Ինչ իրական ժառանգություն է թողնում Բայդենը Թրամփին ռուսական ուղղությամբ
Վերլուծություն
Միգուցե Արեւմուտքի համար էլ ավելի մեծանա Նիկոլի դերը (Տե´ս նաեւ https://iravunk.com/?p=298727&l=am)՝ հաշվի առնելով, որ կորցնում են Հարավային Կովկասում իրենց հիմնական կենտրոնակայանը՝ Վրաստանը: Բայց նաեւ հասկանալի է, որ այդ դեպքում Հայաստանը պարզապես կվերածվի փակուղու՝ առանց որեւէ լոգիստիկայի, այն է՝ գործնական տեսանկյունից Արեւմուտքի համար անօգտակար:
Եթե միայն չսկսի գործել թուրքական ուղղությունը: Եվ այն, որ ներկա ծանր փուլում թուրքական գործոնը սկսել է էլ ավելի կարեւորվել, ակնարկեց ինչպես Էրդողանի հետ Պուտինի՝ նախօրեին ունեցած հեռախոսային խոսակցությունը, այնպես էլ՝ ՆԱՏՕ-ի գլխավոր քարտուղարի հետ վերջին հանդիպումը:
Իհարկե, ՆԱՏՕ-ն ներկա փուլում սկսել է խաղալ «առանց դիմակի» սկզբունքով: Բանը հասավ նրան, որ այս կառույցից հայտարարություն հնչեց, թե պատրաստել են Ռուսաստանի կանխարգելիչ հարվածի ծրագիր: Ավելին, Ֆրանսիայից եւ Բրիտանիայից հայտարարություններ եղան, որ պատրաստ են իրենց զորքերն ուղարկել Ուկրաինա, եթե ԱՄՆ-ն հրաժարվի այդ երկրին տրամադրվող օգնությունից: Վերջապես, շրջանառության մեջ են դրել թեմա, թե Բայդենը, մինչ հեռանալը, կարող է Կիեւին միջուկային զենք տալ: Այս առումով հնչեց նաեւ Դմիտրի Մեդվեդեւի պատասխանը. «Կարծես թե իմ տխուր կատակը խենթ մառազմատիկ Բայդենի մասին, թե նա որոշել է գեղեցիկ հեռանալ կյանքից՝ իր հետ տանելով մարդկության զգալի մասը, վերածվում է սարսափեցնող իրականության…»։ Այն իմաստով, որ, ըստ Մեդվեդեւի. «Կիեւի ռեժիմին միջուկային զենք փոխանցելու բուն սպառնալիքը կարելի է համարել Ռուսաստանի հետ միջուկային հակամարտության նախապատրաստում: Նման զենքի փաստացի փոխանցումը կարող է հավասարվել մեր երկրի վրա կատարված հարձակման ակտի»: Երկու դեպքում էլ կանխարգելիչ միջուկային պատասխանը ռուսական իշխանությունների համար գրեթե պարտադիր նորմ է: Ասենք, նաեւ թվարկված մյուս սպառնալիքների դեպքում:
Բայց նաեւ ասել, թե ՆԱՏՕ-ում, Ֆրանսիայում եւ Բրիտանիայում չեն գիտակցում այդ ամենը, մոռացել են ՌԴ-ի 6-7 հազար միջուկային մարտագլխիկների մասին կամ երազում են «կյանքից գեղեցիկ հեռանալ ցանկացող» Բայդենի կամավոր ուղեկիցը դառնալ, միամտություն կլիներ: Ավելի նման է նրան, որ փորձում են աբսուրդի հասնող սրացումներով Ռուսաստանին կտրուկ քայլերի դիմել, բայց նաեւ ակնհայտ է, որ Մոսկվայում նման ցնցումներին շատ ավելի հանգիստ են վերաբերում: Նաեւ միամտություն կլիներ ասել, թե Էրդողանը, ով Պուտինի հետ հիշատակված հեռախոսազրույցից հետո հայտարարեց ՌԴ-ի հետ ապրանքաշրջանառությունը կտրուկ ավելացնելու ծրագրերի մասին, ռեալ կընդունի