ՔԵՐՈԲՅԱՆԸ ՈՐՊԵՍ ԱԼԵՆԻ «ՈՍԿԵ ՑԼԻԿԸ»

ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ԹԵԺ ԳԱՐՈՒՆԸ ՍԿՍՎՈՒՄ Է ՓԵՏՐՎԱՐԻՆ

Այս տար­վա նա­խա­պես հայ­տա­րար­ված ու քա­ղա­քա­կան ուղղ­վա­ծութ­յան ա­ռա­ջին «զանգ­վա­ծա­յին» մի­ջո­ցա­ռու­մը` փետր­վա­րի 18-ին դե­պի Հա­յաս­տա­նում ՌԴ դես­պա­նա­տուն ջա­հե­րով եր­թը, սկզբնա­վո­րեց Ռու­սաս­տա­նի ո­խե­րիմ թշնա­մի եւ, հետ­ե­ւա­բար, Հա­յաս­տա­նի ու հայ ժո­ղովր­դի ներ­քին թշնա­մի «Ազ­գա­յին-ժո­ղովր­դա­վա­րա­կան Բ­ե­ւեռ» (ԱԺԲ) կոչ­վա­ծը: Ինչ­պես նա­խա­պես հայ­տա­րա­րեց ԱԺԲ-ն, իր «ե­րի­տա­սարդ ա­ջա­կից­նե­րի նա­խա­ձեռ­նութ­յամբ» նշա­նա­վո­րե­լու Փետր­վար­յան ապս­տամ­բութ­յան 103-րդ­ ամ­յա­կը:

ԱԺԲ ԿՈՉՎԱԾԸ ՓՈՐՁՈՒՄ Է ԿՏՐԵԼ ԱՆՎՏԱՆԳԱՅԻՆ ՆՇԱՆԱԿՈՒԹՅԱՆ ԱՅՆ ԾԱՌԻ ՃՅՈՒՂԸ, ՈՐԻ ՎՐԱ  ՆՍՏԱԾ  ԵՆՔ

Ն­րանց ազ­գա­յի­նը, տո­ղե­րիս հե­ղի­նա­կի գնա­հատ­մամբ ու խո­րին հա­մոզ­մամբ, ըն­դա­մե­նը կեղ­ծիք է, շղարշ՝ միա­միտ հայ­րե­նա­սեր­նե­րին մո­լո­րեց­նե­լու հա­մար, իսկ ա­րեւմ­տա­մետ եւ­ ա­րեւմ­տա­կան ժո­ղովր­դա­վար­նե­րի ա­րեւմտ­յան կամ հրե­շա­վոր ժո­ղովր­դա­վա­րութ­յա­նը լավ ծա­նոթ ենք. ԼԳԲՏ- ն վ­կա…

­­Փետր­վար­յան ապս­տամ­բութ­յու­նը Խորհր­դա­յին Հա­յաս­տա­նում 1921թ. փետր­վա­րի 18-ին սկիզբ ա­ռած, բոլշ­ե­ւիկ­նե­րի կող­մից Եր­ե­ւա­նի վե­րագ­րա­վու­մով 1921թ. ապ­րի­լի 2-ին ճնշված հա­կա­խորհր­դա­յին շար­ժում էր, ո­րը մա­մու­լում հի­շա­տակ­վում էր որ­պես Փետր­վար­յան խռո­վութ­յուն, իսկ եր­բեմն էլ՝ քա­ղա­քա­ցիա­կան պա­տե­րազմ Հա­յաս­տա­նում: ԱԺԲ-ն ս­րա՞ն է կա­րո­տել… Ե­թե ա­յո, ա­պա թող ի­մա­նա, որ ի­րա­կան ազ­գա­յին ու հայ­րե­նա­սի­րա­կան ու­ժե­րի համ­բե­րութ­յա­նը բա­ժա­կը լցված է ու պատ­րաստ են ակն ընդ ա­կա­նի, ա­տամն ընդ ա­տա­մա­նի:

ԱԺԲ-ի մա­մու­լի ծա­ռա­յութ­յու­նը դեռ փետր­վա­րի 11- ին շտա­պեց տե­ղե­կաց­նել, որ «տե­ղի կու­նե­նա ջա­հե­րով երթ դե­պի ո­խե­րիմ դաշ­նա­կից ՌԴ դես­պա­նա­տուն` ռու­սա­կան օ­կու­պա­ցիոն զոր­քե­րի դուրս­բեր­ման եւ հայ ժո­ղովր­դի նկատ­մամբ վար­վող հա­կա­հայ, թշնա­մա­կան ծրագ­րե­րի չե­ղարկ­ման պա­հան­ջով»:

