Ես եղել եմ ՀՀ-ի կողմից ԼՂՀ անկախության ճանաչման և ՀՀ-ին հետագա վերամիավորման կողմնակիցներից, սակայն մեր ու ձեր «խելոք տղաները» այլ կերպ էին մտածում․ Բորիս Առուշանյան

Ինչո՞ւ Արցախի` Հայաստանի հետ միացումը հետո փոխարինվեց ինքնորոշման կամ անկախության հանրաքվեի, չէ՞ որ, եթե այդ ոդոշումով առաջնորդվեիք հնարավոր է այսօր ստպիպված բռնի գաղթի ճանապարհը չբռնեին հազարավոր արցախահայեր հարցի պատասխանը փորձել ենք ստանալ Արցախյան շարժման ակտիվիստ, հասարակական-քաղաքական գործիչ Բորիս Առուշանյանից, ով նախ նկատեց․

-1989 թվականի դեկտեմբերի 1-ի որոշումից հետո հայերի նկատմամբ ավելի դաժան բռնաճնշումներ սկսվեցին ոչ միայն Արցախում, այլեւ Բաքվում եւ Ադրբեջանի այլ շրջաններում։ Եվ այս ամենը Խորհրդային իշխանության օրոք։ 1990-ի հունվարին դրանք վերածվեցին ջարդերի, հետո խորհրդային բանակը մտավ Բաքու՝ մեծ ուշացումով։

Արկադի Վոլսկու գլխավորությամբ հատուկ կառավարման կոմիտեն փոխարինվել է այսպես կոչված կազմկոմիտեով՝ Ադրբեջանի Կենտկոմի երկրորդ քարտուղար Պոլյանիչկոյի ղեկավարությամբ։ Արցախը արգելափակվեց, սկսվեցին նոր ձերբակալություններ, հետո «օղակ» օպերացիան, տասնյակ գյուղերի հայեր Տեղահանվեցին։ Չեմ թվարկի ԽՍՀՄ-ի և Ադրբեջանի իշխանությունների կատարած բոլոր վայրագությունները։ Այսպիսով, Արցախի ժողովուրդը հայտնվեց կործանման եզրին, և եթե չլիներ Արտակարգ իրավիճակների պետական ​​կոմիտեի ձախողումը և Ելցինի իշխանության ամրապնդումը, ապա հայտնի չէ, թե այդ ամենն ինչով կավարտվեր այն ժամանակ։ Իսկ 1991 թվականի սեպտեմբերին հարցն այլ էր. Հայաստանը հրաժարվեց ճանաչել Արցախը որպես Հայաստանի Հանրապետության մաս և չճանաչեց անգամ մեր հռչակած ԼՂՀ անկախությունը՝ ցանկանալով, իրենց կարծիքով, խուսափել պատերազմից, և մենք այլ տարբերակ չունեինք, քան ընդունել անկախության հռչակագիրը և պայքարել։ գոյատևման համար: Ահա Ձեր հարցի պատասխանը հակիրճ.

Ես այն ժամանակ և հետագայում (1994, 2008, 2016 և 2020 թվականներին) եղել եմ ՀՀ-ի կողմից ԼՂՀ անկախության ճանաչման և ՀՀ-ին հետագա վերամիավորման կողմնակիցներից։ Սակայն մեր ու ձեր «խելոք տղաները» այլ կերպ էին մտածում...