Համակերպվե՞լ ենք փորձարարական ինչ-որ ճագարի կարգավիճակին, մեր գլխին ով ինչ կուզի կբերի՞. Հովհաննիսյան
Ներքաղաքական«Թվիթեր»-ի իր միկրոբլոգում երեկ առավոտյան Նիկոլ Փաշինյանը գրել էր, որ արդեն մի քանի է ամիս է, ինչ շրջանառության մեջ է դրվել կառավարության որոշման նախագիծը` «Արեւելյան Ադրբեջանի եւ Նախիջեւանի միջեւ կապն ապահովելու համար հայ-ադրբեջանական սահմանին 3 անցակետ ստեղծելու մասին, ինչի վերաբերյալ Հայաստանը սպասում է Ադրբեջանի դրական արձագանքին: Անդրադառնալով վերոնշյալին` «Այլընտրանքային նախագծեր խմբի» փորձագետ, ԱԺ նախկին պատգամավոր ՎԱՀԵ ՀՈՎՀԱՆՆԻՍՅԱՆԸ նախ ներկայացրեց, թե ինչպիսին էր Ադրբեջանի պատասխանը:
— Ադրբեջանի արտգործնախարարության պատասխանն այն մասին էր, որ դրա փոխարեն` ավելի լավ է 2020 թվականի նոյեմբերի 9-ին ստորագրածդ թղթի կետերը կատարես: Ի դեպ, հետաքրքիր հարցազրույց է տվել ՌԴ Պետդումայի պատգամավոր Զատուլինը: Ռուսները մեզ հետ արդեն խոսում են բաց տեքստերով, հոգնել են բարդ ձեւակերպումներից, որոնք չեն ընկալվում: Նրանք ուղիղ ասում են` ժողովուրդ, ձեր վարչապետը եկել, ստորագրել է թղթի տակ, հիմա դուք ումի՞ց եք ինչ պահանջում, երբ դրանից հետո գնացել եք այդ նույն մադուն վերընտրել եք: Այսինքն` մի հատ էլ վստահության քվե եք տվել, հիմա մեզնից ի՞նչ եք ուզում, ձեր մեջ կողմնորոշվեք: Իսկ այս ամենին զուգահեռ Ադրբեջանի ՊՆ-ն հայտարարություն է տարածում, թե հայկական զորքերի կուտակումներ են նկատում, եւ հետագա էսկալացիայի ամբողջ պատասխանատվությունն ընկնում է հայկական կողմի վրա: Սա նշանակում է, որ մեծանում է ռազմական բախման հավանականությունը: Իսկ ի՞նչ են անում Երեւանում. Բրյուսովի անվան համալսարանի ուսանողները ցույց են անում բուհերի միավորման դեմ, Արմավիր-Երեւան ճանապարհն էլ բեռնատարների վարորդներն են փակել` պահանջելով, որ իրենց բեռնատարները չկշռեն: Ես բան չունեմ ասելու, դրանք լուրջ թեմաներ են, որոնք վերաբերում են տարբեր սոցիալական խմբերի, բայց մենք ծուռ հայելիների երկրում ենք ապրում: Սա խելագարանոց է, եւ բոլորի կյանքը կախած է մեկ հոգու տրամադրությունից: Առավոտն արթանացավ, Թվիթերում, չգիտես ինչու, գրառում կատարեց, ո՞ւմ հետ քննարկեց, պառլամենտի, անվտանգության խորհրդի հետ խորհրդակցե՞ց, խոսե՞ց ռեգիոնալ տերությունների կամ գերտերությունների ղեկավարների հետ, չգիտենք: Բայց արթնացավ, գրեց մի բան եւ ստացավ էսկալացիա: Մենք չգիտենք, թե ում հետ է բանակցում, նա հաշվետու չէ, մեկ հոգով որոշվում է բոլոր խնդիրները, ինչը բերելու է աղետի: Պետական ինստիտուտները նրա համար են, որ այդ հարցերը քննարկվեն, շատ դեպքերում` փակ սենյակում, շատ դեպքերում` բաց: Բայց այս ամենը տապալել են ու դեռ հարց ենք տալիս, թե ինչու այսպես եղավ: Վաղն էլ կարթանանա ու կասի` ո՛չ մի ճանապարհ, ո՛չ մի անցակետ, հետո՞… Ստացվում է` մենք համակերպվե՞լ ենք փորձարարական ինչ-որ ճագարի կարգավիճակին, մեր գլխին ով ինչ կուզի կբերի՞: Այս ամենը հանրությունը պետք է իմանա:
ՀՐԱՆՏ ՍԱՐԱՖՅԱՆ