­­Հա­յաս­տա­նում ռու­սա­կան օ­կու­պա­ցիոն զոր­քեր չկան, կա միջ­պե­տա­կան պայ­մա­նագ­րի վրա գտնվող ռու­սա­կան 102-րդ ռազ­մա­բա­զա­յի անձ­նա­կազմ, ու նրանց օ­կու­պա­ցիոն զոր­քեր ան­վա­նե­լը, Ռու­սաս­տա­նին հայ ժո­ղովր­դի նկատ­մամբ վար­վող հա­կա­հայ, թշնա­մա­կան ծրագ­րեր վե­րագ­րե­լը ոչ թե պար­զա­պես զրպար­տութ­յուն է, ոչ միայն ան­հիմն ու հրե­շա­վոր կեղ­ծիք, այ­լեւ` հան­ցա­գոր­ծութ­յուն, ո­րի հա­մար դրա հե­ղի­նակ­նե­րը, ուշ թե շուտ, կանգ­նե­լու են քրեա­կան պա­տաս­խա­նատ­վութ­յան առ­ջեւ:

Ա­վե­լին. Հա­յաս­տա­նում ՌԴ դես­պա­նա­տան մոտ քա­ղա­քա­կան եր­թով գնա­լը եւ մեր երկ­րից 102-րդ ռազ­մա­բա­զան հա­նե­լու պա­հանջ ներ­կա­յաց­նե­լը ոչ այլ ինչ է, ե­թե ոչ մեր ազ­գա­յին անվ­տան­գութ­յանն ուղղ­ված հար­ված: Կար­ծում ենք, միայն տխմար­նե­րը չեն հաս­կա­նա, թե ինչ է նշա­նա­կում Հա­յաս­տա­նից 102-րդ ռազ­մա­բա­զա­յի հե­ռա­նա­լը: Կարճ ժա­մա­նա­կից Ադր­բե­ջա­նի կամ թուրք-ադր­բե­ջա­նա­կան տան­դե­մի զին­ված ու­ժե­րի ստո­րա­բա­ժա­նում­նե­րը կհայտն­վեն Եր­ե­ւա­նում, թշնա­մին այս ան­գամ հա­յոց ցե­ղաս­պա­նութ­յու­նը կի­րա­կա­նաց­նի հիմ­նո­վին ու վերջ­նա­կա­նա­պես:

­­Կամ էլ, «լա­վա­գույն» դեպ­քում, Նի­կո­լի ու նրա ոհ­մա­կի հետ պայ­մա­նա­վոր­վա­ծութ­յամբ, Հա­յաս­տան կմտնեն ՆԱՏՕ-ի զոր­քե­րը՝ ի դեմս թուր­քա­կան բա­նա­կի կամ ա­ռա­վե­լա­պես թուր­քա­կան բա­նա­կի, այս­տեղ ռազ­մա­բա­զա կհիմ­նեն, որ­պես­զի ա­պա­հով­վի ՆԱՏՕ-ի մշտա­կան ներ­կա­յութ­յու­նը Հա­յաս­տա­նում: Հա­յաս­տա­նը ոչ միայն շատ ա­րագ դե ֆակ­տո կգա­ղու­թաց­վի, այ­լեւ Ա­րեւ­մուտ­քը կմիա­վո­րի Ադր­բե­ջա­նի, Հա­յաս­տա­նի, թե­րեւս նաեւ Վ­րաս­տա­նի բա­նակ­ներն ընդ­դեմ Ռու­սաս­տա­նի:

Ադր­բե­ջանն իր ա­վագ եղ­բոր հո­վա­նա­վո­րութ­յան եւ­ այս­տեղ նրա զոր­քի առ­կա­յութ­յան պայ­ման­նե­րում Հա­յաս­տա­նից կպա­հան­ջի ու կստա­նա այն բո­լոր տա­րածք­նե­րը, ո­րոնք ու­զում է, ո­րոնց հա­վակ­նում է: Ոչ միայն «Զան­գե­զու­րի մի­ջանցք» կոչ­վա­ծը կդարձ­նի ի­րա­կա­նութ­յուն, այ­լեւ տասն­յակ կամ հար­յուր հա­զա­րա­վոր ադր­բե­ջան­ցի­նե­րի կլցնի Հա­յաս­տան, կա­սի՝ նրանց ի­րա­վունքն է վե­րա­դառ­նալ ի­րենց բնա­կութ­յան նախ­կին վայ­րե­րը: Թուր­քե­րը կհայտն­վեն ոչ միայն Վար­դե­նի­սում, Մա­սի­սում, Ա­մա­սիա­յում, Հա­յաս­տա­նի գրե­թե բո­լոր մար­զե­րում, այ­լեւ` Եր­ե­ւա­նում, նրան­ցից ո­մանք կգնան Ե­ռաբ­լուր ու կպղծեն մեր նա­հա­տակ հե­րոս­նե­րի շի­րիմ­նե­րը, ե­թե, ի­հար­կե, Նի­կոլն Ա­լի­ե­ւի պա­հան­ջով Ե­ռաբ­լուրն ար­դեն քան­դած չլի­նի, Սա­ֆա­րո­վի ցե­ղա­կից­նե­րից ո­մանք մեզ կկաց­նա­հա­րեն, կդա­նա­կա­հա­րեն, կգնդա­կա­հա­րեն, եւ, հա­վա­տա­ցեք, մե­ծ ­մա­սամբ կմնան ան­պա­տիժ:

­­Չեմ կար­ծում, թե ԱԺԲ ղե­կա­վար­նե­րը տխմար են կամ ան­գի­տա­կից այն­քան, որ չհաս­կա­նան վե­րը շա­րադր­վա­ծը: Հետ­ե­ւա­բար, երբ «ռու­սա­կան օ­կու­պա­ցիոն զոր­քե­րի» դուրս­բե­րում են պա­հան­ջում, ռու­սա­կան 102- րդ ռազ­մա­բա­զա­յի հե­ռա­ցում, այ­սինքն՝ այն, ին­չը միան­շա­նակ բխում է թուրք- ադր­բե­ջա­նա­կան տան­դե­մի, ԱՄՆ- ի ու նրա գլխա­վո­րած հա­վա­քա­կան Ա­րեւ­մուտ­քի շա­հե­րից, դժվար է այլ եզ­րա­կա­ցութ­յան հան­գել, բա­ցի նրա­նից, որ նրանք մեր այս բո­լոր ար­տա­քին թշնա­մի­նե­րի, նրանց մի մա­սի կամ մե­կի առն­վազն ազ­դե­ցութ­յան գոր­ծա­կալ­ներն են, գոր­ծում են ի շահ նրանց կամ նրա, ի վնաս Հա­յաս­տա­նի եւ հա­յե­րիս, մեր ազ­գա­յին անվ­տան­գութ­յան, ի վնաս Ռու­սաս­տա­նի… Այլ կերպ ա­սած՝ մեր ներ­քին ո­խե­րիմ ու վտան­գա­վոր թշնա­մի­ներն են: Թե­րեւս խորհր­դան­շա­կան է, որ եր­թի մեկ­նարն Անգ­լիա­կան այ­գուց էր…

Ու­րա­ցու­մը թե՛ հա­յի, թե՛ քրիս­տոն­յա­յի կող­մից միան­շա­նակ մեր­ժե­լի է, հետ­ե­ւա­բար, երբ եր­թի վե­րա­բեր­յալ ի­րենց ֆեյս­բուք­յան ծա­նուց­ման մեջ նշում են, որ «ՀԱՅ ԺՈՂՈՎՈՒՐԴԸ  ՌՈՒՍԱՍՏԱՆԻ  ԿԵՂԾ  ԴԱՇՆԱԿՑՈւԹՅԱՆ  ԿԱՐԻՔԸ  ՉՈւՆԻ», այ­սինքն՝ ու­րա­նում են ան­ցած ա­վե­լի քան ե­րեք տաս­նամ­յա­կում Ռու­սաս­տա­նի ա­նու­րա­նա­լի օգ­նութ­յունն ու դաշ­նակ­ցութ­յու­նը Հա­յաս­տա­նին, եւ լկ­­տիա­բար կեղ­ծե­լով, ի­րա­կան դաշ­նակ­ցութ­յու­նը ներ­կա­յաց­նում կեղծ, մնում է եզ­րա­կաց­նել, որ ԱԺԲ-ա­կան­ներն ի­րա­կա­նում հա­յի ճա­կա­տագ­րով չեն մտա­հոգ­ված, եւ­ ոչ էլ պատ­րաստ­վում են ի­րենց ու ի­րենց ե­րե­խա­նե­րի ճա­կա­տա­գի­րը կա­պել Հա­յաս­տա­նի հետ:

«Այ­սօր՝ Փետր­վար­յան ապս­տամ­բութ­յու­նից 103 տա­րի անց, մենք կրկին կանգ­նած ենք բոլշ­ե­ւիկ­յան վա­րակն ար­մա­տա­խիլ ա­նե­լու եւ­ ի­րա­պես ան­կախ, ազ­գա­յին պե­տութ­յուն կա­ռու­ցե­լու հրա­մա­յա­կա­նի ա­ռաջ»,- նշված է ԱԺԲ- ի մա­մու­լի ծա­ռա­յութ­յան հա­ղոր­դագ­րութ­յան մեջ:

­­Մենք, ի­րոք, կանգ­նած ենք ի­րա­պես ան­կախ, ընդ­գծում ենք, Սա­տա­նա­յից եւ Սա­տա­նա­յին ծա­ռա­յող Ա­րեւ­մուտ­քից ան­կախ ազ­գա­յին պե­տութ­յուն կա­ռու­ցե­լու հրա­մա­յա­կա­նի ա­ռաջ, եւ հա­մոզ­ված նք, որ Հա­յաս­տա­նի ա­զա­տագր­ման այ­լընտ­րան­քը մեր կոր­ծա­նումն է: Ինչ վե­րա­բեր­ում է «բոլշ­ե­ւիկ­յան վա­րակն ար­մա­տա­խիլ ա­նե­լու» հրա­մա­յա­կա­նի ա­ռաջ կանգ­նած լի­նե­լու թու­նոտ զա­ռան­ցան­քին, ա­պա մենք ոչ թե չե­ղած բանն ար­մա­տա­խիլ ա­նե­լու գո­յութ­յուն չու­նե­ցող հրա­մա­յա­կա­նի, այլ միան­գա­մայն ի­րա­կան ԱԺԲ- ա­կան, հա­կա­ռու­սա­կան վա­րա­կը եւ մեր ազ­գա­յին անվ­տան­գութ­յան նկատ­մամբ առ­կա բո­լոր սպառ­նա­լիք­ներն ար­մա­տա­խիլ ա­նե­լու հրա­մա­յա­կա­նի ա­ռաջ ենք կանգ­նած:

­­Կաս­կա­ծից դուրս է, որ ԱԺԲ-ի ջա­հե­րով եր­թը չէր կա­րող ի­րա­կա­նութ­յուն դառ­նալ, ե­թե չլի­ներ բա­ցա­հայտ հա­կա­ռու­սա­կան քա­ղա­քա­կա­նութ­յուն վա­րող Նի­կո­լի ու նրա ոհ­մա­կի թողտ­վութ­յու­նը եւ լուռ հո­վա­նա­վո­րութ­յու­նը: Որ­քան էլ ԱԺԲ- ա­կան­նե­րը Նի­կո­լին ու նի­կո­լենց ընդ­դի­մա­դիր ներ­կա­յա­նան, կեղծ է այդ ա­մե­նը, նրանք նույն ուղ­ղութ­յամբ են նա­յում ու հա­յութ­յան դեմ նույն սեւ գործն ա­նում:

­­Կան հա­յի ազ­գա­նու­նով քա­ղա­քա­կան պոռ­նիկ­ներ, որ մեր զո­հե­րի հա­մար դուրս չե­կան փո­ղոց, բայց Նա­վալ­նու հա­մար դուրս ե­կան:

­­Քա­ղա­քա­կան բնույ­թի հա­ջորդ զանգ­վա­ծա­յին մի­ջո­ցա­ռու­մը նա­խա­տես­ված է Ար­ցախ­յան շարժ­ման տա­րե­դար­ձի օ­րը՝ փետր­վա­րի 20-ին, մի քա­նի ուղ­ղութ­յուն­նե­րով` Ա­զա­տութ­յան հրա­պա­րակ, Ե­ռաբ­լուր…

­­Կու­նե­նա՞ հա­ջո­ղութ­յուն սկսվող գո­յա­պահ­պա­նա­կան կամ ազ­գա­յին –­ ա­զա­տագ­րա­կան շար­ժու­մը, թե ոչ՝ չգի­տենք, չենք կա­րող ա­սել: Անշ­նոր­հա­կալ գործ կլի­նի կան­խա­տե­սե­լը…

ԱՐԹՈՒՐ ՀՈՎՀԱՆՆԻՍՅԱՆ