այն «հերոսական» ազդակները, որոնք, ըստ ամենայնի, նրան փորձել է փոխանցել ՆԱՏՕ-ի գործող ուլտրալիբերաստ լիդերը: Առավել եւս, հաշվի առնելով նաեւ Թրամփի հետ ունեցած Էրդողանի հին եւ հայտնի կապերը: Կարճ ասած, ենթադրել, թե այս վերջին պահին Էրդողանը կսկսի լիովին գործել լիբերաստական թեւի վրա, այդ թվում՝ հայաստանյան ուղղությամբ կտրուկ դեմ գնալով Մոսկվային, առնվազն հիմքեր չկան:
Ամենահավանական տարբերակը մնում է այն, որ թուրքական ուղղությունը, գոնե այն մոդելով, որը գծել են լիբերալական շրջանակներում, Հայաստանի համար հազիվ թե բացվի: Գումարած, վրացական ուղղությունը ավելի ու ավելի է փակվում նույն լիբերալական թեւի համար: Այսպես, նախօրեին, թեեւ ընդդիմության թույլ փորձերին, վրացական նոր խորհրդարանը սկսեց իր աշխատանքը: Երեկ էլ հայտնի դարձավ, որ արդեն որոշվել է նոր նախագահական ընտրությունների անցկացման օրը՝ դեկտեմբերի 14-ին: Այսինքն, եւս երկուսուկես շաբաթ եւ Վրաստանում ուլտրալիբերաստների վերջին պատվար դարձած Զուրաբիշվիլին կլքի պաշտոնը՝ մեծ հավանականությամբ հարմարավետ բնակարան ստանալով Սահակաշվիլու հարեւանությամբ: Այսինքն, վրացական ընդդիմությունն ու արեւմտամետ նախագահը գործելու համար մոտ երկուսուկես շաբաթ ժամանակ ունեն, բայց եթե «հեղափոխությունը» մինչ այս չէր ստացվում, գրեթե հավանականություն չկա, որ այդ կարճ ժամանակում ինչ-որ բան կկարողանան փոխել:
Այսքանից զատ, չնայած Ուկրաինային զորք եւ ատոմային ռումբ «տալուն», այստեղ հարցերը լուծվում են պրակտիկ ռազմական հարթությունում, որտեղ նախաձեռնությունը շարունակում է մնալ ռուսների ձեռքին: Այս պահին գրեթե կորցրել է (օրերի հարց է) եւս չորս առանցքային բնակավայր՝ պաշտպանական ծավալուն գոտիներով հանդերձ: Շատ մեծ հավանականությամբ առաջիկա շաբաթներին այդ վիճակում կհայտնվի եւս երեք նման քաղաք: Գումարած, արեւմտյան աղբյուրներն այս օրերն համառորեն խոսում են Զապորոժիեի հատվածում ռուսների սպասվող մասշտաբային հարձակման մասին, թե այս ուղղությամբ առնվազն 150 հազարանոց զորք է կենտրոնացված: Նաեւ, ռուսներն ուր որ է, մտնում են Դնեպրոպետրովսկի մարզ, Խարկովում մասշտաբային հարձակումներ են, իսկ Կուրսկում դեռ մաղվում են ուկրաինական վերջին ռեզերվները: Կարճ ասած, կարող է այնպես ստացվել, որ Թրամփի իշխանության գալու պահին ուկրաինական կողմը պարզապես այլեւս չունենա մարտունակ բանակ, որ մի բան էլ ամերիկյան նոր իշխանությունները մտածեն Կիեւի հաշվին ինչ-ինչ քաղաքական խաղարկումների մասին: Գումարած, որ Թրամփը պետք է ընդունի նաեւ հարավկովկասյան եւ, առաջին հերթին՝ վրացական իրողություններն այն տեսքով, որը նրան թողնում է Բայդենը` էլի ինչ-ինչ քաղաքական խաղարկումների բացակայությամբ: