ՌՈՒՍՆԵՐԻ ՀԱՄԱՐ ՍԻՐԻԱԿԱՆ ՊԱՏԵՐԱԶՄԸ ՈՐՔԱՆՈ՞Վ ԿԽԱՆԳԱՐԻ ՈՒԿՐԱԻՆԱԿԱՆԻՆ

Ի­հար­կե` հաս­կա­նա­լի է, որ Սի­րիա­յի շուրջ լար­վա­ծութ­յան այս հիմ­նա­կան ա­լի­քը (Տե´ս նաեւ https://iravunk.com/?p=299337&l=am) մեկ գլխա­վոր պատ­ճառ ու­նի՝ ռուս­նե­րի ու­շադ­րութ­յունն ա­ռա­վե­լա­գույնս շե­ղել Ուկ­րաի­նա­յից, քա­նի դեռ այս­տեղ ռազ­մա­կան ա­ռու­մով չի ստեղծ­վել մի այն­պի­սի վի­ճակ, որ Թ­րամ­փին այլ տար­բե­րակ չմնա, քան բո­լոր հար­ցե­րում Մոսկ­վա­յի հետ լե­զու գտնե­լու տար­բե­րա­կը: Ա­մեն դեպ­քում, ներ­կա պա­հին ուկ­րաի­նա­կան ճա­կատ­նե­րում ստեղծ­ված ի­րո­ղութ­յուն­նե­րը, ի­հար­կե, ա­րեւմտ­յան լի­բե­րաստ­նե­րին նման լուրջ մտա­հո­գութ­յու­ննե­րի տե­ղիք տա­լիս են:

­Թե ինչ ի­րո­ղութ­յուն է Ուկ­րաի­նա­յում, այս պա­հին հաս­կա­նում են ան­գամ բա­նա­կից հե­ռու գտնվող­նե­րը: Թեեւ ռուս­նե­րը հար­ձակ­վում են գործ­նա­կա­նում ողջ ճա­կա­տով մեկ, սա­կայն հիմ­նա­կան ծան­րութ­յան կենտ­րո­նը շա­րու­նա­կում է մնալ հա­րա­վա­յին գո­տին: Կիե­ւը թեեւ շա­րու­նա­կում է հույ­սեր կա­պել Կուր­սկի հետ՝ այն ա­պա­գա բա­նակ­ցա­յին թե­մա դարձ­նե­լու հա­մար, սա­կայն մեծ հարց է՝ ռուս­ներն ի­րա­կա­նում ու­զո՞ւմ են այս պա­հին այդ գո­տին ա­զա­տագ­րել: Կուրս­կը սպուն­գի պես ներծ­ծել եւ ներծ­ծում է ուկ­րաի­նա­կան բո­լոր հիմ­նա­կան ռե­սուրս­նե­րը, եւ քա­ղա­քա­կան ի­մաս­տով Զե­լենս­կին պար­զա­պես այդ թա­կար­դից դուրս գա­լու ի­մաստ ու­նի: Արդ­յուն­քում, ռուս­ներն էլ ա­վե­լի ա­զատ են գոր­ծում այլ հատ­ված­նե­րում:

Եվ ա­հա՝ հա­րա­վա­յին ուղ­ղութ­յամբ այս պա­հին նման ի­րո­ղութ­յուն­ներ են: Ռուս­նե­րը վեր­ջին ա­միս­նե­րին գրա­վել են մի շարք հան­գու­ցա­յին գո­տի­ներ: Այս պա­հին գրե­թե գրավ­ված է եւս մեկ նման հատ­ված՝ Կու­րա­խո­վո քա­ղաքն իր պաշտ­պա­նա­կան մեծ տի­րույ­թով հան­դեձ (այս­տեղ ուկ­րաի­նա­կան ու­ժե­րի խո­շոր շրջա­պա­տում­նե­րը հա­ջոր­դում են ի­րար): Միա­ժա­մա­նակ գրե­թե գրա­վել են նաեւ հա­րա­վա­յին ճա­կա­տի հա­մար ստրա­տե­գիա­կան նշա­նա­կութ­յան եւս մեկ կետ՝ Վե­լի­կա­յա Նո­վոս­յո­լով­կա­յի տի­րույ­թը: Հան­րա­գու­մա­րում, ինչ­պես նաեւ ուկ­րաի­նա­կան եւ ա­րեւմտ­յան աղբ­յուր­ներն են պարզ հաս­կա­նում, ռուս­նե­րի հիմ­նա­կան թի­րախն ար­դեն կա­րե­ւո­րա­գույն նշա­նա­կութ­յան Պոկ­րովսկն է, ո­րը կորց­նե­լով, Կիե­ւը կզրկվի ողջ հա­րա­վա­յին Դոն­բա­սից: Ա­վե­լին, դա ռուս­նե­րի հա­մար ճա­նա­պարհ է բա­ցում դե­պի հյու­սիս­դոն­բաս­յան ճա­կատ­նե­ր, ընդ­հուպ՝ Խար­կով եւ ուկ­րաի­նա­կան խո­րը թի­կունք­ներ: Եվ ա­հա ռուս­նե­րը հա­ջո­ղութ­յամբ խո­րը շրջան­ցում են ի­րա­կա­նաց­նում դե­պի Պեկ­րովս­կի թի­կունք, (քար­տե­զում), ընդ ո­րում, դուրս գա­լով Դ­նեպ­րո­պետ­րովս­կի մարզ, ո­րը գործ­նա­կա­նում զուրկ է պաշտ­պա­նա­կան հա­մա­կար­գե­րից: Միա­ժա­մա­նակ Վե­լի­կա­յա Նո­վոս­յո­լով­կան գրա­վե­լով, ռուս­նե­րը ա­զատ տա­րածք­ներ են ստա­նում նո­րից Դ­նեպ­րո­պետ­րովս­կի մար­զի հա­րա­վա­յին գո­տի, այս­տե­ղից էլ՝ Զա­պո­րո­ժիեի ճա­կա­տի խո­րը թի­կունք դուրս գա­լու հա­մար:

