Ամուսնանալ, թե՞ փախչել. պարոնյանական բեմում՝ սերունդների ճակատամարտ

Ի՞նչ հնարքներ միայն չի փորձի մայրը, որպեսզի իր դուստրը վերջապես ամուսնանա։ Բայց դուստրը նույնպես հեշտ հանձնվողներից չէ․ նա վճռել է պահել իր ազատությունն ու անկախությունը՝ ցանկացած գնով։ Այս անզիջում պայքարը մոր ու դստեր միջեւ վերածվում է խենթ ու հումորային պատմության, որտեղ ամեն մի նոր քայլ՝ իբր իրավիճակը կարգավորելու համար, միայն ավելի է խճճում արդեն իսկ բարդ հարաբերությունները։ Վերջում ամեն ինչ դուրս է գալիս վերահսկողությունից՝ վերածվելով իրադարձությունների բուռն կծիկի, որն ավելի է թեժանում տեսարանից տեսարան։

Հենց այս մասին է Հ. Պարոնյանի անվան երաժշտական կոմեդիայի պետական թատրոնի «Երվանդ Ղազանչյան» թատերասրահում բեմ բարձրացած նոր էքսցենտրիկ կատակերգությունը՝ «Ինչպես չամուսնանալ…»։ Պիեսի հեղինակը Միխայիլ Հեյֆեցն է, թարգմանությունն իրականացրել է Կարո Վարդանյանը։ Առաջնախաղից հետո բեմադրիչ ԳՈՀԱՐ ՓՈՔՐԻԿՅԱՆԸ բացահայտեց ներկայացման ստեղծման հետաքրքիր մանրամասները։

— Տիկին Փոքրիկյան, կպատմե՞ք ներկայացման մասին՝ ինչպե՞ս առաջացավ հենց այս գործը բեմադրելու գաղափարը, ինչպե՞ ս  սկսեցիք աշխատանքները։

— Սովորաբար, նախ ընտրում եմ պիեսը, այնուհետ՝ դերասանական կազմը։ Այս անգամ ինձ հետաքրքրեց հեղինակը՝ Միխայիլ Հեյֆեցը, առանձնակի ուշադրություն եմ դարձնում իր պիեսներին: Ցանկությունս մեծ էր, նրա որեւէ ստեղծագործություն համադրել մեր թատրոններից որեւէ մեկի հետ ու բեմադրել: Այնպես ստացվեց, որ առաջարկս ընդունվեց Հակոբ Պարոնյանի անվան երաժշտական կոմեդիայի պետական թատրոնի կողմից, ինչից հետո էլ դերասանական կազմը որոշվեց՝ ըստ պիեսի պահանջների։ Արդյունքում ստացանք այն, ինչ տեսաք բեմում։

— Հայաֆիկացրե՞լ եք պիեսը։ Փոփոխություններ եղե՞լ են։

— Շատ քիչ, ոչ թե հայաֆիկացրել ենք, այլ ավելի համընդհանուր ենք դարձրել: Միայն անուններն ենք փոխել: Պիեսի թեման այնպիսին է, որ այն արդեն իսկ հայաֆիկացված է: Սերունդների բախումը, մայրերի ու դուստրերի վեճերն այնքան ներհուն է մեր իրականությանը, որ թվում է՝ հենց հայ հասարակության համար է գրված։ Սա էլ հենց ինձ գրավեց։

— Այս պայքարին հանգուցալուծում, կարծես թե, չկա։ Չե՞ք փորձել ռեժիսուրական լուծում տալ։

— Լուծումը պետք է լիներ այն, որ վերջապես հայտնվեր փեսացու, եւ աղջիկն, ի վերջո, ամուսնանար: Բայց, քանի որ նա դեռ հոգեբանորեն պատրաստ չէր այդ քայլին, ըստ պիեսի, այս հարցը, պայքարը, կոնֆլիկտը շարունակում են մնալ նույն շրջապտույտի մեջ։ Ես փորձել եմ բեմում փոխանցել հենց սա՝ թե ինչպես հարաբերությունները չեն հանգուցալուծվում, երբ երկուստեք չկա պատրաստակամություն փոխզիջման։

— Կարո՞ղ ենք ասել, որ այս ներկայացումը նաեւ որոշակի առումով մեսիջ էր մայրերին ու դուստրերին։

— Այո, միանշանակ։ Ներկայացումը ցույց է տալիս, թե ինչ բարդ իրավիճակների մեջ են հայտնվում երեխաները, երբ ծնողները փորձում են վերահսկել նրանց կյանքը։ Բայց միաժամանակ մեսիջ կա նաեւ երեխաներին. պետք է փորձել հասկանալ ծնողներին էլ։ Երկուստեք փոխզիջում պետք է լինի, առանց դրա ընտանիքում համերաշխություն չի կարող լինել։

 — Ներկայացումը համալրելո՞ւ է Հ . Պարոնյանի անվան երաժշտական կոմեդիայի պետական թատրոնի խաղացանկը:

— Այո, այն արդեն խաղացանկային է։ Մոտակա ներկայացումները, եթե չեմ սխալվում, մայիսի 16-ին եւ 29-ին է լինելու։ Բայց դա դեռ հստակ չէ։

ՀՐԱՆՏ ՍԱՐԱՖՅԱՆ