Մենք դեմ ենք պատրանքային խաղաղությանը. իշխանության խնդիր չէ սա՝ ժողովրդի անվտանգությունն է. Անահիտ Եղոյան

«Իրավունք»-ի զրուցակիցն է «Հայոց Հայրենիք» կուսակցության նախագահ ԱՆԱՀԻՏ ԵՂՈՅԱՆԸ:

- Այսօր շատ է քննարկվում, թե որ ուղղությամբ պետք է գնա Հայաստանի արտաքին քաղաքականությունը։ Ի՞նչ դիրքորոշում ունի Ձեր կուսակցությունը։

– Մեր համոզմամբ, Հայաստանի արտաքին քաղաքականությունը պետք է լինի ազգային շահերից բխող, արժանապատիվ եւ սթափ։ Մենք չենք կարող մեզ թույլ տալ կախվածություն որեւէ մեկ կենտրոնից։ Մեր երկիրը պետք է դուրս գա միակողմանիության սխալ շրջանակից եւ կերտի իրական՝ ոչ ձեւական ինքնիշխանություն։

– Այսինքն՝ դուք կո՞ղմ եք Ռուսաստանի հետ հարաբերությունների խզման։

– Ո՛չ։ Մենք կողմ չենք ցնցումներին կամ արկածախնդրության։ Բայց միաժամանակ եկել է պահը, որ Հայաստանը կառուցի անվտանգային ինքնաբավություն։ Սա նշանակում է՝ զարգացնել սեփական պաշտպանական արդյունաբերությունը, ընդլայնել գործընկերությունը Հնդկաստանի, Ֆրանսիայի, Իրանի հետ, եւ նվազեցնել մեր կախվածությունը որեւէ մեկ բեւեռից։ Միակողմանիությունը մեզ բերել է այնտեղ, որտեղ այսօր կանգնած ենք։ Այդ սխալը պետք է ուղղել՝ պետական պատասխանատվությամբ։

– Իսկ Արեւմուտքի հետ հարաբերություններն ինչպե՞ս եք պատկերացնում։

– Արեւմուտքի հետ ունենք արժեքային ընդհանրություններ՝ ժողովրդավարություն, օրենքի գերակայություն, տնտեսական զարգացում։ Բայց միաժամանակ գիտենք՝ արեւմտյան աշխարհը հաճախ գործում է իր ռազմաքաղաքական շահերի շրջանակում։ Ուստի՝ մենք ասում ենք՝ այո՝ համագործակցությանը, բայց ոչ երբեք՝ ենթակայությանը։ Հայաստանը պետք է խոսի որպես ինքնիշխան պետություն, ոչ թե խնդրողի դիրքից։

– Ձեր կուսակցության ներսում կա՞ն աշխարհաքաղաքական հարցերում տարակարծություններ։

– Իհարկե։ «Հայոց Հայրենիք»-ում կան մարդիկ, ովքեր կողմնակից են արեւմտյան ինտեգրման ճանապարհին, եւ կան նաեւ նրանք, ովքեր ռուսական ուղղությունն են դիտում որպես կայունության պայման։ Սա մեր ուժն է։ Սա իրական ժողովրդավարություն է՝ կարծիքների բազմազանություն՝ մեկ նպատակով։ Բայց վերջնական որոշումները կայացնում է Կենտրոնական կոմիտեն՝ մանրակրկիտ քննարկումներից հետո։ Մենք հպարտ ենք, որ մեր կուսակցության ներսում խոսքի ազատություն կա։ Բայց երբ որոշումը կայացվում է՝ բոլորն ընդունում են այն՝ ինչպես պետության մեջ պետք է լինի՝ միասնականության ոգով։

– Իրանի եւ Հնդկաստանի հետ համագործակցությունը Ձեզ համար ռազմավարակա՞ն է։

– Այո։ Իրանը մեր սահմանակից հարեւանն է, որի քաղաքական դիրքորոշումը՝ հատկապես Զանգեզուրի հարցում, համընկնում է մեր շահերին։ Իսկ Հնդկաստանը նոր աշխարհաքաղաքական հարթության մեջ դառնում է կարեւոր դաշնակից՝ հատկապես զինտեխնիկայի եւ տեխնոլոգիական փոխգործակցության առումով։ Այս առանցքը մեզ հնարավորություն է տալիս չմնալ ուժային բեւեռների արանքում՝ որպես սեղանի վրա դրված պետություն։

– Խաղաղության օրակարգը ընդունո՞ւմ եք, եւ ինչ պայմաններով։

– Խաղաղություն՝ այո։ Բայց միայն ազգային շահերից բխող պայմաններով։ Մենք չենք մերժում բանակցությունը, բայց այն պետք է ընթանա արժանապատվության դիրքերից։ Թույլ չպետք է տանք, որ մեզ պարտադրեն զիջումներ, որոնք խաթարում են պետականության հիմքերը։ Մենք դեմ ենք պատրանքային խաղաղությանը։ Իշխանության խնդիր չէ սա՝ ժողովրդի անվտանգությունն է։

– Ի վերջո, ի՞նչ արտաքին քաղաքական ուղի եք առաջարկում Հայաստանի Հանրապետությանը։

– Մենք առաջարկում ենք բազմավեկտոր, բայց արժանապատիվ, կենտրոնացված ինքնիշխանություն։ Ո՛չ՝ որեւէ գերտերության խամաճիկ լինելուն։ Ո՛չ՝ անողնաշար դիվանագիտությանը։ Այո՝ պետության, որը գիտի իր շահերը, խոսում է բարձրաձայն, պաշտպանում է արժանապատվորեն։ Սա է «Հայոց Հայրենիք»-ի ուղին։ Սա է այն ուղին, որով պետք է ընթանա ողջ երկիրը:

ՆԱՆԱ ՍԱՐԳՍՅԱՆ