչ այժմ փրայմերիզ (ներկուսակցական ընտրություններ՝ թեկնածու առաջադրելու համար) են անցկացրել միայն մեկ նահանգում՝ Այովա նահանգում, որտեղ Թրամփը հավաքեց ձայների կեսից ավելին եւ դարձավ մրցավազքի անվիճելի առաջատարը: Բառացիորեն անմիջապես չորրորդ տեղը զբաղեցրած թեկնածուն դուրս եկավ մրցավազքից՝ Թրամփի օգտին: Ամենակարեւորը՝ երեկ Թրամփի օգտին պայքարից հրաժարվեց նաեւ հիմնական մրցակիցը՝ քսանից ավել տոկոսով երկրորդ տեղը զբաղեցրած Ֆլորիդայի նահանգապետ Ռոն Դեսանտիսը: Այսպիսով, հանրապետականի նախնական ընտրությունները, ըստ էության, ավարտվել են դեռ չսկսած՝ Թրամփի բացարձակ հաղթանակով: Ու նման իրավիճակում նրան նախագահական ընտրություններից արհեստականորեն դուրս թողնելը ԱՄՆ-ի համար ընդհուպ կարող է նշանակել քաղաքացիական պատերազմ:
Թե ինչ ավարտ կունենա Բայդեն-Թրամփ պայքարը, կամ արդյոք Բայդենը կմտնի՞ այդ պայքարի մեջ, դա հետոյի հարցեր են: Այս պահին պարզապես իրողությունն այն է, որ այն թեզերը, որոնք Թրամփը դնում է կամ դնելու է նախընտրական քաղաքականության հիմքում, սկսելու են շատ ավելի կոշտ կերպով գործել: Բնականաբար, խոսքը նաեւ Ուկրաինային ֆինանսավորել-չֆինանսավորելու` Կոնգրեսի հայտնի արգելքի մասին է:
Թերեւս, հաշվարկելով նման զարգացումը, Բրիտանիան, որ մինչ այս Ուկրաինային ֆինանսավորելու եւ պատերազմը երկարաձգելու ողջ հոգսը թողել էր Վաշինգտոնի վրա, հիմա կա´մ այդ ծրագրերից պետք է հրաժարվի, կա´մ իր վրա վերցնի ֆինանսավորման հարցը: Այդ թեման նաեւ Դավոսի վերջին ֆորումի օրակարգի ստվերային հատվածի հիմնական բաղադրիչներից էր: Եվ ահա The New York Post-ը երեկ հաստատեց, որ հարցը Դավոսում չի լուծվել: Այսինքն, Զելենսկու՝ Ռուսաստանի հետ բանակցություններից հրաժարվելու պատճառով. «Ուոլ Սթրիթի ֆինանսիստները հետաքրքրություն են ցուցաբերել Ուկրաինայում իրենց գումարները ներդնելու հարցում: Խնդիրը սա է. ներդրողները գիտեն, որ տանուլ տված պատերազմը կապիտալի վերադարձ չի ապահովի»: Դա, ըստ աղբյուրի, ընդունում է նաեւ Զելենսկին՝ հայտարարելով. «Ես դատարկաձեռն եմ վերադարձել»:
Եվ այն, որ Դավոսից հետո ռազմաճակատային մի շարք առանցքային ուղղություններում կտրուկ սրվեց ռուսական հարձակումների տեմպերը, պատահական չէր: Մոսկվայում, միգուցե, սպասում էին, որ Զելենսկուն կպարտադրվի՝ Մոսկվայի համար ընդունելի պայմաններով բանակցություններ սկսել: Եվ երբ այդ հույսերը չարդարացան, կրկին առաջին պլան մղվեց ռազմականը:
Այս ֆոնին, թերեւս, Արեւմուտքը կսկսի շատ ավելի ռեալ մտածել Զելենսկուն հեռացնելու մասին: Ու պատահական չէր, որ ուկրաինական քաջատեղյակ աղբյուրներից մեկը փոխանցեց. «Նախագահի օֆիսի մեր աղբյուրը հայտնել է, որ Զելենսկու դեմ մեծ ընդդիմություն է ձեւավորվել այն էլիտաներից, որոնք շահագրգռված են թուլացնել նրա իշխանությունը։ Ճակատում ընդգրկված են օլիգարխներ, գործարարներ եւ քաղաքական առաջնորդների մեծամասնությունը, ովքեր կարծում են, որ Զելենսկին պետք է հեռանա 01.31.24-ից հետո»:
Իսկ ահա Զելենսկին, որպես կանխարգելիչ քայլ, թերեւս արդեն վերջնականապես որոշել է պաշտոնանկ անել Ուկրաինայի գլխավոր հրամանատար Վալերի Զալուժնիին, Գլխավոր շտաբի պետ Սերգեյ Շապտալային, Ուկրաինայի զինված ուժերի միացյալ ուժերի հրամանատար Սերգեյ Նաեւին ու միգուցե նաեւ ՆԳՆ ղեկավար Իգոր Կլիմենկոյին կփոխարինի ՈւԱԽ-ի ղեկավար Վասիլի Մալյուկը։ Եթե այս պաշտոնանկությունները տեղի ունենան, ըստ փորձագետների, շատ մեծ է հավանականությունը, որ ռազմական թեւը կփորձի, ի պատասխան, հեռացնել Զելենսկուն: Ու թե դա ինչով կավարտվի, դժվար է ասել:
Կարճ ասած, Ուկրաինան ներքին պայթյունից 5 պակաս վիճակում է: Սրանից բխող հնարավոր զարգացումներին, իհարկե, կարելի է անդրադառնալ: Սակայն միայն ընդգծենք բուն փաստը. ցանկացած տարբերակ էապես ամրապնդում է ռուսական դիրքերը: Ու ոչ միայն ուկրաինական խաղատախտակին, այլ ընդհանուր: Հենց սա է, որ Ալիեւը հաստատ հաշվարկներից չի հանի: Իսկ ահա Նիկոլը՝ ով իմանա:
ՔԵՐՈԲ ՍԱՐԳՍՅԱՆ