Երբեք չէի պատկերացնի, որ ինձ բախտ կվիճակվի վերջին անգամ ներկայացնել բեմում Արա Մարտիրոսյանին. Մհեր Արմենիա
ՄշակութայինԼրացավ 40-րդ օրը, ինչ մեզ հետ չէ երգիչ Արա Մարտիրոսյանը… Մահվանից ընդամենն օրեր առաջ նրան բեմից վերջին անգամ ներկայացրեց ՀՀ վաստակավոր արտիստ ՄՀԵՐ ԱՐՄԵՆԻԱՆ (Մեսրոպյան), ինչի մասին նա մանրամասներ պատմեց «Իրավունքի» հետ զրույցում:
— Արա Մարտիրոսյանն իր մահվանից մի քանի օր առաջ Ձեր եւ հայկական աստղաբույլի մյուս արտիստների հետ միասին մասնակցում էր «Տաշի շոու» ամենամյա երաժշտական մրցանակաբաշխությանը: Իսկ հետո տեղի ունեցավ անդառնալին… Ի՞նչ կասեք այս մասին:
— Ճիշտն ասած, մինչեւ հիմա շոկի մեջ եմ: Դեռ հավատս չի գալիս, որ Արա Մարտիրոսյանն այլեւս մեզ հետ չէ: Աստված նրա հոգին լուսավորի… Մենք կորցրինք եւս մի շատ տաղանդավոր երգչի, երաժշտի, արտիստի: Երբեք չէի պատկերացնի, որ իր մահից մի քանի օր առաջ Մոսկվայում «Տաշի շոու» մրցանակաբաշխությանը հենց ինձ բախտ կվիճակվի նրան վերջին անգամ ներկայացնել բեմում: Այդ միջոցառումից հետո՝ երկու-երեք օր անց, նա մեզ հրաժեշտ տվեց:
— Այդ օրը կուլիսներում, բնականաբար, շփումներ եղել են, ի՞նչ էր ասում, ինչպիսի՞ տրամադրություն ուներ:
— Այդ օրը տխուր էր, ես ցավակցեցի նրա մայրիկի մահվան կապակցությամբ եւ նկատեցի, որ աչքերի մեջ, կարծես թե, կրակը մարել էր: Չեմ կարող ասել, որ կոնկրետ ես Արայի հետ մտերիմ ընկերներ ենք եղել, պարզապես, շատ լավ գործընկերներ էինք, բազմիցս հանդիպել ենք տարբեր միջոցառումների, առիթների, համերգային ծրագրերի ժամանակ, եւ միշտ հարգել եմ նրա արած աշխատանքը: Բայց ճանաչելով իր տեսակը՝ հիմա, երբ հետ եմ նայում, հասկանում եմ, թե ինչ էր կատարվում իր հետ: Որքանով տեղյակ եմ, նա շատ էր կապված իր մայրիկի հետ, նաեւ գիտեմ, որ մեր սիրելի Հայկոյի մահը նույնպես նրա վրա շատ էր ազդել, այսքան կորուստներին սիրտը չդիմացավ: Նա ուներ սրտի հետ կապված առողջական խնդիր. ստենդներ էր դրված սրտի մեջ: Եղել են դեպքեր, որ նա իրեն վատ է զգացել, բայց առողջական լուրջ խնդիրներին ավելացան նաեւ հոգեվիճակը, ապրումները, եւ այլեւս չդիմացավ…
— Արա Մարտիրոսյանի մահից հետո՝ լայնորեն քննարկվում էր, թե ինչո՞ւ նրա հուղարկավորության արարողությունը եղավ Օպերային թատրոնից, եթե ՀՀ վաստակավոր արտիստի կոչում չուներ, եւ ինչո՞ւ նրան ուղեկցում էին ոչ թե ընկերները, այլ` հնդիկները: Ինչպե՞ս եք վերաբերվում այս ամենին:
— Համարում եմ աբսուրդ ու անիմաստ խոսակցություններ: Մեր հասարակությունը, ցավոք, չգիտես ինչու, մահացած մարդուց հետո շատ է դնում-վերցնում, թե ինչու այսպես արվեց կամ ինչու այնպես չարվեց: Ես երբ փոքր էի, հիշում եմ` տատիկս սովորեցնում էր, որ ընդհանրապես մահացած մարդու հետեւից չեն խոսում: Կարող ես նրան միայն հիշել, բայց ոչ դնել-վերցնել, թե ինչու այսպես չհուղարկավորվեց, ինչու այս դահլիճից հրաժեշտ տվեցին: Մարդն էլ չկա, այլեւս որքանո՞վ է ակտուալ իր մահվան հետ կապված ինչ-որ անկապ, անհիմն մեկնաբանություններ գրելը սոցցանցերում: Մեր սոցցանցերը վաղուց դեգրադացվել են, կորցրել են ազգային, ընտանեկան, մարդկային արժեքները: Պարապ մարդկանց մեկնաբանություններն ու ծավալած քննարկումները համարում եմ աբսուրդ, որը ցույց է տալիս սոցցանցային հասարակության որոշակի շրջանակի դեգրադացված լինելը:
— Մեր շոու-բիզնեսը սկսել է գնալով ավելի ու ավելի աղքատանալ, բացակաների տեղը չի համալրվում նորերով, ինչո՞ւ:
— Արայի, Հայկոյի, Արթուր Գրիգորիչի տեսակները շատ հազվագյուտ են: Մեր սերունդը տվել է այդպիսի արտիստներ, որոնց բացակայությունը չի լցվում, որովհետեւ նոր սերնդի երգիչ-երաժիշտներն այդքան տաղանդավոր, խարիզմատիկ չեն, այդքան անհատականություն չեն: Ոչ ոք չի կարող այս անունների տեղը լրացնել, որովհետեւ նրանք լրիվ ուրիշ էին, ուրիշ երաժշտական դաստիարակության մարդիկ էին: Այսօրվա երիտասարդ սերունդը, իմ կարծիքով՝ այդքան էլ ասելիք չունի երաժշտական առումով, որն ունեին կամ ունեն իմ սերնդակիցները:
ՀՐԱՆՏ ՍԱՐԱՖՅԱՆ