­Կարճ ա­սած, չա­փա­զանց մեծ է դար­ձել վտան­գը, որ ռուս­նե­րը կա­րող են դեռ նույ­նիսկ մին­չեւ Թ­րամ­փի պաշ­տո­նա­վա­րու­մը գրա­վել Պոկ­րովս­կը՝ մի քա­նի ուղ­ղութ­յամբ հար­վածն ուղ­ղե­լով դե­պի Դ­նեպր՝ Զա­պո­րո­ժիե եւ Դ­նեպ­րո­պետ­րովսկ մարզ­կենտ­րոն­նե­րի ուղ­ղութ­յամբ: Ընդ ո­րում, այն մաշ­վա­ծութ­յու­նը, ո­րը շա­րու­նա­կում է կրել ուկ­րաի­նա­կան բա­նակն այս օ­պե­րա­ցիա­նե­րում, նաեւ հար­ցա­կա­նի տակ է դնում հար­ցը, թե Զա­պո­րո­ժիե-Դ­նեպ­րո­պետ­րովսկ ուղ­ղութ­յամբ Կիե­ւը գո­նե մի­նի­մալ պաշտ­պա­նա­կան հնա­րա­վո­րութ­յուն­ներ կու­նե­նա՞: Հաշ­վի առ­նե­լով նաեւ այն, որ Բայ­դենը թե­եւ այս փու­լում մի գլուխ հայ­տա­րա­րում է նո­րա­նոր մասշ­տա­բա­յին ռազ­մա­կան բեռ­ներ ու­ղար­կե­լու մա­սին, բայց ե­թե ուկ­րաի­նա­կան բա­նա­կում հիմ­նա­կա­նում մնում են բռնի զո­րա­կոչ­ված­նե­րը, մեծ հարց է, թե ա­րեւմտ­յան այդ տեխ­նո­լո­գիա­նե­րը ի՞նչ չա­փով կա­րող են օգ­տա­գոր­ծել, մարդ ու­նե՞ն: Նաեւ, այդ հար­ցում ո­րե­ւէ լու­ծում չի կա­րող դառ­նալ Ռու­սաս­տա­նի խոր­քե­րին հար­վա­ծե­լու տեխ­նո­լո­գիա­նե­րը:

Ա­հա, մո­տա­վո­րա­պես նման ի­րա­վի­ճա­կում էլ Թ­րամ­փը կա­րող է ստանձ­նել նա­խա­գա­հա­կան պաշ­տո­նը: Հենց սա էլ, ի­հար­կե, պատ­ճառ­նե­րից մեկն է, որ Ա­րեւ­մուտքն այս պա­հին հա­մա­ռո­րեն ա­ռաջ է տա­նում Ռու­սաս­տա­նի դեմ երկ­րորդ ճա­կա­տի սցե­նա­րը, ո­րը Սի­րիա­յում հա­ջող­վեց կյան­քի կո­չել: Բայց որ­քա­նո՞վ դա կխան­գա­րի ռուս­նե­րին ուկ­րաի­նա­կան ուղ­ղութ­յամբ: Ե­թե Ի­րա­նը ողջ ծա­վա­լով մտնի խա­ղի մեջ, այլ հարց է: Ե­թե ոչ, կլի­նի այլ պատ­կեր: Շատ բան էլ կախ­ված է վրա­ցա­կան գոր­ծըն­թաց­նե­րից: Մի խոս­քով, դեռ շատ ծանր մե­կու­կես ա­միս է առ­ջե­ւում: